Iemand die in staat is om me te verlaten zonder een echt “van hart tot hart” gesprek, mist in wezen empathie en is manipulatief.
Sommige mensen, meestal mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis of narcistische eigenschappen, verlaten opzettelijk relaties zonder dat ze hun partners het fatsoen en respect geven voor het afsluiten. Waarom doen ze dat op die manier dat ze veel liefdesverdriet veroorzaken? Het komt neer op één ding en één ding alleen. Controle.
Het veroorzaken van zwaar liefdesverdriet, zodat ze deze persoon zonder veel inspanning nog steeds kunnen gebruiken.
Verlaters kunnen zoveel vertellen over hun persoon door de manier waarop ze je verlaten.
Een hart breken op die manier is niet mooi en daar zijn narcisten specialisten in.
Het is geen fucking poëzie. Je blijft niet tot de ochtend op. Denk ook niet dat je zin hebt om naar trieste liedjes te luisteren. Je valt uiteen in het midden van een drukke straat. In alle mensen die je passeert, ziet je hun gezicht.
Je voelt je wekenlang goed. Dan voel je opeens de geest van hun lippen op je nek en hun nagels op je rug. Bovendien stik je in de herinneringen aan hun aanwezigheid.
Je wordt wakker uit een droom waar ze terugkomen. Jij schreeuwt midden in de nacht, omdat je borst pijn doet als een rottende tand.
Stop met het romantiseren van pijn.
Gebruik geen mensen zoals objecten. Een hart is geen sigaret – je kunt het niet zomaar oplichten en er vervolgens weer uit stampen als je klaar bent. Ik zou dat gevoel niet willen geven aan mijn ergste vijand.
Als ze je zo gemakkelijk kunnen verlaten, waren ze nooit echt voor jou bedoeld. Laat hen gaan. Maar zo gemakkelijk is het niet. Het doet verschrikkelijk pijn. De narcist heeft iets getriggerd waar je geen vat op hebt.
Je bent een vergever.
Je hart is zo groot dat je niet weet hoe je mensen moet opgeven, omdat je altijd het goede hebt geloofd in mensen waar je van houdt. Pas als je zo vaak bent plat gelopen, heb je geen andere keuze dan degenen die een gat in je hart branden los te laten.
Soms, hoe meer kansen u geeft, hoe meer respect u verliest. Je normen worden genegeerd, als je mensen laat merken dat een nieuwe kans altijd zal bestaan.
Ze beginnen af te hangen van je vergeving.
Dat is waarom ik niet langer slaaf ben van excuses. Behandel me de eerste keer goed, want ik kan je de volgende keer niet garanderen. Het is onmogelijk om van me te houden als je mijn vertrouwen bent kwijtgeraakt.
Ik zeg niet dat je bang moet zijn om me te verliezen, wat ik zeg is … ik ben niet bang om weg te lopen. Want uiteindelijk wil je geen binding die traumatiserend werkt, maar wil je oneindige liefde.
Je verliezen was niet alleen pijnlijk, het was ook fucking beschadigend.
Ik zat niet op een bank omringd door mijn vrienden terwijl we naar films keken en eten aten om je te proberen te vergeten.
Tot vier uur ‘s nachts bleef ik wakker omdat de gedachte aan jou zo verdomd sterk was dat ik niet eens mijn ogen kon sluiten zonder je gezicht te zien. Ik slikte dikwijls en knipperde elke keer dat ik je opnieuw in het openbaar zag, tranen in mijn ogen weg. Plots was je weg en gaf je me een stille behandeling.
Op willekeurige uren gedurende de dag huilde ik.
Ik wilde niet uit bed komen … Ik schrapte onze gesprekken en betreurde het omdat ik nu niet kon weten waar het verkeerd had gelopen. Het deed verdomd pijn, omdat ik je verloor, ik had pijn en ik was niet in staat om dit soort pijn te vergeten.
Ik heb nooit verdrietige liefdesquotes gelezen voordat ik je kende. Ook heb ik ze nooit goed begrepen. Ik was altijd het type persoon dat dacht dat als iets niet lukte, je verder gaat.
Waarom zou je je ellendig voelen omdat één persoon je leven verlaat, terwijl je vrij gemakkelijk naar buiten kunt gaan om iemand anders te vinden?
Maar ik snap het nu.
Ik begrijp het op de meest verschrikkelijke manier.
Ik weet nu waarom mensen droevige liefdescitaten schrijven. Waarom vergevers obsederen over het verleden begrijp ik nu. Waarom kun je niet laten gaan? Wat kan de reden zijn waarom pijn me jaren later volgt als een verdwaalde hond?
Het is omdat u weet dat de persoon die u verloren hebt niet vervangbaar is. Er is niemand anders zoals zij. Er was nooit eerder iemand en er zal nooit meer iemand zijn. Dat is waarom ze de liefde van je leven worden genoemd omdat je zo iemand maar één keer in je leven alleen ontmoet.
Maar klopt het? Wil je die illusie dat het echt was behouden? Hoe kan iemand je op die manier verlaten en beweren dat het liefde was? Was het niet veeleer een masker?
Dat is waarom mensen verdrietige liefde citaten schrijven. Ze hebben zojuist de meest geweldige persoon verloren die ze ooit hebben ontmoet en dan verlaat die jou zonder enig afscheid. Hoe kan zoiets mij overkomen?
Heb jij ook zware pijn gehad na het verlaten van de narcist of gedurende een stille behandeling? Laat het me weten. De manier waarop kan een aha-moment voor iemand anders betekenen. Heb je vragen? Ik antwoord graag.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren