Ik “faal” hierin is vaak een ego-illusie.

Ik voel en observeer mezelf vaak, vooral wanneer ik getriggerd of emotioneel ongemakkelijk ben om mijn ervaring op iemand anders te projecteren. Daarmee zou ik niet voldoen aan de drie kernbehoeften voor wie ikzelf en de andere is.

Als we “advies” geven, spreken we zo vaak alleen tegen eerdere versies van onszelf.

We leerden dit als kinderen te doen toen we werden weggepraat over wat we voelden. ‘Het maakt niet uit.’ of ‘Doe niet zo dramatisch.’ waren manieren waarop volwassenen probeerden ons beter te laten voelen. Dit niet begrijpend als kind, maakte dit onze ervaring ongeldig.

Dus we gaan door met dit patroon van negeren van onze kernbehoeften. We herhalen wat er is gemodelleerd.

Mensen hebben drie kernbehoeften: gezien, gehoord en authentiek benaderd worden voor wie we zijn.

Ruimte vasthouden is de bewuste oefening van pauzeren, aanwezig zijn, ademen en observeren hoe je (gewoonlijk) op iemand wilt reageren. Vervolgens actief nieuwe manieren van reageren oefenen.

Hier zijn enkele aanwijzingen om u op weg te helpen om deze kernbehoeften te vervullen:

1. Als iemand met mij deelt hoe hij of zij zich voelt, hoe vaak probeer ik het dan te veranderen of te verminderen?
   Opmerking: we doen dit allemaal – oordeel niet. Wees je gewoon bewust.
2. Hoe vaak vertel ik iemand die zijn ervaring deelt, wat ‘ik’ zou hebben gedaan?
3. Hoe vaak vraag ik “hoe voelde dat voor jou” en luister dan actief zonder onderbreking.
   Let op: dit zal moeilijk zijn omdat het ego driftbuien krijgt. Praktijk. Vaak. Dit is een vaardigheid die maar weinig volwassenen hebben en er is werk voor nodig.

Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media.

Lees meer

Authentieke verbinding en kwetsende kernovertuigingen

Hoe ga je uit de relatie met de narcist stappen en hulp krijgen?

Psychologie referenties over trauma & zelfgenezing!