Als we zijn opgevoed om te geloven dat onze behoeften en gevoelens er niet toe doen, hebben we bij volmacht geleerd om onszelf in de steek te laten – we hebben aangeleerd zelfverraad. In plaats van de duidelijkheid te krijgen die we hoopten te krijgen, herhalen we het verleden in ons heden. Meestal wel op een onbewuste manier. Omdat het familiair en normaal aanvoelt hebben we zogenaamd een sterke chemie met onze geliefde. Dit maakt ons ook blind voor de signalen van misbruik.
Herhalingsdwang
Sigmund Freud noemde dit ‘herhalingsdwang’, waarbij we onbewust onze vroegste wonden van de ene situatie naar de andere herhalen om ze te ‘repareren’. Dit speelt zich af in het “jagen” van niet-beschikbare of giftige mensen of situaties.
Uiteindelijk kiezen we partners die dezelfde patronen, gewoonten of persoonlijkheidskenmerken hebben als een verlaten ouder, in de hoop dat we deze keer dingen kunnen ‘repareren’. We raken verstrikt in giftige vriendschappen met misbruikers die niet achter ons staan.
Een speciale vorm van loyaliteit
Dit speelt zich af waar loyaliteit gebaseerd is op hoe ver je bereid bent te gaan in het verraden van je behoeften en grenzen voor de ‘liefde’ of ‘acceptatie’ van een ander. De mate dat je onbewust bent over dit aangeleerd zelfverraad hoe langer en sterker die herhalingsdwang. Dit kweekt een codependentie-val, geen liefde. Geen vriendschap. En geen gezonde dynamiek.