Zal spreken over mijn misbruik mij er van genezen?
Illusie 5 van het slachtoffer is het verder gevolg van illusie 4.
Wanneer we geloven dat we persoonlijk zijn aangevallen door een misbruiker, geloven we dat we zijn verbrijzeld. We vertellen onszelf vaak die ‘realiteit’. Het kan een obsessie worden.
En we krijgen zelfs door anderen te horen dat het hebben van een “stem” over onze versie van vernietiging en verbrijzeling ons zal helpen genezen.
Met iemand er over praten zal in eerste instantie helpen afhankelijk van hoe goed die persoon kan luisteren en je troosten. Maar blijven erover praten, is dit genezend?
Werkelijk? WERKELIJK?!? Toch niet! Dit werkt nooit. Het versterkt gewoon je staat van slachtoffer zijn. Omdat wat je ook zegt, je altijd gelijk hebt.
Het onderbewustzijn is zeer krachtig.
Overtuigingen zijn krachtig. Ze vormen je innerlijke identiteit. Begrijp dit alsjeblieft, je onderbewustzijn is monsterlijk krachtig.
Als je vaak genoeg een boodschap herhaalt zinkt het in je onderbewustzijn en wordt het een geloof.
Dat onderbewustzijn is verantwoordelijk voor de miljarden dagelijkse chemische processen die je in leven houden.
Processen die volledig buiten het niveau van je bewuste kennis of kunde zijn.
Je onderbewustzijn heeft ook de almachtige kracht om je gekozen overtuigingen en uitspraken die doordrenkt zijn van sterke emoties om te zetten in absolute realiteit voor je leven.
Ze worden de beslissende factor voor hoe je je voelt, wat je denkt, hoe je opdaagt, wat je maakt in overeenstemming met anderen en het leven.
Je onderbewustzijn zorgt hoe je komt opdagen, en wat het leven je oplevert naar de letter van in je onderbewustzijn is ingeprent.
Verder en dieper verzuipen.
Dit is gewoon een meer verschrikkelijke bewusteloosheid die gaande is in onze wereld als mensen je vertellen dat je je vaak over wat je hebt meegemaakt moet vertellen en je moet overgeven aan je slachtofferschap, omdat echt het enige wat je daarmee doet, is verder verzuipen.
Deze verkeerde aanbeveling misbruikt je gruwelijk.
Je zou veel beter zijn als de groepen die dit aanboden niet eens bestonden.
De waarheid is dat het slachtoffermodel begon bij ons allemaal wanneer we kinderen waren. We waren dan machteloos en we hadden geen stem of zegje.
Hoewel we volwassen werden, hadden velen van ons die “kleinheid” nog niet geheeld.
Sommigen hadden het gevoel dat we een stem hadden of comfortabel konden presenteren in onze eigen kracht zonder de angst voor afwijzing, straf of verlating.
Omdat we niet waren genezen, waren we daar niet verder door geëvolueerd en waren we niet emotioneel volwassen geworden.
Deze onbewuste staten van “het niet zichzelf zijn van een bron” waren alles wat we wisten.
Het was onze versie van “normaal”.
Het proberen om “dingen” en “mensen” buiten onszelf te vinden om de angst weg te nemen om niet in staat te zijn om voor anker in ons lichaam te verschijnen als “onszelf”.
Dus dan ga je bij de narcist naar binnen of wordt naar binnen gezogen. Je poseert naast hem als de oplossing voor alle angst.
Hij of zij wordt de persoon om ons te voorzien van veiligheid, liefde, goedkeuring, veiligheid. Alles wat we willen om eindelijk veilig te zijn.
We geven ons over aan deze “droom” en dan worden we geterroriseerd met meer onveilig gedrag dan we hebben meegemaakt.
Waarom? Omdat ‘de droom’ niet echt was. De droom MOEST een nachtmerrie worden om ons wakker te maken om te genezen van deze toestanden. We moeten een bron voor onszelf worden.
En als we dan niet eindelijk thuiskomen of wakker worden bij “onze eigen partner en bij onszelf zijn”, als deze massale “wake-up call” onze aandacht niet heeft getrokken, is ernstige C-PTSS het gevolg.
We nemen aan dat deze persoon niet ‘onze Bron naar onszelf is’ als zijnde de grootste tragedie.
Toen het de hele tijd duurde, was het het grootste geschenk.
In deze perceptie van totale wanhoop voelen we ons totaal angstig en getraumatiseerd.
Onze innerlijke identiteit was zonder zelfliefde en zonder onze eigen aandacht.
We gaven het zelf niet de aandacht die het al die tijd nodig had. Dat ging gepaard met de totale overgave aan de persoon waarvan we hoopten dat het “de droom” zou zijn. Daarom is het dat we ons intens als slachtoffer en machteloos voelen. Meer dan ooit tevoren.
Dat is de kracht van pech mogelijkheden die zich voordoen om ons naar een persoonlijke doorbraak te leiden. Ze raken ons heel hard. Ze raken zo hard als nodig om de vorige illusies in stukken te slaan.
Maar als we dit niet zien, omarm het dan en accepteer het om onszelf te helen en het persoonlijke werk te doen. Wat zullen we dan doen? Het antwoord is simpel.
We praten over het trauma zonder het te verschuiven, zonder het op te lossen en zonder het te genezen.
Opnieuw en opnieuw en opnieuw. En nog een keer, en steeds weer. We herhalen onze verbrijzelde realiteit. We bespreken onze miserie met anderen. We delen machteloze, hulpeloze verhalen met anderen die dezelfde illusie uitspelen.
We stellen: “Ik heb PTSS” en we onderzoeken dat. We worden lid bij die misbruikgroepen en hebben geen tools om werkelijk te herstellen.
Daarbij hebben we dagelijks discussies over alle beperkingen van onze omstandigheden. Hoe vreselijk wat ons overkwam. Soms zelf, hoe we nu onze symptomen voor het leven zullen hebben.
Vervolgens onderzoeken we alle schokkende dingen die narcisten doen.
Hoe ze onze hersenchemie beïnvloeden en de onherstelbare schade die door hen veroorzaakt wordt. Kortom, we versterken het idee “Is het een wonder dat we zo zijn?” Hoe gaat dat jou beter maken?!?
Hoe op aarde geloof je dat dat je gaat beter maken wanneer je het gevoel hebt dat je voor de rest van je leven door de hel gaat, en je niet beter wordt? Ik weet wat dat is, ik deed dat ook.
Het maakt je niet beter! Het enige dat het doet is je onderbewustzijn keer op keer overtuigen: “Ik ben een slachtoffer, ik ben ziek, ik ben machteloos!”
Mensen worden niet beter van deze “praat” toestand.
Ze raken vaker vast in het lossen van spanningen om te proberen te ontsnappen aan het trauma bij zichzelf.
Daarna beginnen ze dikwijls aan medicatie. Of ze worden verslaafd aan andere middelen om te proberen de lijdensweg van hun verslaving aan machteloosheid weg te werken.
Het lichaam breekt. De psychologische bedrading wordt steeds kwetsbaarder en allerlei ziekten en zelfs terminale ziekten manifesteren zich.
Dan komt er natuurlijk meer schuld en schaamte en hulpeloosheid om innerlijke emotionele pijn te compenseren als een zichzelf in stand houdende feedbackloop zonder uitweg.
Geven ze het leven op?
Het is begrijpelijk dat de pijn en uitzichtloosheid en de achteruitgang van het leven zo groot worden dat mensen besluiten om het leven helemaal op te geven.
Natuurlijk is er een betere manier en een heel voor de hand liggende.
Stop daarmee! Herken de waarheden en zie een grotere visie dat je kan bevrijden.
Zorg ervoor dat het helen van je zelf-ontkoppeling je volledige aandacht krijgt!
Illusie 5 van het slachtoffer: door Misbruikers te volgen zullen we ze stoppen.
Illusie 5 komt voort uit Illusie 4.
Als we blijven bevestigen hoe ziek en machteloos we zijn, geloven we dat er geen hoop voor ons is. Dan is de conclusie gemakkelijk gemaakt dat als we dan tenminste alle misbruikers kunnen volgen, zullen ze anderen niet kunnen aandoen wat ze ons hebben aangedaan.
Het is menselijk wanneer we vastzitten in onze hoofden dat we dan denken dat we een soort van jurisdictie en verplichting hebben over het leven. Echter, we interfereren met de processen van het leven ten koste van ons.
Het klassieke voorbeeld hiervan is hoe we kunnen uitspelen met onze kinderen. We denken dat door hen te redden en proberen te repareren, veranderen, voorlezen en voorschrijven dat we ze iets leren.
En dan worden we echt geschokt en boos als ze niets leren, ondanks al onze inspanningen om hun gedrag te veranderen.
De waarheid is dat geen enkel lichaam leert totdat het kan loslaten.
We laten het leven met hen omgaan. Dat is wat het leven natuurlijk doet wanneer we stoppen met repareren. Wanneer we stoppen met het voorschrijven en het tot onze eigen zaak maken om ervoor te zorgen dat mensen zich gedragen zoals we denken dat ze zouden moeten doen dan moeten ze wil in actie schieten.
Door verslaafd te raken aan het zijn van “de rechtvaardige politie” of “de redder” kunnen mensen alleen maar hun slechte gedrag aan ons overdragen en ons de schuld geven van hun keuzes die niet gezond zijn.
Vervolgens proberen we hen verantwoordelijk te houden en met giftigheid rond te zwaaien.
Wat gebeurt er als we loslaten en stoppen met proberen andere mensen te dwingen onze versie van het leven te volgen?
Dit gebeurt: We laten ze over aan hun eigen versie, hun eigen leven en hun eigen oorzaak en gevolg. Dit alleen kan ervoor zorgen dat ze hun versie veranderen.
Als we in ons hoofd leven, zijn we niet verantwoordelijk voor onze eigen emoties en toch proberen we iedereen te dwingen dat te zijn. Dit vergeefse proberen om mensen die niet onszelf zijn te beheersen, stopt als we leven in ons lichaam.
Het stopt als we met onszelf samenwerken en naar onze eigen emoties luisteren en onze daden respecteren.
Dit veronderstelt niet alleen empathie, maar vooral zelfreflectie.
We proberen niet langer andere mensen te veranderen om ons gelukkig, geliefd en veilig te voelen. We nemen niet langer deel aan giftigheid of misbruik. De redder spelen zou een daad van zelfverloochening zijn, en dat is gewoon niet meer mogelijk.
Leven in ons lichaam, we maken dat onze eerste doelstelling om in onze eigen emoties terug te trekken en te koesteren en te helen.
We stoppen met herhaaldelijk kachels aan te raken die ons verbranden. We verdragen dat gewoon niet meer. We trekken weg om te zorgen dat we zelfingenomen zijn in plaats van zelfverloochenend.
We zorgen voor onze eigen goede gevoelens. In essentie laten we onze gevoelens niet toxisch vermengen met die van anderen.
Als mensen dan oprecht in “onze zelfminnende ruimte” willen zijn en het vermogen hebben om te veranderen, dan doen ze dat. Maar het is pas wanneer we stoppen met het maken van excuses voor hen dat ze kunnen ontwaken.
Alleen als we stoppen met de wielen draaiende te houden voor hen kunnen ze ontwaken.
Wanner we stoppen met toestaan dat ze hun gedrag steeds weer rechtvaardigen, terwijl we proberen ze te helpen als ze worstelen met de grond dan, en ALLEEN dan, als ze dan vastlopen en branden dan kunnen ze ontwaken.
En als ze niet ontwaken, dan zijn we hoe dan ook beter af. Moeten we laten vallen wat we in deze relatie hebben gestopt en ook de activa, reputatie, status, en relaties laten verbranden?
Er kunnen veel slachtoffers vallen. We komen uit dit slachtofferschap in lijn met de waarheid van de ziel, omdat we eindelijk begonnen zijn met partnering.
Dus wat heeft dit te maken met het willen vervolgen van misbruikers?
Zo veel! Misbruikers confronteren of vervolgen betekent niets anders dan chronisch misbruik in je leven als je daar onmiddellijk mee begint. Je dient volgens mij eerst aan je eigen pijn te werken.
Als je dit niet doet, heb je jezelf zojuist meer aan de misbruiker geketend door ze als je focus te willen oproepen, in plaats van je te ontwikkelen zonder misbruik.
En weer schreeuwen je emoties vol van pijn. Deze emoties voelen als onzin in je lichaam. Ze geven geen opluchting of kalmte of liefde. Je emoties vertellen je dat je vastzit in het probleem en geen oplossing schept.
De oplossing gaat nooit over het aanroepen – vervolgen – confronteren van misbruikers, wat de meest aangemoedigde actie is die misbruikforums zo hard mogelijk doen.
Bewustwording.
Ze noemen het ‘bewustwording’ met zoveel mogelijk posten en delen. Wat ze zich niet realiseren, is dat dit meer mensen zal vasthouden aan misbruikers dan wanneer ze niets zouden zeggen.
Je kunt je focus niet richten op iets wat “Nee” zegt. Dat “Nee” betekent altijd “Ja”!
Dit is niet anders dan deze analogie: Hoe meer je bang bent om je auto van de weg te rijden tegen een boom, hoe groter de kans dat je dat doet. Je maakt “gebrek aan vertrouwen in je eigen rijvaardigheid”.
Dit is “angst” en angst schept precies datgene waar we bang voor zijn.
Het maakt ook wat we vreselijk geloven “waar” te worden. Dit is hoe het gaat. Stel je deze denkprocessen voor: “Ik moet opletten voor misbruikers, want misbruikers zijn er overal. Ik weet dat die persoon in de straat er een is. Oh nee, mijn werknemer in deze nieuwe baan is een narcist.
Mijn vriend, haar moeder is een narcist en is mijn vriend dat ook. Ik heb vorige week een nieuwe gast ontmoet en nu ben ik echt ongerust. Bepaalde uitspraken die hij zei zijn onbetrouwbaar. Wat als hij ook een narcist is?”
Zie je de waanzin van je focus?
Zie hoe al deze focus, paranoia en hypervigilantie het geloof maken: “Narcisten zijn overal!” Toch?
“En zo is het zegt dat de almachtige algemene wetten die nauw verbonden zijn met je almachtige onderbewustzijn. Dit is wat het Universum te zeggen heeft over al deze focus en paranoia op de narcist: “Je gelooft het. Wees zeker dan wordt dat nog krachtiger, en daarom is dit je ervaring.”
En de hele tijd dat je dacht dat het te maken had met die vervelende, vreselijke narcist!
Zou het niet veel gezonder zijn om te werken aan de doelen van echt verankerd te zijn in je lichaam – stralend, authentiek en krachtig, en gemakkelijk elk valse zelf in je aanwezigheid wegspoelen? Absoluut!
Dan hoef je je, maar over ÉÉN persoon zorgen te maken, in plaats van een hele bevolkingsgroep die je absoluut NIET onder controle hebt!
Onze menselijke voortdurende slachtoffer illusies zijn belachelijk!
Dus hier is de waarheid over de grote waarschuwingen over misbruikers dat ze levens vernietigen: door er op te letten plaatsen we mensen in angst.
Er is de vreselijke ‘bewustwording’ dat narcisten in drommen onder ons lopen, iedereen binnen kunnen halen en dat mensen meestal machteloos tegen zulke zielloze slechte mensen zijn. Dit is pure onzin. Echt waar. Maar de mensen die het geloven, scheppen het voor zichzelf.
Ze zetten dit op een enorme schaal op anderen over. Ze slepen ook andere mensen mee naar machteloze bewusteloosheid. Dit is een groter probleem dan narcisten! Het biedt eigenlijk voedsel voor narcist!
Het begint alweer bij het begin van de illusie van slachtofferschap.
“Het is niet wat iemand met je deed, het is je oordeel dat je trauma creëert.”
Ik heb het hier niet over wat (een) narcistische ouder(s) met een kind kan doen. Verwaarlozing, deprivatie heeft gevolgen op de hersenfuncties van een kind.
Ik heb ook mijn leven in stukken gescheurd uit boosheid. Ik verwerp niet hoe vreselijk het voor ieder van ons was.
Maar de enige reden dat het me overkwam, was, omdat ik van mezelf was gescheiden en ik geen zelf-partner was en een zelfliefdetekort had. En dat is volkomen normaal dat je als kind afhankelijk bent van de liefde van je zorgfiguren. Dat is dan gewoon een feit en geen beschuldiging.
Mensen die gezond met zichzelf verbonden zijn, ondergaan nooit narcisten.
Kinderen die opgevoed worden door narcistische ouders maken veel kans dat ze niet verbonden zijn met zichzelf.
Narcisten zijn volledig machteloos tegen mensen die verbonden zijn met zichzelf, omdat de enige kracht die een narcist tegen je heeft, is je eigen gebroken verbinding met jezelf is. Zonder enige twijfel!
En dat is geen manier om je te beschamen of je de schuld te geven. Dat is mijn ervaring.
Het is om je te machtigen om te weten dat wanneer je dat uitzoekt en alleen dan zal je misbruik voor altijd onmogelijk worden.
Als je werkt aan je herstel zul je je GEEN blijvende misbruiksymptomen hebben. Je “zijn” heeft ze niet meer nodig om je wakker te maken en je aandacht te trekken! De boodschap is gehoord en behandeld om je eigen loskoppeling van jezelf te helen.
Een narcist is een machteloos gewond kind dat zich gedraagt als een pestkop voor mensen die hij of zij kan binnen halen en terroriseren. Als je gezond verankerd bent in je eigen lichaam, kan dit niet gebeuren dat de narcist je meezuigt. Immers, bij de allereerste waarschuwing signaleren jouw (GPS) emoties wat er gaande is. Je emoties maken duidelijk wat er gaande is en ze confronteren je ook om het duidelijk te maken.
Je spreekt het uit. Je komt opdagen in real time! Je gaat het niet uit de weg waarom zou Je?
En nu, als je eigen Bron van een geweldig leven, hoef je niet tegen jezelf te liegen over iemand anders. Je hebt zeker niet iemand nodig om gelukkig te zijn.
Je bent vrij om volledig jezelf te zijn, en de narcist die je op je authentieke levensniveau niet kan ontmoeten, wordt echt oninteressant en eerlijk gezegd, weerzinwekkend, heel snel. Meestal in seconden. Het is nogal de openbaring die ik je beloof!
Dit is hoe het werkt met een vals zelf (de narcist) wanneer je zelfpartner bent.
Dus waarom verspreiden we die informatie niet?
Als we dat zouden doen, zouden we een echte oplossing hebben voor narcistische mishandeling, evenals narcistische misbruiksymptomen en genezing.
Denk hier eens over na: onbewuste relaties vereisen twee mensen om ze uit te spelen. Dus als we allemaal wakker worden, wie zijn dan de misbruikers?
Ik wil ook dat je over dit punt nadenkt:
Waarom zouden we mensen waarschuwen wiens ziel deze onbewuste actie met een narcist vereist om een niet-verbonden leven om te keren en thuis te komen?
Ik zal het zeker niet want dat was de absolute gave en dankbaarheid zelf en duizenden andere mensen die in deze gemeenschap leven, nu in het totale besef dat er niets is dat kan gebeuren dat geen deel uitmaakt van “het Hogere Goddelijk Plan”.
Hoe wonderbaarlijk is de illusie van het slachtoffer dat we een narcist hebben ervaren om thuis te komen bij onszelf.
Ik haat het om te denken hoe mijn leven eruit zou zien als narcistische mishandeling mij niet was overkomen.
Zielloos, onbevredigend, het maakt niet uit wat ik heb bereikt, angstig en altijd onzeker en voorwaardelijk.
Nee bedankt! Ik wil dat je dit begrijpt:
Al deze propaganda over de gruwelijkheid van narcisten schept alleen maar meer slachtoffers om door hen te worden ingenomen.
Deze gruwelijk propaganda laat je niet zien wat het Hogere Doel en het glorieuze Grotere Beeld in dit alles is.
Wat is: het ontwaken uit onbewustzijn? Wat is het einde van de pijn?
Het misbruik en alle belachelijke machtsspelletjes en machteloosheid waarin we ons hebben verschanst dat is allemaal begonnen vanwege het echte probleem namelijk losgekoppeld zijn van onszelf.
De echte manier om ervoor te zorgen dat mensen niet door narcisten worden gevangen, is om mensen te helpen in hun lichaam te zijn, verbonden met hun intuïtie, zelfpartnerschap, zelfminnend en zichzelf respecterend en een hele zelfgenererende bron voor zichzelf.
Zie je dat dit over zoveel meer gaat dan alleen maar nooit meer kwetsbaar zijn voor misbruikers?
Het gaat er eigenlijk om de Grootste Vreugde en Liefde te worden die je je maar kunt voorstellen.
Omdat zelf-partner zijn de grootste vreugde en vervulling is die iemand heeft gewild. In feite is het de enige staat van zijn die jij of iemand anders je kan aanraden om te gaan vervullen.
Niets anders zou daar een vervanging voor zijn. Ik hoop echt dat dit artikel je een aha-periode heeft. Deel dit artikel alstublieft. Het is een onderdeel van het ontwaken dat onze wereld hard nodig heeft om beter te worden een persoon tegelijk. Zoals altijd kijk ik ernaar uit om je opmerkingen en vragen te beantwoorden.
Lees meer
