Van Slachtoffer naar vooruitgang.
Ik had echt geen complimenten verwacht of nodig, daarom doe ik deze missie niet. Wat me enthousiast maakt is weten dat mensen transformeren. Meer en meer mensen transcenderen van louter overleven naar waarlijk bloeiend in deze gemeenschap elke dag doordat ze het nodig werk aan zichzelf doen zonder de schuld te geven aan anderen.
Wat ook geweldig is, zijn mensen, die heel eerlijk zijn over het feit dat ze nog steeds vastzaten in hun slachtofferschap en vragen stellen. Ik wil jullie wel zo persoonlijk mogelijk antwoorden, maar veel van die vragen worden in dit artikel beantwoord.
Dat is waar mijn bedoeling met dit artikel over gaat:
mensen helpen de pijn en stugheid van slachtofferschap achter zich te laten, zodat je echt vooruitgang kunt boeken.
Je weet al “wat niet werkt” als reactie op hoe een keuze in je lichaam aanvoelt. (als je goed luistert)
Het belangrijkste wat ik je zou willen laten begrijpen, is dit: wat ik je ook uitleg, de echte waarheid zit in je. Het is hoe je lichaam voelt. Je weet al “wat niet werkt” als reactie op hoe een keuze in je lichaam aanvoelt. Het is gewoon, omdat we niet geleerd hebben hoe belangrijk het is om dat te eren, en dat is wat het bloeien model over gaat: zelfpartner zijn.
Het thuiskomen bij jezelf om vanuit dat centrum het leven te leiden.
In dit artikel wil ik de vijf illusies van slachtofferschap doornemen zoals ik ze zie. Om je echt te helpen slachtofferschap te doorbreken en duidelijk te krijgen waarom slachtofferschap je zo veel pijn doet. Wat leert slachtofferschap feitelijk aan je dat je kunt verbeteren? Hoe moet je veranderen om los te komen van de pijn en de herhaalde slachtofferschapcycli waaraan je lijdt.
Wat iemand met ons deed, is niet wat ons tot het slachtoffer maakt.
Datgene dat ons tot het slachtoffer maakt, is dat we iemand beoordelen voor de toestand van ons leven, in plaats van samen te werken met onszelf. Omdat we niet in staat zijn om te zien dat onze breakdown en onze grote pijn dient om onze aandacht te trekken voor te werken aan een diepe doorbraak in onze eigen evolutie. Wat betekent dat we niet kunnen genezen en niet beter worden.
Oké, laten we de 5 illusies een voor een bekijken …
Illusie 1: Wat ik “denk”, is hoe ik mijn leven “lees” in plaats van wat ik voel.
Deze illusie legt de basis voor het gevoel vast te zitten als een slachtoffer. Daarom is het heel belangrijk om het te begrijpen. Afgescheiden zijn van liefde van anderen en de grote dingen in het leven begint allemaal met de scheiding van het zelf.
Zijn we afgestemd op onze natuurlijke wijsheid?
Als we niet in ons lichaam zijn afgestemd op onze natuurlijke wijsheid en weten, zijn we losgekoppeld van ons interne begeleidingssysteem dat ons probeert te leiden naar echt welzijn.
Dit betekent dat we over twee belangrijke onderwerpen gissen:
we vertrouwen onszelf niet, waardoor we in de onzekere positie komen om ons vertrouwen in anderen te stellen. Vaak zelfs probeert ons buikgevoel precies het tegenovergestelde te vertellen, maar we luisteren niet. Pas als we uiteindelijk thuiskomen in ons lichaam en beseffen hoe effectief intern weten is, beseffen we hoe ingewikkeld ons leven was toen we losgekoppeld waren van ons interne begeleidingssysteem.
Ingewikkeld leven.
Leven in onze hoofden en losgekoppeld zijn van het zijn met onze interne emoties is één van de pijnlijkste illusies om te leven. Het is ongelooflijk meeslepend en verslavend. Dat is een gebrek aan reflectie over onszelf, een gebrek aan zelfbewustzijn ook.
De menselijke ervaring is al eeuwenlang verankerd in ontkoppeling.
Duizenden jaren lang zijn we getraind weg van onze oorspronkelijke wortels die willen dat we in harmonie zijn met ons lichaam, de natuurcycli. Onze oorspronkelijke wortels luisteren naar oneindige innerlijke wijsheid (de God van binnen) om effectief ons leven te navigeren met onze omgeving.
In schril contrast daarmee zijn we unplugged.
We zijn in enorme zelf-disconnect. Dit maakt het leven ingewikkeld, omdat we ons ongelooflijk losgemaakt en onveilig voelen. Dit zorgt ervoor dat we op alle verkeerde plaatsen (buiten onszelf) naar antwoorden, liefde, steun en veiligheid zoeken.
Alsof dit niet erg genoeg was, werden we, boven op deze programmering, aangemoedigd om alles te doen om onze verbrijzelde emoties (de pijn van ontkoppeling) te vermijden of te ontkennen in plaats van thuis te komen, zelfpartner te worden en te genezen (zelf – integreren).
Dit maakte het gemakkelijk voor narcisten om mensen te controleren.
Als mensen in eeuwigdurende innerlijke leegte, pijn, ontevredenheid en verwarring zijn (symptomen van zelf-ontkoppeling), dan is er een duidelijk gat in de markt om oplossingen aan te bieden om negatieve emoties te ‘repareren’.
Alles variërend van een nieuwe auto tot een antidepressivum. Je vraagt je misschien af wat dit allemaal te maken heeft met ‘slachtofferschap’? Het heeft er alles mee te maken. Dat betekent dat we niet zelf aanwezig zijn om onze emoties te helen, lief te hebben en te kalmeren als er iets misgaat. Dus de pijn gaat door en escaleert, omdat we het niet helen.
Scapegoating
Dan, omdat het zo verschrikkelijk is wanneer we niet worden gevolgd, moeten we proberen het te verdringen door iets of iemand te vinden om “de schuld” te geven voor de emotionele toestand waarin we ons bevinden. Dan zijn we verder bezig met het vergiftigen en beschadigen van ons Innerlijk Wezen met het gif van wrok dat er doorheen met vervelende peptide-chemicaliën die zelfvernietiging veroorzaken.
Zoals bij alle valse oplossingen of keuzes raken we er erg verslaafd aan.
Ze zoeken een hulpkanaal dat het bestaande trauma compenseert. Dan beseffen we dat we door de zelfvermijdingsactie diezelfde handeling wordt verergerd en we opnieuw iets moeten vinden om de pijn en angst te verlichten.
Anderen de schuld geven is de belichaming van die vicieuze cirkel.
Je moet begrijpen dat een van de grootste redenen waarom we in het narcistische misbruik zijn gevallen in de eerste plaats was, omdat we niet verankerd waren in ons lichaam waardoor we niet onze emoties eren. Zelfs als onze interne GPS de nodige rode signalen gaf, verzon onze “denker” excuses.
We wilden dat deze persoon ondanks de fata morgana een echt persoon zou zijn. We wilden dat ze de redder zouden zijn die ons een verbinding zou geven met onszelf en het leven, hoewel we op een diep niveau wisten dat deze persoon niet goed voor ons was. Helaas werden we niet getraind vanaf een zeer jonge leeftijd in het luisteren naar onze lichaamssignalen, onze intuïtie, onze innerlijke wijsheid.
Liegen tegen kinderen
Dit gebeurde op de eenvoudigste en schadelijkste manieren, zoals: mama en papa hebben ruzie. We weten dat er iets aan de hand is. Dan willen we dit met hen bespreken, omdat ons gevoel van veiligheid en overleving zich bedreigd voelen. Mama en papa ontkennen dat ze ruzie maken.
Ze denken dat liegen ons beschermt, maar wat het echt doet, is het vertrouwen in onze eigen interne navigatiesystemen verbrijzelen. Omdat mama en papa onze “goden” zijn en we nog geen gevestigde innerlijke identiteit hebben, kijken we naar hen voor al onze modellen van het menselijk bestaan.
Als een klein kind nemen we hun voorbeeld als absolute waarheid op, omdat we geen referentiekader hebben om informatie anders te formuleren. We leren dus heel snel dat ons interne systeem verkeerd is, het is defect. Het is niet te vertrouwen.
Dan gebeurt het voor de hand liggende. We worden volwassenen in “gevaar”, en ons GPS – systeem gaat uit en we kunnen het niet vertrouwen. Dus proberen we te bevestigen wat er met andere mensen gebeurt. We geloven dat HUN versie – zelfs als het een leugen is de juiste versie is.
Dat is precies wat er aan de hand was bij narcistische mishandeling.
Wat ik zo interessant vind, is de vernietiging en belachelijk maken van onze “intuïtie”.
Mensen die vastbesloten zijn om slachtoffer te blijven zeggen me dit soort dingen zoals:
onze intuïtie, het jezelf dicht in je lichaam allemaal new age blabla is. Ik moet toegeven dat toen ik niet in mijn eigen vel zat, maar in mijn hoofd dat ik net hetzelfde dacht.
Als we niet begrijpen hoe belangrijk intuïtie is dan ontkennen we alles daarover.
Ik bedoel letterlijk. Alles! We ontbreken het punt. Zo missen we het geschenk en de les van wat er met ons is gebeurd. We hebben geen enkele mogelijkheid om intuïtie tot onze missie te maken, zodat we onze vitale – relatie met onszelf kunnen herstellen.
Zo misslaan we de ervaring van narcistische mishandeling als de ongelooflijkste richtingaanwijzer dat je naar huis wijst. We hebben die missie nodig om al die verbroken verbindingen te repareren die jaren geleden is gebeurd.
Reparatie is nodig niet alleen zodat je nooit meer door een narcist wordt meegenomen, maar je kunt dus beginnen met de ware ervaring van zelfpartnerschap, verbinden met en houden van jezelf en het scheppen van het echte leven.
De kloof dichten.
Een waar leven is niet langer gebaseerd op externe precaire omstandigheden zoals de waarheden van andere mensen in plaats van die van jezelf. Dat was een enorme “kloof” die een narcist in je leven toestond en hielp uitdiepen. De andere “kloof” wanneer we unplugged leven is de knagende leegte van …
“Ik kan me niet heel voelen, maar niet als ik A, B, C en D krijg.”
Dan is het onvermijdelijk dat een vals zelf deze gaten in snelt en op en neer springt met: “Kijk me aan! Kijk me aan! ik ben de oplossing! “… niet anders dan de valse oplossing van de nieuwe auto of het antidepressivum als het een oplossing biedt voor het gebrek aan oplossing dat je voor jezelf bent.
Bovendien geloven vele slachtoffers onrechtmatig: “Als ik gewoon mijn intelligentie gebruik om alles te leren wat er met narcisten is, zal ik mijn wonden genezen en ze in de toekomst vermijden. Dat is TOTAAL onzin! Ik zeg dat gewoon, omdat dat echt zo is.
Je geneest niet, omdat je veel over narcisme weet.
Ik verzeker je dat als je alles leert wat er te weten valt over een narcist dan is dat geen geldige verdediging om niet de band ziel lichaam, zelfpartnering, zelfbewustzijn en/of luisteren naar je intuïtie te verstevigen.
Je krijgt alleen maar genezing, alleen samenwerkend met en reparerend in je eigen innerlijke wezen met je eigen GPS en niet met je hoofd tussen de boeken.
Natuurlijk verzetten mensen zich tegen dit herstelwerk, omdat er zo’n grote inspanning is geweest van het verdoemen van intuïtie als een ‘new age’ onderwerp en zelfs belachelijk of stom werd gemaakt, net zoals met spiritualiteit is gebeurd.
De heksen en tovenaar genocide
Laten we eerlijk zijn, er was een totale genocide van verdrinking of van de verbranding van iemand die ‘intuïtie’ (meestal vrouwen) toonde, niet zo lang geleden. Zo kunnen we gemakkelijk zeggen “die persoon is raar” als ze over hun intuïtie praten, of zeggen “dat was een toevalstreffer of toeval” als de intuïtie van iemand bleek te kloppen.
Toch is intuïtie de eenvoudigste en natuurlijke van onze vermogens. Oorspronkelijk was ons buikgevoel ook altijd zo bedoeld. Ieder van ons kent de absolute waarheid dat als we een buikgevoel hebben en het negeren hoe dan ook de zaken slecht uitpakken.
Als we worden losgekoppeld en op de tweede manier gissen, springt onze geest erin. Dan begint ons ego met het verstrekken van excuses, redenen en rechtvaardigingen. Dan praten we onszelf weg van ons buikgevoel.
En we betalen een enorme prijs.
Niet alleen een deel van de tijd, maar wel elke keer! Op een kleinere schaal, hoe vaak heeft iemand van ons een buikgevoel gehad zoals “neem dit onderwerp vandaag mee” en negeerde dat vervolgens en realiseerde zich later op de dag hoe nodig dat ding was?
Er is geen ontkenning dat onze interne GPS bestaat en correct is.
Maar we maken nog steeds excuses om het als “onze verbeelding” te verwerpen. Als we slachtoffers zijn, zitten we niet in ons lichaam, we luisteren niet naar onze gevoelens. In feite hebben we ons lichaam en lef volledig verlaten en zitten we stevig in ons hoofd.
Dit is waar: ons ego is de ernstigste, verwoestende en krachtige oorzaak in ons leven.
Dit is het moment waarop we ons vergiftigd voelen met beschuldigingen en schaamte en afschuwelijke gevoelens van pijn, terwijl we er alles aan doen om te proberen te ontsnappen aan onze emotionele pijn.
Ik wil echt dat je begrijpt DAT het de antithese is van eigenliefde.
Dit is het volledig loskoppelen van zelfpartnering. Het betekent niet genoeg van onszelf houden om met onze eigen emoties te zijn om hen te genezen.
Illusie 2: Iemand moeten beschuldigen van wat mij is overkomen.
Illusie 2 is het gevolg van illusie 1. Wanneer we niet in ons lichaam zijn en ons niet hebben gerealiseerd dat de pijn die iemand ons levert, heeft als reden dat we geen zelfpartner zijn. Dan zullen we hen de schuld geven van onze pijn.
In plaats van het grotere geheel te begrijpen: dit had alles te maken met mij thuiskomen bij mezelf voor zelfpartnering, eigenliefde en om de generatieve bron van mijn eigen levenservaring te worden gaan we terug naar de veroordelende rolmodellen en zondebokmechanisme die onze wereld conditioneert om in de status quo te geloven.
Namelijk: “Iemand anders is de schuldige, en een externe boosaardige kracht heeft dit me doen overkomen.”
Dat is allemaal erg handig, omdat het ons toestaat persoonlijke verantwoordelijkheid te omzeilen als we iemand anders de schuld geven. Meer diepgaand dan dat: het betekent dat als we andere mensen de schuld geven, we machteloos zijn om onszelf te helpen, wat betekent dat we in het bijzonder machteloos blijven.
Laat me in heel eenvoudige bewoordingen uitleggen hoe dit werkt.
Het betekent: “Vanwege jou is mijn dag verpest en kan ik mijn dag niet goed maken. Maar niet als jij het oplost!. ” Logisch gezien is dit toch belachelijk vreemd (dat je niet je eigen dag gelukzalig zou kunnen maken) gezien ieder een onbeperkte wereld aan ervaringen, middelen en emoties bezit die uniek zijn en anders dan een ander?
Deze illusie om jou de schuld te geven en jou verantwoordelijk te houden voor de toestand van mijn leven betekent mijn ervaring van mezelf en mijn wereld is nu volledig afhankelijk van jou. En wat gebeurt er als je – evenals bij mijzelf, omdat ik zeker geen verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen leven – niet over de middelen beschikt om deze middelen te bewerkstelligen?
Het is vrij duidelijk. Ik ben beschaamd! Ik ben volledig verlamd door die attitude.
En dan ben ik vastbesloten om jou daarvoor de schuld te geven?! Laten we gewoon stoppen en dat allemaal inademen. Kun je zien hoe krankzinnig dit idee is? Zie je hoe volkomen machteloos het schuldmodel van het slachtoffer is? Het is duidelijk dat hier iets mis is gegaan.
Gebruik de commentaren om elkaar te steunen!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren