Maar zijn we ooit onze emoties aan het uitzoeken? Hebben we te maken met hen?

Beseffen we dat, net als de rookmelder, de kletterende motor, het jammerende huisdier en het schreeuwende kind, dat de negatieve emoties een signaal zijn om ons te verbinden met onszelf? Ze zijn een schreeuw om hulp om naar toe te keren en niet weg te lopen van iets wat aandacht vereist.

Heb je ooit de connectie gemaakt zoals ik deed waarom andere mensen me in mijn emotionele nood verlieten? Kijk eens hoe ik een expert van mezelf was! Zie je de correlatie?

Spijtig genoeg werd ons niet verteld dat naar binnengaan om onze kwetsuren te ontmoeten nodig was.

Het was handig, omdat het betekende dat we konden worden gecontroleerd. Als we niet een zelfpartner waren van onszelf, betekende dit dat we uiteenvielen in plaats van onszelf in te passen.

Toen waren we krachtelozer, niet zo effectief, gemakkelijker afgeleid door verslavende afleidingen, gemakkelijker om medicijnen en snelle oplossingen aan te verkopen; zoals het nieuwste glanzende, ego-bevredigende product dat wel de ‘magische pil’ is om de pijn weg te nemen.

En onze Innerlijke Identiteiten waren zo los van elkaar dat ze er voor vielen!

Als gevolg hiervan raakten we steeds verder weg van onze zelfverbinding. We verloren noodzakelijk geloof en vertrouwen in onszelf. Er werd ons verteld dat we vies en vleselijk waren. Er werd ons verteld dat onze eigen methodes onbetrouwbaar en ongezond waren.

Dus waarom zouden we in vredesnaam vertrouwen op ons eigen innerlijke navigatiesysteem? Of we moesten natuurlijk bij uiterlijke autoriteiten inchecken en zonder vragen meegaan, het maakt niet uit of hun berichten en keuzes voor ons leven geschikt waren voor ons.

We verloren de aanraking met onze innerlijke God, de autoriteit die ons altijd emotioneel door ons lichaam zou laten weten of iets liefdevol en expansief was, of angstig en niet een waarheid van de ziel. We vergaten om te luisteren naar ons geweten.

Onze focus op de uiterlijke wereld, in plaats van ons eigen Innerlijk Wezen, betekende dat we probeerden in te passen bij iedereen buiten onszelf om te overleven -, omdat ze de autoriteit van ons leven waren.

We hadden allemaal onderbuikgevoelens tijdens onze tijd met de narcist.

We wisten dat de dingen niet klopten, maar we hebben het logisch weggewerkt. Niemand had ons (andere niet-verbonden rolmodellen) geleerd dat zodra we met logische excuses op de proppen komen om met ‘niet’ onszelf te praten over hardnekkige gevoelens dat we in ernstige problemen verkeren.

In onze rechtvaardigingen en onze tweede veronderstelling negeerden we onze Innerlijke Wijsheid en in plaats daarvan probeerden we het veilig te doen.

We probeerden de mensen te sussen, te kalmeren en te geven wat ze wilden. Op die manier kunnen ze ons geen pijn doen. Hopelijk zullen ze van ons houden, ons beschermen en ons de goodies gunnen.

Het mede-afhankelijke model van voorwaardelijke liefde.

Het mede-afhankelijke model van: “Als ik je deze keer gewoon meer geef, zul je van me houden en voor me zorgen.” En toen dat niet werkte, namen sommige mensen de andere optie om te overleven: de narcistische strategie:

“Als ik je beheers, zal ik de overhand hebben, zodat je me nooit meer pijn kunt doen”.

Beide treurig normale toestanden zijn de volledige symptomen van het losgekoppeld zijn van het zelf. Het is geen toeval dat losgekoppelde mensen botsende mensen tegenkomen en families van niet-verbonden mensen scheppen. Ze spelen het leven. Bovendien houden ze van scenario’s. Deze toestanden van zijn werken niet.

De medeafhankelijke vindt dat de persoon die hij “alles” verleent, hen alleen voorziet van meer angst voor leegte, eenzaamheid, niet acceptabel is en nooit goed genoeg is.

Destructieve cyclus.

De narcist die een andere persoon controleert tot het punt van hun annihilatie vindt dat deze persoon hen niet langer de narcistische levering kan geven om het valse zelf te voeden. De narcist vindt dat zijn slachtoffer moet worden weggegooid. Zo kan hij het proces helemaal opnieuw doorlopen.

Opnieuw leidend tot zijn of haar ergste angst om niet geliefd en onaanvaardbaar te zijn, waarbij zelfbedrog na zelfbedrog moet worden geconstrueerd om zichzelf de ontzetting van het tegenovergestelde zelf te ontzeggen.

Beide toestanden leiden naar nergens, buiten naar een hel. Dan is er de enige oplossing ooit om zelf-partnering aan te gaan om de zelfvernietigende zelfdestructieve cycli te stoppen.

De enige oplossing is om te stoppen met het manisch proberen om elke andere menselijke entiteit in onze ervaring uit te werken. Alles wat we moeten doen is naar huis komen.

Door naar binnen te gaan kunnen we genezen en onszelf zijn. Door de kwetsuren innerlijk te herstellen kunnen we het leven maken vanuit een gezonde, solide plek. Dit is alleen mogelijk als we met ÉÉN persoon – de enige persoon waarmee we te maken hebben – zelf handelen.

Ons psychologisch model heeft ook niet geholpen.

Het is een medeafhankelijk model met een zeer laag slagingspercentage. Maar niet als er rechtstreeks wordt gewerkt aan de oorzaak van alle problemen (zelf-ontkoppeling), is er geen manier om met de symptomen om te gaan zoals PTSS, abusieve relaties, ernstige angst en depressie. Die worden dan ook niet opgelost.

Er zijn absoluut enkele grote therapeuten, en dit zijn de mensen die begrijpen dat ze niet een verschuiving in de hersenen moeten creëren. Je moet een verschuiving in het lichaam creëren, in het onderbewustzijn. 

Wat betekent dat je mensen terug in hun lichaam moet krijgen. Je moet hen tot zelfpartner maken om enige hoop te hebben dat ze hun trauma kunnen genezen. Sommige van de gesprekken die Melanie met psychologen heeft gehad, gaan over hoe ze zo overtuigd zijn dat mensen innerlijke verwonding niet willen voelen en herkennen.

Melanie heeft enkele van de slechtste ooit persoonlijke sessies gehad met therapeuten die aan de trauma’s probeerden te werken. Ze stonden erop ​​dat ze niet naar binnen gaan en alleen cognitief omgaan met de problemen. In essentie weigert onze mentor met mensen op dit niveau te werken. Ze weet dat genezing op dit niveau niet kan gebeuren.

Ik geloof persoonlijk niet dat mensen weigeren hun innerlijke verwonding te verwerken. Weet dat wanneer mensen die pijn hebben dat ze 100 % naar binnen kunnen keren! Ik weet het ook dat kort nadat ze naar binnen keren, ze diepe opluchting ervaren als gevolg van eindelijk met zelfpartnering te beginnen.

Een voorbeeld van een verandering bij een vrouw dankzij een webinar van Melanie.

Deze getuigenis was van een vrouw die zoveel dingen geprobeerd heeft en jaren therapie heeft gedaan. Ze heeft een angst gehad om haar innerlijke wonden te ontmoeten.  Ze werd getoond en geleerd dat ze thuis zou komen in haar eigen lichaam. Dat gebeurt na te zijn geleid naar haar zelfpartnerschap door deze liefdevolle verschuiving met de tools van hypnotische meditatie.

De helende oefening had echt een diepgaand effect op haar. Ze begon te huilen toen we bij het kleine jonge kind kwamen dat op de grond lag met de blokken en de wonden. Dat was een herinnering die ze kreeg.

Ze voelde het, ze zag het en verbond haar diep met de emotionele lading. Binnen die tijdloze ruimte en het eeuwige gebeurde nu definitief een verschuiving. Haar grootste angst om dit ‘innerlijke werk’ te doen, is altijd geweest om de gruwelen van het misbruik uit haar kindertijd te moeten herbeleven. Zo was het helemaal niet. Het was een heel mooie ervaring vergelijkbaar met die van de geboorte van een kind.

Nog een ervaring van een andere dame in Melanie’s webinar.

Het idee van het zien en verbinden met haar innerlijke kleine meisje helpt haar. Dat kleine innerlijke meisje liefhebben, beschermen helpt haar diepgaand te genezen. Dat is verbinden met onszelf.

Ze voelde een niveau van zelfliefde die ze eerlijk gezegd haar niet meer kon herinneren.  De vrouw stelde haar voor dat ze dat kleine meisje overal in haar hand vasthoudt.

Ze stelt haar voor dat ze haar stevig vasthoudt en omhelst, terwijl ze zit. Deze vrouw kan niet wachten om meer te zien en haar kleine meid te zien groeien en bloeien! “

Echt waar, deze vrouwen zullen gaan helen. Ze bereiken een diepgaande genezing op een manier die ze eerder nooit konden bereiken. Omdat als we geen zelfpartner zijn, onze genezing onverbloemd onmogelijk is. We zullen altijd gevaarlijk zijn in uiterlijke fixaties als we ons niet verbinden met onszelf.

Dat is wat ik zo leuk vind aan Melanie’s helende model. Het leert mensen hoe ze thuis kunnen komen bij zichzelf. Hoe ze hun eigen genezende bron kunnen zijn. Tot we dat vermogen van een eigen genezende bron hebben, zijn we altijd afhankelijk, zijn we nooit vrij en zijn we nooit veilig. We zijn nooit volledig “met de enige persoon waarmee we meer dan iemand anders moeten zijn” – onszelf.

De valse overtuigingen die ons gescheiden houden van onszelf

In onze egoïstische wereld van survival of the fittest, veroordeling, competitie, gebrek en strijd dachten we dit: “Wees niet kwetsbaar. Wees niet gewond of je wordt afgewezen. Zorg dat je niet wordt in de steek gelaten, gestraft of aangevallen.”

Dus we gingen niet naar binnen bij onszelf. We vermeden onze pijnlijke emoties en we zetten een masker op. Toen ontmoetten we andere mensen met maskers. We hadden onszelf al getraind om onauthentiek te zijn, dus vertelden we mensen wat ze wilden horen.

In het kort weergegeven speelden we de spellen. Meestal negeerden we onze innerlijke leiding en intuïtie. Bovendien leerden we dat het toch verkeerd was.

Toen dat niet werkte, hebben we de gerechtigheid en oordeel gebruikt en speelden het slachtoffer.

We zeiden: “Ik zou me nooit zo gedragen!” Nee, je zou waarschijnlijk nooit doelbewust tegen mensen liegen. Hun schreeuw negeren om fatsoen en liefde. Toch blijven ze gruwelijk pijn doen.

Dat zijn andere mensen, maar je deed het zeker voor jezelf.

En je wist niet hoe het systeem van het leven werkt op het echte niveau. Mensen die je pijn doen, behandelen je op dezelfde manier als hoe je jezelf behandelt. Dus opnieuw blijf je achter met alleen maar een oplossing en dat is, ga “naar binnen” voor jezelf.

Stop met rennen voor de pijnlijke emoties. Stop met rennen voor de draak. Loop met liefde en doel de grot in en kijk naar de draak. Stop met het laten schijnen van je schaduwen door je pijn naar je toe te schreeuwen en NIET ernaartoe te gaan.

Dit zijn je jonge, niet-genezen delen – dit is het kind vanbinnen dat je aandacht nodig heeft.

Wat doen kinderen als ze worden genegeerd? Ze raken overweldigd, ze acteren. Ze zullen alles doen wat ze kunnen doen om je aandacht te trekken.

Dat is de reden waarom het leven erger en erger wordt. Je Innerlijk Wezen moet de druk opdrijven om te proberen je aandacht te krijgen. Wat gebeurt er als je “Shut up!” schreeuwde en steeds een kind in nood negeerde?

Dat kind zou pathologisch worden.

Tegen de tijd dat we narcistisch misbruikt zijn, is ons innerlijk kind pathologisch geworden.

De projectie van deze verstoten, niet-verbonden pathologie is wat onze schaduw ons trekt vanuit het leven zelf. Elke persoon die je tegenkomt, die impactvol is, laat je zien hoe goed je bent of niet. Dan heb je eigenlijk met jezelf samengewerkt.

We kunnen dit ‘kwaad’ noemen als die persoon beledigend is. Maar is het echt? Is dit een slechte daad of is het een nodige Goddelijke interventie die een boodschap stuurt om thuis te laten komen bij onszelf? Ik geloof dat dit het laatste is.

Elke misbruiker kan je alleen maar haken en pijn doen via je gaten waar je niet zelfpartnerig en gezond bent.

De delen van je die kwetsbaar zijn en een uiterlijke bron zoeken om ze te vervullen. Wanneer we naar valse substituten zoeken, komen we in een periode van valse zelf. Dit zijn ofwel ongezonde mede-afhankelijken of narcisten – andere niet verbonden mensen zonder verbinding. Dus opnieuw blijven we achter met dezelfde enige oplossing: thuiskomen.

Die narcistische persoon is alleen maar een symptoom van het niet zelfpartneren. Als die persoon niet op je eigen losgekoppelde traject van het leven was verschenen, had een ander zijn plaats moeten vullen.

Sommigen van jullie voelen zich opgelucht, omdat je je realiseert dat er een uitweg is! 

Dat als we onbewust de generatieve kracht van deze realiteit zijn geweest die pijn doet, we de kracht hebben om het naar een nieuwe kracht te veranderen.

Niet door te proberen over “hen” te schreeuwen, maar als een resultaat van thuiskomen waar het echte werk moet worden gedaan, namelijk in onszelf.

We hebben geen macht, vermogen of zelfs het recht om anderen te veranderen. De enige verantwoordelijkheid en bekwaamheid die we hebben voor verandering is onszelf.

Degenen onder jullie die intense afkeer voelen, zelf-triggers, walging en zelfs de drang om me aan te vallen zitten nog steeds vast in pijnlijke geprogrammeerde illusies die zelfpartnering voorkomen.

De verdediging van: “Er is niets mis met me. Ik was degene die werd misbruikt! De misbruiker is degene met de problemen niet ik!”

En dat is OK als je vastberaden bent om vast te houden aan het Slachtoffermodel waarin je bent. Dan blijkt dat je nog niet genoeg van de pijn hebt gehad.

De angst voor onze innerlijke wonden.

Ja, absoluut als je de zelfveroordelende overtuigingen meent van “iets minder dan perfect is niet acceptabel dan krijg je zelfvernietigende gedachten. Ook als je denkt: “Ik mag geen fouten maken.”

Als je je abonneert op de niet aflatende wraakzuchtige toorn van de rolmodellen die we hebben geleerd te geloven dan ga je jezelf natuurlijk trakteren op gruwelijke omstandigheden en zelfvernietigende gedachten en gevoelens.

En werd je geleerd dat zelfreflectie en emotioneel contact met jezelf verkeerd zijn of zelfs egoïstisch was!

Word je geplaagd door ongelooflijke schuldgevoelens bij de gedachte aan zelfpartnering?

Geloofsovertuigingen zijn krachtig. Als je in je jeugd geprogrammeerd was met, “ik moet afzien van al mijn behoeften en neigingen naar anderen om te proberen geliefd en veilig te zijn”, dan ga je snel stoppen met reflecteren om intern thuis te komen.

Erger nog, je hebt het religieuze misbruik gehad van het geloof dat “verbinding maken met jezelf” slecht is.

Interessant genoeg was er kortgeleden een vrouw op mijn Facebookpagina die stelde dat iedereen die zich op ‘bij zichzelf zijn’ wil richten, satanisch en narcistisch is.

Ze runt een Narcissistic Abuse Recovery Group – en het is zo interessant dat ze narcisten helemaal niet begrijpt!

Narcisten zijn de laatste mensen op de planeet die ‘met’ hun innerlijke wezens zelfpartner zijn.

Narcisten zijn totaal geen zelf-partner. Daarom hebben ze een vraatzuchtige behoefte. Om die reden zuigen ze de buitenwereld droog. Zo proberen ze zichzelf emotioneel te ondersteunen.

Hoe belachelijk!

Als we geen vrede hebben met onszelf, zullen we duidelijk geen andere mensen gezond behandelen.

Bovendien zullen we ze verantwoordelijk houden en proberen hen te dwingen te veranderen om ons beter te laten voelen. Dan wordt over het hoofd gezien dat we voorwaardelijke liefde gebruiken waar we ook gaan.

We zullen gemakkelijk aanstoot nemen en voortdurend worden geactiveerd door die ons niet voorzien van wat we denken dat ze zouden moeten doen. Als gevolg daarvan zullen we ongezond gedrag maken. We accepteren dat, omdat het uiteindelijk niet meer hetzelfde is dan zoals we ons nu al voelen.

Als je een van deze geprogrammeerde overtuigingen accepteert, waarom zou je dan naar binnen gaan in tijden van emotionele pijn?

Waarom zou je elk moment alleen met jezelf willen doorbrengen?

Natuurlijk had je geen andere keus dan jezelf te vermijden. Je beseft niet dat elke persoon die je pijn doet een vertegenwoordiging is van de verstoten delen van jezelf. Daar heb je al die tijd geprobeerd om weg van te rennen. De delen van je waarop je niet reflecteert, zullen je meedogenloos buiten jezelf verschijnen om je aandacht te krijgen.

Dus nogmaals, er is een oplossing: draai naar binnen en ontmoet jezelf.

Laat de verschrikkelijke geconditioneerde overtuigingen vallen door ons te verbinden met onszelf. Het is niet verkeerd om naar binnen te gaan. Laat de overtuiging vallen dat je op de een of andere manier jezelf kunt schamen, bekritiseren, straffen, haten en vernederen om gezond te zijn.

Werkt dat voor kinderen? Werkt dat voor iedereen? Of maakt dat mensen gewoon zieker?

Ik hoop zo dat dit artikel heeft geholpen. Nu, als je weet dat het tijd is om te groeien, sta op en word krachtig. Ik ben hier om je te helpen samen met de krachtige tools in de groeitaken (link in het menu).

Laten we dit samen laten gebeuren.

En als je dit artikel of video goed vond, klik dan op ‘Vind ik leuk’. Deel het ook met je contacten en groepen, zodat we mensen kunnen helpen wakker te worden voor deze waarheden. Klikt deze informatie over narcisten of toxische personen met je? Ben je enthousiast over het persoonlijk groeien? Kun je deze nieuwe kracht aan nemen om een ​​narcist te bestrijden die je pest of onderuithaalt? Ik hoor dit graag in opmerkingen en vragen hieronder.

Gratis bronnen narcisme – traumaherstel

Hoe doe je het werk voor zelfgenezing: boek Dr Nicole Lepera video

Een andere, holistische visie is niet zo vreemd – over lichaamsgerichte therapie!