Je kan jarenlang woede voelen om wat je is aangedaan door je narcistische moeder. Dat is niet zo slecht.
Want als je jouw narcistische moeder en jouw vader accepteert, zou dat weleens kunnen betekenen dat je in een diepe depressie gaat.
Als je door zo’n depressie heen geraakt kan dan eindelijk geleidelijk van op enige afstand je evenwicht aanbreken met de situatie.
Dit kan betekenen dat je je verhouding met je ouders op een heel laag pitje zet en juist pro forma hun verjaardag en nieuwjaar een kaartje stuurt.
Een vriendin vertelde wanneer ze dat deed dat haar moeder hetzelfde begon te doen, maar er wel altijd voor zorgde dat die kaartjes te laat kwamen. Haar zussen melden dan dat haar moeder toch een goeie was gezien ze zogenaamd haar hand uitstak.
Ook ik gebruikte terugtrekken in boeken, op jonge leeftijd als middel om te ontsnappen aan de narcistische stoornis.
Leren over het leven van boeken en niet van mijn ouders; leren over ethiek en liefdevolle behandeling (en het tegenovergestelde) uit de literatuur.
Als je begint met lezen in blogs over narcistische ouders zul je merken dat er velen te vinden zijn als de uwe, en dat je dus verre van alleen bent in je situatie en naarmate je vordert in je literatuur zul je merken dat je genezing vindt. Het is een constant werk.
Zo’n blog schrijven is dan ook net als een dagboek, maar je voelt dat er daardoor beweging komt, en dat je beweging veroorzaakt.
De beweging kan gebeuren in heel kleine passen zoals het voortaan niet meer naar familiebruiloften gaan. Dat kan betekenen dat je meer en meer prioriteit geeft aan je eigen behoeften en gevoelens. Dat je dus stopt met je verplicht te voelen.
Moeders met persoonlijkheidsstoornissen werden vroeger anders genoemd.
Volgens de DSM V zou dat nu cluster B zijn. Een kwaadaardige narcist(e) werd vroeger een psychopaat genoemd. Ook een therapeut in de jaren 80 en in de beginjaren ’90 noemde toen een kwaadaardige narcistische persoonlijkheid stoornis een psychopathie.
Hoe meer je er over leest en over peinst hoe meer verdrongen herinneringen er boven gebaggerd worden.
Mijn vriendin vertelde me dat ze doodsbang voor haar moeder was als kind. Letterlijk dat ze in angst leefde. Kinderen die denken over het einde door de dood dat kan heel volwassen klinken maar dat zijn nog steeds kleine kinderen. Die weten immers niet hoe ver iemand kan gaan met verwondingen, uithongeren en slaan zonder te doden.
Zelfs als de mishandelingen niet echt voor een buitenstaander levensbedreigend zijn, kan een klein kind dat niet weten. Een kind kan dus heel eerlijk ontzettend bang zijn dat het slaan en uithongeren niet zou stoppen met het sterven als gevolg.
Het uithongeren van uw kinderen lijkt zoiets als een marginaal ding.
Het lijkt buitengewoon egoïstisch. In werkelijkheid werd dit gedaan omdat de ouder sigaretten, bier, jurken en party’s zou kunnen frequenteren. Bovendien had dat weinig te zien met wat de inkomsten waren die de ouder had.
Mijn vriendin vertelde dat haar narcistische moeder in plaats van gesneden lunch vlees te kopen, haar narcistische moeder “salami einden” van de broodjeszaak kocht. Deze werden anders weggegooid of werden gebruikt voor de bovenlaag van een pizza.
Met de narcistische moeder aan tafel.
Ze kocht oud brood aan verminderde prijs. Haar moeder maakte melkpoeder (niet zo voedzaam als volle melk in die dagen – het was niet vet) en deed die melk in een normale fles zodat we het verschil niet zouden weten.
Haar narcistische moeder telde elk stukje fruit. Bovendien mochten ze één stuk per dag eten. Voor na school kreeg haar broer een stuk brood met suiker op. Zij hield niet van buitengewoon zoete dingen, dus zij at gewoon niets na school.
Aan tafel was het ook de narcistische moeder die de borden vulde, dus kreeg mijn vriendin wat haar moeder wilde dat ze op at. Daardoor kreeg ze de hoeveelheid dat haar moeder dat ze wilde eten.
Ze slaagde er altijd in om haar grote porties te geven van dat voedsel dat ze verachtte, zoals lever. Natuurlijk krijg ze kleine porties van wat ze leuk vond.
Haar eigen moeder maakte dan beweringen dat mijn vriendin allergisch was voor bepaalde dingen. Daarom kreeg ze bepaalde voedingsstoffen niet te eten., zoals met aardbeien waarvoor ze absoluut niet allergisch was.
Als kind had mijn vriendin steil haar.
Maar haar moeder deed haar thuis permanenten. Vreselijk. Ze bakte haar haar, zodat het kroeshaar werd dat ze niet meer kon borstelen. Dan verplichte ze haar het te borstelen wat een onmogelijke taak was voor kleine kinderen armen. Zij werd gestraft omdat ze er niet in slaagde haar haar zelf te borstelen.
Ze genoot van dat soort straffen. Maar haar woede was erg vluchtig. Als die onderbroken werd door een telefoon kon ze zonder probleem overgaan van woede naar lief en lachen.
Toen de telefoon gedaan was, kon haar moeder verder even woedend doen. Mijn vriendin was bang zoals van de dood, voor haar narcistische moeder.
Een vriendin heeft de laatste 15 jaar door kunnen brengen dankzij wat ze had geleerd in haar therapie.
Langzaam had ze geleerd om alles te analyseren en er mee in het reine te komen met al de haat die gezaaid werd door de generaties heen in de familie.
Ze leerde dat ze niemand kan redden (uit haar familie) als ze niet gered willen worden. Meestal ook dat het niet uitmaakt hoe goed je ook voor hen bent. Niets garandeert dat iemand goed voor je zal zijn in ruil voor het goed zijn voor hen. Het was een lange reis. Gelukkig weet ze dat ze in de goede richting gaat.
Zelfs als je moeder jou niet pestte met permanenten kan ze een kwaadaardig monster zijn in een ander verkapte vorm. Eigenlijk was het niet alleen pesten, haar narcistische moeder wist welke de onzin was dat die producten met haar haar zou doen.
Het werkte nooit. Alles deed dat haar kroezen, maar telkens voor het begin van het schooljaar deed ze deze marteling opnieuw. Eerst moest ze uren stilzitten. Daarna rukte ze aan het haar.
Daarna werd de hoofdhuid verbrand. Dan ontstonden de knopen. En dan werd het uitgerukt tijdens het borstelen. Ze noemde haar rattenkop. Dat gebeurde elk jaar, en nooit had ze er iets van geleerd.
Andere narcistische moeders kunnen veel subtieler zijn, zoals het gewoon doen alsof je niet bestaat. Ze laten je altijd alleen spelen. Als je begint te praten ben je een probleemkind. Dan zeggen ze dat je niet het laatste woord moet willen hebben.
De narcistische moeder kan je gewoon blijvend terroriseren door te zeggen dat je een aandacht zoekend apparaat bent.
Ik heb het hier niet over directe aandacht, maar over dingen als tandvullingen. Als een kind pijn heeft, wordt dan gezegd dat het aandacht zoekt. Als ze zegt dat ze een bril nodig heeft omdat ze niet meer goed ziet, is dat ook aandacht zoeken.
Als je moet niezen kan dat door een narcistische moeder beschouwd worden als aandacht zoeken en niet het gevolg van een onbehandelde allergie.
Toen een vriendin 14 jaar was, had ze nog nooit een tandarts gezien. Ze kreeg wel de schuld voor vier gaten in haar gebit want dat zou het gevolg zijn van niet goed te poetsen.
10 jaar later had deze vriendin een miskraam op 5 maanden en ontwikkelde ze een infectie. Ze was voor 3 weken in intensief zorgen en in coma. Ook dat bestempelde haar narcistische moeder als aandacht zoeken.
De narcistische moeder kon ook brullen en fysiek geweld gebruiken om te krijgen wat ze wilde.
Elk kind moet worden geknuffeld, gekoesterd en geliefd, niet weg gezet als een hinderlijk object. Een narcistische moeder wil echter een pop dat ze in de kast kan zetten op een plank als ze geen zin heeft om te spelen. Het is als een beschrijving van een monster, en ik voel diepe spijt dat een vriendin van mij daar door heen moest.
Wat was er mis met haar moeder?
Het klinkt als een sociopaat. Het is een wonder dat deze persoon toch een goede vrouw is geworden met een hart ondanks wat ze meemaakte. Soms kan het geruststellend werken als ze je moeder een sociopaat noemen, want dan krijg je het gevoel dat jij niet de gekke bent. Het is alsof iemand begrijpt hoe super gek zij was.
Alleen als je een zeer sterke innerlijke kern hebt, kun je zo’n monster overleven zonder dat je er zelf één wordt. Uiteraard hoe langer je dat ondergaat hoe meer ernstige vlooien er onder je huid kruipen.
Wekelijks naar een therapeute gaan voor meerdere jaren kan werkelijk iemand doen veranderen. Haar moeder was een monster tot op de dag dat ze stierf.
De moeder van zijn vrouw is een narciste.
Bij een andere vriend wordt zijn huwelijk moeilijk gemaakt door toedoen van de moeder van zijn vrouw. Als hij met zijn vrouw een conflict heeft, vertelt ze dikwijls dat hij doet als haar moeder. Het lijkt alsof hij in een constant verliezende situatie zit, waar zijn vrouw ongelukkig is.
Op den duur zijn beiden niet meer in staat het goede te zien in elkaar. Zij heeft immers zo’n verdriet voor het hebben van een moeder die een narcist is. De verwachtingen die haar moeder niet inlost worden dan overgedragen op hem.
Het is duidelijk dat mijn vriend best zelf eerst naar een therapeut gaat, zodat hij op zijn eigen problemen kan werken.
Wat hij echt moet weten is waarom hij aangetrokken werd door zijn vrouw, die mogelijks ook een narcist is, of minstens een paar sterke vlooien heeft.
Ik raad regelmatig begeleiding aan, want ik heb persoonlijke ervaring in hoe effectief het kan zijn voor een gemotiveerd persoon. Uitzoeken van je eigen problemen zal hem helpen betere manieren te vinden om te reageren op haar provocaties.
Daardoor kun je de uitbreiding van het probleem stopzetten. En ga jezelf niet in een paniek modus. Dan is er wellicht de kans dat zijn vrouw een handvat krijgt om haar verlatenheid te overwinnen.
Je kunt er niet vanuit gaan dat je andere mensen kan veranderen. Je kan alleen jezelf een beetje veranderen. Wanneer je je focus plaatst op het redden van anderen dan leid je je af van jou eigen problemen.
Ook adoptieouders kunnen ernstige narcistische gedragingen hebben.
Er is zowel een genetische als een opvoedingscomponent. De manier van opvoeding kan je vlooien geven. Dus als je narcistische adoptieouders hebt, betekent dat waarschijnlijk dat je geen narcist(e) bent maar wellicht wel vlooien hebt.
Het is niet omdat adoptieouders gescreend worden dat ze zich niet kunnen vermommen. Het is niet omdat ze een zekere thuisstudie moeten doen voor dat de adoptie kan beginnen dat ze dat niet kunnen passeren.
Helaas kunnen velen niet genezen zonder de hulp van een therapeut. De nalatenschap van de narcistische ouders kan heel groot zijn. Het is sterk aan te bevelen van iemand te vinden die u helpt om door de landmijnen te fietsen van de narcist(e).
Leren over narcistische persoonlijkheidsstoornis is relatief nieuw.
Als de verhalen die je hier leest erg vertrouwd klinken, is het best mogelijk dat je moeder zich op het spectrum van narcisme bevindt.
Stel dat je moeder je ‘s nachts uit het bed sleept door aan je haren te trekken en je dan van de trap gooit en dat je vervolgens bij je vader gaat wonen. Als je haar dan terug ziet en ze doet alsof er niets is gebeurd en als je dat zegt dat ze dan zegt dan je een leugenaar bent en aandacht zoekt dan ben je haast zeker dat je moeder een narciste is.
Als ze dan ook nog vriendelijk weet te doen tegen vreemden maar tegenover jou alleen irrationeel gedrag vertoond dan kun je haast zeker zijn.
Het gebeurt dat zo’n narcistische moeder tussen komt in de liefde van haar dochter.
Bijvoorbeeld kan de narcistische moeder vertellen dat hij veel beter kan krijgen, of door te vertellen dat het geen goede optie is om met haar dochter te trouwen.
In de periode voor mijn trouwdag kwam mijn schoonzus ons vertellen dat ze hoopte dat het ons laatste huwelijk zou zijn en mijn schoonmoeder bleek toch niet achter ons huwelijk te staan. Niemand van haar familie wenste tijd vrij te maken voor ons trouwfeest. Hoewel ze maar een 6 km van ons huis woont, is ze alleen een paar keer langs geweest.
Dat was natuurlijk een duidelijk signaal naar de kinderen van mijn vrouw toe. Mijn vrouw vertelde me nog kortgeleden dat ze nog altijd het eerste compliment van haar moeder moet horen.
Wie wordt er niet chagrijnig met zo’n narcistische familie? In het bijzonder zo’n narcistische moeder.
Als je probeert om je familie te geloven, zouden ze heel blij zijn dat je niet meer weet en vergeten bent wat er allemaal is gebeurd. Uiteindelijk zouden ze je als afval weggooien.
Als je alles verder rationaliseert, kun je soms denken dat hun narcistisch gedrag niets meer met jou te maken heeft. Dat is een gevaarlijke plaats om te zijn, want dan zou je kunnen starten met eenzelfde gedrag te vertonen.
Denk je dat het uiteindelijk mogelijk is, je wonden voldoende te genezen?
Laat het me weten in de commentaren hieronder of op mijn Facebook Groep: Volwassen kinderen van narcistische ouders of op mijn Facebook profiel.
Klaar voor de volgende stap? klik dan hier.
Onthoud: je hebt de macht om op elk gewenst moment van het onbewuste naar het bewuste leven over te schakelen en te groeien in onoverwinnelijk worden! Als je het beu bent om je slachtoffer te voelen, dan is het vandaag een goede dag om helemaal onoverwinnelijk te worden.
Zoals altijd, heel erg bedankt voor het zijn van een mooie ziel te liken en te sharen van dit artikel of foto.
Ga nu jezelf helpen door alle mogelijkheden die we geven te gebruiken. Klik hier
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren