Het probleem met chronische pijn (emotioneel en fysiek) en andere bijbehorende ziekten is dat het het hele leven van de persoon beïnvloed. Het is niet eendimensionaal. Het is veelzijdig. En het beïnvloed eigenlijk elk gebied van het leven van de persoon, vanuit het werkelijke immuunsysteem, het zenuwstelsel, hun hersenen, hun lichaam, hun fysieke capaciteit, hun mentale, emotionele capaciteit. De pijn volgt in alle geval een holistische benadering. Het heeft ook invloed op de buitenkant van hun leven. Vriendschappen, relaties, werk, carrière, passies. Ze worden allemaal in de wacht gezet terwijl deze persoon zich op zichzelf moet focussen om weer te kunnen gaan leven.

Het andere secundaire probleem met chronische pijn (emotioneel of fysiek) en andere bijbehorende chronische ziekten is het gebrek aan begrip in de wereld. Het is niet als een gebroken arm, waar als je buiten loopt en je hebt gips om je arm. Mensen kunnen het zien en begrijpen en ze hebben veel empathie voor hen.

Bij chronische ziekte kan het veel erger zijn dan een gebroken arm en dat is een understatement.

Maar het probleem is dat het onoverwinnelijk is. Ze kunnen het gebroken lichaam niet zien. Ze kunnen het gebroken hart niet zien. Ze kunnen het lijden van de geest en het lichaam niet zien. En dit legt extra druk op de persoon die kampt met chronische aandoeningen.

Er zijn een paar problemen die ik zie in de wereld van herstel.

En veel daarvan heeft te maken met symptoombeheersing en gewoon algemene beheerstools die je vast kunnen houden in hun herstel. Het eerste probleem is ijsberen. Nu geloven we niet dat ijsberen het antwoord is.

We geloven dat basislijn het antwoord is, en er is een enorm verschil.

Pacing is waar je een vaste gestructureerde routine krijgt en je kunt niet van die routine afwijken wat er ook gebeurt. 

En dus krijgt u een voorbeeld van hoeveel u elke dag precies kunt doen en het is opgelost. Meer kun je niet doen. Je zou niet minder moeten doen, ongeacht hoe je je voelt. En ongeacht wat er elke dag gebeurt, doe je dit vaste bedrag of het gebrek daaraan. Je rust zoveel, wat er ook gebeurt. Terwijl een basislijn vinden in staat is om een ​​flexibele routine en structuur te hebben die je in staat stelt te doen wat je op de juiste manier kunt doen zonder je slechter te voelen dan je momenteel doet op een bepaald moment.

En wanneer u de basislijn onder de knie hebt, kunt u precies beginnen te begrijpen wat u moet doen, wanneer u het moet doen op basis van hoe u zich voelt. En als je dat doet, geeft het in feite zoveel meer vrijheid en kan er in de loop van de tijd meer capaciteit worden opgebouwd, wat je daarom zal helpen om weer te gaan leven.

Pacing is symptoomgericht

Het andere probleem met pacing is dat het erg symptoomgericht is en uit onderzoek binnen CVS Health weten we dat als je je de hele tijd op symptomen concentreert en je reageert op je symptomen, je hoogstwaarschijnlijk vast blijft zitten in de cyclus van symptomen. Terwijl we bij baseline niet focussen op symptomen. We richten ons op gezondheid en we richten ons op wat we kunnen doen zonder ons slechter te voelen dan we nu doen. Dit zorgt voor meer bewustwording. Dit zorgt voor een grotere dagelijkse bruikbaarheid, niet alleen op fysiek niveau, maar ook op cognitief en emotioneel niveau.

Het tweede probleem dat ik zie met specifieke herstelmodellen die er zijn, is de term graduele oefentherapie.

Er zijn veel mythes rond lichaamsbeweging en beweging als het gaat om het chronisch vermoeidheidssyndroom en andere bijbehorende chronische ziekten. En dat is een GET, een afkorting voor graduele oefentherapie.

Bij graduele oefentherapie is het wederom een ​​vaste benadering en helaas wordt het in de wereld van ME/cvs heel erg verkeerd voorgeschreven. En wat er gebeurt, is dat mensen naar het ziekenhuis of naar de fysiotherapeut gaan, en de fysiotherapeut zal ze testen. En op basis van die tests krijgen ze een trainingsroutine en is deze persoon misschien helemaal niet klaar om te trainen op basis van waar ze zich momenteel bevinden in hun herstel.

Er zijn drie stadia van herstel.

De eerste fase is de acute fase.

De acute fase. U mag geen enkele vorm van gestructureerde oefeningen of bewegingen doen. De acute fase is waarin u ernstig worstelt en meestal niet uit bed kunt komen. Je slaapt meestal ergens tussen de 14 en 16 tot 18 uur per dag, of je ligt tenminste zo lang in bed. En je functioneert nauwelijks van dag tot dag. En we willen geen belasting of extra druk op het lichaam uitoefenen. En dus hebben sommige van deze mensen helaas een gradueel oefentherapieplan gekregen, en het is in dit stadium niet geschikt voor hen. Het is niet zo dat lichaamsbeweging of beweging slecht is. Het is alleen niet geschikt voor deze fase van herstel.

Fase twee, we gaan naar de reconditioneringsfase.

Dus we schakelen uit de acute fase van lijden en worstelen en gaan naar deze fase van energie-appreciatie. En wat er in deze fase gebeurt, is dat het de manier is waarop je lichaam uitzoekt hoe het energie in het systeem kan gebruiken.

En het draait allemaal om het afstemmen van je circadiane ritme. Het draait allemaal om het kalmeren van je zenuwstelsel. Het draait allemaal om het herconfigureren van het menselijk systeem, zodat we kunnen terugdraaien wat het chronisch vermoeidheidssyndroom in de eerste plaats heeft gedaan. Dit is waar we een veelzijdige aanpak hebben die mensen echt helpt om weer op te bouwen, nieuwe energie op te doen en op weg te gaan naar fase drie. namelijk terug in het leven integreren.

Fase drie, terug in het leven integreren

En wanneer we weer gaan integreren in het leven, is dit waar we tijd besteden aan de dingen waar we van houden, onze capaciteit opbouwen zodat we de wereld van normaliteit weer kunnen betreden. Dus als het gaat om graduele oefentherapie, is het probleem een beetje zoals ijsberen. Het is inflexibel. Ze houden er geen rekening mee dat elke dag anders zal zijn en dat je geen robot bent. Je bent een mens. En dus zal elke dag anders zijn, afhankelijk van hoe je slaapt, wat je eet, je dagelijkse stressniveaus en wat je de dagen voorafgaand aan vandaag hebt gedaan.

En dus geloven we niet in graduele oefentherapie.

Wij geloven in herstellende beweging en reconditionering.

En dit is waar we een specifieke aanpak volgen, afhankelijk van in welk stadium je je bevindt en wat je doelen zijn. Het belangrijkste dat veel mensen missen, is de bewegingsmodaliteit. En dat is het kiezen van een geschikte vorm van beweging die op dit moment echt werkt voor jou en je lichaamssysteem. En helaas krijgen mensen ten onrechte beweging en lichaamsbeweging voorgeschreven van zogenaamde experts, maar ze begrijpen echt het lichaam niet van iemand die lijdt aan het chronische pijn en andere daarmee samenhangende chronische ziekten.

Wanneer we de juiste modaliteit vinden en de juiste dingen op het juiste moment doen, wordt het lichaam sterker. Het immuunsysteem reageert terwijl het zenuwstelsel adequaat reageert en daarom kunnen we capaciteit opbouwen en vooruitgang boeken.

Het is dus erg belangrijk dat we een holistische benadering hanteren en dat van dag tot dag in termen van programmering.

We houden rekening met deze andere aspecten van welzijn, van slaap tot stressniveaus, tot dagelijkse routine en structuur, tot leven en relaties, stress en ook voeding. En nogmaals, je hele doel hier is om je te helpen weer te gaan leven en daarom moet je functionaliteit bouwen.

Veel mensen zijn allemaal samen tegen beweging. En helaas, als je erover nadenkt, heb je kracht nodig. Hoe ga je de boodschappen van het winkelcentrum in de auto tillen? Hoe ga je de pan boven het fornuis houden? Hoe ga je een kopje thee schenken als je geen kracht hebt om het kopje thee te schenken?

Dus nogmaals, we moeten een passende, flexibele aanpak hebben op basis van waar u zich bevindt. Het is heel belangrijk dat je begint waar je bent. Het is heel belangrijk dat je je prettig voelt bij wat je doet en dat je langzaam opbouwt. U wilt ervoor zorgen dat de belangrijkste focus hier consistentie boven intensiteit is. Als je dat eenmaal hebt geregeld en je de juiste dingen doet en je op de juiste manier vooruitgang boekt, zul je vooruitgang gaan opmerken.

Holistisch genezen van ongerustheid en angst!

Zijn er limieten voor zelfgenezing en zelfgenezers?

Gratis bronnen narcisme – traumaherstel

Hoe doe je het werk voor zelfgenezing: boek Dr Nicole Lepera video

Welke therapie zou je als paar kunnen volgen?

Trauma en traumazorg in Europa

Hoe doe je het werk voor zelfgenezing: boek Dr Nicole Lepera video