Er wordt ons verteld dat we onszelf moeten toestaan om te rouwen om het einde van een relatie, omdat het ons de tijd geeft om te rouwen en te groeien. Dit is een solide advies voor elk type relatie dat eindigt, maar vooral voor een ongezonde die eindigt.
Toch hebben velen de neiging om die relatie te devalueren, of een volgende relatie na te ‘jagen’ zonder veel bewustzijn of zelfcompassie.
Hoewel het “gemakkelijker” is om voor relatieproblemen de schuld te geven aan een ex, beperkt het de persoonlijke groei en duwt het ons zelfbewustzijn weg omdat we schuldverschuiving in ons leven toelaten.
De cyclus van idealisering –> devaluatie –> weggooien is een cyclus omdat deze doorgaat.
Sommigen kunnen merken dat ze een ex, een ongezonde vriendschap of een familielid devalueren met wie ze beter geen contact zouden hebben.
Je emoties op een dubbeltje van alles naar niets omdraaien is wat je uiteindelijk pijn doet, en het inzicht verhindert. Toch is dit hoe emotionele groei wordt aangeleerd — en waar zelfbewustzijn begint met verantwoordelijkheid te nemen en stoppen met een vingerwijzing naar een ander.
Het einde van een slechte relatie devalueren is net zo ongezond als het begin ervan idealiseren, omdat het die cyclus in stand houdt.
Als we een slechte relatie beëindigen, geeft dit ons de kans om te leren.
Groeien en emotioneel volwassen worden is de boodschap. En om zelfbewustzijn en inzicht te krijgen uit die ervaring en spreek er over. Als devaluatie in het spel is, kan groei dat niet zijn.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren