Het internet is een uitgestrekte plaats, prachtig en verschrikkelijk.
Het heeft zoveel uitstekende vernieuwingen en verbeteringen aan het moderne leven gebracht! Het heeft jonge queer mensen, die zich geïsoleerd voelen op plaatsen waar het gevaarlijker was om openlijk queer te zijn, in staat gesteld om gemeenschap en solidariteit te vinden. Dat is een ervaring die levensreddend kan zijn want die ervaring betekent een onvoorwaardelijke positieve aanvaarding voor sommigen.
Veel succesvolle langeafstand relaties zijn in stand gehouden via e-mail, Skype, Zoom en whatsapp gedurende de coronacrisis.
Waar zouden we zijn, zeven maanden in een wereldwijde pandemie, zonder Zoom, zowel in ons persoonlijke als professionele leven?
De afgelopen maanden is er een enorme vlucht geweest in telegeneeskunde en teletherapie. Dit is een aanpassing die zo nieuw is dat maatschappelijk werkers en therapeuten niet zeker weten hoe deze op de lange termijn zal uitpakken, zodra de wet- en regelgeving de technologie inhaalt.
De meeste therapeuten met wie ik in contact sta, hopen dat teletherapie een blijvende factor is:
Het is toegankelijker dan traditionele persoonlijke therapie, zowel wat betreft het maken van afspraken, als voor de cliënten die moeilijk op die plek kunnen komen. Daardoor kan therapie betaalbaarder worden door de noodzaak weg te nemen om een fulltime kantoorruimte te verhuren, wat astronomisch duur kan zijn.
Toch zijn er enkele aspecten van therapie die uitdagend kunnen zijn wanneer ze via een scherm worden uitgevoerd. Bijvoorbeeld bewegings- en somatische therapie, over het algemeen, heb je minder zicht op de lichaamstaal van elkaar. Evenwel, om iemand op weg te helpen met zelfgenezing, valt dat best mee.
Maar zoals aan alles, is er ook een ingewikkelde kant van de geestelijke gezondheid zoals deze zich afspeelt op internet.
Therapeuten, in plaats van het onbeschreven blad te zijn, drong Freud erop aan dat ze moesten proberen om in de kamer met cliënten mensen te zijn. Zoals je weet hebben de meeste mensen in deze tijd een of andere relatie met sociale media.
Net zoals de regels en voorschriften van de praktijk van sociaal werk de noodzaak van teletherapie als een aanpassing aan de praktijk van de geestelijke gezondheidszorg nog niet hebben ingehaald, zo is ook de ethiek van het online zijn van een GGZ-aanbieder achtergebleven bij het inhalen van de realiteit. De meeste mensen hebben een of andere vorm van aanwezigheid op sociale media.
Hier is niet per se iets mis mee, hoewel het voor zowel cliënten als clinici schokkend kan zijn wanneer onze aanwezigheid op sociale media elkaar kruist.
En sommige therapeuten nemen een disclaimer voor sociale media op in hun formulieren voor geïnformeerde toestemming, waarin ze hun grenzen, zorgen en veiligheidspraktijken over vertrouwelijkheid uitleggen. Ze erkennen dat het bewustzijn van elkaars sociale media-accounts belangrijk kan worden in de behandeling.
Maar het roept ook de vraag op wat het betekent om een GGZ-aanbieder te zijn die ook mens – en ondernemer – op internet is?
En wat betekent het voor klanten om ons daar te zien?
Neem bijvoorbeeld Dr. Nicole LePera, ook bekend als The Holistic Psychologist, wiens werk ik nuttig vind, en die al eens onder vuur kwam te liggen van andere bekende clinici in het veld (The Wellness Therapist, Actual Psychology, en Seerut Chawla, om er maar een paar te noemen) voor het presenteren van standpunten die een duidelijke kritische analyse van ras en onderdrukking missen bij het begrijpen van trauma en genezing.
Dit kritiek lijkt me trouwens volledig onterecht als je de moeite doet om haar boek te lezen.
Haar epigenetische kijk op de context van een persoon met trauma gaat zeker niet uit van een zeer individualistisch concept. In tegendeel ze gaat er zelfs vanuit dat trauma van generatie tot generatie via DNA kan doorgegeven worden. Ze gelooft echter niet in een genetisch determinisme. Ze beweert ook niet dat de veranderingen die je kunt doen gemakkelijk zijn. Je moet die veranderingen ook niet altijd alleen doen.
Ook heeft Azi, The Wellness Therapist, ook de aandacht gevestigd op LePera’s problematische vermeende associatie met QAnon-gelovigen en Trump-aanhangers. Maar tot op de dag van vandaag 1 maart 2024 heb ik daar niets van gemerkt noch een vermoeden hiervan hoewel ik tot haar community behoor.
Hoewel ik nu meer dan 2 jaar Dr Nicole volg bemerk ik niets van standpunten die aanleiding zijn om haar van Trump sympathieën te beschuldigen. In tegendeel haar anti-racisme standpunt haar duidelijk opnemen voor de holebi beweging toont het tegendeel.
Toch heb ik ook gemerkt en dat was één van de redenen waarom ik VKoN opnieuw gestart ben.
Dat veel anti-vaxers, en Trump aanhangers zich plots infiltreren in de forums tegen narcisme, en voor zelfliefde.
Ik heb altijd al gevonden dat sommige standpunten onverenigbaar waren met mijn therapeutisch werk online. Mensen die vol rascisme en homofobie zitten, die volgers zijn van openlijk narcistische politici, zijn niet op het punt dat ze aan zichzelf willen werken. Als je vooral haat verspreid kun je niet verwachten van liefde te krijgen. Ze zitten nog in het stadia dat ze de ene narcist vervangen door een ander.
Wat betekent het voor cliënten om van mening te verschillen ideologisch met clinici, of clinici hun mening moeten onthullen, en zelfs of er politieke standpunten zijn die onverenigbaar zijn met therapeutisch werk?
Ik laat het ook niet toe dat mijn platform geclaimd wordt om propaganda te maken voor onfatsoenlijke politieke systemen. Zulke mensen blokkeer ik ook, en ik verwijder ook hun opmerking. Ik denk trouwens niet dat deze mensen veel intellectuele en emotionele arbeid hebben besteed aan het schrijven ervan.
Meestal is het kopij en paste. Het zijn standpunten die naar voren gebracht worden door uitgekiende trollen, die goed op de hoogte zijn van propaganda en agitatie.
Ik heb in mijn bedenkingen rond zelfgenezing en in limieten rond zelfgenezing grondig ingegaan wat de zogenaamde tegenstand is.
Er zijn ook enkele teksten te vinden met de zoekfunctie waar ik grondig het verband met autoritarisme, racisme en narcisme aankaart. Vooral voor gekleurde vrouwen is het werk van zelfgenezing het toegankelijkste! Weinige hebben de mogelijkheid om zich 2 maal per week te verplaatsen naar een therapiesessie, terwijl online programma’s, en online platformen 24/7 beschikbaar zijn.
De intensiteit van de problemen van mensen die in armoede leven, van mensen die gediscrimineerd worden en niet gezien worden is veel groter. Daarom is er nood aan constante mogelijkheid om contact op te nemen en accountabel kunnen gehouden worden.
Wie niet het geheel van de standpunten van Lepera ziet zou kunnen opmerken dat ze niet diep in gaat op de complexiteit van trauma. Dat is zeker niet het geval in haar boek. Dit komt volledig overeen met de laatste bevinden wat de neurobiologie van trauma betreft, zoals te vinden in het boek “Van kwetsuur tot litteken”
Ze gaat grondig vanuit haar eigen ervaring in op hoe trauma van invloed is op hoe je relaties ervaart.
Hoe je door dit trauma, tot conflicten komt en dat je eigenlijk veel vlooien hebt meegekregen van de ouderzorgverlener met een persoonlijkheidsstoornis.
Vooral haar uitleg rond het nemen van babystapjes stemt overeen met een ecologische aanpak van de relatie met zichzelf en de context waarin de getraumatiseerde leeft. Stappen te groot maken leidt tot een terugval. Dat kwam vooral in praattherapie aan bod. Ook dit heb ik ondervonden dat wanneer de therapiesessie is beëindigd de cliënt onmiddellijk kan getriggerd worden en vast komen te zitten.
Wanneer een platform 24/7 beschikbaar is zoals dat van Melanie en Dr. Nicole heb je altijd wel mogelijkheden vooral omdat het internationaal gespreid is om contacten te leggen.
Dan is de aanwezigheid van de tools, procedures, online geleide meditaties, de affirmaties een angst reducerend aspect.
Maar nogmaals omdat het niet gegoten zit in sessies van 50 minuten, heb je steeds de mogelijkheid, en dat wordt je ook aangeraden om babystapjes te nemen, en te pauzeren, en alle triggers te noteren. Door dat de problematiek holistisch wordt aangepakt om tot traumaherstel te komen, wordt er niet doorgedramd op overtuigingen.
In tegendeel de overtuigingen veranderen zijn slechts een onderdeel dat verband houdt met hoe de getraumatiseerde in het leven staat op alle domeinen. Elke kleine verandering zoals het drinken van een glas water in de morgen kan een bouwsteen zijn voor het zelfvertrouwen en angst reducerend.
Dr. Nicole beschrijft zelfheling van mensen die zeer angstig zijn, en die erg lijden aan PTSS.
Het blijkt dus mogelijk, dat het kan, maar dat betekent niet dat er garantie is. De oncomfortabele veranderingen dienen uiteraard door de zelfgenezers gedaan te worden. En er zullen dus enkele herkenningspunten nodig zijn, en een sterke motivatie. Of die motivatie bij praattherapie groter is, zonder te pushen, want wat is dan het effect, is maar de vraag.
Je kunt ook opmerken dat Le Pera’s definitie van trauma vaag is en alomvattend lijkt. Terwijl zijn de criteria voor posttraumatische stressstoornis in de Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders: 5th Edition (DSM-5) daarentegen zeer specifiek zijn. Maar laat me toe van te zeggen die criteria blijken veel diagnoses uit te lokken, of net te doen verdwijnen volgens welke DSM 3 – 4 – 5 je hanteert.
Dus zo specifiek is dat wel niet, als het zo snel verandert in de tijd.
Daarnaast is vaag, alomvattend juist volgens mij een uitbreiding van wat we veronderstellen wat trauma is. Het is uiteindelijk hoe het kind de behandeling ervaart en het effect dat het op de gezondheid heeft dat de intensiteit bepaalt. Zo ontstaan veel trauma’s door de fout gelopen hechting. Daarnaast is trauma voor bepaalde bevolkingsgroepen, en geaardheden in bepaalde milieu’s zeker in deze tijden van religieus fanatisme iets wat zelfs niet gezien wordt.
Precies omdat haar aanpak het culturele overstijgt zijn haar tools die ze aanbiedt van zo’n grote specifieke waarde. Of gaat het om de intellectuele discussie en niet om het helpen van mensen die anders niet geholpen worden.
Dit illustreert de kern van het probleem dat groter is dan de therapiebeïnvloeders zelf:
Dat de opleiding tot clinicus onbetaalbaar is, vooral voor therapeuten met een gemarginaliseerde achtergrond voor wie de academische wereld nog steeds een poortwachter is, ondanks de ongelooflijke behoefte aan meer BIPOC-queer en trans therapeuten. Het is dan ook een gemakkelijk vooroordeel dat omwille dat ze therapeut is, en blank dat ze individualistisch te werk zou gaan.
Therapie zelf is helaas nog steeds vaak onbetaalbaar duur, waarbij veel therapeuten ervoor kiezen om de weg van een privépraktijk te volgen om een leefbaar loon te behouden.
Therapeuten die daarentegen besluiten om in gemeenschapsklinieken en non-profitorganisaties te gaan werken, hebben te maken met uitbuitingsarme lonen. Sommige pas afgestudeerden melden zelfs dat ze als medici die een vergoeding per service betalen, minder verdienen dan het minimumloon. Er zijn hoge percentages van burn-out, wat onvermijdelijk ook gevolgen heeft voor het werk dat ze met klanten kunnen doen.
Ook dat heeft Dr. Nicole allemaal meegemaakt.
Sociale media en de educatieve informatie die Dr. Nicole en Melanie, en zoveel ervaringsdeskundigen presenteren, dienen in veel opzichten om de leemten op te vullen die zijn achtergelaten door zo’n onvolmaakt en problematisch systeem.
Door de kennis gelukkig openbaar te maken, en de tools te ontwikkelen scheppen ze een betere toegang tot bronnen en informatie over geestelijke gezondheid. Door de kennis openbaar te maken krijg je een normalisering wat het betekent om te worstelen met iemands mentale gezondheid. Ze heeft ook een concreet pad aan dat willeswaar dagelijks werk vereist.
Toch is het belangrijk om de functie van sociale media te onthouden:
De meeste zakenmensen op sociale media en een therapeut in de privépraktijk is zeker een bedrijfseigenaar gebruiken dat platform voor marketing en reclame.
Merken en pagina’s zijn nauwkeurig samengesteld met de specifieke bedoeling om potentiële klanten aan te trekken. Hoewel het sociale media-account van een therapeut je inzicht kan geven in hun waarden als clinicus, mag hun pagina geen vervanging zijn voor therapie. Maar dat is ook zo voor een website.
De vraag is wat is de soort marketing? Hoe transparant is de eigenaar over zijn bedrijf en werking van zijn producten? Hoe groot is de service en hoe pusherig is de marketing en verkoop?
Dat valt op alle punten ontzettend mee.
Wat de follow-up van haar klanten betreft, is zowel Melanie als Dr. Nicole een uitstekend voorbeeld voor veel therapeuten.
Nog altijd hebben therapeuten te weinig tijd. De wachtlijsten zijn enorm lang, dan sturen ze door naar een huisarts wat geen oplossing biedt. Die dan een 30 minuten luistert en eventueel een middeltje voorschrijft. Als echter iemand 18 jaar is en er volledig onderdoor gaat hebben ouders nog vrienden de middelen om in te grijpen want het is in de vrijwilligheid.
Als die tools van zelfgenezing door de beweging die daar nu uit ontstaat ruim verspreid worden, kan ieder die er mee verbonden is, uit zijn ervaring connectie vormen met iemand die in een trauma beland is.
In alle geval zijn die tools niet vaag, en heb je de theoretische achtergrond niet nodig. Zoals je ook geen specialist moet zijn in batterijen om met een Tesla te rijden. Je hebt natuurlijk wel empathische vermogens nodig.
Hoe kun je jezelf dan veilig houden, vooral in een tijd die steeds meer stress en angst oproept, wanneer velen voor het eerst therapie en geestelijke gezondheidszorg gebruiken als blijkt dat die niet beschikbaar is.
Hier zijn enkele suggesties:
Kritiek op je idolen!
Een therapeut is gewoon een persoon met een specifiek soort training, zelfs als ze miljoenen volgers online hebben. En precies zo gedraag Dr. Nicole en Melanie zich, als een mens. Ze faciliteren genezing, maar ik geloof niet per se dat ze zelf ‘genezers’ zijn van anderen.
Dat is nu net de boodschap dat ieder een zelfgenezendvermogen heeft die kan geactiveerd worden met de juiste tools. Van die werktuigen zijn ze nu beiden, en misschien ook vele andere de boodschappers.
In alle geval doordat bij dr. Nicole alles mag gebruikt worden, zie ik een grote tegenstelling tussen sommige schrijvers, die eerst een grote introductie dienen te krijgen (hoe belangrijk ze wel niet zijn) en zich gedragen als een verstrooide professor om interessant te lijken. Maar die zich wel laten betalen om een 30 minuten te praten.
Het belangrijkste aspect van ons werk is om ruimte te houden voor een volledig uniek type relatie:
Een die volledig gericht is op de persoon die zorg zoekt, een plek biedt om na te denken, om nieuwsgierig te zijn naar zichzelf en om, naar ik hoop, een onvoorwaardelijk positieve waardering te ervaren.
Dat heb ik voor het ogenblik gevonden in de internationale gemeenschap van NARP, en ook in de workshops die ik heb meegemaakt van Melanie.
Maar toch, ongeacht hoeveel de inhoud van een bepaalde therapie-beïnvloeder met je resoneert, je raakt of een snaar bij je raakt, het is belangrijk om te onthouden dat de persoon achter de infographic nog steeds gewoon een gebrekkig mens is in het midden van hun eigen genezing reis om zin te geven aan het leven in een chaotische en benauwende wereld. In het boek en ook in recente posten op Instagram is Dr. Nicole heel erg transparant over waarmee ze nog altijd worstelt.
Tenslotte als je naar een therapeut gaat krijg je geen zicht op wat de context is waarin hij of zij leeft. Bij Melanie heb ik minder inzicht over hoe haar relaties zijn, en lijkt ze meer een status aan te nemen die naar perfectie gaat.
Als we helden en idolen van mensen maken – of het nu acteurs, artiesten, activisten of clinici zijn – geven we uiteindelijk een deel van ons eigen macht weg.
Er zijn veel denkrichtingen en vele wegen naar genezing, en het is zeker waardevol om de spoedcursussen voor veel van hen binnen handbereik te hebben via sociale media.
Wat is een betere manier om een idee te krijgen van wat er is, en hoe het je kan helpen?
Maar berichten over geestelijke gezondheid op sociale media zouden gewoon een plek moeten zijn om te beginnen. Zo is het ook gestart met het uitwisselen van Dr. Nicole haar ervaringen in haar zelfgenezingsproces. En dit resulteert nu in een boek en een platform.
Melanie heeft ook een boek met haar werkwijze. Ze heeft ook al enkele jaren een platform waarvan je levenslang lid blijft en de updates gratis ontvangt.
Identificeer uw therapiewaarden!
Je bent het belangrijkste onderdeel van jouw ervaring met therapie, en jouw behoeften en waarden met betrekking tot geestelijke gezondheid en genezing moeten centraal staan in de manier waarop jouw therapeut met je werkt.
Mijn waarden komen nu sterk overeen met wat ik aangeboden krijg door Dr. Nicole. Je kunt de tools gebruiken in je eigen privacy en hebt bij wijze van spreken geen biechtvader nodig.
Er wordt door Dr. Nicole geen publiciteit gevoerd. Je kunt wel inschrijven op haar nieuwsbrief. Ze crosslinkt weinig naar andere personen. Ik heb niet de indruk dat door dat ik mijn e-mail heb doorgegeven dat ik plots overstelpt wordt met allerlei deals.
Dat is meer het geval bij Melanie. Voor toetreding tot haar platform kun je vragen om de prijs zo te spreiden dat het je slechts 5 euro per maand kost. En het is dan levenslang. Wat hopelijk niet nodig is. Bij Dr. Nicole is het dan weer maandelijks opzegbaar.
Wat een grote tegenstelling met therapeuten waar je naast vervoerskosten, tijdverlet ook nog gemakkelijk 40 à 50 euro betaalt voor 40 à 50 minuten.
De duur dat je het online platform gebruikt is echter niet beperkt. Het gesprek dat je hebt binnen de gemeenschappen is ook niet beperkt, maar hangt af van de gesprekspartners.
Voor mij is innovatief wel belangrijk. Je kunt je zelf met de tools disciplineren door dat het nu éénmaal online werkt. Doordat ik over trauma herstel en narcisme zelf veel research gedaan heb, ben ik 100 % overtuigd van de onderbouwing.
Toch is het voornaamste dat het werkt bij me en bij zovelen. Zal het blijven werken en zullen er nog betere tools komen waarschijnlijk wel. Het voornaamste is dat je ondertussen gelukkig geworden bent voor meer en meer tijd, een echte levenskwaliteit verbetering.
Anderzijds moet je ook geen verwachtingen scheppen van een hemel op aarde, want vooreerst blijven we kwetsbare mensen. Anderzijds zijn de uitdagingen van sociale onrechtvaardigheid en klimaat onrechtvaardigheid ontzettend groot.
De tools zijn ook niet ingewikkeld, en de therapie is niet afhankelijkheid van de persoonlijkheid van de therapeut.
Het is ook geen strak protocol, waar dus je eigen intuïtie wordt ingezet. Je hoeft geen vertrouwensrelatie op te bouwen, je kunt dan ook niet misbruikt worden.
Het boek van Dr. Nicole is vlot leesbaar, en als boek of als ebook gemakkelijk hanteerbaar. Ofwel hou je er een notitie bij (online of offline) ofwel maak je kanttekeningen of gebruik je markers, zodat het een werkboek wordt.
Bij therapeuten ontbreekt het echter dikwijls aan huiswerk, of naslag van je gesprek. Ik denk niet dat veel therapeuten het zouden waarderen als je het gesprek opnam.
Een deel van de keuzes komt echter door te begrijpen wat uw waarden zijn i.v.m. Therapie en hoe u deze kunt communiceren wanneer u een nieuwe therapeut interviewt om eventueel te volgen?
Soms, en idealiter, zullen toekomstige therapeuten je dat gemakkelijker maken met een goed geschreven en specifieke bio of website.
In de mijne som ik bijvoorbeeld heel duidelijk de verschillende certificeringsprogramma’s op die ik heb voltooid, mijn jaren ervaring en ben openhartig over de lens waarmee ik oefen. Ook wie de schrijvers en activisten zijn die me het meest hebben beïnvloed. Je gaat ook terug vinden welke boeken ik gebruik om me verder te inspireren. En zo je dat wil zend ik je mijn bachelorproef.
Door zo transparant te zijn, hoop ik dingen gemakkelijker te maken voor mensen wanneer ze me onderzoeken voordat ze contact opnemen.
En vooral dat ze zullen te rade gaan bij de zoekfunctie en categorieën waarna ze zullen openstaan om de tools te gebruiken.
Ze kunnen kiezen tussen de tools die we in het Nederlands aanbieden gratis, of deze die te vinden zijn in het Nederlandstalig boek van Dr. Nicole. Maar als ze de Engelse taal goed begrijpen kunnen ze zich wenden tot de online tools.
Door de blog ga je langzaam door het zenuwslopende proces van het starten van therapie, of het nu met een therapeut of als zelfgenezer gaat. Je kunt je in elk geval sterk informeren met de zoekwoorden therapeut, bedenkingen en limieten of het nu voor de eerste keer is of met iemand die nieuw is, op zijn minst een beetje gemakkelijker wordt.
Dat brengt me bij mijn volgende punt.
Doe je onderzoek!
Hoewel het zeker het handigste en alomtegenwoordige formaat is om toegang te krijgen tot hapklare en visueel aantrekkelijke informatie. Je zou uren kunnen verliezen met scrollen door therapiememes, infographics en hashtags; ik weet het omdat ik het heb gedaan, raad ik ook aan wat van je onderzoek te doen af van sociale media.
Als u iets ziet dat je interesseert, zijn er veel – waarschijnlijk evenwichtiger – samenvattingen en uitsplitsingen van verschillende modaliteiten en behandelstijlen.
Psychology Today is bijvoorbeeld een directory waar je uitleg vindt over therapie. Maar er zijn ook andere online therapeuten.
Nog een opmerking over directories zoals deze:
Ze stellen therapeuten vaak in staat om zoveel “types van behandeling” – opties te kiezen als we willen, dus wanneer we een toekomstige therapeut interviewen,
Bereik offline!
Tot slot, als het sociale media-account van een therapeut, een ervaringsdeskundige of een consulente je echt opvalt en je denkt dat je met hem of haar wilt werken, waarom dan ook geen dm sturen. Dan kan een begin zijn van een video chat.
Ga naar hun website, of zoek ze in een directory, en stuur een e-mail of bel naar hun nummer.
Voor sommige therapeuten is het ingewikkeld om DM’s te krijgen van mensen die hulp zoeken:
Ik maak persoonlijk de keuze om wel counseling aan te bieden via een sociale-mediasite, wat de meeste therapeuten niet doen, omdat ze niet van out-reaching op de hoogte zijn.
Er zijn veel variabelen in het spel wanneer ik met iemand achter een sociale media praat. De geestelijke gezondheidscrises zijn zeker niet iets waarop adequaat kan worden gereageerd via directe bericht maar het is een begin om over te gaan tot een video gesprek.
Ik bied ook verwijzingen aan naar directory’s of crisislijnen die ik betrouwbaar acht.
Maar je weet nooit iemands beschikbaarheid via DM, en grotere accounts ontvangen waarschijnlijk tientallen, zo niet honderden berichten per dag.
Een veilige gok is om contact op te nemen via een officieel contactformulier op een website. Wees niet bang om rond te neuzen, maar daar heb je niet altijd de kans voor zeker als je iemand in armoede bent.
Niets van het bovenstaande wil zeggen dat je therapeuten of online platformen voor zelfgenezers niet online moet volgen, of dat je jezelf moet beoordelen of je bedrogen moet voelen als wat therapeuten of ervaringsdeskundigen online plaatsen met je resoneert en je in de richting van je eigen helende werk stuurt.
Het is oké om veel waarde te halen uit de therapiehoek van sociale media!
Maar je bevestigt voelen door de psycho-educatieve bronnen die online beschikbaar zijn, en het diepere, belichaamde innerlijke werk van genezing doen, zijn twee verschillende dingen. Het laatste is trouwens het belangrijkste.
Het is iets waar ik aan denk elke keer dat een cliënt me een raadsel voorlegt dat je bekend voorkomt: “Ik weet, logisch, rationeel, dat XYZ niet goed voor me is of niet logisch is of niet wat ik wil, maar ik blijf het toch doen!” Dat is trouwens typisch bij therapeuten, en minder bij zelfgenezing om dat zelfgenezing op een dagelijkse routine rekent die progressief oploopt.
Psycho-educatie is een belangrijke stap in de richting van het helen van trauma en het zorgen voor onze geestelijke gezondheid. Maar de belangrijkste stap is het dagelijks gebruiken van de tools.
Genezing gebeurt opzettelijk en op een belichaamde manier, in de loop van ons dagelijks leven op regelmatige basis.
Dit kan met een therapeut zijn. Hopelijk gebeurt het ook in onze gemeenschappen en onder elkaar, vooral gezien hoe ontoegankelijk therapie en zelfgenezing voor velen kan zijn.
Therapie-beïnvloeders kunnen je zeker in de goede richting wijzen.
En het is een geweldig gevoel om door Instagram te scrollen – zo vaak een stressvolle plek, waar we heen gaan om ons te distantiëren van onze angst of om onszelf met anderen te vergelijken (foei) niet belangrijk – en een bericht te zien dat je herinnert aan je menselijkheid, je veerkracht en het harde werk dat je doet in de richting van genezing.
Maar onthoud, therapie of het volgen van een online programma voor traumaherstel gaat over jou, je specifieke behoeften en doelen, en je geleefde ervaring en geschiedenis.
Niet de populariteit of het bereik van een influencer zal die vaardigheid bewijzen. Wel als die therapeut of deskundige op een authentieke manier zichzelf blijft. Maar of er in werkelijkheid een klik is die je aanzet om het geleerde toe te passen.
En ja, de nazorg, die zul je in de gemeenschap van de therapeute niet vinden, die heb je alleen maar op een platform voor zelfgenezers. Want follow-up bij een terugval daar staat de therapeute op te grote afstand.
Of je dus onvoorwaardelijke positieve aanvaarding vaststelt bij een zelfgenezingsplatform ervaart, hangt natuurlijk af van de deelnemers en vermoedelijk, als dat bestaat uit ex-slachtoffers van misbruik, zijn dat allemaal empathische mensen. Dat kan niet altijd van therapeuten en coaches gezegd worden. Dus de kans dat je een klik hebt is groter. Je kunt de relatie verder uitbouwen. Wie weet vind je iemand op het platform van in jouw streek waar je live contact mee kunt krijgen.
Afhankelijk van de marketing van het zelfgenezingsplatform zie je hoe onvoorwaardelijk de positieve aanvaarding is.
Als de prijs zo hoog is, lijkt het meer op geldgewin. Hoe wordt er in de toekomst geïnvesteerd? Of verdwijnt de top plots met de noorderzon?
Dus bekijk goed de voorwaarden van zowel therapeut als platform. Bekijk hoe gemakkelijk het is om onderling contact te maken. Bekijk in welke mate daar verschillende meningen mogen leven, en in welke mate er mensen bij behoren die de mensenrechten onderschrijven.
Je hebt dus wel wat werk te doen. Het voordeel tegenover een therapeut is dat het op die manier doorzichtig wordt. Als er continuïteit is, en dus in de toekomst wordt geïnvesteerd dan is zo’n platform ook onvoorwaardelijke in positieve aanvaarding dan een therapeut. Niet alleen omdat het meer bereikbaar is 24/7, maar omdat er vriendschappen internationaal kunnen uit ontstaan en dat het ook niet zomaar stopt bij de pensioenleeftijd.
Je mist veel kansen bij een therapeut voor onvoorwaardelijke positieve aanvaarding!
De kans dat een goed team nieuwe research mist is dan ook heel klein. De kans dat nieuw research wordt gedeeld met de groep is heel groot. Er zal wel altijd iemand zijn die zich verder schoolt. Het multi-culturele, internationale en multi-disciplinaire karakter is dan ook verzekerd indien de stichter niet de proportie van een cult-figuur aanneemt en alleen de lakens uitdeelt.
Sowieso staat een zelfstandige therapeut er alleen voor en is dus minder geschikt om onvoorwaardelijke positieve aanvaarding te geven.
De kijk van orthopedagogen op het gebruik van sociale media om klanten te bereiken:
Orthopedagogen hebben verschillende perspectieven op het gebruik van sociale media om klanten te bereiken. Sommige orthopedagogen zien sociale media als een waardevol platform om educatieve informatie te verspreiden en potentiële klanten te bereiken. Ze kunnen het gebruiken om psycho-educatieve bronnen te delen, belangrijke informatie over geestelijke gezondheid te verspreiden en zelfs om cliënten bewust te maken van hun diensten.
Aan de andere kant zijn er orthopedagogen die bezorgd zijn over de ethische en professionele implicaties van het gebruik van sociale media in hun praktijk. Ze kunnen zich zorgen maken over de grenzen tussen persoonlijke en professionele communicatie, vertrouwelijkheid en privacy van cliënten, en de mogelijke overschrijdingen van ethische gedragscodes bij het gebruik van sociale media voor marketingdoeleinden.
Het orthopedagogisch perspectief op online therapie:
Vanuit orthopedagogisch perspectief kan online therapie worden gezien als een waardevolle aanvulling op traditionele persoonlijke therapie, vooral in situaties waarin toegang tot persoonlijke therapie beperkt is. Online therapie kan het voor cliënten gemakkelijker maken om toegang te krijgen tot de benodigde zorg, vooral in afgelegen gebieden of in situaties waarin mobiliteit een uitdaging vormt.
Orthopedagogen kunnen online therapie echter ook benaderen met bepaalde voorbehouden en uitdagingen. Ze kunnen zich bewust zijn van de beperkingen van online communicatie, met name in het vermogen om non-verbale signalen en lichaamstaal van cliënten volledig te interpreteren. Daarnaast kunnen ze zich zorgen maken over de veiligheid en vertrouwelijkheid van online communicatie, evenals de technische bekwaamheid van cliënten om deel te nemen aan online therapie.
In het algemeen kan het orthopedagogisch perspectief op online therapie variëren, afhankelijk van de individuele overtuigingen, ethische overwegingen en professionele normen van elke orthopedagoog.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
Ontdek meer van Zelfzorghelpers samen vrij en verbonden!
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Reacties
Disclaimer/Vrijwaring
Door toegang te krijgen tot deze blog, of video erken je, begrijp je en ga je ermee akkoord dat de inhoud van die video/blog geen therapie is. Dit is niet bedoeld om therapie te verstrekken. Deze informatie vormt geen medisch, juridisch of ander professioneel advies en/of behandeling.
Je erkent en begrijpt dat auteurs van deze blog/video geen erkende therapeuten zijn, psychiaters, psychotherapeuten, artsen of andere medische, psychologische en/of psychiatrische professionals. Annemie Declercq is een bachelor orthopedagoge met ervaring. Je gaat ermee akkoord om indien nodig de juiste medische en/of therapeutische behandeling te zoeken.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren