Het internet voor verspreiding van therapeutische boodschappen zal zeker ook zijn limieten hebben, maar het is in alle geval een uitgestrekte plaats. En de innovaties zijn nog niet uitgeput.
Ze is prachtig en verschrikkelijk. Het heeft zoveel uitstekende innovaties en verbeteringen aan het moderne leven mogelijk gemaakt. Een van de beste originele toepassingen was om niet-monogame mensen elkaar vroeg in de jaren 90 te laten vinden. Dit was voor polyamorie zelfs maar op afstand deel uitmaakte van ons culturele lexicon.
Of het internet therapeutische limieten heeft, en moet gemeden worden?
Waarschijnlijk zijn er wel limieten zoals bij elk formaat, maar het het daarom zal gemeden worden in de toekomst? Ik denk het niet. Efficiënter gebruik, nieuwe formaten dat wel.
En het heeft jonge queer mensen, die zich geïsoleerd voelen op plaatsen waar het gevaarlijker was om openlijk queer te zijn, in staat gesteld om gemeenschap en solidariteit te vinden, een ervaring die levensreddend kan zijn.
Het internet was een integraal onderdeel van het helpen van sekswerkers om veilig te blijven door klanten te controleren voordat ze persoonlijk met hen afspreken.
Veel succesvolle langeafstandsrelaties zijn in stand gehouden via e-mail en Skype. Waar zouden we zijn, zeven maanden in een wereldwijde pandemie, zonder Zoom, zowel in ons persoonlijke als professionele leven?
Internet heeft zo zijn voordelen en zijn nadelen, maar alles rond een persoon wordt wel uitvergroot, dus er is wel polarisatie.
En de sociaal proof is nog geen bewijs van geestelijke gezondheid.
De afgelopen maanden is er een enorme vlucht geweest in telegeneeskunde en teletherapie, een aanpassing die zo nieuw is dat maatschappelijk werkers en therapeuten niet zeker weten hoe dat op de lange termijn zal uitpakken, zodra de wet- en regelgeving de technologie inhaalt.
De meeste therapeuten hopen dat teletherapie een blijvende factor is. Het is toegankelijker dan traditionele persoonlijke therapie, zowel wat betreft het naar en van afspraken komen, voor cliënten die moeilijk ter plaatse kunnen komen. Het maakt het mogelijk om betaalbaarder te zijn door de noodzaak weg te nemen om een fulltime kantoorruimte te verhuren, wat astronomisch duur kan zijn.
En hoewel er enkele aspecten van therapie zijn die uitdagend kunnen zijn wanneer ze via een scherm worden uitgevoerd (bijvoorbeeld bewegings- en somatische therapie), is het over het algemeen een positieve evolutie.
Maar zoals alles, is er ook een gecompliceerde kant van de geestelijke gezondheid zoals deze zich afspeelt op internet maar dit hoeft niet een therapeutische limiet te zijn.
Therapeuten, in plaats van het onbeschreven blad te zijn, drong Freud erop aan dat we moesten proberen om in de kamer met cliënten te zijn. De meeste mensen in deze tijd hebben een of andere relatie met sociale media.
Net zoals de regels en voorschriften van de praktijk van sociaal werk de noodzaak van teletherapie als een aanpassing aan de praktijk van de geestelijke gezondheidszorg nog niet hebben ingehaald, zo is ook de ethiek van het online zijn van een geestelijke gezondheidsaanbieder achtergebleven bij het inhalen van de realiteit dat de meeste mensen een of andere vorm van aanwezigheid op sociale media hebben.
Voor mij is eerder een gebrek aan transparentie een therapeutische limiet. Wie niet consistent op één lijn zit online en offline met wat hij zegt en doet zal aan geloofwaardigheid inboeten.
Mensen kunnen natuurlijk gemanipuleerd worden door een niet authentiek imago online. Maar al snel kunnen de rode signalen gezien worden. In alle geval het herstel van een persoon zal niet tot het resultaat leiden wat is beloofd en dat leidt tot het in elkaar storten van het platform.
Hier is niet per se iets mis mee als een therapeut, coach, ervaringsdeskundige elkaar op sociale media ontmoet, hoewel het voor zowel cliënten als clinici schokkend kan zijn wanneer onze aanwezigheid op sociale media elkaar kruist.
Er is een verandering tussen afstand en nabijheid. En meer nabijheid is nodig als je tot een gelijkwaardige relatie wilt komen, als je wilt actief luisteren, en met de waarden van de klant rekening houdt.
Sommige therapeuten nemen een disclaimer voor sociale media op in hun formulieren voor geïnformeerde toestemming, waarin ze hun grenzen, zorgen en veiligheidspraktijken met betrekking tot vertrouwelijkheid uitleggen, en erkennen dat het bewustzijn van elkaars sociale media-accounts relevant kan worden in de behandeling.
Maar het roept ook de vraag op wat het betekent om een geestelijke gezondheidsaanbieder te zijn die ook mens – en ondernemer – op internet is?
En wat betekent het voor klanten om ons op sociale media te zien? Dat is toch geen overschrijding van een therapeutische limiet?
Neem bijvoorbeeld Dr. Nicole LePera, ook bekend als The Holistic Psychologist, wiens werk ik nuttig vind en die al onder vuur is komen te liggen door onder andere bekende clinici in het veld (The Wellness Therapist, Actual Psychology, en Seerut Chawla, om er maar een paar te noemen).
Volgens hen presenteert Dr Nicole standpunten die een duidelijke kritische analyse van “ras” en onderdrukking missen bij het begrijpen van trauma en genezing.
Volgens hen zou Dr Nicole in plaats daarvan een schijnbaar zeer individualistisch concept promoten met de naam die ze zelf heeft bedacht ‘zelfgenezing’.
Na lezen en bestuderen van honderden statussen, stel ik eerder vast dat Dr Nicole anders dan andere psychologen wel rekening houdt met culturele en sociologische verschillen en dat ze wel structurele veranderingen in discriminatie nodig vindt.
Meer recentelijk heeft The Wellness Therapist, ook de aandacht gevestigd op LePera’s problematische vermeende associatie met QAnon-gelovigen en Trump-aanhangers.
Ze volgen @the.holistic.psychologist’s IG en vinden haar leuk, waardoor de vraag naar voren komt wat het betekent voor cliënten om van mening te verschillen ideologisch met clinici, of clinici hun mening moeten onthullen, en zelfs of er politieke standpunten zijn die onverenigbaar zijn met therapeutisch werk.
Ik heb ook haar boek gelezen “How to do the work” en nergens vind ik daar enige sympathie voor QAnon of Trump aanhangers.
Evenwel is het zo dat QAnon en Trump aanhangers zich over al in wringen, om propaganda te maken, maar daar is geen reactie op, dit wordt genegeerd.
Maar dat is volgens mij iets typisch voor de sommige mensen hoe ze herstellen van trauma. Sommige komen dan in een “paranoïde” fase, waar ze zeer vatbaar zijn voor complottheorieën. Ze hebben het heel moeilijk om genuanceerd te denken. Dat was één van de reden waarom ik zelf op een bepaald moment mijn privé groep op nul leden heb gebracht, omdat de actieve leden vooral anti-vaxers, en politieke partijen, groepen en personen steunden die niet de democratie willen gebruiken door haat te zaaien.
Toch heb ik niet de indruk dat ze in confrontatie ligt met gekleurde vrouwen.
Of ze bepaalde opmerkingen verwijdert daar kan eigenlijk niemand tegen zijn want het is tenslotte haar verantwoordelijkheid.
Ik zie dan dikwijls dat ook sommige commentaren eigenlijk propaganda bevat voor malfide projecten die meer lijken op scams dan businesses, waarop niemand reageert.
Bovendien zie ik ook dat veel coaches, therapeuten haar Dr Nicole’s platform gebruiken om interacties te voeren waar ze openlijk hun advies promoten, zonder dat Dr Nicole daar tegen in gaat.
Ik heb dan niet de indruk dat er veel intellectuele en emotionele arbeid wordt gedaan bij het schrijven van die commentaren.
Het is een gemakkelijke manier is om gebruik te maken van dat platform.
Natuurlijk Dr Nicole heeft zelf aangekondigd dat haar teksten mogen gebruikt worden, zodat de zelfgenezersbeweging blijft groeien en dus druk uiitoefent op een bepaald esthablisment van psychologen. Anderzijds zijn er ook veel psychologen die het advies van Dr Nicole gebruiken, schrijven ze.
Dr Nicole is ook diegene die het epigenetische karakter naarvoor brengt van trauma. En dus het structurele geweld.
Ook inzake relaties heeft ze een open kijk en discrimineerd niet noch veroordeeld ze op basis van culturele of religieuze opvattingen. Ze krijgt dan ook kritiek in haar commentaren van uit de conservatieve omdat ze niet de hetero man-vrouw relatie als de norm beschouwt.
Als openlijk en transparant schrijvend over haar relaties en familie, maakt ze haarzelf heel kwetsbaar. En het discrimeren en emotioneel negeren van kinderen met andere geaardheid kun je zeker ook als een epigenitisch drama beschouwen, die al eeuwen bestaat.
Als de kritiek zo relevant is, maak dan zelf een blog of een IG account aan en doe dan die moeite.
Niet dat je geen kritiek mag geven. Maar een soort campagne voeren op andermans/vrouw platform lijkt me gemakzuchtig en zielig. Is dat al wat je te doen hebt dan negativiteit te spuien?
Als je denkt dat zelfgenezing niet iets is wat bij jou past, waarom zou je dan herhaaldelijk eenzelfde commentaar spuien op een platform dat voor mensen is die zelf willen aan hun genezing werken?
Psychologie en sociologie, antropologie en communicatie wetenschappen zou eigenlijk een tandem moeten zijn. Helaas zijn die werelden erg versnipperd. En de therapeutische handelswijzen liggen ver uiteen. Neem nu EMDR, in België zijn er slechts een 200 tal officiële therapeuten, tegenover Nederland.
Nlp is ook meer een ding dat in Nederland aanslaat. Op veel van de gebieden van pedagogie, psychiatrie, orthopedagogie staan ze jaren vooruit dan in België.
Er is niet één therapie die alles fixed. Elk mens dient uniek benaderd te worden, en diegene die best zichzelf kan kennen is de persoon zelf. De persoon die kan beslissen is de persoon zelf.
Wat is de moraal en ethische verantwoordelijkheid van het toepassen van electro-shock therapie, waarbij delen van het geheugen gewist worden?
Wat is de ontwenningskuur voor al die opiaten die aan patiënten voorgeschreven worden en weten die patiënten dan hoezeer dit hun leven verkort?
Alles is in ontwikkeling en het is duidelijk dat de behandeling op gelijkwaardige basis tussen patiënt en gezondheidswerker dient uitgestippeld.
Volgens mij is dat één van de grootste problemen waarom men enkel symptomen bestrijdt in de “tradionele” geestelijke gezondheid.
Dr Nicole zoekt daarom met vele anderen naar een andere weg, en dat kunnen we alleen maar toejuichen.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren