In de nasleep van traumatische ervaringen is het bijna onmogelijk om te weten wat te doen of te zeggen.
Zeker als je ‘alleen maar’ online contact hebt, is het niet altijd duidelijk in welke mate een persoon getraumatiseerd is. Het is ook niet vooraf duidelijk of het medium “online chat” kan helpen aan het herstel van de getraumatiseerde persoon. Gewelddadige acties brengen allerlei pijnlijke emoties met zich mee zoals verdriet, woede en angst. Het is belangrijk zowel voor de christelijke als de Joodse traditie om te huilen met degenen die huilen en treuren met degenen die treuren, een soort gezamenlijke rouw. Of in één woord solidariteit te tonen.
Het lijkt passend om in tijden als deze ruimte te maken in ons leven om in te gaan op het lijden van degenen die treuren, wanhopig zijn of boos en solidariteit te tonen.
En toch voel ik een bijna hulpeloos gevoel bij velen die vragen: “Wat kan ik nog meer doen?” Ik weet het ook niet. Op de vele vragen rond narcisme en trauma hebben we meer dan 1650 teksten op onze website gemaakt. Mensen dienen de zoekfunctie te gebruiken om goede tips te vinden die ze onmiddellijk kunnen toepassen. We hebben alle mogelijke vragen beantwoord over herstellen van narcistisch misbruik. Of ze kunnen een categorie raadplegen zoals groeitaken waar ze onmiddellijk mee kunnen starten voor traumaherstel. Het samenstellen van die teksten is onze manier om solidariteit te tonen, door bewustmaking rond deze problematiek.
Deze presentatie bevat afbeeldingen die zijn gebruikt onder een Creatieve Commons-licentie.
Of ze die tips zullen vinden en of ze die zullen toepassen is weer een andere kwestie.
Ondertussen zijn er waarschijnlijk meer dan 300 video’s operationeel. Regelmatig beantwoorden we de e-mails die we ontvangen en verwijzen we naar de passende teksten. We verwijzen ook door naar het online programma van Melanie voor diegenen die de Engelse taal kennen en er zijn ook de vele boekentips. Daarnaast verwijzen we door naar psychotherapeuten en advocaten.
Veel van ons persoonlijk leven is te vinden op onze Facebookprofielen. Alle links vind je in het menu. Natuurlijk hebben we geen perfect leven. Natuurlijk is niet alles wat we doen te zien op Facebook. Dus trek niet te snel positieve of negatieve conclusies.
Gezien we zelf trauma’s hebben opgelopen zijn we ook verder aan het werken aan ons herstel met zelfgenezingstechnieken en gaan we richting een bloeiend leven. We doen meer dan alleen maar de symptomen onder controle houden.
Als outreachers sluiten we een soort vriendschap met diegenen die op ons pad komen.
Toch bewaren we een zekere afstand. We willen namelijk niet dat het voor onszelf teveel wordt.
Ik denk ook dat door dat we geen afspraken hebben, hebben we een “kwetsbaarheid” alhoewel dit zeer laagdrempelig is. Maar niet altijd is er duidelijkheid. Bij mensen die sterk geleden hebben onder trauma’s gebeurt het dat er periodes zijn waar normale online communicatie niet mogelijk is.
Dat wordt me dan duidelijk door een afwijkend woordgebruik. Het wordt bovendien ook duidelijk door het niet kunnen komen tot de essentie, door te claimen, vermoedens te uiten. Soms ook door een niet stoppende hoeveelheid aan chattekst waar een wederkerige communicatie niet meer op mogelijk is.
Mijn temperament is niet zo dat ik dat niet toelaat op mijn profiel. Maar in een groep die dient voor ondersteuning van zelfgenezers “Volwassen kinderen van narcisme” wil ik de focus leggen op het vermeerderen van eigenwaarde.
Als de kritiek op iemand, of op mij, niet opbouwend is, dan vind ik niet dat hij daar past.(in een ondersteuningsgroep) Dan dient er gemodereerd te worden.
Toch hoeven we niet zoveel belang te hechten aan de likes of dislikes van anderen, maar dit alleen maar als terugkoppeling beschouwen van wel of niet personen met of zonder persoonlijkheidsstoornis.
Hoe we verder omgaan met onze vrijwilligers activiteit op “narcisme.blog” zal misschien verschillen van wat je specifieke wensen zijn.
“Narcisme.blog” is voor ons alleen maar een secundaire activiteit. Ons gezin komt op de eerste plaats. Voor Annemie is dat ook haar werk als armoedeconsulent. Voor mijn man is dat vooral het huishouden en de kinderen.
De reactie op onze video’s is heel goed wat we aflezen uit de vele mails die we daarover ontvangen. Mocht er een programma zijn dat degelijk is voor audio, we zouden dat zeker doen, maar op dit moment blijkt de snelheid van de stem nog altijd te hoog.
Zelf inlezen zou veel tijd in beslag nemen. Maar misschien is dat één van de activiteiten voor de toekomst. We proberen dus via verschillende kanalen mensen die willen werken aan herstel na narcistisch misbruik te helpen via deze formaten.
We hebben enkele teksten over juridische kwesties, de opvoeding van de kinderen enz. Als mensen eerst deze teksten lezen voordat ze voor hun specifieke situatie advies willen zijn we een stuk vooruit.
Natuurlijk wensen we te luisteren, en treuren en huilen we mee.
Maar dat luisteren is niet altijd te zien of te horen als het via chat gebracht wordt. Emoticons zouden daarbij kunnen helpen. Soms denken mensen dat ik dan niet alles heb gelezen omdat ik niet op alles reageer. Waarschijnlijk ga ik dat oplossen door meer telefoonsessies te doen. Mensen kunnen dan horen dat ik luister.
Maar je kunt natuurlijk ook een e-mail sturen. Dat antwoordt ook gemakkelijker, omdat je dan een overzicht hebt, dan antwoorden in een kleine chatbox.
Ik heb er niet de middelen voor om met tientallen mensen gedurende uren te chatten in de late uurtjes.
Hoewel ik weet dat dat voor veel mensen een hulp zou zijn, omdat dit de moeilijkste uren zijn om door te komen. Dan verwijzen we ook naar andere online hulpverlening. Mijn man heeft namelijk een chronische ziekte, die hem nogal wat slaapproblemen bezorgt, en die als hij niet zichzelf voldoende beveiligt, hem grote problemen kan bezorgen.
Het is toch niet zo gemakkelijk om je emotioneel goed te voelen als je je fysiek niet goed voelt. Dus is het voor hem een belangrijk punt om fysiek geen overdaad te doen.
Daarnaast doen we ook aan activisme door op te komen voor het klimaat, voor op te komen voor meer zorg voor achtergestelde groepen. Daarbij hebben we ons geëngageerd voor pleegzorg, waardoor we trauma’s voor kinderen die een risico lopen verminderen en de zorg voor herstel op ons nemen. We doen daarmee een heel specifieke ervaring op. dit betreft dan kindertrauma’s die dikwijls aan de basis liggen van later narcistische misbruik of persoonlijkheidsstoornissen.
Solidariteit met getraumatiseerde personen doen we ook door onze gemeenschapsvorming via “De Lier” Brugge, en door onze tijd en investering in “narcisme.blog”.
Online ondernemen.
In de loop van de jaren is het naast een belangrijke tijdsbesteding ook een investering geweest in programma’s, onderhoud, marketing, en hardware wat we met liefde hebben gedaan. Mijn man houdt namelijk van marketingactiviteiten en ondernemen. Maar ook in studieprogramma’s rond trauma en orthopedagogie. We bevelen ook alleen maar aan wat we zelf gebruiken.
Daarnaast promoten we ook enkele kunstenaars “die helend kunnen werken” op onze Pinterest boarden. De schoonheid die ze maken kan de lelijkheid compenseren.
Voor psychotherapeuten, andere gezondheidswerkers en vrijwilligers wordt ons werk in deze tijden nog belangrijker.
Degenen die aan de frontlinie staan, staan voor een ontmoedigende taak om overlevenden en families te ondersteunen van diegenen van wie het leven of ziel werd afgebroken.
Ik heb vaak gezegd dat psychotherapeuten, ervaringsdeskundigen en gezondheidswerkers enkele van de belangrijkste taken op aarde uitvoeren. In echte zin zijn we handelaars in hoop. We spelen een belangrijke rol in het helpen van “kennissen” om vast te houden aan de hoop dat trauma hun leven niet hoeft te definiëren.
En er is een tekort aan mensen die hoop geven. Het % mensen dat een jarenlang trauma heeft, is schrijnend. We weten dat het zien en ervaren van fysiek en emotioneel trauma door geweld diepe wonden kan veroorzaken – wonden die niet licht genezen.
Sharing is caring.
Daarom juichen wij je toe voor het belangrijke werk dat je kunt doen om op lange termijn ondersteuning te bieden aan mensen wier leven in een oogwenk is veranderd door onze teksten te delen, door suggesties en commentaar te geven. Actief zijn in de ondersteuningsgroep is belangrijk voor anderen als dit gericht is op herstel. Alle links vind je in het menu.
Lang nadat de krantenkoppen vervagen over verschillende trauma’s, zullen mensen in deze gemeenschappen medische, juridische, financiële en emotionele steun nodig hebben.
Bedankt voor het belangrijke ondersteuningswerk dat je doet.
Het kan mensen die ver leven van gemeenschappen waar dit soort geweld plaatsvindt, zoals slachtoffers van narcistisch misbruik, partnergeweld, geweld tegen vluchtelingen en terroristisch geweld, toch raken vanwege reacties op eerdere ervaringen met geweld. Er zijn dus veel mensen in onze buurt en online die extra ondersteuning nodig hebben bij het verwerken van een eerder trauma.
We hebben dit gratis hulpmiddel ontwikkeld in de hoop dat het kan bijdragen aan het verlichten van de complexe emoties en sensaties die je zelf of je kennissen kunnen ervaren.
Het is een prachtige geleide beeldmeditatie ontwikkeld door Belleruth Naparstek, ACSW, BCD die u hier kunt bekijken.
Nederlandstalige hypnotische beeld meditaties voor het omzetten van trauma naar veerkracht vind je hier.
Zelfs in moeilijke tijden als deze blijven er drie; dingen: geloof, hoop en liefde. Samengevat is dat solidariteit.
En de grootste hiervan is liefde. (1 Korinthiërs 13:13)Dus blijf houden van degenen die dicht bij je staan en je ondersteunen. Blijf samen de last dragen. Heb je naaste lief. Hou van de vreemdeling. Hoewel onze harten zijn gebroken, kunnen we van deze wereld een meer liefdevolle, meelevende plek maken. De keuze is aan ons.
Ik denk dat het bevorderen van meer compassie in onze gemeenschappen en onze wereld het antwoord is. Meer solidariteit. Meer huilen met diegenen die huilen. Inzicht in dat we uiteindelijk, en op zeer reële en praktische manieren, niet gescheiden zijn.
Er is geen ‘wij’ versus ‘zij’. Er is alleen “ons”. Elk “ding” bestaat in een non-stop dans van cocreatie, zowel met het positieve als met het negatieve. Mijn brein, gebaseerd op mijn ervaringen uit het verleden (en ontelbare andere factoren) maakt een beeld van je. Bovendien denk ik on te recht: “dat is wie je bent”. Terwijl het beeld gevormd werd door een persoonlijke filter.
Dan kan ik oorlog tegen je voeren, of je rekruteren om tegen ‘zij’ te vechten.
Eén van de gevolgen van trauma is amnesie en een gebrek aan object constantie. Dit kan wanneer het trauma wordt getriggerd een belangrijke mate aan paranoia tot gevolg hebben i.p.v. solidariteit.
Er is een verkeerde overtuiging dat je gescheiden bent van mij en dat je alleen verantwoordelijk bent voor mijn geluk, pijn of lijden. Meta mechanisme op zowel macroniveau als microniveau beïnvloeden onze mate van empathie, onze reflectiecapaciteit, en de bereidheid om open te staan en te veranderen.
Complottheorieën en populistisch, autoritair en identitair gedachtegoed kan dan gemakkelijk een verklaring bieden voor complex getraumatiseerde gevoelens. Daarmee willen ze dan de leegte in zichzelf in vullen om een valse identiteit of groepsgevoel te hebben.
Ze zien namelijk niet hoe je ook een ander co-creëert. ik zie niet hoe ik je creëer, omdat de cognitieve processen die scheiding voor ons onzichtbaar maken. Toch weten we allen dat we elkaar dankzij de spiegelneuronen beïnvloeden, zelfs tot op onze verlangens en waarden.
Het gevolg is dat we dikwijls schuld ervaren waar we alleen verantwoordelijk zijn voor onze eigen daden en reactie. Dit staat echte solidariteit in de weg
We waren echter gedurende onze opvoeding als kind van onze zorgfiguren afhankelijk. Bovendien hebben allen wel meerdere kwetsuren opgedaan, of werden ergens mee gepest, en enkele onder ons werden misbruikt.
Dikwijls hadden we niet de macht om weerstand te bieden, omdat we afhankelijk waren. Maar op een bepaald moment kunnen we wel onze keuzes beseffen en huilen met diegenen die huilen en solidariteit tonen.
Het is nog steeds belangrijk om tegen onrecht te vechten, om diegenen te stoppen die anderen schade kunnen berokkenen en solidariteit te beoefenen met kwetsbare mensen. Maar laten we dit doen vanuit het besef dat we allemaal deel uitmaken van dezelfde stof.
De slechte kanten die ik bij anderen zie, zijn eigenlijk niet echt. Het zijn alleen mijn persoonlijke ideeën over wie ze zijn.
Op energetisch niveau kunnen anderen heel lage frequenties uitzenden. Ze kunnen gedachten en gevoelens niet in lijn hebben zonder daar bewust van te zijn.
Als gemeenschappen spelen er wel politieke mechanismen die uitsluiten waar we niet onmiddellijk vat op hebben. Dikwijls kunnen we dan alleen maar verandering brengen door politieke actie. Door de acties en woorden van de ene groep maken ze de voorwaarden mogelijk die aanleiding geven tot de acties van de andere.
We reageren elk op elkaar in deze non-stop dans van cocreatie en hopelijk solidariteit. Laten we meelevend en vriendelijk zijn als we proberen te veranderen wat we als verkeerd beschouwen en het niet verder een spiraal van geweld worden, een mimetische crisis.
Het verzachten van gecompliceerde emoties en sensaties is van vitaal belang.
Handelen om een veiligere gemeenschap te maken, waar ter wereld we ons ook bevinden, zal steeds belangrijker worden in moeilijke tijden. Nu hoor ik graag van je. Wat je gedachten zijn over hoe we meer compassie in onze gemeenschappen en in onze wereld kunnen bevorderen? Laat hieronder een reactie achter.
Lees meer
Deel dit artikel met de mensen van wie je houdt en waarvan je weet dat ze zelf geen anderen uitsluiten in je gemeenschappen, zodat zij en hun families ook kunnen ontsnappen aan misbruik.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren