Definitie begrip selectieve competentie:
Selectieve competentie is verschillende niveaus van intelligentie. Maar dat kan ook dat een individu een verschillend niveau van geheugen, vindingrijkheid, kracht of competentie demonstreert. Meestal is dat afhankelijk van de situatie of omgeving.
Strategische vaardigheden en niet vaardigheid.
We hebben allemaal tijden meegemaakt waarin ons vermogen om een bepaalde taak uit te voeren aanzienlijk is verbeterd of aanzienlijk is belemmerd. Dit komt meestal door onze mate van motivatie, vertrouwen en overtuiging.
Maar dit is normaal. Persoonlijke variaties in vaardigheden zijn ook normaal, omdat niet iedereen overal geweldig in is.
Variaties in competentie raken echter disfunctioneel als er duidelijke inconsistenties zijn in iemands capaciteiten op een manier die chronisch en destructief wordt voor zichzelf, vrienden of familie.
Het is een niveau van fluctuatie dat verder gaat dan de normale eb en vloed van het omgaan met de “ups en downs” van het leven en soms af en toe strategisch lijkt.
Voor buitenstaanders kan het zo lijken omdat ze niet het mogelijk verband met (seksueel) misbruik of c-ptss kennen.
Voor sommige mensen met persoonlijkheidsstoornissen kan ongereguleerde emotie leiden tot extremen of systematische niveaus van selectieve competentie of incompetentie, afhankelijk van de taak of de mensen om hen heen.
Regulatie aanleren via co-regulatie.
Ongereguleerde emoties kan ontstaan zijn als gevolg van de hechtingsproblematiek of kindermisbruik of verwaarlozing. Tijdens een zorgzame opvoeding met co-regulatie waar de zorgfiguur de emoties van het kind benoemd en kanaliseert, leert het kind stap per stap zichzelf te reguleren en zichzelf te kennen.
Als die zorgfiguren er niet zijn of als de reflectie op het kind er niet is volgt geen zelfregulatie.
Hoe selectieve competentie eruit ziet?
Een man is een succesvolle bedrijfsleider op het werk, maar zegt dat hij zijn persoonlijke chequeboek niet met succes in evenwicht kan brengen.
Een man is een expert in het repareren van auto’s en motorfietsen en toch kan hij geen mechanische baan behouden.
Een vrouw kan een bruiloft organiseren met 500 gasten, maar beweert dat ze geen verjaardagsfeestje voor haar kinderen kan regelen.
Een tienermeisje is gewoonlijk te laat op school, maar mist nooit het begin van haar favoriete tv-programma.
Een medewerker onthoudt selectief feiten en informatie die een bepaalde afwijking bevestigen.
Selectieve competentie lijkt vaak op hypocrisie of luiheid.
En soms is dat zo. We zijn allemaal in staat tot hypocrisie en mensen met persoonlijkheidsstoornissen verschillen wat dat betreft niet van de rest van ons. De meeste mensen trekken de grens van hypocrisie en luiheid op het punt dat ze denken dat ze er niet langer veilig mee wegkomen.
Van hypocrisie – zelfzucht naar persoonlijkheidsstoornis.
Wanneer je echter te maken hebt met een persoon met een persoonlijkheidsstoornis (zowel narcistische als afhankelijkheidsstoornis- zelfliefdetekort symtomen), zul je af en toe voorbeelden ontdekken waarbij hun selectieve competentie niet eenvoudig kan worden gerationaliseerd als zelfzuchtig gedrag.
Voorbeelden van dissociatie en selectieve competentie.
Een man zal zich ineens niet toestaan om een voedsel te eten dat hij gewoonlijk liefheeft, omdat hij gelooft dat het hem ziek zal maken.
Een meisje heeft moeite zich bepaalde tienerjaren te herinneren, hoewel haar jeugd gemakkelijk herinnerd kan worden.
Een vrouw is bang om in groene auto’s te rijden.
Echte selectieve competentie die niet alleen door hypocrisie of luiheid kan worden verklaard, is een voorbeeld van dissociatie – wanneer iemands gevoelens over een bepaalde taak voorrang hebben op wetenschappelijke waarheid die zij wellicht logisch kunnen toepassen op de situatie.
Dissociatieve stoornis.
Dissociatie is een ontkoppeling tussen iemands gedachten, herinneringen, gevoelens, daden of het gevoel wie hij of zij is.
Dit is een normaal proces dat iedereen heeft meegemaakt. Voorbeelden van milde, veel voorkomende dissociatie zijn dagdromen, snelweghypnose of “verdwalen” in een boek of film, die allemaal betrekking hebben op “contact verliezen” met het besef van de directe omgeving.
Tijdens een traumatische ervaring, zoals een ongeval, een ramp of een misdrijf, kan dissociatie iemand helpen te tolereren wat anders te moeilijk zou zijn om te dragen.
In situaties als deze kan een persoon de herinnering aan de plaats, omstandigheden of gevoelens van de overweldigende gebeurtenis dissociëren, geestelijk ontsnappen aan de angst, pijn en verschrikking.
Dit kan het moeilijk maken om later de details van de ervaring te onthouden, zoals gerapporteerd door veel overlevenden van rampen en ongevallen en overvallen.
Welke zijn de symptomen van een dissociatieve identiteitsstoornis (richtlijnen voor diagnose) zijn?
Het bestaan van twee of meer verschillende identiteiten (of “persoonlijkheidsstatus”).
De verschillende identiteiten gaan gepaard met veranderingen in gedrag, geheugen en denken. De tekenen en symptomen kunnen door anderen worden waargenomen of door het individu worden gemeld.
Doorlopende hiaten in het geheugen over alledaagse gebeurtenissen, persoonlijke informatie en / of traumatische gebeurtenissen uit het verleden.
De symptomen veroorzaken aanzienlijke problemen of problemen op sociaal, beroeps- of andere gebieden van functioneren.
Hoe voelt een dissociatieve identiteitsstoornis?
Een persoon met een dissociatieve identiteitsstoornis “voelt alsof ze binnen haar twee of meer entiteiten heeft, elk met een eigen manier van denken en herinneren over zichzelf en haar leven.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat hoewel deze alternatieve toestanden heel verschillend kunnen lijken of lijken te zijn, ze allemaal manifestaties zijn van een enkele, hele persoon.
Andere namen die worden gebruikt om deze alternatieve toestanden te beschrijven, inclusief alternatieve persoonlijkheden “,” wijzigen, “” Staten van bewustzijn “en” identiteiten. “
Risicofactoren en zelfmoordrisico bij mensen met dissociatie.
Mensen die in de kinderjaren lichamelijk en seksueel misbruik hebben ervaren, lopen een verhoogd risico op een dissociatieve identiteitsstoornis.
De overgrote meerderheid van mensen die dissociatieve stoornissen ontwikkelen, heeft herhaaldelijk, overweldigend trauma ervaren in de kindertijd. Van de mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis in de Verenigde Staten, Canada en Europa was ongeveer 90 procent het slachtoffer van kindermishandeling en verwaarlozing.
Zelfmoordpogingen en ander zelfbeschadigend gedrag komen veel voor bij mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis.
Meer dan 70 procent van de poliklinische patiënten met een dissociatieve identiteitsstoornis heeft zelfmoord gepleegd.
Hoe het voelt om belaagd te worden door selectieve competentie?
Wanneer iemand dicht bij u staat om selectieve competentie te tonen, is de meest voorkomende reactie frustratie, woede en beschuldigingen van fraude. Misschien ben je het beu om concessies te doen aan een persoon die heel goed in staat is om met een bepaald aspect van de realiteit om te gaan, maar nu lijkt het er juist voor te kiezen dat niet te doen.
Hoe om te gaan met selectieve competentie?
Het is belangrijk om te begrijpen dat persoonlijkheidsstoornissen echte psychische stoornissen zijn.
Als een persoon dissocieert en dingen gelooft waarvan je weet dat het niet waar is, kan de verleiding er zijn om ‘in hen te praten’, met hen in discussie te gaan, te proberen te rationaliseren of met hen te debatteren en te redeneren.
Je kunt al je overredingskrachten meenemen om de situatie te verdragen, omdat je gelooft dat het “goed voor hen is” of je gelooft dat hun overtuigingen gevaarlijk zijn.
Een gevaar is dat dit kan overgaan naar gedachten controle, wat geen gezonde oplossing is.
Stel je voor dat iemand je probeerde te overtuigen dat iets waarvan je wist dat het waar was, niet waar was. Je zou misschien defensief, verontwaardigd, bang, geërgerd worden.
Hetzelfde geldt voor mensen die dissociëren. Ze hebben ook gevoelens en zullen niet goed reageren als ze horen wat ze moeten geloven.
Mensen moeten kunnen geloven wat ze willen geloven en denken wat ze willen denken. U hoeft het niet eens te zijn en u hoeft ze niet te beheersen. Tegelijkertijd bent u niet verplicht om verantwoordelijkheid te nemen voor iets wat een volwassene redelijkerwijs van zichzelf kan verwachten, vooral wanneer zij op andere momenten duidelijk hebben laten zien dat dit kan.
Wat je niet moet doen wanneer selectieve competentie wordt toegepast?
Probeer niet iemands overtuigingen of gedachten te beheersen. Dat is hun eigendom en hun recht om te denken en te voelen wat ze willen.
Sta niet toe dat die persoon je gedachten en overtuigingen onder controle houdt. Jouw gedachten zijn is jouw bezit.
Gebruik nooit of te nooit ultimatums, bedreigingen of geweld. Vermijd ook passieve agressie of enige andere vorm van disfunctionele controlestrategieën om die persoon te controleren.
Negeer geen bedreigingen voor uw eigen veiligheid en de veiligheid van aanwezige kinderen.
In elke gebeurtenis zorg ervoor dat je jezelf niet verantwoordelijk maakt voor het oplossen van het probleem van wat een ander over zichzelf gelooft. Dat is hun taak niet de jouwe.
Leg uw eigen lot en welzijn niet in de handen van iemand die niet betrouwbaar is, of maak uw eigen geluk afhankelijk van het “beter worden” van een geesteszieke persoon.
Wat moeten we doen bij selectieve competentie?
Vooreerst scheid de persoon van het probleem. Zeg: “Ik ben het niet met je eens. Dat wil niet zeggen dat ik niet meer om je geef”.
Let goed op de bescherming van jezelf en alle kinderen eerst. Verwijder uzelf van een bedreigende of gevaarlijke omgeving.
Intussen beweer je eigen recht op je eigen overtuigingen. Zeg: “Ik zal uw overtuigingen hierover respecteren en u moet de mijn respecteren”.
Pas goed op jezelf, zodat je OK bent, of deze persoon nu beter wordt of niet.
Kan selectieve competentie en/of dissociatie behandeld worden?
Met de juiste behandeling zijn veel mensen succesvol in het aanpakken van de belangrijkste symptomen van een dissociatieve identiteitsstoornis. Door een juiste aanpak kunnen ze hun vermogen om te functioneren verbeteren. Naarmate de therapie vordert kunnen ze een productief, bevredigend leven te leiden.
De behandeling omvat meestal psychotherapie. Therapie kan mensen helpen controle te krijgen over het dissociatieve proces en de symptomen. Het doel van therapie is om de verschillende elementen van identiteit te helpen integreren.
Immers therapie kan intens en moeilijk zijn. Hier gaat het immers om het herinneren van en omgaan met traumatische ervaringen uit het verleden.
Cognitieve gedragstherapie en dialectische gedragstherapie zijn twee veelgebruikte therapietype. Hypnose is ook nuttig gebleken bij de behandeling van een dissociatieve identiteitsstoornis. Zoek daarom contact met een passende therapeut.
Hebt u suggesties, aanbevelingen, ervaringen met selectieve competentie of dissociatie laat ze ons weten. Uw ervaring kan een aha-moment betekenen voor een lezer.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren