We hebben en maken een buitengewoon moeilijke tijd door (gemaakt) in de wereldgeschiedenis, waaronder jaren van bedreigingen voor de democratie in ons land, een aanhoudende wereldwijde pandemie, en bovendien hebben we allemaal te maken gehad met de verschillende persoonlijke tragedies en familiestrijd die onvermijdelijk ontstaan ​​voor ieder van ons.

Elk van die dingen is meer dan genoeg om mee om te gaan. Door dat alles zo lang te moeten verwerken, zijn velen van ons in verschillende vormen van overlevingsmodus gekomen: hurken en doen wat we konden om er doorheen te komen.

Voor beter en slechter, daar kunnen we niets aan veranderen, het goede of het slechte, het mooie of het wrede. Zoals het gezegde luidt: “We moeten alle hoop op een beter verleden opgeven.” Maar ik nodig je uit om te overwegen of dit huidige seizoen een soort keerpunt kan zijn.

Ik zeg niet dat al onze problemen achter ons liggen.

Van politiek tot pandemie tot persoonlijk, er zijn nog genoeg problemen om omheen te gaan. Het is alleen dat, op dit moment, de politieke en de pandemie in ieder geval niet zo meedogenloos verschrikkelijk zijn als ze zijn geweest. Dus ik wil ons uitnodigen om te pauzeren, diep adem te halen en te overwegen om van dit seizoen een gunstige gelegenheid te maken om een ​​of meer intenties vast te stellen om onszelf uit een gesloten “overlevingsmodus” te neigen naar een meer duurzame manier om met onszelf, met elkaar en met deze wereld te zijn.

Daartoe is een perspectief dat ik de laatste tijd regelmatig nuttig heb gevonden in de geschriften van Dr. Nicole LePera, de auteur van een recent boek met de titel “How to Do the Work: Recognize Your Patterns, Heal from Your Past, and Create Your Self.” Van het boek bestaat ook een nederlandse editie.

Voor iedereen op Instagram raad ik ook haar Instagram-feed aan, waar ze berichten plaatst onder het handvat @the.holistic.psycholoog.

Dr. LePera begon langs een vrij traditioneel pad:

een bachelordiploma in psychologie aan de Cornell University, gevolgd door een masterdiploma en een Ph.D. in klinische psychologie van The New School in New York City. Maar in 2018, na bijna een decennium als therapeute, raakte ze steeds meer geïnteresseerd in een meer holistische benadering die mentaal, fysiek en spiritueel welzijn vollediger integreert.

En haar kader resoneert met een groeiend aantal mensen. Al na een paar jaar heeft ze meer dan vier miljoen volgers op Instagram en werd haar boek een #1 New York Times -bestseller. Om je een snelle indruk te geven van haar perspectief, hier is wat ze schreef op de eenjarige verjaardag van de oprichting van The Holistic Psychologist. Ik nodig je uit om op te merken of een deel hiervan met jou resoneert terwijl we – individueel en collectief – proberen uit onze overlevingsmodus te komen:

Iets heeft je hier gebracht. Iets in jou kwam hier met een diep verlangen om te genezen. Een verlangen om de hoogste versie van jezelf te zijn. Dit is iets om te vieren. We hebben allemaal een kindertijd die onze huidige realiteit creëert, en vandaag hebben we ervoor gekozen om van ons verleden te genezen om een ​​nieuwe toekomst te creëren. Het deel van jou dat weet dat dit waar is, is je intuïtie. Het is er altijd geweest. We hebben gewoon een gewoonte ontwikkeld om niet te luisteren naar of te vertrouwen op wat er staat. Vandaag hier zijn is een stap in de genezing van dat gebroken vertrouwen in onszelf.

Laat me daar twee delen van uitpakken.

Ten eerste, wat ze bedoelt met “We hebben allemaal een jeugd die onze huidige realiteit creëert.” Ten tweede, wat ze bedoelt als ze uitnodigt om te luisteren en te vertrouwen op wat ons hart, onze geest, ons lichaam en onze ziel ons vertellen dat we in dit specifieke seizoen van ons leven nodig hebben.

Om te beginnen is dat deel over onze ‘jeugd die onze huidige realiteit creëert’ gerelateerd aan wat ik eerder beschreef als overlevingsmodus. Wanneer we onder stress staan, is onze menselijke neiging om terug te vallen op onaangepast, gewoontegedrag dat geworteld is in de familiesystemen waarin we zijn opgegroeid en/of onze trauma’s uit het verleden.

De psycholoog Carl Jung zei het zo in een zin die me sindsdien is bijgebleven:

“Totdat je het onbewuste bewust maakt, zal het je leven leiden en zul je het het lot noemen.” Oef. Dat zijn zware dingen. En wat vaak onbewust voor ons blijft – terwijl het onze gewoontereacties krachtig vormgeeft – zijn verschillende aspecten van de gezinssystemen die we in de vroege kinderjaren hebben ervaren.

Een deel van de focus van Dr. LePera is om ons te helpen meer bewust te worden van die patronen, zodat we meer bewuste keuzes kunnen maken.

Zelfs alleen al om ons bewustzijn van onze patronen te vergroten, kan een krachtige eerste stap zijn die ons in staat stelt onze patronen te doorbreken, onszelf los te maken en de mogelijkheid te openen voor meer vrije, genereuze en meelevende reacties op ons leven – op onze ervaringen van de werkelijkheid.

Wat ik waardeer aan dit soort perspectief is dat het enorm empowerment kan zijn. Er is een gezegde dat zegt: “We ervaren de wereld niet gewoon zoals hij is. We ervaren de wereld zoals we zijn.” We spelen allemaal echt een rol in het co-creëren van onze ervaring van de werkelijkheid.

Maar laat me een belangrijk voorbehoud toevoegen dat vaak buiten dergelijke benaderingen wordt gelaten. Ik zeg niet dat de werkelijkheid geheel in onze individuele controle ligt. Inderdaad, velen van jullie hebben mijn favoriete citaat gehoord van de sciencefictionschrijver Philip K. Dick: “De realiteit is wat niet verdwijnt als je er niet meer in gelooft.”

Mensen zoals Nicole LePera en haar ‘holistische psycholoog’-perspectief kunnen dienen als krachtige katalysatoren voor het doen van ons eigen innerlijke werk.

Ongeacht wat er in onze wereld gebeurt, er zijn transformerende stappen beschikbaar op individueel niveau om onze ervaring van onszelf, anderen en de wereld te veranderen.

Tegelijkertijd is het belangrijk om te erkennen dat, ongeacht wat we op individueel niveau doen, systemische problemen zoals racisme, seksisme, classisme en homofobie onevenredige gevolgen zullen blijven hebben voor historisch onderdrukte groepen, en dat we moeten blijven werken aan ontmantelen van die systemen.

Maar hier is het ding: door ons innerlijke werk te doen, kunnen we op een wijzere, bekwamere en meelevende manier verschijnen voor acties over sociale rechtvaardigheid.

En werken voor sociale rechtvaardigheid kan betere systemen creëren die het gemakkelijker maken om op te komen voor ons innerlijke werk. Dus het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar te maken.

Maar voor onze doeleinden op dit moment nodig ik ons ​​in het bijzonder uit om ons meer bewust te worden dat een verschuiving in perspectief invloed kan hebben op hoe we de werkelijkheid ervaren.

Ik heb amper de tijd om aan de oppervlakte te komen van wat Dr. LePera behandelt in haar boek over How to Do the Work, dus ik zal me in de eerste plaats beperken tot één voorbeeld dat me bijzonder heeft geholpen. Het is een mindfulness-techniek genaamd “opmerken” die ik heb geleerd van de meditatieleraar Kenneth Folk.

De instructies zijn vrij eenvoudig. Het nodigt ons uit om te experimenteren met het verschuiven van ons typische eerste-persoons, egogerichte perspectief van ‘ik ben’ naar een derde-persoonsperspectief van ‘er is’. Laat me je een voorbeeld geven.

Een emotie die velen van ons de laatste tijd veel te vaak hebben ervaren, is angst. En begrijp me niet verkeerd: “Je bent niet paranoïde als ze echt achter je aan zitten!” Er zijn veel rechtmatige redenen om je angstig te voelen. Maar ik wil ons uitnodigen om te onderzoeken hoe we beter met angst kunnen werken.

Als er angst ontstaat, is een gebruikelijke manier om dat gevoel te uiten te zeggen: “Ik ben angstig.” En er is waarheid in dat perspectief, maar het is niet de enige optie. Als ik zeg: “Ik ben angstig”, kan dat voelen als een heel definitief, concreet, solide en veroordelend deel van mijn identiteit.

Wat als we spelen met onze perspectieven, en in plaats van te zeggen: “Ik ben angstig”, proberen we de zin door “Er is angst” te vervangen. Kun je het verschil voelen? Voor mij zorgt de verschuiving van “Ik ben angstig” naar “Er is angst” voor een beetje afstand. Er komt wat ruimte vrij. Plots voelt de angst net een beetje meer praktisch. In plaats van me geïdentificeerd te voelen met de emotie (“Ik ben angstig”), bevind ik me in een “getuigenishouding” van waaruit ik die angst gemakkelijker met nieuwsgierigheid kan onderzoeken. Er is angst. Oké. Hoe voelt deze angst? Waar verschijnt het in mijn lichaam? Hoe verandert het in de loop van de tijd?

Belangrijk is dat deze praktijk van ‘er is opmerken’ daar niet ophoudt. Het nodigt ons uit om alle vele andere dingen op te merken die vaak inherent zijn aan het ontstaan ​​en voorbijgaan van elk huidig ​​moment. Wat merk ik nog meer in realtime? Wat valt er nog meer op te merken?

Er is angst

Een verschuiving in mijn bewustzijn van ” ik ben ” naar ” Er is ” kan mijn perspectief op mezelf, anderen en de wereld veranderen. Ik voel me minder strak en vernauwd, meer open en ruim. Het gevoel dat “dit ene ding (angst) overweldigend waar is” verschuift naar het gevoel dat veel dingen aanwezig zijn – en elk van hen voelt nu een beetje meer werkbaar.

En nee, je hoeft niet altijd te zeggen: “Er is” in plaats van “Ik ben”. Deze mindfulness-oefening is gewoon een ander hulpmiddel om in je achterzak te hebben om te gebruiken wanneer het nuttig kan zijn.

De meest bekende hedendaagse definitie van mindfulness is van Dr. Jon Kabat-Zinn, die mindfulness definieert als “bewustzijn dat ontstaat door bewust aandacht te schenken, in het huidige moment, niet-oordelend.” Het niet-oordelende deel is de sleutel – gewoon op een fundamenteel zintuiglijk niveau opmerken wat er in het huidige moment gebeurt.

Als wat er voor je opkomt moeilijk aanvoelt, kun je ook een beoefening van oprechtheid toevoegen door jezelf mededogen te bieden.

En je kunt nog een stap verder gaan door een belichaamde component toe te voegen, bijvoorbeeld door je hand op je hartcentrum te leggen, of waar dan ook op je lichaam dat rustgevend voor je voelt.

Mindfulness is een manier om dat oude gezegde in praktijk te brengen: “Je hoeft niet alles te geloven wat je denkt.” Als je geest raast, kun je opnieuw proberen over te schakelen naar de derde persoon om die onmiddellijke ervaring werkbaarder te maken, door met een eenvoudig label op te merken wat er allemaal voor je opkomt: “Er is denken.” “Er is anticipatie.” “Er is bezorgdheid.” Als je ergens in verstrikt raakt en in een spiraal begint te raken, kan deze bredere benadering van het observeren en benoemen van alle verschillende dingen die op dit moment gebeuren, soms helpen om je los te maken.

Mindfulness is slechts één manier om te experimenteren met ons eerdere inzicht; dat we een rol spelen bij het co-creëren van onze realiteit.

Alleen al om te merken dat we in gewoontepatronen zijn terechtgekomen die we in onze kindertijd hebben geleerd en die ons niet langer dienen, is een krachtige eerste stap. Het simpelweg opmerken van deze gewoonte begint de mogelijkheid te openen van een verschuiving naar meer wijsheid, vrijheid en mededogen.

Als je nieuwsgierig bent naar meer informatie, het boek van Dr. LePera, How to Do the Work, bevat veel hulpmiddelen, kaders en praktijken voor het verkennen van onze subliminale patronen: innerlijk kindwerk, gehechtheidstheorie en meer.

Voor nu wil ik ons ​​naar het tweede deel brengen van wat ze bedoelt als ze ons uitnodigt om op onze intuïtie te vertrouwen:

luisteren naar wat ons hart, onze geest, ons lichaam en onze ziel ons vertellen dat we nodig hebben in dit specifieke seizoen van onze leeft.

Als we proberen om meer uit de overlevingsmodus te komen, wat zou het betekenen om te bedenken dat jij de expert bent in wat je het nodigst hebt.

Wat weet je op een intuïtief niveau dat je nodig hebt om – al is het maar stapsgewijs – te bewegen in de richting van meer mentaal, fysiek en spiritueel welzijn? Denk alsjeblieft niet dat je een vijfjarenplan moet maken. Vraag uzelf liever af wat de een of twee kleine, uitvoerbare stappen zijn waarmee u zich geroepen voelt om mee te experimenteren voor later vandaag, voor de komende week, of misschien tussen nu en het einde van de maand?

Voor sommigen van ons kan dat een soort toevoeging zijn aan ons leven. Voor anderen van ons kan dat lijken op een soort van aftrekken . Ik zal op beide kort ingaan.

Sommigen van jullie hebben misschien het gevoel dat er iets ontbreekt;

je voelt een verlangen om iets aan je agenda toe te voegen. Die behoefte om iets meer, beters of anders toe te voegen, kan betekenen dat je wat tijd vrijmaakt om te verdwalen in een geweldige zomerlezing (mentaal welzijn), enkele datums vastlegt om opnieuw contact te maken met vrienden (emotioneel welzijn), terug naar de sportschool te gaan of je favoriete oefening routine (lichamelijk welzijn), meer tijd vrijmaken om te mediteren of yoga te doen (spiritueel welzijn) – of misschien gewoon wat tijd vinden om te spelen welke activiteiten of spelletjes je ook uren achterelkaar kunt doen.

Aan de andere kant van het spectrum hebben sommigen van jullie misschien het gevoel dat het laatste wat je nodig hebt nog iets is dat je hoeft te doen.

In plaats van iets toe te voegen, heb je misschien wat je nodig hebt aftrekken, om jezelf toestemming te geven om wat grenzen en limieten te trekken. Het kan zijn dat u wat downtime nodig heeft om te rusten, te herstellen en aan te vullen. Het kan zijn dat u niet “ja”, maar “nee” en “later” moet zeggen voor zover dat mogelijk is. Als je daarbij wat hulp nodig hebt, bevat het boek van Dr. LePera ook veel tips en oefeningen om vakkundig grenzen te trekken.

Sommigen van jullie zullen misschien al intuïtief weten – in een flits – welke een of twee acties je het meest moet toevoegen of aftrekken in dit seizoen van je leven om uit de automatische piloot- en overlevingsmodus te komen en naar een grotere bloei te gaan.

Anderen hebben misschien wat tijd nodig om uw antwoorden te laten verschijnen. Als dat zo is, kun je proberen met die vraag eens te gaan wandelen en hem regelmatig met echte nieuwsgierigheid in je bewustzijn te laten vallen: “Wat heb ik op dit moment het nodigst voor een groter mentaal, fysiek of spiritueel welzijn?” – enige ruimte en stilte toestaan ​​om spontaan een reactie te laten ontstaan. Of je kunt er een dagboek over schrijven, wat kunst maken, zachte bewegingen doen of dansen.

Mogen we in dit seizoen van ons leven tijd vinden om het rustiger aan te doen – al is het maar een beetje- en onszelf de kans te geven om echt te luisteren. Mogen we erop vertrouwen dat we diep van binnen weten wat we nodig hebben, ook al is het maar een stap tegelijk.

Je persoonlijke keuze is de juiste keuze, perspectief is alles! video

De limieten aan zelfgenezing! Deel 1

Gratis bronnen narcisme – traumaherstel

Hoe doe je het werk voor zelfgenezing: boek Dr Nicole Lepera video

Sterfelijkheid en narcisme: De aandrijving van ons narcisme. video

Overtuiging doorbreken: Hoe begin ik met genezen van trauma?

Hoe doe je het werk voor zelfgenezing: boek Dr Nicole Lepera video