De narcist of sociopaat is, na de idealisatiefase, erg saai, voorspelbaar en onderdrukkend.
Wat gebeurt er als je eenmaal vrijgemaakt bent van de narcist en je begint je leven opnieuw te leven? Je begint te ontdekken hoe ver weg de narcist is. Slachtoffers van narcisme voelen dit aan als een nieuw ontwaken.
Als de idealisering achter de rug is, is de narcist eigenlijk vrij opgelucht. Daardoor kan hij of zij eindigen met de schertsvertoning van feitelijk belangwekkend zijn.
Bijvoorbeeld kan hij of zij stoppen met het imago van het soort leven te hebben dat hij of zij niet heeft. Als gevolg daarvan kan hij of zij terug ontspannen in zijn meest saaie en alledaagse bestaan.
Ze hebben je naar binnen gezogen, geïsoleerd van je vrienden en je leven. Bovendien maken ze van hun wereld, die alleen om hen draait je wereld.
Je kunt niet veel praten als je weinig tot geen echte vrienden hebt.
In de eerste plaats verlaten deze weinigen die hem nog steeds trouw zijn geleidelijk. Immers de narcistische vliegende apen ze niet langer bestand tegen de ups en downs van zijn carrière.
Ook zijn wisselend humeur, zijn confrontaties en conflicten met het gezag maken het moeilijk om trouw te blijven. Daarnaast is er zijn chaotische financiële toestand waarin zijn vrienden betrokken worden.
Net zoals de herhaalde ontbinding van zijn emotionele relaties doen twijfels rijzen over zijn stabiliteit. Niet alleen is hij of zij altijd het slachtoffer geworden van zijn doelen.
Maar ook dat hij of zij er steeds zichzelf uitpraat als een onschuldig lammetje, doet hen afstand nemen.
Steeds opnieuw.
De narcist is een onmenselijke achtbaan.
Behalve dat je voor een beperkte tijd plezier hebt, loop het slachtoffer van narcisme de mogelijkheid op Ptss en paranoia. Het is zo verontrustend op de lange termijn.
Namelijk de ups en downs van de narcist zijn snel voorspelbaar, saai, vermoeiend en ja, misselijk.
Terwijl je uit de mist en het trauma tevoorschijn komt, heb je het gevoel dat je ontwaakt. Vervolgens begin je je leven opnieuw te vinden. Daardoor herontdek je wat leven is, maar in een diepere zin!
Liefde, plezier, opwinding en het beste van alles, vrijheid!
Maar als je symptomen vertoont van PTSD is het belangrijk om je huisarts of therapeut te raadplegen.
Er zijn potentiële psychologische gevolgen door het fysiek mishandelen tijdens een relatie met een narcist.
Het is algemeen bekend dat een belangwekkende minderheid van mensen posttraumatische stressstoornis ontwikkelt (bijvoorbeeld Kessler et al. 1995; Kleim et al. 2007; Darves-Bornoz et al. 2008).
Minder besproken is dat een aanval waarschijnlijk zal leiden tot angst voor de intenties van andere mensen.
Gedachten dat andere mensen je proberen te kwetsen die overdreven of ongegrond zijn, kunnen als paranoïde worden beschouwd (Freeman & Garety, 2000).
Het is zeker niet de bedoeling als ik in dit artikel wijs op het gebruik van vliegende apen door de narcist dat dit een paranoïde idee is als gevolg van PTSD.
Op die manier kan mishandelen begrijpelijkerwijs een paranoïde richting zijn.
In overeenstemming met deze opvatting hebben enkele cross-sectionele studies van de afgelopen jaren associaties aangetoond tussen het slachtoffer zijn, PTSS-symptomen en de huidige achtervolgende ideatie (bijvoorbeeld Campbell & Morrison, 2007; Gracie et al. 2007).
Een analyse van een nationaal epidemiologisch onderzoek vond bijvoorbeeld zeer sterke associaties van een waarschijnlijke diagnose van PTSS met paranoïde denken, met een odds ratio van 3,5 voor milde paranoia en een odds ratio van 27 voor sterke paranoia (Freeman et al. 2011).
In dit rapport waar je hier de link vindt onderzoeken ze voor de eerste keer het optreden van paranoia en PTSD.
Het onderzoek vindt plaats in de maanden onmiddellijk na een aanval. Ze onderzoeken hoe paranoïde te onderscheiden is van PTSS.
Daarbij bouwen ze verder op cognitieve modellen. Bovendien onderzoeken ze de factoren die ertoe leiden dat PTSS en paranoia in de loop van de tijd blijft bestaan.
PTSS begrijpen bij slachtoffers van narcisme.
Een perspectief op het begrijpen van negatieve reacties op traumatische gebeurtenissen zoals een aanval wordt geleverd door het PTSS-model van Ehlers & Clark (2000).
Het centrale idee is dat PTSS optreedt wanneer een trauma leidt tot een gevoel van actuele dreiging bij slachtoffers van narcisme.
De dreiging van een dreiging wordt ten eerste verondersteld voort te komen uit een combinatie van een slecht uitgewerkt en niet gecontextualiseerd emotioneel geheugen van de gebeurtenis.
Die gebeurtenis wordt gemakkelijk in het bewustzijn getriggerd. Ten tweede komt ze voort uit een reeks verwante catastroferende beoordelingen over het zelf of de wereld.
Belangrijk is dat de manier waarop het trauma op dat moment wordt verwerkt bijdraagt aan de kans op intrusieve herinneringen. In het bijzonder is dit afhankelijkheid van gegevensbestuurde verwerking die gericht is op sensorische indrukken.
Intrusieve herinneringen zijn herinneringen die op slinkse manier binnendringen in het bewustzijn van slachtoffers van narcisme.
Een intrusie (uit het Latijn: binnendringing) is een plotseling en vaak herhaald opkomende dwanggedachte.
Daarbij is die gedachte meestal opdringerig en storend. Als laatste kenmerk heeft een intrusie dat ze gericht is op iets wat men ongewenst vindt.
Vaak schamen mensen zich voor dergelijke gedachten.
Intrusies komen bij 90% van de mensen af en toe voor en zijn geen teken van een geestesziekte. Soms komt dezelfde gedachte echter steeds terug en kan dan leiden tot een obsessie.
Mensen die een ernstige emotionele mishandeling hebben meegemaakt blijken veel meer last te hebben van intrusies.
Volgens sommige psychologen zijn intrusies in de evolutie voortgekomen uit een waarschuwingssysteem. Deze intrusies zijn bedoeld om ons te waarschuwen en beschermen tegen stommiteiten.
Intrusies kunnen slachtoffers van narcisme best van slag brengen.
Het blijkt niet goed mogelijk om een intrusie uit het hoofd te bannen. Het opzettelijk niet aan iets willen denken, leidt er juist toe dat men er wél aan denkt. Een bekend experiment van Wegner e.a. toonde dat aan: “Probeer eens 5 minuten lang absoluut niet aan een witte beer te denken.”
Een intrusie kan je best wel van slag maken. Toch is het hebben van een intrusie volgens psychologen een manier van onze hersenen om ons te behoeden voor onoplettendheid en het begaan van stomme acties.
Door de intrusie worden we ons er juist van bewust dat het uitvoeren van zo’n gedachte vreselijke gevolgen zou hebben op fysiek, emotioneel of sociaal gebied.
Voorbeelden van veelvoorkomende intrusies zijn:
ongewone seksuele handelingen met bepaalde mensen of dieren;
Zien hoe je een kind of dier van een hoog gebouw gooit
over het pijn doen van je kinderen of huisdieren;
over seks met je schoonvader of anderen waarmee je dat nooit zou doen;
dat je diep van binnen misschien wel een crimineel of seriemoordenaar bent;
aan het zoenen van mensen die je op straat tegenkomt;
Tijdens het snijden van groenten denken dat je iemand neer gaat steken;
Een hoge flat zien en denken dat je er van af kan springen;
Op het spoor staan en iemand voor de trein willen duwen of zelf willen springen;
Op de snelweg voor je zien hoe je ineens je stuur omgooit of juist op de rem trapt;
Om in het openbaar vervoer ineens hysterisch te gaan schreeuwen;
Tijdens een gesprek je gesprekspartner ineens uit willen schelden of slaan.
De indringende herinneringen leiden tot beoordelingen van aanhoudende externe of interne dreiging.
Een aanslag kan een mentale nederlaag met zich meebrengen. Tijdens die aanslag ondervindt het slachtoffer ook een verlies van psychologische autonomie.
Die beide aspecten kunnen de toon zetten van de toekomstige negatieve gedachten over het zelf in relatie tot het trauma.
Belangrijk daarbij is dat de persoon met persistente PTSS probeert om het gevoel van dreiging te controleren of te minimaliseren, maar met nutteloze strategieën.
Vermijding en ander veiligheidsgedrag voorkomen bijvoorbeeld dat de persoon leert dat zijn catastrofale beoordelingen niet kloppen.
In het bijzonder houdt herkauwen het trauma en nutteloze inschattingen in de geest van de persoon.
Door het herkauwen van de gebeurtenissen voorkomen ze dat ze niet verder gaan met hun leven. Daarnaast leiden de pogingen om verstorende herinneringen aan het trauma te supprimeren, ertoe dat ze terugkaatsen.
Paranoia begrijpen van slachtoffers van narcisme.
Niet alleen bevat het paranoia-spectrum verwijzingsideeën en vervolging, maar ook ons theoretisch begrip is beïnvloed door modellen van angststoornissen.
Zowel bij angststoornissen als paranoia staan cognities van een actuele dreiging centraal. (Freeman et al. 2002).
Affectieve processen, vooral angst zorgt voor negatieve overtuigingen over het zelf. De interpersoonlijke gevoeligheid krijgt een centrale rol in dit paranoia-model.
Bijvoorbeeld wordt er verondersteld dat het individu een veranderde en verwarrende abnormale interne toestand ervaart. Bovendien kunnen er zelfs perceptuele stoornissen zijn.
Dit kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door gebeurtenissen in het leven, slaapstoornissen of ongeoorloofde drugs. In hoofdzaak voelt de persoon zich anders. Daardoor zoekt hij of zij naar een verklaring.
Alleen als een negatieve affectieve toestand bestaat, maakt dit een dreigende interpretatie waarschijnlijk.
Immers angst leidt tot het vooruitlopen op gevaar bij slachtoffers van narcisme. Meestal brengt dat ook negatieve overtuigingen over het zelf met zich mee.
De interpersoonlijke gevoeligheid belicht de fragiliteit van de slachtoffers van narcisme. Dit leidt dikwijls tot meer negatieve, ongeloofwaardige ideeën.
Intussen bereiken de angsten een misleidend overtuigingsniveau wanneer logische vooroordelen aanwezig zijn. Onbuigzaamheid van het geloof en het springen naar conclusies kan zo’ vooroordeel zijn.
Daarom dragen veel van dezelfde processen bij aan het voortbestaan van de paranoïde angsten bij slachtoffers van narcisme.
Deze processen omvatten, net als voor angststoornissen, onaangepaste pogingen om de dreiging te verminderen.
Net als veiligheidsgedrag, onderdrukking van gedachten, zorgen maken is herkauwen daar een goed voorbeeld van.
Bovendien kunnen mensen met vervolgingswaan bijvoorbeeld niet uit een bus stappen uit angst voor een aanval. Hieruit volgt dat ze daardoor niet leren dat ze veiliger zijn dan ze zich hadden ingezien.
Namelijk jij bent zo’n speciaal persoon die door zijn kennis, veerkracht en weerstand tevoorschijn zal komen uit het trauma. Daarom dank u om je tijd te nemen om dit te lezen en te beluisteren.
Ten slotte ben ik nieuwsgierig om te horen wat jij nog zou willen toevoegen.
Bedankt, zoals altijd om aardig en creatief te zijn in de reacties.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren