Welkom terug op onze blog of als het de eerste keer op deze blog is dat ik het wil hebben over complexe PTSS en wat je realistisch gezien kunt verwachten van het herstelproces. Ik las het ongelooflijke boek van Pete Walker aan het lezen: complexe trauma van overleven tot bloeien.
Als je al een tijdje in dit kanaal zit, heb je me dit boek nu al vaak horen aanbevelen en ik ga niet stoppen. Dat boek is zo’n bron van onschatbare waarde die me zo veel heeft geholpen op mijn eigen genezingsreis.
En er weer doorheen gaan, is een heel interessante ervaring voor mij geweest, want het is ongeveer drie jaar nadat ik het voor de eerste keer heb opgepikt en in die tijd heb ik intensief trauma – hechtingswerk en schaamte genezingswerk gedaan met de groeitaken.
En ik merk dat ik nogal wat nadenk over hoe ik dacht dat het genezingsproces eruit zou zien toen ik dit boek voor het eerst las versus wat ik er daadwerkelijk uit heb gehaald en de manieren waarop waarin mijn leven tastbaar is veranderd sinds die zomer dat ik het voor het eerst oppakte.
Worstelen met complex trauma
Ik heb een beetje een stiekeme reden om dit artikel te willen maken, namelijk dat ik denk dat veel mensen worstelen met complexe PTSS. In de beginfase worstelen ze enorm met het identificeren van de term. Het is zo verraderlijk omdat giftige schaamte en complexe PTSS ons het gevoel kunnen geven van o, ik overdrijf gewoon, dit zit allemaal in mijn hoofd. Ik ben alleen maar aan het zeuren over dingen. Het was niet zo erg, ik zat als kind niet jarenlang opgesloten op een zolder. Erger noch, het is onmogelijk dat ik een trauma zou kunnen hebben, hoewel al deze alomtegenwoordige symptomen van trauma consequent de kop opsteken en grote schade aanrichten aan ons leven.
Tekenen van herstel van complex trauma
Dus, als dat een beetje de plek is waar je je bevindt, wil ik dat je gewoon een open geest houdt, terwijl je dit artikel doorneemt en overweegt of deze 10 tekenen van herstel een significant verschil in je leven zouden maken of niet. Als ook maar één van hen dat zou doen, moedig ik je aan om jezelf de kans te geven om je in die richting te ontwikkelen.
Ik ga niet zeggen dat er heel weinig te verliezen is bij het doen van traumawerk, want het betekent echt dat we de manier waarop we ons leven en onze relaties benaderen moeten herstructureren en dat kan veel onrust in ons leven veroorzaken.
Maar het biedt ons ook een uitweg uit dit soort emotionele en mentale chaos die de neiging heeft om het leven te kenmerken van degenen die worstelen met complexe PTSS. Alvorens het een eigennaam te geven die natuurlijk overgaat in het eerste punt op deze lijst
Zelfreflectie over de chaos
Het eerste waar ik het vandaag over wil hebben dat een zekere mate van herstel van complexe PTSS of toxische schaamte kenmerkt, is dat je in staat bent om terug te kijken op je leven, inclusief veel van de chaos en uitdaging en strijd waar een belangrijk onderdeel van is geweest.
Ik denk dat je dat niet langer allemaal aan jou toeschrijft, maar dat je gewoon een gebrekkig persoon bent. Dus dit kunnen dingen zijn als ernstige moeite hebben met het aangaan van intieme relaties, of dat nu vriendschap of romantische relaties zijn, worstelen om doelen te stellen en te bereiken die zinvol voor je voelen, consequent je mentale of fysieke gezondheid beheren, gezonde communicatie – vaardigheden ontwikkelen, de lijst gaat maar door.
Beheersen van de symptomen
Als u de oorzaak van deze problemen niet begrijpt, namelijk in het geval van cptss-ontwikkelingstrauma is het waarschijnlijk dat je het grootste deel van je leven en je energie zult besteden aan het beheersen van de symptomen van deze problemen en als je dan niet in staat bent om dit consequent te doen, omdat je ze niet echt bij de oorzaak krijgt, speel je gewoon een beetje met ze.
Het verhaal dat je jezelf zou kunnen vertellen als je die schaamtepersoonlijkheid hebt, is de reden dat ik het niet gewoon bij elkaar kan krijgen en een persoon kan zijn, is omdat ik gebrekkig ben en er iets mis is met mij. In het genezingsproces ben je in staat om terug te kijken op je leven, inclusief de mislukte relaties, de manieren waarop je jezelf in de steek hebt gelaten, de kansen die je mist de gemene gezondheidsuitdagingen, je ontwikkelt de manieren waarop je hebt nagelaten om voor jezelf te zorgen en je bent in staat om een juiste naam te geven voor de oorzaak van die problemen, namelijk complex trauma.
Als je het op deze manier inkadert, geef je die problemen op deze manier veel schaamte uit je zelfbeeld, omdat je weet dat je niet alleen een mislukkeling bent die niets goed kan doen, je hebt geworsteld met een aantal echt diepe wonden waar je voorheen slecht mee om kon gaan.
Troost zoeken in intieme relaties
Het tweede dat je realistisch gezien kunt verwachten in het genezingsproces van complexe PTSS, is dat je leert om voldoende troost te zoeken in intieme relaties. De reden dat ik hier genoeg gebruik, is omdat dit geen verlossingsfantasie is met complexe trauma’s en diepe interpersoonlijke wonden vanaf jonge leeftijd. Het betekent wel dat het een behoorlijk grote zware strijd is als het gaat om het vormen en onderhouden van gezonde relaties. Zoals Pete Walker zegt, we zijn niet op zoek naar perfectie, we zijn op zoek naar goed genoeg.
Eenzaamheid
Een groot deel van mijn vroege leven had ik het gevoel dat ik in deze woestijn leefde als het op verbinding aankwam. Ik had niet de vaardigheden om mijn authentieke zelf daadwerkelijk met mensen te delen. Dus ik vormde alleen maar zeer oppervlakkige verbindingen, die niet echt genoeg waren om me emotioneel te ondersteunen.
Het probleem met in zo’n woestijn van eenzaamheid te zijn, was dat wanneer er iemand langskwam en ze een waterfles hadden, zelfs als er gif in zat, ik het van hen zou aannemen en het zou drinken, omdat er een deel van mij was dat zo wanhopig op een diep niveau gezien wilde worden dat het me niet echt kon schelen wat de kosten daarvan waren.
Soms waren er echt hoge kosten, want vaak waren de enige mensen door wie ik me diep gezien voelde, andere mensen die zelf worstelden met giftige schaamte, een trauma en die, net als ik, een groot deel van mijn vroege leven geen gezonde relaties hadden.
Slechts enkele mensen nodig
Op dit punt in mijn leven zou ik zeggen dat er twee mensen in mijn leven zijn die me allebei heel diep kennen en op een redelijk consistente manier om me geven, evenals een langzaam groeiende kring van mensen, met wie ik denk dat het voor mij mogelijk zou kunnen zijn om dat soort verbindingen te vormen in de toekomst.
Het hebben van die verbindingen is een beetje als het hebben van een smalle rivier van zoet water door die woestijn. Het is dus op geen enkele manier een oceaan. Het is geen oase in de woestijn, maar het geeft me genoeg diepe verbinding om vol te houden.
Dat betekent dat als iemand langsloopt en ze bieden een waterfles aan die vergiftigd is, ik nee kan zeggen, dank je. Ik ben oké en ik kan het water gebruiken dat ik heb om mezelf voldoende te versterken om die rivier in de loop van de tijd langzaam uit te breiden.
Dus, nogmaals, een genezen staat betekent niet dat je leven plotseling barst van de diepe intieme verbindingen, maar het betekent waarschijnlijk wel dat je niet langer uit wanhoop hoeft te reiken en je vast te klampen aan echt ongelukkige dynamieken. Dat is een beetje wat ik op relationeel niveau als genezen beschouw als het gaat om toxische schaamte.
Herkennen emotionele flashback
Het derde dat je realistisch gezien in het genezingsproces zou kunnen verwachten, is een verhoogd vermogen om te herkennen wanneer je in een emotionele flashback zit en om naar jezelf toe te smeden over de minder dan perfecte manieren waarop je ermee omgaat terwijl je erin zit.
Het ervaren van een emotionele flashback of een periode van leeftijdsregressie leidt er dus heel vaak toe dat we grijpen naar primaire coping-mechanismen. Dus dingen als troosteten, zelfmedicatie, in sommige gevallen dwangmatige aandacht of seks zoeken. In het herstelproces kunnen we leren dat het echte probleem niet is dat we geen zelfbeheersing hebben.
Het is dat we ofwel op de een of andere manier getriggerd zijn of dat er een gevoel van leven in ons lichaam is dat we nog niet hebben gevonden om bewust te herkennen en aan te pakken.
Dus onze innerlijke kinderen maken overuren om te proberen de troost te zoeken die we nodig hebben en op dit punt in mijn eigen leven denk ik graag aan dat soort primaire, zelfkalmerende gedragingen die naarvoor komen als ik een emotionele flashback, of als mijn innerlijke kind wanhopig aan mijn mouw trekt, in een poging me ergens aandacht aan te laten besteden.
Betekenis van flashbacks
Dus hoewel het frustrerend kan zijn om onszelf op deze manieren te zien handelen, kan het ook een wake-up call zijn dat er iets in ons leven gebeurt of dat er een situatie is die ons triggert waar we ons niet bewust van zijn geworden, maar die onze aandacht nodig heeft. Dit kan een huidige situatie zijn of het kunnen herinneringen zijn die een huidige situatie oproept over een trauma uit het verleden dat we onverwerkt hebben gelaten en dat nu onze tijd en aandacht nodig heeft.
Leren om met die dingen te werken is een heel lang proces, maar het belangrijkste is dat we in het genezingsproces zoveel mogelijk leren om te stoppen met onszelf te schamen voor het ervaren van emotionele flashbacks en we kunnen in toenemende mate naar die periodes kijken als een oproep aan ons volwassen zelf om in te grijpen en aandacht te schenken aan wat het ook is waar onze innerlijke kinderen op reageren met de liefde en mededogen die misschien was niet voor ons beschikbaar toen we in ons vroege leven dezelfde soorten triggers of uitdagingen tegenkwamen
Assertief zijn
Het vierde wat je realistisch gezien kunt verwachten van het genezingsproces als het gaat om complexe PTSS en schaamtewerk, is dat je steeds meer het vermogen ontwikkelt om voor jezelf op te komen zonder in een vechtreactie te zitten.
Dus in zijn boek complexe PTSS heeft Peter Walker het over de fawn-reactie en de vechtreactie als een soort tegenovergestelde uiteinden van een continuüm. We kunnen onszelf dus onmiddellijk in de steek laten als iemand ontevreden over ons lijkt en gewoon doen wat nodig is om ze te kalmeren en te sussen. Aan de andere kant van dat spectrum hebben we de vechtreactie die in een soort aanvalsmodus is wanneer we onze wensen en behoeften laten gelden en in het midden van dat spectrum is gezonde assertiviteit.
Dus het vermogen om voor jezelf op te komen op een manier die zowel stevig is als ook respectvol voor anderen en naar mijn mening is er precies één sleutel tot assertiviteit en dat is de overtuiging dat je ertoe doet.
Grenzen stellen
Als ik weet dat ik een waardevol persoon ben die om zowel mezelf als andere mensen geeft, is het eigenlijk vrij eenvoudig om te leren waar ik mijn grenzen moet stellen en hoe ik ze moet afdwingen. Maar het is echt moeilijk om te doen, als ik geloof dat ik een stuk afval ben of dat ik nooit gelukkig zal zijn, totdat iedereen in mijn behoeften voor mij voorziet.
Hoe verder je komt in het herstelproces van het hebben van een schaamtegebonden identiteit, hoe meer je in staat bent om het feit te internaliseren dat je ertoe doet en dat je gevoelens en behoeften belangrijk voor je zijn en dat is alles wat je nodig hebt om assertieve grenzen voor jezelf te stellen en nogmaals, dat is een lang proces, maar het is absoluut mogelijk.
Wie Vertrouwen
Het vijfde wat je realistisch gezien kunt verwachten van het complexe ptss-genezingsproces is: je begint een steeds beter onderscheidingsvermogen te ontwikkelen over wie je kunt vertrouwen en in welke hoedanigheid en dat laatste is erg belangrijk.
Dus voordat ik enige vorm van genezingswerk in mijn leven op me nam, herinner ik me dat ik het gevoel had dat de enige andere mensen die me een beetje begrepen, andere mensen waren die een of andere versie van complex trauma hadden, extreme hechtingswonden, giftige schaamte of depressie of een andere slopende psychische aandoening zelf.
Ik heb het niet goed in die taal gezegd, de taal die ik op dat moment had, was dat ik het verprutst had en dat ik alleen met andere verwarde mensen kon opschieten. Als ik naast iemand stond die ik als normaal beschouw, dan voel ik me een freak en dan kan ik niet wachten om daar weg te gaan.
Dus ik had de neiging te denken dat als iemand me snapt en omdat ze niet worden afgeschrikt door mijn soort draaiende deur van neuroses, die ze eenmaal zien, komen ze dicht bij genoeg dat dat moet betekenen dat dit een goed persoon voor mij is om heel dicht bij te komen en mee om te gaan om te co-reguleren.
Weer een gebroken persoon
Nogmaals, ik kon die taal in die tijd nooit gebruiken. Ik zou meer denken in de trant van godzijdank weer een gebroken persoon, laten we gaan feesten. Op dit punt in mijn reis heb ik geleerd dat ja, ik ben waarschijnlijk voor altijd, ongeacht hoe ver ik op deze weg kom, ga omgaan met degenen die ook een geschiedenis hebben van giftige schaamte of trauma.
Om iemand te vertrouwen om een goed persoon voor mij te zijn, om heel dicht bij te komen en met hen te gaan co-reguleren, moeten zij ook redelijk goed zijn in zelfregulering op dezelfde manier als ik nu redelijk goed ben in zelfreguleren, anders wordt onze relatie een gigantische puinhoop van projecties die het echt moeilijk is om op te lossen en dat kan extreem emotioneel en praktisch destructief zijn.
Dus je leert onderscheidingsvermogen over wie je kunt vertrouwen in welke hoedanigheid en met wat, en dat onderscheidingsvermogen stelt al onze relaties in staat om beter te worden, omdat we realistische verwachtingen voor hem hebben.
Fouten maken
Het zesde dat kan gebeuren in het genezingsproces van complex trauma, is dat je steeds beter in staat bent om fouten te maken zonder brute zelfschaamte. Op de gevorderde niveaus kun je zelfs compassie voor jezelf hebben terwijl je door fouten heen gaat, omdat je innerlijke ouder je innerlijke kind liefdevol kan laten weten dat het een goede zaak is om het in het leven te proberen.
Proberen betekent dat je een bepaald deel van de dingen verkeerd gaat doen. Als je je op brute wijze schaamde voor fouten toen je jong was, is het zeer waarschijnlijk dat je diezelfde kritische stem rond het maken van fouten als volwassene internaliseert, maar wat een ouder die goed genoeg is voor zijn kind doet, is voor hen is nabijheid laten zien als ze een fout hebben gemaakt, omdat ze weten dat dat kind dan het meeste mededogen nodig heeft, aanmoedigen, ondersteunen en begeleiden.
Zelfpartner of innerlijke ouder of reparenting
Je kunt jezelf trainen om zo’n soort innerlijke ouder voor jezelf te zijn. Ik heb naar mezelf in de spiegel gekeken en gezegd: verlaat me nu niet. Dat is iets wat ik letterlijk heb gedaan tijdens echt slechte schaamte-opflakkeringen, toen ik echt iets in mijn leven heb verknoeid, in mijn relaties, toen ik mezelf op de een of andere manier in de steek heb gelaten.
Ik kijk naar mezelf in de spiegel en ik zeg ik ga me nu niet verlaten. Dit is wanneer ik mijn eigen mededogen het nodigst heb. Juist, het telt niet echt als zelfliefde als ik alleen voor mezelf opkom en ik alleen van mezelf hou op de dagen dat ik alles goed doe wanneer het heel gemakkelijk is om van mezelf te houden. Het telt als diepe, doordringende zelfliefde als ik in staat ben om te komen opdagen en compassie voor mezelf te hebben wanneer ik het meest worstel.
Een groot deel van het complexe PTSS – genezingsproces is leren om jezelf herop te voeden op een manier die liefdevol, begripvol en geduldig is, omdat je nu weet dat iedereen fouten maakt, dat is een deel van het leven en het is een goede zaak om ze te maken. Je hoeft jezelf niet te haten, omdat je niet alles de eerste keer goed hebt gedaan.
Mensen met mededogen
Door te lezen of naar voordrachten te gaan begin je te beseffen dat sommige mensen die complex trauma bestuderen ook mensen zijn die veel mededogen hebben voor kinderen. Dat kun je zeker niet zeggen van alle mensen die professioneel bezig zijn met kinderen. Vandaar dat het helpt aan je genezing als je dan toch iemand tegen komt die passie en medeleven heeft voor mensen met een complex trauma. Hoe meer je aan je zelfgenezing werkt hoe meer dit proces zich ontwikkelt van het ontmoeten van deze mensen, waardoor je misschien de stap naar therapie gaat zetten. Op die manier kun je gemakkelijker beslissen van wie je het best kunt leren en wie niet de beste mentor of therapeut voor je is.
Naarmate je ook herstelt, zul je gemakkelijker risico’s durven nemen. Ik heb het hier niet over de risico’s dat je nam op het moment dat je heel diep zat door bijvoorbeeld de relaties dat je aanging van uit een heel wanhopige status.
Beginnen met zich kwetsbaar open te stellen
Om een stabiel leven om te bouwen kan het veel jaren duren en wanneer je daar min of meer bent gekomen, kan het mogelijk worden dat je je openstelt op een kwetsbare manier, terwijl je ook beseft dat als je een fout maakt, dat het mogelijk zal zijn om de pijn te helen, en veerkracht te tonen. Het betekent dat de gesprekken die je doet met je innerlijke kind er meer en meer zullen zijn van dag tot dag en geïntegreerd in je dagelijks leven. Door naar je innerlijke kind te luisteren tijdens je dagelijks werk bescherm je jezelf genoeg om de juiste stappen te zetten, die passend zijn (niet te groot) waardoor de kans op mislukken gering is. Dat betekent dat als je in een relatie je limieten voelt dat je dat gaat tijdig beseffen en dat je dus je grenzen zal waarborgen.
Door dat je zo reageert, kun je dus meer risico’s nemen en ook als het mislukt wat je wilt, dan kun je ervan leren, zonder dat je in een negatieve spiraal gaat.
Een persoonlijke weg naar herstel van complex trauma
Eigenlijk is het zo dat door die kleine stappen die je zet die precies leren waar je bent, het proces van herstel van schaamte en complex trauma zeer individueel is, en ook niet volledig gelijkt op dat van een ander.
In het begin van mijn herstelproces dacht ik dat omgaan met mijn schaamte er in bestond dat ik zou leren wat de beste plaats was, en wat ik moest leren aan vaardigheden om die schaamte te kunnen verbergen. het gevolg was natuurlijk dat in plaats van de persoon die je bent te omarmen, ga je daardoor jezelf er nog meer van scheiden, waardoor je wie je ook bent gaat verbergen voor anderen, waardoor er zeker geen liefdevolle, authentieke relatie ontstaat.
Dat is compleet in tegenstelling met wat echte genezing is: namelijk terug bezit nemen van de persoon die je werkelijk bent doordat je een einde maakt aan de schaamte die al heel vroeg startte door herconditionering en een nieuw bewustzijn van je zelfbeeld en een nieuw persoonlijk verhaal. Je bent op dat punt in je herstelproces gekomen om niet meer beschaamt te zijn om te tonen wie je werkelijk bent waardoor je kunt starten met relaties met anderen te vormen gebaseerd op je authentieke zelf.
Als je dan terugkijkt in de tijd, bijvoorbeeld hoe je vijf jaren geleden was, dan besef je dat je heel anders in de wereld staat dan toen, wanneer je je niet kon inbeelden dat je liefde zou ontvangen door te tonen wie je werkelijk was. En dat voelt zo goed dat je over dat genezingsproces toen een heel verkeerd idee had.
Een groeiend besef van zelfliefde en liefde van anderen
Tijdens het genezingsproces gaan we dan ook niet alleen beseffen dat anderen ons kunnen graag zien om wie we zijn, maar ook dat we onszelf kunnen graag zien, ondanks alles wat er in het verleden was. We beseffen dat copingmechanismen die we hebben gehad om door dat leven te komen, en beseffen welke daarvan we hebben veranderd. We kunnen dan ook dankbaar zijn voor het feit dat we die vroegere copingmechanisme hadden omdat dat was wat nodig was om te overleven en ons te brengen waar we nu staan.
Je beseft dat je leven nooit zal gelijken op dat van een persoon die veilige hechting had en genoeg onvoorwaardelijke liefde van zijn zorgers had ontvangen en geen geschiedenis heeft van ontwikkelingstrauma. Bovendien stop je er dan ook mee om je te vergelijken met deze mensen, en je zelfbeeld stemt meer en meer overeen met de persoon die je werkelijk bent (en aan het worden bent). Je beseft dat je liefdevol kunt fier zijn op de manier hoe je hebt gevochten om de beste persoon te zijn die je kon zijn in jou gegeven omstandigheden.
Verwachtingen: eb en vloed
Het is ook belangrijk dat je meer en meer realistisch bent over wat je kunt verwachten. Je kunt niet verwachten dat je voortdurend in een staat van extase zal verkeren en constant liefde zal ontvangen en voor altijd zal aanvaard worden. Omdat er eb en vloed is in het leven kan dat natuurlijk niet. Er is een continuüm tussen overleven en bloeien. Er zijn periodes waar je heel hard moet vechten en andere waar het vanzelf gaat en dat is ook zo voor mensen die geen complex trauma hebben gehad, maar voor wie wel complex trauma heeft gehad zullen we dikwijls vertoeven in de mindere kant, maar het zal wel beter en beter worden.
Bovendien zijn er ook voor mensen die complex trauma hebben gehad, of die in het genezingsproces al gevorderd zijn periodes die moeilijker zijn, en dan kun je het doel hebben om toch vast te houden aan een betere staat en er wanhopig naar te streven om zo vitaal en levendig te zijn. Het is als met de tektonische platen die zijn steeds in beweging waardoor je zult vaststellen dat je terug in een periode bent dat het moeilijker is om je hoofd boven water te houden en terug weer in overlevingsmodus.
Zich verzetten tegen een verandering in de cyclus
Hoe meer we ons dan verzetten tegen die overlevingsmodus, in plaats van er rustig in te stromen (met de nodige ademhalingsoefeningen) te groter de kans dat we teruggaan naar de ongezonde coping-mechanismen om in een dissociatieve toestand te gaan en ons te verwijderen van de “overlevingsmodus”.
Onszelf medicatie geven is iets wat we dan verkeerdelijk kunnen doen om de “bloeien” modus te verlengen en te vermijden dat we naar overlevingsmodus gaan, omdat we weigeren te aanvaarden dat we die richting uitgaan.
De manier hoe ik er nu graag denk over die overlevingsperiodes, is dat het me de mogelijkheid heeft om een diepe nederigheid te praktiseren. Het maakt niet uit hoeveel werk je in je leven doet om te groeien, je kunt niet gespaard blijven of boven periodes waar je het moeilijk zult hebben. Telkens als je in een mentale toestand bent om je te verzetten tegen iets moeilijk probeer dan niet in de vechtmodus te gaan, maar het te herkaderen als een periode waarin ik nederig kan zijn om dat het leven me een nieuwe les kan leren.
Min of meer mens
Mensen die een schaamte-identiteit hebben kunnen over zichzelf denken als iemand minder dan een mens en niet goed genoeg, of meer dan een mens waar ze hun ego oppompen als compensatie voor wat ze aan zelfliefde missen.
Als ik mezelf betrap op mezelf minder dan een mens te voelen en mezelf vertel dat ik een slechte behandeling verdien, of als ik mezelf vertel dat andere mensen veel meer waard zijn dan mezelf, en dat deze betere mensen een betere behandeling verdienen dan weet ik dat het tijd is om in mijn waarde als mens te gaan staan en vast te houden aan mijn recht van bestaan en gewaardeerd te worden.
Wanneer ik mezelf meer dan een mens acht, en dat ik in ga tegen mijn eigen lijden dan weet ik dat het tijd is om een positie van nederigheid in te nemen en een stap achteruit te zetten, en elke les te aanvaarden dat ik nog moet weten.
De paradox van het herstellingsproces van complex-trauma
Het is deze vreemde paradox waarin ik mezelf herhaaldelijk bevind dat wanneer ik het meest vecht tegen mijn zelfsaboterende gedragingen dat ik dan vooral het nodig heb om nederigheid te tonen. Ik moet dan accepteren dat ik niet boven een mens sta die veerkracht moet ontwikkelen, ik ben niet boven het verdriet dat je als mens kunt voelen noch boven ontgoocheling. Ik ben dankbaar voor de mogelijkheden die me gegeven worden gedurende alle periodes van mijn leven. zowel de goede als de slechte.
Het betekent kortom dat genezen van zoals complextrauma of toxische schaamte niet leidt tot voor een eeuwig wonderbaarlijk leven. Het betekent gewoon dat gedurende de donkere periodes we in staat zijn om bij ons eigen te blijven, omdat we tot de conclusie zijn bekomen dat we waardevolle mensen zijn waarvoor het waardevol is om voor te vechten en voor op te komen. Dat betekent vechten voor onze eigenwaarde zowel persoonlijk als interpersoonlijk.
Deze signalen kun je verwachten gedurende het proces van genezing van complextrauma of toxische schaamte waardoor je een realistische gids hebt over wat je kunt verwachten en beseffen wat er in zo’n proces met je gebeurt.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol. :
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Door op de afbeelding hierboven te klikken kun je contact met me nemen via Whatsapp, messenger, mail en sociale media!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren