Definitie PAS – ouderlijke vervreemding – ouderverstoting.
In essentie is oudervervalsyndroom (oudervervreemding of ouderverstoting) wanneer een gescheiden ouder zijn kind overtuigt dat de andere ouder slecht of waardeloos is.
Het vertrouwen vernietigen.
De gevolgen van die vervreemding betekent in het algemeen dat je een persoon hindert of afsnijdt van relaties met anderen.
Dit kan op verschillende manieren gebeuren, inclusief kritiek, manipulatie, < href=”https://narcisme.blog/gevaar-bedreiging-intimidatie/” target=”_blank” rel=”noopener noreferrer”>bedreigingen, vervormde rapportage of controle. Een van de meest gerapporteerde vormen van vervreemding is Ouderlijke vervreemding, waarbij een ouder de relatie die een kind heeft met zijn andere ouder probeert te saboteren.
Tijdens een scheiding is dit een veel voorkomende tactiek voor veel personen met persoonlijkheidsstoornissen, meestal als een middel om hun voormalige echtgenoot pijn te doen.
Hoe oudervervreemding in zijn werk gaat?
Enkele van de manieren waarop een situatie van ouderlijke vervreemding wordt gecreëerd zijn:
Verhuizen naar een andere geografische locatie
om het contact te beperken, de bezoekrechten te vergeten of te belemmeren, waardoor de andere ouder door hoepels moet springen of aan ongepaste criteria of voorwaarden moet voldoen om de kinderen te kunnen zien.
Intimidatie van het kind
waardoor het kind zich slecht voelt, omdat het de andere ouder liefheeft, de interesse van het kind in de andere ouder bekritiseert of bespot of het kind ontmoedigt om tijd door te brengen met de andere ouder.
Mondelinge kritiek op de andere ouder:
geringschattende opmerkingen, verhalen vertellen over de andere ouder, hun slechte kant uitbeelden, hun fouten opvangen, hun fouten benadrukken, ongunstige vergelijkingen trekken tussen hen en anderen.
Het onthouden of ontmoedigen van contact met de andere ouder
geen bezoeken toestaan of bezoeken op ongepaste manier kort houden.
Het kind dwingen om aan strenge normen te voldoen,
extra klusjes uit te voeren of bepaalde tests te doorstaan om ‘beloond’ te worden met contact met de andere ouder; of, het kind straffen door genegenheid of privileges te verwijderen na tijd doorbrengen met de andere ouder.
Ontkenning van telefooncontact – saboteren van telefooncontact door de telefoon niet op te nemen, de telefoon uit te zetten, uit te zijn wanneer het telefoongesprek komt, enz.
Hoe het voelt voor een kind?
Oudervervreemding is een vorm van emotioneel kindermisbruik.
Kinderen houden instinctief van beide ouders en identificeren zich beiden als onderdeel van zichzelf.
Ze voelen immense stress wanneer die liefde wordt bedreigd. Daarom, wanneer een kind te horen krijgt dat een van zijn ouders slecht is, hebben ze het gevoel dat ze zelf slecht zijn. Dit roept gevoelens van schaamte, onzekerheid, angst en schuld op.
Het is van uitzonderlijk belang voor het gevoel van veiligheid en zelfrespect van een kind dat ze beide biologische ouders mogen liefhebben. Dit betekent niet dat je slecht gedrag moet goedkeuren.
Het betekent wel dat je het kind moet toestaan te houden van wie ze liefhebben. Je moet ze toestaan te voelen wat ze voelen zonder schaamte, straf, controle of manipulatie.
Het is gebruikelijk dat ouders van elkaar scheiden om boos te worden op de andere ouder.
Woede uiten tegenover de kinderen is echter ongepast.
Als je bevestiging nodig hebt voor de manier waarop je je ex-echtgenoot voelt, moet je met een vriend of een therapeut hierover praten – niet met de kinderen.
Het is ook gebruikelijk dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen vervormingscampagnes starten over de andere ouder en de kinderen direct of indirect betrekken. Dit is giftig en zeer destructief.
Wat je niet moet doen met uw kind?
Praat niet over de andere ouder van uw kind bij hen – ongeacht wat ze hebben gedaan. Wanneer een kind hoort dat zijn ouder slecht is, hoort hij dat je zegt dat hij slecht is.
Probeer de liefde van uw kind voor zijn ouder niet te ontmoedigen. Scheid uw gevoelens van de gevoelens van uw kind en sta hen toe om een beslissing te nemen over wat zij denken.
Beperk het contact van uw kind met de andere ouder niet – behalve wanneer deze het risico loopt misbruik te plegen.
Lieg niet tegen uw kinderen.
Wees eerlijk tegen hen als ze een vraag stellen. Neem het niet als een vergunning om meer te zeggen dan je echt nodig hebt. Als uw kind bijvoorbeeld vraagt: “Heeft mama iets verkeerd gedaan?” Dan kunt u zeggen: “Ik denk dat mama een fout heeft gemaakt.” En laat het daarbij.
Bespreek de problemen van volwassenen niet met kinderen.
Vraag uw kind niet te ondervragen wat de andere ouder zegt of doet. Als zij u iets willen vertellen, laat hen dan, onthoud anders dat hun relatie met de andere ouder in wezen hun eigen zaak is, maar niet als er oprechte redenen zijn om aan te nemen dat er misbruik plaatsvindt.
Probeer niet te compenseren voor een ouder die je probeert te vervreemden met geschenken of vreemd gedrag. Wees gewoon jij. Je kind kan feit en fictie scheiden in tekenfilms, en ze kunnen het ook in het echte leven doen.
Wat moeten we doen om ouderverstoting te voorkomen?
Zet het belang van uw kind voor op eventuele persoonlijke gevoelens die u heeft.
Sta uw kind toe om vrij zijn liefde voor hun andere ouder uit te drukken, het maakt niet uit hoeveel zij het verdienen.
Bevestig uw kind.
Vertel hen dat je van ze houdt. Prijs hun prestaties; moedig ze aan om alles te zijn wat ze kunnen zijn.
Wees samenhangend en betrouwbaar. Houd je aan je beloftes.
Zie ons artikel spreken met kinderen over persoonlijkheidsstoornissen.
Documenteer eventuele gebeurtenissen waarvan u denkt dat de andere ouder uw kinderen van u probeert te vervreemden.
Raadpleeg een bekwame advocaat over uw opties rond oudervervreemding.
Over het algemeen zien rechtbanken er niet gunstig uit voor ouders die hun kinderen van de andere ouder proberen te vervreemden. Uw klachten moeten echter specifiek en emotieloos zijn, waarbij de belangen van het kind centraal staan.
Communiceer met de andere ouder zonder emotie en duidelijk, schriftelijk, indien mogelijk. Houd een register bij van wat je hebt geschreven.
Meld alle gewelddaden, bedreigingen met geweld of zelfbeschadiging onmiddellijk aan de autoriteiten.
Hebt u nog tips hoe te reageren bij de mogelijkheid op ouderverstoting? Laat ze ons weten. Vragen? Ik antwoord graag.
Lees meer.
Weggegomd is niet verdwenen. Over mijn zoektocht naar geluk na ouderverstoting en oudervervreemding.
Eikels en teven ouderverstoting en oudervervreemding.
Adult Children of Parental Alienation Syndrome: Breaking the Ties That Bind.
Kaat wil niet meer op bezoek het ouderverstotingssyndroom.
Als een kind na de echtscheiding geen contact meer wil met een van zijn ouders… Het PAS – Parental Alienation Syndrome of Ouderverstotingssyndroom is een begrip dat ingeburgerd is bij onder meer hulpverleners en juristen die zich met echtscheiding bezighouden.
Intussen wordt het begrip ook bekritiseerd. Het ouderverstotingssyndroom is niet alleen moeilijk te definiëren, het is nog veel moeilijker vast te stellen en te behandelen.
Het komt voor bij heel wat vechtscheidingen en mag beschouwd worden als een van de ergste loyaliteitsconflicten en zelfs als een vorm van kindermishandeling.
Hoe kan het ouderverstotingssyndroom worden vastgesteld? Zijn er juridische of psychologische oplossingen?
En omdat de ouders, de ex-partners, veruit het grootste aandeel hebben in het ouderverstotingssyndroom, rijst de vraag of we niet beter spreken van het ex- partnerverstotingssyndroom …
Dit boek is geschreven voor hulpverleners, juristen, ouders. Ook voor allen die te maken hebben met echtscheiding, vechtscheiding en ouderverstoting, en ook voor de grootste slachtoffers, de kinderen.
Over de auteur
Ludo Driesen, klinisch kinder- en jeugdpsycholoog en gedragstherapeut, is verbonden aan het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg Limburgs Instituut voor Therapie en Integrale Personenzorg, Campus Noord-Limburg in Overpelt. Hij heeft diverse boeken over geestelijke gezondheidszorg en opvoeding op zijn naam.
Ik wil mama en papa, allebei! over echtscheiding, verwerking, loyaliteit en hulpverlening.
Heel wat kinderen lijden onder de echtscheiding van hun ouders. Alle kinderen moeten de echtscheiding van hun ouders verwerken.
Tegelijkertijd raken kinderen overhoop met hun loyaliteitsgevoelens en raken sommigen zelfs in een loyaliteitsconflict.
Loyaliteit en loyaliteitsconflict zijn belangrijke begrippen om het leven van echtscheidingskinderen te begrijpen.
De wetgeving rond gezags- en verblijfsco-ouderschap kan een hulpmiddel zijn om een nieuwe vorm van samenleven met respect voor de loyaliteitsgevoelens van de kinderen te vinden.
Wanneer het de ouders niet lukt om opbouwend met elkaar om te gaan en rekening te houden met de loyaliteitsgevoelens van hun kinderen, staan er allerlei hulpverleners klaar om ouders en kinderen te helpen de conflicten op te lossen en de pijn te verzachten. Ook onderwijsgevenden hebben hier een rol te vervullen.
Ieder hoofdstuk wordt geïllustreerd met een voorbeeld uit de klinische praktijk.
Dit boek is bedoeld voor ouders en familieleden van echtscheidingskinderen, onderwijsgevenden, psychosociale hulpverleners en juristen. Ook heel wat echtscheidingskinderen zullen geïnteresseerd zijn.
Kind en echtscheiding Een ontwikkelingspsychologisch perspectief.
Kind en echtscheiding 3e druk is een boek van Karin Singendonk uitgegeven bij Pearson Benelux B.V.. ISBN 9789026522468
Kind en echtscheiding is bedoeld voor iedereen die zich wil verdiepen in de gevolgen van een echtscheiding voor kinderen n hun ouders. Dat zijn in de eerste plaats natuurlijk de ouders zelf, maar ook de professionals die kinderen en ouders ontmoeten in hun praktijk, zoals leerkrachten, pedagogisch medewerkers, kinder- en jeugdpsychologen, (ortho)pedagogen, advocaten, scheidingsbemiddelaars, artsen en maatschappelijk werkenden. Dit boek is ook heel geschikt voor sociaalwetenschappelijk georiënteerde opleidingen.
Het is inmiddels meer dan 25 jaar na de eerste echtscheidingsgolf in Nederland. De kinderen die in 1984 en 1985 de scheiding van hun ouders meemaakten zijn nu volwassen en hebben mogelijk zelf een gezin.
De betekenis van het meemaken van een scheiding is niet wezenlijk veranderd. Verschil met toen is dat er veel meer informatie voor ouders en kinderen beschikbaar is gekomen en dat ouders steeds vaker in een vroeg stadium gebruikmaken van de hulp en begeleiding van een scheidingsbemiddelaar.
In de praktijk is het vaak lastig om zelf een goede selectie te maken uit de veelheid van informatie. In dit boek is alle belangrijke informatie rondom kinderen en echtscheiding bij elkaar gebracht.
Deze geheel herziene derde druk bevat vooral nieuwe actuele informatie over cijfers, de juridische aspecten en nieuwe vormen van begeleiding aan kinderen. Verder is de informatie uit eerdere uitgaven op actualiteitswaarde gescreend.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren