Wat uit onze kindertijd niet hersteld en dus onaangeroerd trauma werd, wordt de blauwdruk voor onze volwassen relaties.

Omdat conditionering vaak onbewust gebeurt, merken we als kinderen de patronen of tekens misschien pas op als deze gewoonten volledig ingeburgerd raken.
We hebben misschien gezien (en geleerd) dat een ouder emotioneel losgekoppeld was van ons. Bovendien hebben we misschien gezien hoe onze moeder smeekte of schreeuwde. Het is best mogelijk dat we hebben gezien hoe onze verzorger ons fysiek of emotioneel mishandelde, of ons de schuld gaf van hun eigen niet-genezen kernwonden. Bovendien kan het dat we hebben gezien hoe een broer of zus niet alleen kon zijn en steevast relaties ‘najaagde’ om hun eigen innerlijke pijn te vermijden en te ‘verdoven’. En als onze verzorgers het modelleren, leren we als kinderen door imitatie bij volmacht.

Wanneer onaangeroerd trauma uit onze jeugd niet wordt genezen of onaangeroerd blijft, speelt het zich herhaaldelijk af in onze volwassen relaties, of we ons nu bewust zijn van deze patronen of niet.

Wanneer we ons vervelen of ongelukkig voelen, willen we een nieuwe relatie of dingen kopen om ons beter te voelen. Dan “rennen” we weg voor onze eigen pijn.

Wanneer we een partner zoeken naar een partner, zoeken we onbewust naar iemand die ons kan helpen om onszelf te ‘repareren’.

Wanneer we onze pijn negeren, blijven we herhalen wat er is gebeurd en halen we workaholisme, shopaholisme, zelfmedicatie, dwanghandelingen in de sportschool, game-compulsies, lichaamsobsessies, of spirituele BS enz. naar voren.

Wanneer trauma onverwerkt blijft, wordt het een blauwdruk voor onze volwassen relaties.

Verlatings- en gehechtheidstrauma’s uit de kindertijd leiden later in het leven tot wederzijdse afhankelijkheid.

Als kinderen niet in staat zijn een hechte band met hun verzorgers, en in het bijzonder met hun moeder, te krijgen, kunnen er geen gezonde banden worden gevormd. Wanneer relaties verbroken zijn, leidt dit tot onzekerheid, wantrouwen en veel angsten over nieuwe relaties.

Het is net alsof het kind, waaraan een veilige en gezonde hechting vroeg in het leven is ontzegd, denkt: Als ik degene uit wiens wezen ik ben geboren niet kan vertrouwen om van mij te houden en te koesteren, wie kan ik dan wel vertrouwen?

Als degenen die ik aanbid geen reden vinden om mij in ruil daarvoor te aanbidden, welke betekenis kan ik dan hebben voor hen?

Wat is mijn waarde, voor mezelf, anderen of de wereld?⠀

Genezing van deze cyclus en valse overtuigingen of conditioneringen kost werk.

Dit vraagt om toewijding en aanvaarding. We moeten ons ontdoen van datgene wat we nooit hadden moeten bezitten. Deze toestand vergt dat we de pijn afleren wat nooit had mogen worden geaccepteerd.  We willen zelfcompassie leren en rekening houden met leercurves.

Daarbij moeten we OK zijn met het vaststellen en handhaven van onze grenzen. We moeten leren vrijmaken wat ons niet positief dient. We bouwen ons leven vanaf de grond op, zodat we een leven kunnen leiden dat we waardig zijn. Groeitaken kun je vinden in het menu bovenaan onder “narcisme.blog”.

Conditioning: Koppel geen gelukkige herinneringen aan mishandeling. video

Trauma in de kindertijd maakt ons gevoelig voor de narcist? Deel 5

Trauma en traumazorg in Europa

Giftige positiviteit en dankbaarheid

Pijn bij kinderen wordt herhaald in volwassen gedrag

Narcistische Conditionering: hoe hiervan loskomen Deel 1 video

In volwassen relaties herhalen wat in de kindertijd is geleerd.

Ons bewust worden van intergeneratie trauma

Traumaverwerking: de meest gestelde vragen

Wie is er klaar om stapje per stapje de groeitaken te doen? Laat het ons weten in de commentaren. Geef deze post een like en vertel me in welke streek je woont.