Laten we het hebben over verbroken vriendschappen!
In onze samenleving geloven we dat als we eenmaal vrienden zijn met iemand, we voor altijd vrienden met hem moeten zijn. Het beëindigen van een vriendschap betekent dat we hebben gefaald, of dat er iets “slechts” is gebeurd tussen twee mensen.
Je merkt misschien dat je verschillende waarden deelt, of je voelt je uitgeput nadat je tijd met hen hebt doorgebracht. Of heb je het gevoel dat je niet verbonden bent en uit elkaar drijft. Uiteindelijk zullen vriendschappen gedurende ons hele leven eindigen en veranderen zoals wij dat doen. Net als in romantische partnerschappen, zal wat we zoeken in onze vriendschappen evolueren.
Soms kan een vriend je leven verlaten zonder enige uitleg. Deze “ghosting” kan pijnlijk, verwarrend of hartverscheurend zijn. Dit kan veel schaamte veroorzaken, omdat we het gevoel kunnen hebben dat we iets “fout” hebben gedaan en niet eens een verklaring krijgen.
De waarheid is: het is normaal dat vriendschappen gedurende ons hele leven eindigen.
Er is misschien geen concrete reden, zoals een gevecht of iets wat we ‘verkeerd’ hebben gedaan.
Het is belangrijk om te rouwen: om ons het verdriet van het verlies van een vriend te laten voelen. Het is normaal om een einde te willen maken, of je rot te voelen over het beëindigen van een vriendschap, zelfs als er geen verband meer was.
We praten niet veel over verbroken vriendschappen en hoe pijnlijk ze kunnen zijn.
Vooral als we dachten dat we deze persoon altijd in ons leven zouden hebben. Met de tijd en genezing kunnen we meer duidelijkheid krijgen over waarom die vriendschap niet werkte. We kunnen ook nieuwe ruimte creëren voor relaties die ons het gevoel geven: energiek, geïnspireerd, verbonden en authentiek voor onszelf.
Vragen om over te denken na een einde van een vriendschap om ons zelfbewustzijn te doen groeien:
- Voelde ik me authentiek verbonden met deze persoon? Kon ik volledig mezelf zijn, me gezien en gehoord voelen?
- Voelde ik me beoordeeld of geaccepteerd binnen deze relatie? Voelde deze relatie emotioneel voedend aan?
- Werd onze tijd besteed aan het doen van dingen die dienden voor wie ik wilde zijn of merkte ik dat onze tijd samen me niet diende (drinken, te veel uitgeven, alleen naar tirades luisteren / ventileren)
- Was onze belangrijkste bron van roddels over connecties? Hoe spraken we over andere mensen?
- Delen we vergelijkbare algemene waarden? Voorbeeld: vriendelijkheid, respect, etc. Let op: het is normaal en positief om vrienden te hebben met verschillende denkwijzen of overtuigingen. Niemand is het overal mee eens.
- Moet ik inchecken om er zeker van te zijn dat mijn vrienden emotioneel in een ruimte zijn om me over mijn problemen te horen praten? Doen ze dat?
- Zijn er grenzen in mijn vriendschappen? Houd ik mijn grenzen aan en respecteer de grenzen van anderen?
- Hoe voel ik me nadat ik tijd met hen heb doorgebracht?
- Leren we samen nieuwe dingen, onderzoeken we nieuwe ideeën, bevordert deze relatie evolutie/groei?
Het verbreken van vriendschap is een andere intieme relatie waar we niet vaak over praten.
Ik ontdekte dat als je evolueert en groeit, je natuurlijk mensen verliest onderweg. Het is het HARDSTE DEEL VAN de transformatiereis. Het verdriet is groot, maar je creëert ruimte voor mensen die meer op elkaar zijn afgestemd om in je leven te komen.
Soms ontgroeien we oude vriendschappen als gevolg van onze groei als persoon. Ik heb geleerd hier vrede mee te sluiten. We kunnen niet iedereen meenemen op onze reis, maar we kunnen altijd liefde hun kant op sturen.
Vriendschapsbreuken kunnen behoorlijk moeilijk zijn, omdat we de ruimte betreden in de overtuiging dat vriendschappen nooit eindigen. Ik bedoel, we kunnen nauwelijks bevatten (en mogelijk accepteren) hoe romantische liefde eindigt, maar vriendschappen? Pijnlijk. Niet verwacht. Moeilijk.
Vooral voor degenen onder ons met een moeilijke familieachtergrond, worden onze vrienden een uitverkoren familie en het dichtst bij een familie. Een verlies van een vriend is opnieuw een verlies van een familie.
Het is de gecreëerde “nieuwe ruimte” die zo’n mooi aspect is om verder te gaan met vriendschappen die ons ware zelf niet dienen. Ik ben dankbaar voor de relaties die zijn beëindigd, waar ik verdriet van heb gehad en waarvan ik heb geleerd, zodat ik nu diepe, vreugdevolle relaties kan hebben als mijn authentieke zelf!
Het is ook zo belangrijk om te onthouden dat niet elk einde van een relatie vereist dat we boos zijn. Soms voelen we dat, zeker, maar andere keren is het net zo geldig om gewoon blij te zijn met wat je had, de tijden die je samen had en hoe je groeide.
We kunnen altijd manieren vinden om mensen te bereiken als we dat willen.
Het gaat vaak om het uitoefenen van mededogen om hun wereldbeeld te zien en iets gemeenschappelijks te vinden om over te verbinden. In feite zou ik zeggen dat we genezen zodat we meer kunnen liefhebben en dat doordringt allerlei barrières, tenzij er bedreigingen zijn, wat niet vaak het geval is.
Laten we het weglopen van mensen niet normaliseren.
We zijn eigenlijk veel creatiever en veerkrachtiger dan dat. Als we weglopen, kan het betekenen dat we wat tijd nodig hebben om de relatie opnieuw te kalibreren voordat we deze opnieuw aanpassen als we dat willen.
Wat als een ander een vriendschap beëindigd op basis van valse veronderstellingen?
Was het mijn schuld dat ik de extreem moeilijke tijd die ik doormaakte niet heb gecommuniceerd en dat pas na maanden van dissociatie deelde, maar de ander nam aan dat ik gewoon niet hun vriend probeerde te zijn en vertelde me dat ik niet het type vriend was Waar ze naar zochten.
Dat brak mijn hart nog meer om te weten dat ik niet naar iemand kon gaan waarvan ik dacht dat hij er na verloop van tijd voor me zou zijn. In mijn verdediging kan ik niet schenken uit een lege beker, niet iedereen lijkt dat echter te begrijpen en ze verwachten dat je elke dag komt opdagen, ondanks je energieniveau. Ik kan het gewoon niet. Zelfzorg komt op de eerste plaats.
Ik heb veel verdriet gehad over de manier waarop dingen eindigden met mijn voormalige beste vriend.
Ze maakte een moeilijke tijd door en ik kon er niet voor haar zijn. Ik had veel dingen aan de hand, dus we stopten gewoon met praten over een dag, en dat was het… Het doet nog steeds pijn, en ik probeer mezelf te vergeven, omdat ik veel schuld voelde voor. niet in staat zijn om te komen opdagen en uit te leggen wat er aan de hand was.
Ze heeft me niet vergeven, maar ik denk dat dat oké is, het is haar gelijk. Ik leer dat het oké is om voor mezelf te zorgen, en ik kan er niet altijd voor iedereen zijn…
Persoonlijk zijn door mijn groei vriendschappen zowel organisch als opzettelijk weggevallen.
En dezelfde ervaring voor zoveel van mijn klanten. Hoe dan ook, het roept allerlei gedachten en gevoelens op waar je doorheen moet. Deze relaties zijn zo’n kans voor groei, expansie en zelfbewustzijn.
Ik denk dat verdeeldheid zaaiende kwesties en politieke ideologieën veel relaties opsplitsen.
Studies tonen aan dat veel vriendenkringen kleiner worden. Iedereen die ik ken heeft problemen gehad met familie/vrienden over deze dingen. Je kunt vervreemd geraken van de familie omdat daar vocaal iemand homofoob is en een van je kinderen homo is.
Het is moeilijk om grenzen te bepalen versus af te snijden … er is geen goed antwoord. Je deed wat je moest doen om je vrede te beschermen.
Ik heb het gevoel dat deze omgeving het slechtste in mensen naar boven heeft gehaald, angst kan veel onzekerheid creëren, waardoor chaos ontstaat. Ik heb verschillende vrienden gehad, bij wie ik weg moest lopen vanwege politiek en vaccins.
Ik begrijp dat iedereen op zijn eigen reis in het leven is, maar als je je overtuigingen op mij duwt en me een slecht gevoel geeft omdat ik een vaccin heb gekregen, is dat niet gezond. Ik kan geen relatie hebben of wanneer iemand me een slecht gevoel geeft, omdat ik les geef aan mijn kinderen over onderdrukking & segregatie.
Het lijkt meer te gebeuren tijdens de pandemie en er wordt niet veel over gepraat.
voorbeeld over ghosting:
Onlangs in september kreeg zij een pijnlijke ziekte / aandoening. Zij was helemaal verdwenen. Ze was zo depressief dat ze aan niets anders kon denken dan hoe ze zou overleven. Toen dacht ze: het kan niemand iets schelen of niemand merkt zelfs maar dat ze weg is.
4 maanden later nam ze contact op met enkele mensen, omdat ze haar slecht voelde (en haar eindelijk beter voelde. Pijn verminderde ook serotonine dus dat werd beter) Een van hen vertelde haar dat hij dacht dat hij iets verkeerd had gedaan omdat hij verlatingsproblemen had.
Gedurende 4 maanden was hij zo VERDRIETIG en GEWOON en vertelde haar dat. Ze was zo geschokt om zijn kant te horen, terwijl ze al die tijd dacht dat het niemand iets kon schelen! Ze heeft hem uitgelegd wat er met haar is gebeurd, was heel eerlijk en open (zoals ze meestal is). Ze zei hem alsjeblieft dat je niets verkeerd deed, ze was ziek en zo depressief. Met zoveel fysieke pijn. Hij begreep het en was zo dankbaar de waarheid te kennen.
Ze weet dat velen van ons niet volwassen genoeg zijn om te doen wat zij deed. Maar ze weet hoe het is om spookachtig te zijn en het laatste wat ze wilde was dat anderen die pijn zouden voelen.
De eye-opener is wanneer je plots niets meer hoort van een persoon (spoken), het betekent dat er iets erg mis is in hen.
Ze doen pijn en zijn niet volwassen om te zeggen waarom. Dus ze verdwijnen, want zo gaan ze ermee om. We kunnen ze geen antwoorden afdwingen, maar ik kan wel vertellen waarom ik dat deed. En de macht nemen om dat anderen niet aan te doen. Wees altijd open en eerlijk.
Mijn ervaring was dat terwijl ik door mijn genezingsreis ging, veel mensen werden buitengesloten, omdat ik mijn codependente deel genas. Ze voelden zich niet op hun gemak en liepen weg zonder uitleg of te zeggen hoe slecht ik was, voor het stellen van grenzen.
Dat en echtscheiding en chronisch ziek worden maakten een einde aan bijna al mijn relaties.
Maar er kwamen anderen bij, gezonde relaties en vooral werd ik mijn eigen beste bedrijf. Nu zou ik ze niet als vrienden kiezen. En ik liet ze zonder pijn gaan, omdat ik begreep dat ze gehecht waren aan een versie van mij die ik niet meer wilde, een versie die me geen goed deed.
Wanneer de andere persoon er simpelweg van overtuigd is dat hun perspectief de waarheid is en niet de wens heeft om te accepteren dat ze het bij het verkeerde eind hebben, dan heb je wel verbroken vriendschappen.
Jouw waarheid is jouw waarheid, maar dat maakt het voor mij nog niet waar. En ik ben niet geïnteresseerd in een poging om het uit te leggen. Ik zou dit kunnen doen totdat ik blauw in het gezicht ben en het zou geen verschil maken.
Hoe breek jij bewust met een vriend wanneer de relatie niet langer op één lijn ligt? Laat het ons weten in de commentaren.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren