Pleegouders ervaren rouwgevoelens via meerdere bronnen:
- De ouder voor wie het kind zorgt, ze ervaren hun eigen verdriet, de rouwgevoelens van pleegouders en de leden van het pleeggezin.
- Verdriet van het kind.
- Daarnaast ook verdriet van de biologische ouders als er een goede band was met het pleeggezin.
- Vanzelfsprekend van het kind door hereniging, een andere plaatsing of adoptie, want het kind is gefrustreerd en angstig, soms nog zo klein om er niet te kunnen over praten.
- Van anderen in uw familie, buren, school of gemeenschap als het kind vertrekt.
Enkele factoren die van invloed zijn op de rouwgevoelens van pleegouders:
Kenmerken pleegouder-kind relatie
Leeftijd van het kind bij plaatsing.
Tijdsduur in plaatsing.
Emotionele “fit”.
Ambivalentie in de relatie.
Gevoelens van opluchting over het verlaten van het gezin.
Omstandigheden overgang kind naar plaatsing:
goed geplande, coöperatieve overgang van het ene huis naar het andere
een abrupte onverwachte verhuizing uit huis
een verhuizing waarbij de pleegouders ernstige twijfels of zorgen hebben.
Gelijktijdige planning:
stelt een casusplan op met als primair doel gezinshereniging, en tegelijkertijd wordt een alternatief permanentieplan voor het kind ontwikkeld, zoals adoptie of voogdij, als het gezin niet in staat is het primaire plan te realiseren. En dus de ondersteunende pleegzorg wegvalt! En ook de biologische ouders hun kinderen niet meer samen zien.
Voorstellen dat de ondersteunende pleegzorg zal overgaan in perspectief biedende pleegzorg, terwijl achter de coulissen men werkt aan een akkoord van vrijwilligheid met een nieuw pleeggezin.
Het voorstellen dat de kinderen allen naar een instelling moeten om ze zogenaamd een goede band met elkaar te laten hebben, terwijl na een jaar alle kinderen in verschillende pleeggezinnen geplaatst worden.
Als pogingen tot gezinshereniging mislukken, is het alternatieve plan al klaar. Deze planning is bedoeld om de totale tijd dat een kind in een pleeggezin verblijft te verkorten voordat het definitief bij een gezin wordt geplaatst.
De korte overgang zorgt zogenaamd voor de korte pijn bij het pleegkind, terwijl het bovenop wat het kind al in zijn leventje heeft meegemaakt een extra trauma is.
Cultuur en geloofssystemen:
Uiting van rouwgevoelens bij pleegouders kan worden gezien als een zwakte. En dit kan dan gebruikt worden om pleegouders te intimideren voor aanwezige of toekomstige pleegkinders.
Veeleisende en meerdere rollen van de pleegouders als ze rouwgevoelens ervaren.
Plan van de instantie om nog een kind te plaatsen zodra er leegstand in huis wordt verwacht terwijl er nog te weinig tijd was voor de rouwgevoelens bij de pleegouders.
Rechteloze rouwgevoelens bij pleegouders:
Verdriet dat mensen voelen wanneer ze een verlies ervaren dat niet publiekelijk kan worden bekrachtigd en waar openlijk om wordt gerouwd. Je wist dat je moest loslaten terwijl als de situatie op lange termijn verslechterd voor het ex-pleegkind het betekent verlaten! Je wordt als de zorgouder die het kind het best aanvoelt niet verondersteld een mening te hebben over de lange termijn, er wordt alleen maar gevraagd om mee te werken aan hun korte pijn strategie van snelle overgang.
Als je je machteloos, boos en schuldig voelt, is dat omdat de mensen bij de instanties niet weten hoe ze met die verkeerde situatie of met je rouwgevoelens moeten omgaan. Ze kiezen ervoor om je te negeren, omdat ze geen plek of personeel hebben.
Misverstanden ontstaan omdat een klein kind namen toekent aan personen die niet duidelijk zijn voor “nieuwe betrokkenen” (want de informatie wordt niet doorgegeven).
Het kind ziet de pleegouders als mama en papa en dan worden daar conclusies uitgetrokken, of ontstaat een naamsverwarring in het dossier waardoor een rechter verkeerd wordt ingelicht.
Niet begrepen door pleegzorgbureau, biologische ouders, familieleden en adoptieouders vanwege tijdelijke zorgfunctie.
Verwachting van pleegouders om anderen te helpen vs. omgaan met hun eigen gevoelens/verlies.
Rouwgevoelens ervaren bij pleegouders:
Geen twee mensen rouwen op dezelfde manier!
Enkele van de voorkomendste ervaringen hieronder:
- moeite met concentreren – slaapstoornis
- Gevoelloosheid – schuldgevoel
- prikkelbaarheid – woede
- huilerigheid
- eenzaamheid
- verlies van eetlust
- apathie
- ongerustheid
- depressie
- machteloosheid
- gespannen
Omgaan met het verlies van een kind in de zorg
Als pleegouders hebben jullie je hart en huis geopend voor kinderen in nood. Je hebt een kind in je leven geaccepteerd dat veel problemen heeft. Je hebt de grote taak op je genomen om hem te leren vertrouwen, lief te hebben, voor hem te zorgen en verantwoordelijk of onafhankelijk te worden door dergelijk gedrag voor hem te vormen.
U kunt wel of niet hechte banden hebben ontwikkeld. Het beëindigen van een plaatsing kan hartverscheurend zijn voor u, uw gezin en het kind in de opvang. Er is geen manier waarop scheiding gemakkelijk en pijnloos kan worden gemaakt.
De volgende zijn echter suggesties om de rouwgevoelens van pleegouders bij scheiding zo positief te maken als het kan.
Voor het vertrekkende kind:
- Geef hem toestemming om zijn gevoelens te uiten!
- Naast het accepteren van de gevoelens van een kind, moet u hem ook helpen deze te herkennen!
- Praat rechtstreeks met het kind over waarom ze weggaat en waar ze naartoe gaat!
- Maak een levensboek of souvenirdoosje!
- Deel informatie over het kind met de maatschappelijk werker zodat het beste plan kan worden gemaakt voor de volgende plaatsing van het kind.
- Geef het kind toestemming om u te verlaten.
- Laat het kind niet “maken” dat u hem afwijst, hij of zij kan boos reageren en provoceren als manier om om te gaan met zijn angst.
Voor uw eigen kinderen:
- Praat eerlijk met uw eigen kinderen over de verhuizing en waarom!
- Geef ze toestemming om hun gevoelens over de verhuizing te identificeren en te uiten!
- Communiceer de positieve aspecten van de verandering!
- Laat je kind rouwen!
Voor jezelf:
- Neem de tijd om je rouwgevoelens als pleegouders te ordenen en na te denken over waar ze vandaan komen!
- Gun jezelf de tijd om te overdenken over je rouwgevoelens als pleegouders.
- Praat met iemand die te vertrouwen is en met ervaring over je rouwgevoelens als pleegouders!
- Vraag de maatschappelijk werker van het kind om u te betrekken bij het planningsproces en u op de hoogte te houden van ontwikkelingen zodra deze zich voordoen! Als je van de nieuwe pleegouders niets meer hoort, kun je de begeleidster contacteren.
- Stel met uw maatschappelijk werker vast welke toekomstige contacten u eventueel heeft met het kind nadat de verhuizing heeft plaatsgevonden!
- Denk aan je goede tijden en prestaties.
- Breng je familie dichterbij en “hergroepeer”.
- Maak een plakboek van gebeurtenissen en tijden die jullie samen hebben doorgebracht!
- Maak een album met foto’s van elk kind dat je hebt verzorgd; ontwikkel een korte ceremonie rond het plaatsen van de laatste foto wanneer het huidige kind op het punt staat te vertrekken!
- Start een tuin waarin je elke keer dat een kind je huis verlaat een plantje toevoegt ter nagedachtenis aan het kind!
- Andere rituelen en/of ceremonies!
Gevolgen van onopgelost rouwgevoelens bij pleegouders!
- Emotionele afstand / onbeschikbaarheid
- Woede
- Schuld
- Depressie en verlies van energie
Wat onopgelost verdriet kan beïnvloeden:
- Nieuwe pleegplaats(en)
- Andere pleegkinderen in huis
- Gezinsleden – echtgenoot, partner, kinderen met rouwgevoelens bij de pleegouders
- Zelf
- andere relaties
Suggesties voor nuttige dingen die u kunt doen:
- Over verlies spreken!
- Accepteer hulp en ondersteuning wanneer aangeboden!
- Beweeg maar “matig”!
- Een dagboek bijhouden!
- Wees alert op het handhaven van een gezond eet- en slaappatroon!
- Lezen van een boek of tijdschriften!
- Luisteren naar muziek.
- Doe nieuwe hobby’s in kleine stapjes, niet je obsessief op iets nieuws gooien.
- Zoek spirituele steun. Zoek een gemeenschap rond pleegouders met rouwgevoelens!
- Wees geduldig met jezelf.
- Ontwikkel een ritueel bijvoorbeeld rond de boom, het plaatsen van een kaarsje bij een foto, een tekstje schrijven in het gastenboek van een kerk als je ergens naar toe gaat!
Hoe anderen te ondersteunen die rouwgevoelens hebben als pleegouders?
- Wees een goede luisteraar.
- Laat ze verdrietig zijn.
- Minimaliseer verdriet niet.
- Wees niet veroordelend.
- Deel je gevoelens.
- Vraag naar hun gevoelens.
- Erken de pijn.
- Wees beschikbaar wanneer je kunt.
- Praat open en eerlijk over de situatie, maar niet als de persoon dat niet wil!
- Als de symptomen van depressie ernstig of aanhoudend zijn en de persoon de dagelijkse activiteiten niet aankan, moedig dan het gebruik van professionele hulp aan!
Je weet dat je aan het herstellen bent als je rouwgevoelens als pleegouders verminderen:
- Je kunt lachen en genieten van het samenzijn met anderen.
- Voor jezelf zorgen is niet alleen oké, het voelt ook goed.
- De toekomst is niet zo beangstigend meer!
- Je kunt speciale dagen aan zonder uit elkaar te vallen en zonder symptomen van PTSD.
- U wilt uitreiken naar anderen in nood of pijn!
- Kunnen opnieuw genieten van activiteiten die je had opgegeven in de afgelopen periode!
- Delen van humoristische herinneringen zonder te huilen lukt opnieuw!
- Je emotionele achtbaan vertraagt, er zijn minder en minder stemmingswisselingen.
- Je kunt de voortgang die je hebt gemaakt echt zien.
Let op: schrik niet als je plotseling weer de pijn van verdriet voelt, dit betekent niet dat je achteruitgaat, deze gevoelens zullen van tijd tot tijd naar boven komen wanneer je ze het minst verwacht.
Gebruik misschien de commentaren om elkaar te steunen!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren