Het verschil tussen het ego en het "innerlijke kind". Deel 1. video

Wat is ons “innerlijke kind”? Wat is ons ego? Zijn ze op de één of andere manier met elkaar verweven?

Ik ontvang e-mails van mensen die willen weten wat het verschil is tussen ons innerlijke kind en ons ego, genoeg dat ik dacht dat het tijd was om hierover een artikel of een video te maken.

Misschien weet u ook niet zeker wat van u deze delen zijn. Weet je dat er een verschil is? Misschien weet u niet zeker wat deze onderdelen zijn, of zelfs als ze bestaan.

Het ontrafelen van deze vragen was persoonlijk voor mij. Toen ik eenmaal dit eenvoudige begrip kraakte, sprongen mijn persoonlijke groei en innerlijke vrijheid in sprongen vooruit. Dat zal bij je ook zo zijn.

Resistente ego patronen.

Ik had kortgeleden een gesprek met een vriend van me. Hij heeft veel innerlijk werk gedaan met Quanta Freedom Healing. Toch vond hij enkele resistente ego patronen.

Hij realiseerde zich “die stem” die zaken zei als “Blijf niet boos, je bent geen aardige persoon”, of “Ik ben echt geïrriteerd met (die persoon) vanwege (vul het blanke gedeelte in)”dat was zijn ego stem.

Hij zei dat zijn ego hem gek maakte. Dat hij ondanks dat geen woedend persoon wilde zijn bleven die gedachten bij hem opkomen. De pijnlijke peptiden van het beoordelen van andere mensen wilde hij niet ervaren.

Hij vroeg me: “Moet ik gewoon vrienden maken met mijn ego? Zou dat helpen om het te zwijgen en me met rust te laten? “

Mijn antwoord was een stevig “Nee”.

Ik zal uitleggen waarom je geen vrienden moet maken met je ego in dit artikel en video, en nog veel meer.

Het “innerlijke kind”.

Wat we moeten begrijpen is wanneer we getriggerd worden door een gebeurtenis in ons leven – dit gaat altijd over een jong, niet-genezen gedeelte in onszelf.

Je denkt misschien dat dit een grove generalisatie is of zelfs een harde, veroordelende verklaring.

Laat me uitleggen waarom het dat niet is.

Allereerst hebben de jonge delen van onszelf overtuigingen ontwikkeld van voorwaardelijke liefde. Dit betekent dat we opgevoed zijn door volwassenen die hun eigen kwetsuren hadden – zelfs als ze de beste bedoelingen hadden.

Daarbij brachten ze ons op de valse veronderstelling dat we beminnelijk en aanvaardbaar waren voor wat we wel of niet deden in plaats van ons in te boezemen dat we sympathiek waren voor wie we zijn.

Dit betekende dat diepe onbewuste delen van onszelf geloofden dat we van nature onwaardig en onaanvaardbaar waren.

We konden alleen waardig zijn ALS we goedkeuring hadden verdiend. Dit was het geval het maakt niet uit hoe aantrekkelijk, succesvol, intelligent of capabel we dachten dat we waren.

In feite streven veel aantrekkelijke, succesvolle, intelligente en capabele mensen vaak naar ‘excellentie’ om te compenseren, omdat ze zich niet waardig voelen.

Dit creëerde de menselijke voorwaarde van co-afhankelijkheid.

In essentie is emotionele afhankelijkheid de overtuiging dat we onze heelheid en waarde buiten onszelf moeten zoeken. De innerlijke leegte en angst, die de spirituele honger was van het niet authentiek vinden van onze heelheid – niet onvoorwaardelijk bemind en geaccepteerd worden door ‘het bestaan’ – sinds onze geboorte – betekende dat ons zelfgevoel gevaarlijk verbonden was met andermans gedrag, niveaus van liefde en goedkeuring.

We denken misschien dat dit “natuurlijk” is. Maar in feite is dat niet wie we echt zijn. Ons Ware Zelf staat op zijn eigen merites, op zijn eigenwaarde, innerlijke waarde, waardigheid en hoedanigheid.

Aan de andere kant is ons ware zelf een volledig systeem voor zichzelf, en trekt dat aan en genereert meer “heelheid” in het werkelijke leven.

Het probleem is, als we wonden dragen in ons onderbewustzijn van onwaardigheid, dan stromen we niet in deze gezonde bron.

Op hetzelfde moment voelen we ons niet ‘heel’. In plaats van de controle te hebben over ons eigen bedenken van ons leven, komen we in het leven vanuit een innerlijk centrum van onze jonge “onwaardige” wonden.

Laten we een voorbeeld gebruiken dat we allemaal kennen – een narcist die iets gruwelijks vernederend zegt.

Als we jonge wonden van onwaardigheid hebben, hebben we deze “persoon” gemaakt als de bron van onze waardigheid. Nu hij of zij ons degradeert, worden we getriggerd.

Waarom is dat zo? Omdat ons identiteitsgevoel wordt bedreigd.

De jonge wond van de innerlijke jeugd van onwaardigheid wordt geactiveerd. Het onbewuste is net bewust geworden.

Onze geest volgt dan de chemicaliën van het lichaam – de machteloosheid, de pijnlijke regressie in de kindertijd, en onze reacties zal er één zijn om in te haken, onze macht over te dragen.

Dat betekent een gedachten patroon als volgt: “Mijn welzijn is afhankelijk van wat je wel of niet doet”. Je vecht om de narcist terug te brengen naar de persoon van wie we onze waardigheid en goedkeuring opnieuw kunnen krijgen. Een narcist gaat echter niet veranderen.

En als we die goedkeuring vragen aan iemand anders stellen we ons weer emotioneel afhankelijk op, wat een grote aanleiding is voor het beginnen van een dynamiek die je niet versterkt.

Wat zou er gebeuren als we onszelf gezond herbronnen, en dit volledig in onze eigen innerlijke identiteit?

Dan zouden we de gruwelijke vernederende verklaring in acht nemen, geen kinderwond in gang zetten – ook geen kwetsuur veroorzaken en dus niet gevoelig zijn voor de narcist. Bovendien zouden we “gezond” merken, zonder specifiek te veroordelen dat deze persoon niet gezond of prettig is in onze buurt.

Onze identiteitsbron zou niet worden bedreigd – omdat het niet zou afhangen van wat deze persoon wel of niet deed of zei.

Ik geef volledig toe dat ik niet deze persoon was totdat ik aan mijn kinderwonden werkte. Ik raakte verslaafd aan de narcist(e). Zonder enige zelfbeschuldiging of spijt weet ik dat er ook mensen van nature zijn die zo snel het masker van de narcist doen barsten.

Ze stoppen met contact zoeken. Bovendien hebben ze een gezond zelfgevoel. Ze observeren met wijsheid wat er gebeurt.
Behalve dat ze voldoende verankerd zijn in hun ware gevoel van zelf dat ze het contact stopten en wegliepen.

We hebben tientallen e-mails ontvangen van mensen in het afgelopen jaar die ons precies over zo’n toestand hebben geïnformeerd.

Ik ken ook persoonlijk mensen, zowel mannen als vrouwen die niet verder betrokken blijven zodra er een narcistische – barst in hun relatie was.

Ze vinden het interessant wanneer mensen het slachtoffer blijven spelen, geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen evolutie en verklaren: “Sociopaten kunnen iedereen voor de gek houden!”

Mensen sturen van die generaliserende uitspraken. Ze worden voortdurend gepost op misbruikfora, over hoe slecht en gevaarlijk narcisten ‘ze’ zijn en hoe machteloos ‘we’ tegen hen zijn.

Natuurlijk is het goed als een techniek wordt aangetoond die narcisten gebruiken.

Iedereen weet dat ze pathologische leugenaars zijn, toch blijven velen er naar luisteren. Naar wie ga je in de toekomst luisteren? Waarom vind je dat ze niet mogen liegen als ze die persoonlijkheidsstoornis hebben?

Bijzonder is een narcist niet. Er is er maar één woord voor: een blaaskaak.

Ook hoe iedereen vatbaar is. Dat wil niet zeggen dat ze niet sluw zijn. Dat wil niet zeggen dat we dat als kind kunnen doorhebben. Maar bijzonder zijn ze niet. Al hun ’empathisch’ gedrag is gekopieerd. Hun gedrag is zo doorzichtig. Immers wat ze zeggen komt niet volledig overeen met hun lichaamstaal.

Dat is een totale valsheid. Ik ben ongelooflijk bedroefd dat er misbruikforums zijn die niet alleen oplossingen afwijzen om te genezen (ze op te lossen en ze te veroordelen). Ze bezorgen ook hun leden meer pijn. Tegelijkertijd boezemen hun leden meer slachtofferschap in.

We raken alleen maar verslaafd als we een overeenkomstige innerlijke kwetsuur hebben. Wanneer we deze innerlijke wonden opruimen – net als die gelukkige mensen die al een gezond en solide gevoel van eigenwaarde hadden – hebben we geen trekjes, verslaving of aantrekkingskracht meer.

Wanneer we ons vastklampen aan innerlijke groei dan worden we zeker niet getriggerd of getraumatiseerd door narcisten. Immers door innerlijke groei ontkoppelen we ons volledig van narcisten.

Dat is hoe we genezen!

Onbewuste programmering bij elk kind die de show steelt.

Ons “innerlijk kind” kan zich niet goed voelen. Omdat we in thèta-hersengolven zaten (vooral tot 7 jaar oud), verzwolgen ons innerlijke onderbewustzijn pijnlijke overtuigingen zoals een droge spons.

Onze innerlijke identiteit werd vastgesteld met kinderachtige, op emoties gebaseerde redenering voordat we de logische intelligentie hadden om bepaalde boodschappen te accepteren of te negeren.

Tegen de tijd dat we op 12-jarige leeftijd de alpha-hersengolffunctie (logische cognitieve geest) bereikten, was de programmering voltooid.

Nu hebben we een “Innerlijk Kind” (onbewuste programmering) die de show leidt.

Wat dit betekent, zijn de aspecten van onze programmering die gezonde overtuigingen naar ons terugsturen uit het leven als stroom, gemak en succes. Omgekeerd wordt de ongeharde gewonde programmering die we hebben ontvangen terug naar ons teruggekaatst vanuit het leven via pijn, teleurstelling, verlies, agressie en zelfs misbruik.

Overtuigingen en ons zelfbeeld in ons “innerlijke kind”.

Deze pijnlijke gebeurtenissen vertegenwoordigen geloofsovertuigingen van onwaardig zijn, niet geliefd zijn, straf verdienen, niet goed genoeg zijn, en de lijst gaat maar door …

Dit alles is ongeacht wat de logische geest zou willen verklaren … Deze diepgewortelde innerlijke overtuigingen kunnen erg zijn, heel specifiek, zoals (bijvoorbeeld)

“Mannen die ik liefheb verlaten me”,

“Mensen die van me houden, schaden mij”,

“Als ik al mijn behoeften voorbijga en neig naar de rest van iedereen zal ik veiliger zijn” … Dit is alleen het topje van de ijsberg …

Hoe werden de krachtigste geloofssystemen gecreëerd in ons “innerlijke kind”?

Door de intensiteit van de emotionele lading die eraan verbonden was. Wat dat betekent, is – de pijnlijkste gebeurtenissen uit de kindertijd (die je je nu nog niet herinnert omdat je ze al lang geleden hebt weggeduwd) zijn degenen die je toekomstige bestemming bepalen – zonder dat je het je realiseert.

Geloofssystemen werken zo: ze genereren met leven het bewijs van het geloof.

Ons “innerlijke kind” is een levende energie. Veiligheid van het “innerlijke kind”.

Als je innerlijke kind zich veilig, gekoesterd, beschermd, geliefd, geaccepteerd en waardig voelt, komt hij of zij naar buiten om te spelen.

Als gevolg daarvan voel je je creatief, expansief, genereus, liefdevol en vreugdevol en je weet absoluut hoe je bloeit. Met dit plan kun je ontvangen in de werkelijkheid.

Terug je “innerlijke kind” aan het woord laten doe je door creatief te worden.

Je weet ook hoe je moet spreken, jezelf moet eren, authentiek moet zijn en hoe je waarheid en gezondheid kunt genereren. In het geval dat het nodig is, kun je jezelf verwijderen van wat en wie ook.

Onveilig van het “innerlijke kind”.

Als ons innerlijk kind zich onveilig voelt, wordt afgewezen, beledigd, in de steek wordt gelaten en onwaardig bevonden is hij of zij is gebroken en beschadigd. Dit “innerlijke kind” is doodsbang om naar buiten te komen om te spelen. In plaats daarvan zal ons “innerlijke kind” proberen wanhopig onze aandacht te krijgen om hem of haar te helen – zodat hij of zij verder kan.

Pijn van het “innerlijke kind”.

De manier waarop het “Innerlijk Kind” dit doet, is door te schreeuwen in pijn – wat precies is wat pijnlijke triggers zijn, evenals intense emotionele angst.

Als dit niet werkt, manifesteert het “innerlijke kind” stoornissen in het zenuwstelsel, zoals ernstige depressie, C-PTSS of agorafobie, en als dit niet genoeg is om ons naar binnen te draaien om te helpen, maakt het “innerlijke kind” fysieke problemen die zouden kunnen verergeren tot serieuze.

Ons “Innerlijke Kind” probeert ons ook te waarschuwen!

Hij of zij schreeuwt het uit om NIET terug te gaan naar de plaats van de misdaad, zoals die telefoon pakken en de geen contactregel verbreken.

NIET om die fles alcohol te drinken.

NIET om in een nieuwe relatie te komen.

Dat terwijl hij zo behoeftig en gebroken is.

NIET om opnieuw verantwoording te vragen aan die persoon die je voortdurend misbruikt.

Hoe wisten we dat we NIET iets moesten doen, maar we deden het hoe dan ook het maakt niet uit hoe pijnlijk we wisten dat de resultaten zouden zijn? Hou daarom weer van je innerlijke kind.

innerlijke kind — We fight for Ukrainian children on a psychological front

Laat je ervaringen en mening kennen voor ons allen, in de commentaren. Je hebt alvast iets meegemaakt.

Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw aantal sterren vast te leggen!