Een therapiehond als crisisinterventie na traumatische gebeurtenissen? Een assistentiehond als genezer, een geleidehond als cotherapeut voor PTSS? Is de aanraking van een hond een metgezel voor traumaherstel?
Veel mensen en kinderen hebben in hun leven weinig gepaste aanraking of gehechtheid van anderen ervaren. De bijdrage van Milan, onze hond aan het leven van onze kinderen is integraal en onmetelijk gebleken. Voor onze pleegkinderen in het bijzonder, en voor al onze gezinsleden betekende Milan een hond assistent in zelfgenezing.
We beschouwen haar als een essentiële assistentiehond, voor knuffels, vertrouwelijkheid, en tranen waardig. Therapeuten die honden als co-assistent gebruiken ervaren dat ook zo. Hun klanten gaan het actiefst een relatie met de therapiehond aan. De klanten raken in verschillende mate gehecht. Ze ontvangen en geven liefde door de therapiehond.
Veel van wat bekend is over de menselijke ontwikkeling is afkomstig uit de studie van een geleidehond.
Bijvoorbeeld dat er twee periodes in hun groei als puppy waarin ze bijzonder kwetsbaar zijn voor traumatische ervaringen: tijdens de 12e en 16e week.
Milan heeft geen “traumatische” gebeurtenissen meegemaakt. Soms was het moeilijk als we haar eens moest missen als het te warm was om met ons mee te wandelen op reis in Spanje.
Milan deed dat enorm graag tot op de hoogste toppen. Als de temperatuur steeg boven de 40 graden was het voor haar pootjes onmogelijk om te wandelen wanneer we noodgedwongen asfalt moesten begaan. Maar dit moeten missen van ons in een vreemde omgeving voor enkele uurtjes heeft geen blijvende indruk achter gelaten.
Milan schreide dan wel bij het terugzien, maar onze zorg en strelingen konden haar kalmeren. Meestal hadden we dan de dag voordien 20 km gewandeld waar zij soms 2 tot 3 maal de afstand aflegde. Daardoor had ze veel geslapen en was ze weer fysiek aangesterkt. Ook in Spanje kreeg Milan veel vertrouwen van de mensen door haar charme en haar speelse karakter.
Een hondengenezer socialiseren
Toen Milan opgroeide, hebben we hem uitgebreid gesocialiseerd om hem voor te bereiden op een ‘openbaar’ leven. In het begin van zijn leven gaven de kinderen hem dagelijks strelingen, wreven we over zijn tandvlees en buik om de hechting te bevorderen. Zo hielpen we haar uit te groeien tot een ontspannende hond die het prettig vond om aangeraakt te worden en voor niemand bang was.
Zij bleef relaxt toen Helena bij ons kwam wonen toen ze 14 maanden was haar plotseling van achteren greep. Milan bleef relaxt toen ze haar handje in de voerbak stak. Ten slotte zag Milan Helena zo graag dat ze er figuurlijk paardje mocht op rijden.
Er is veel gezegd over de loyaliteit, genegenheid, intelligentie, optimisme en onvoorwaardelijke liefde van honden en vooral border collies zoals Milan. Honden voeden de vaak ondergedompelde, latente of noodlijdende vermogens tot gehechtheid die slachtoffers van chronische kinderjaren gemeen hebben.
Dit is hoe Milan een huisgenezer werd en een therapiehond die assistent werd in zelfgenezing.
Ik ontdekte echter ook dat de interpersoonlijke affiniteit tussen mens en hond een belangrijk ritme aannam. Milan had zijn eigen divan waarop zij altijd bleef liggen als zij niet actief was. Telkens als we aten in de keuken kwam zij dikwijls onder de tafel liggen.
Het ritme van de ademhaling van mensen wordt vaak aangepast aan de ademhaling van de therapiehond, en haar ademhaling aan die van ons. Dat leidt tot een ontspanning in zowel het tempo als de diepte van de ademhaling van ons beiden. Dat is ook zo voor therapiehonden tegenover hun klanten. Je gaat dan bijvoorbeeld tegelijk zuchten.
De adem van een hond
Honden ademen over het algemeen tien tot dertig keer per minuut, terwijl mensen normaal gesproken 12-16 keer ademen, afhankelijk van geslacht, leeftijd en gezondheid.
Mensen met een chronische angsttoestand hebben vaak een patroon van zuchten tot één keer per minuut. Ze houden hun adem in van acht tot vijftien seconden per keer. Ze kunnen achttien keer per minuut ademen.
Bij therapiehonden kunnen klanten hun eigen ademhalingsmoeilijkheden opmerken. Een intieme interactie, zoals praten en aanraken met gezelschapsdieren, vermindert de mate van opwinding, zoals bloeddruk, ontspannen van de gezichtskenmerken en spraakpatronen. De spraakpatronen zijn te vergelijken met de dialoog tussen zorgzame ouders en jonge baby’s.
Gezichtsuitdrukking hond is assistent in zelfgenezing.
Er is een wederzijdse rol van gezichtsuitdrukking op emotionele ervaringen, bijvoorbeeld verschillende patronen van samentrekking en ontspanning van spieren die verband houden met specifieke emotionele ervaringen.
De fysieke handeling van glimlachen kan positieve gevoelens activeren. Voor overlevenden die vaak veel pijn hebben en geen reden vinden om te glimlachen, kan de glimlach of het gelach dat door een dier wordt opgewekt, het patroon van neuromusculaire capaciteit voor plezier opnieuw activeren.
Casus: Susan’s ervaring met een therapiehond
Als gevolg van ernstig misbruik door verschillende familieleden tijdens de kindertijd, had Susan, die 30 jaar oud is, verschillende zelfmoordpogingen gedaan door middel van het doorsnijden van de polsen.
Suzan was in en uit ziekenhuizen geweest. Ze kwam voor behandeling terwijl ze nog in het ziekenhuis lag. Suzan meldde: “Ik heb geen aanraking in het leven gehad, zelfs geen knuffels. Ik ben er bang voor.”
Na het bespreken van de parameters van de aanraking die de therapeute voorstelde, vroeg de therapeute of ze eerst een therapiehond wilde aaien. De therapeute demonstreerde toen op zijn poten hoe de klant haar handen zou aanraken.
Nadat ze de therapiehond had aangeraakt, besprak de therapeute haar voorkeur voor een zithouding. De therapeute hield één hand in de hare vast en maakte contact met (He Gu) een acupunctuurpunt in het web van de duim.
Susan’s eerste reacties omvatte een bijna overweldigende mengeling van plezier en walging.
Ze bespraken de hoeveelheid tijd dat ze dit zouden doen volgens haar tolerantie. Na de tweede sessie stelde de therapeute voor dat ze misschien haar handen wilde masseren. De therapeute liet dit haar zien door dit te demonstreren, suggererend dat ze wat huidolie zou kopen.
Ze kwam de week erop opgewonden over het feit dat ze haar handen had gemasseerd en deed het nu elke avond een paar minuten voordat ze naar bed ging.
Haar suïcidale gedachten verminderden.
Ze werd ontslagen uit het ziekenhuis. In de eerste sessies deden ze vijf minuten aanraaktherapie. Andere dagen gaf Susan er de voorkeur aan alleen te praten over hoe ze zich voelde. Ze bespraken ook de plannen voor de volgende sessie.
Elke keer dat Susan binnenkwam, begonnen ze het ritueel met het aanraken van de therapiehond. Dit zorgde voor een betrouwbare structuur en de kans voor Susan om een nieuwe benaderingen te volgen met haar eigen ‘techniek’ van aanraking.
Ze ervoer haar eigen gevoelens, maar werd zich ook bewust van het effect van haar aanraking op de hond. Het was vreugde en ontvankelijkheid. De therapiehond draaide zich naar haar en piepte.
Hij kwispelde breeduit, zijn bek was ontspannen en een stukje open. Hij knipperde met de ogen, hij keek Susan aan met een heldere en open blik. Zijn oren lagen ontspannen naar achteren.
Dit versterkte haar eigen diepere gevoel van verbondenheid en haar vermogen om te kalmeren.
Dit soort therapiewerk bood Susan ook de mogelijkheid om met liefde herinneringen op te halen aan haar eigen familiehond. Tot die tijd had ze geen goede herinneringen aan haar vroege leven kunnen herinneren.
Op een week kwam Susan binnen en zei dat ze had toegestaan dat een vriendin haar een knuffel gaf. Ze had wel moeite gehad dat plezier zichzelf toe te staan. De week daarop kwam ze binnen en riep uit: “Ik kan mijn handen voelen. Ik kan mijn handen voelen. Nu wil ik mijn armen voelen!”
Het therapie werk vorderde gestaag. Haar tolerantie voor plezier nam toe. Knuffels met vrienden werden routine. Ze wisselde schoudermassages uit met vrienden. Zes maanden later deed ze zichzelf geen pijn meer en waren er geen verdere ziekenhuisopnames.
Hond assistent in therapie
Tijdens een van Susan’s laatste bezoeken vroeg ze of ze op haar buik kon gaan liggen, op de behandeltafel. Ze vroeg de therapeute om haar bovenrug te masseren. Terwijl ze dat deed, begon ze bang te worden en te dissociëren. De therapeute “praatten haar terug in haar lichaam.”
Ze riep de therapiehond dicht bij haar. Hij ging naast haar hoofd zitten. Aan het einde van de sessie zei ze: “Ik kon terug komen in mijn lichaam omdat de hond hier is en ik hem vertrouw.”
Een paar weken later besloot Susan te stoppen. Ze zei dat ze had bereikt wat ze van plan was te doen. Twee jaar later meldde haar psycholoog dat ze vrij bleef van zelfbeschadigend gedrag en parttime werkte.
Wat honden voor klanten kunnen betekenen
De relatie dat je met je hond hebt biedt een model voor een zorgzame interactie die buiten de relatie tussen cliënt en therapeut staat. Als “mijn kind”, of een afhankelijke persoon, kan hij dienen als identificatieobject voor mijn cliënt.
In de opvoeding van de kinderen dient een assistentiehond ook als identificatieobject. De manier hoe papa of mama met de hond omgaat op die manier leert het kind ook omgaan met de hond en zorgzaam te zijn.
Hond assistent in therapie door het vertrouwen te wekken in De therapeut
Hoe een therapeut met de hond praat en hem behandelt, geeft belangrijke aanwijzingen aan getraumatiseerde cliënten die leven met de angst dat de therapeut hen uiteindelijk zal verraden.
Als klanten hem een koekje willen brengen, kunnen ze dat gratis geven. Als ze de therapeut willen ondervragen over de benadering van het opvoeden van honden, kan de therapeut enkele thema’s bespreken die een subtekst zijn voor een toekomstige uitwisseling over hoe de therapeut over hen denkt en de klant over de therapeut denkt.
Ook hier thuis hebben we vaak over Milan’s kwetsbaarheid en afhankelijkheid gepraat. Zij weerspiegelt de open, gulle en enthousiaste staat van het (innerlijke) kind dat onze kinderen en wij proberen te bereiken. Hierdoor kunnen we onze herinneringen die vaak worden overspoeld met pijn en angst geruststellen.
Case: Lucy’s ervaring met een therapiehond
Lucy was een overlevende van verkrachting in haar kindertijd, die diep huilde en beefde over de verliezen die ze had doorstaan. De therapiehond stond op uit een diepe slaap en pakte haar jas van de bank tussen zijn tanden en bracht haar jas naar haar toe.
Ze stond versteld van de zorg van de therapiehond. Ze sprak hier maandenlang over. Het betekende voor haar het niveau waarop de therapeut en hond op haar pijn en lijden waren afgestemd die ze anders op geen enkele manier hadden kunnen overbrengen.
Honden luisteren
Wanneer een bepaalde herinnering of een bepaald verhaal te veel schaamte oproept om met de therapeut te delen, kan de cliënt het de therapiehond met zachte aanmoediging eerst vertellen en het veilig maken om het de therapeut te vertellen. Omgekeerd kan de therapeut de woede van de verlatenen opvangen.
Als om één of andere reden de therapiehond in de sessie er niet bij kan zijn dan zullen de klanten erop aandringen dat dit wel het geval zal zijn de volgende sessie.
Dit onverwachte en tijdelijke verlies blijkt echter vaak ook vruchtbaar. Oude herinneringen, verlies en dood, dieren en mensen uit de kindertijd, creëren een kans om verdriet ,verlies en vertrouwen te verkennen. Dit vaak voor de eerste keer.
De geschiedenis van genezerhonden
Er is een lange interculturele geschiedenis van het gebruik van honden als middelen voor genezing. Hedendaagse hernieuwde belangstelling voor klinische toepassing en onderzoek begon na de Tweede Wereldoorlog.
Voor de Sumerische godin Gula, de ‘grote arts’, en van de Babylonische en Chaldeeuwse god van genezing, Marduk, was de hond het heilige embleem van genezing.
In het oude Griekenland werden honden beschouwd als “afgezanten van de goden. Samen met de heilige slangen van de tempels likten ze de mensen terwijl ze sliepen als onderdeel van het genezingsritueel.
Hermes’ zoon Pan was een bosgod in verband met dieren. Aesculapius, de Griekse god van genezing, werd als kind bewaakt door een geleidehond. Hij wordt vaak afgebeeld met een hond aan zijn zijde.
In de Griekse kosmologie regeerden de slangen in de vallei en de hond regeerde in de bergen. Ze werden beschouwd als twee kanten van dezelfde essentie.
De hond vertegenwoordigt ook de overgang in veel culturen;
Quetzelcoatl, de Nahua-godheid, werd vergezeld door een hond (die zijn tweelingbroer was) op afdaling naar de onderwereld. De geleidehond reist ook met Hekate, vroedvrouw en godin van de poorten in de onderwereld.
Zo beweegt de hond tussen licht en donker, dood en leven, als gids van de onderwereld.
Aan het einde van de 18e eeuw werden in Engeland dieren gebruikt in een buitenverblijf voor geesteszieken. Het eerste geregistreerde gebruik van dieren voor therapie in de VS was tijdens de Tweede Wereldoorlog, met veteranen die herstelden van traumatische ervaringen.
In de jaren vijftig introduceerde Levinson zijn therapiehond in de behandeling van kinderen en ouderen.
Daarna, in de jaren zeventig werd het eerste onderzoek gepubliceerd over therapie waarbij huisdieren mogelijk waren, waarbij honden op psychiatrische afdelingen met non-verbale patiënten werkten.
Hun rol als hedendaagse genezers blijven honden dienen: om de wonden te likken en het getraumatiseerde individu terug te leiden uit de onderwereld van wanhoop en onthechting.
Dierondersteunde therapie werkt met bijna elk type dier. Honden, katten, paarden, konijnen, vogels, vissen en zelfs dolfijnen worden in toenemende mate geïntegreerd in de behandeling van PTSS in particuliere en openbare instellingen.
Experimental Study
Diergeassisteerde therapie is voorgesteld als een aanvullende behandeling voor getraumatiseerde patiënten. Bij door dieren ondersteunde crisisrespons worden honden direct na een traumatische gebeurtenis gebruikt om stress en angst te verminderen.
Tot op heden zijn er echter weinig gecontroleerde studies die de effecten van therapiehonden op PTSS-symptomen onderzoeken en voor zover ons bekend is er geen studie die de effecten van een therapiehondinterventie direct na een traumatische gebeurtenis onderzoekt.
In deze studie werden 60 gezonde vrouwelijke deelnemers willekeurig toegewezen aan een van de drie groepen:
na blootstelling aan een “traumatische” filmclip (trauma-filmparadigma), had een groep deelnemers gedurende 15 minuten interactie met een vriendelijke geleidehond, een andere groep deelnemers keek naar een filmpje van een persoon die interactie had met een vriendelijke hond en de laatste groep kreeg de opdracht om te ontspannen.
Deelnemers die na de film interactie met de hond hadden gehad, rapporteerden lagere angstniveaus, minder negatief affect en meer positief affect na de interventie in vergelijking met de andere twee groepen.
De deelnemers die interactie hadden met de hond vertoonden echter een kleinere afname in fysiologische opwinding na de traumatische filmclip in vergelijking met beide andere groepen.
Er waren geen verschillen in inbraaksymptomen tussen de drie groepen. Deze resultaten laten zien dat therapiehonden in staat zijn om subjectief ervaren stress en angst te verminderen na een “traumatische” stresssituatie.
WAT VEROORZAAKT PTSS?
PTSS kan optreden na elke fysieke of psychologische stressvolle gebeurtenis. Situaties die PTSD kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
Transportongevallen, potentieel dodelijke ziekten
militaire gevechten, oorlog
Huiselijk geweld, overvallen, vluchten, armoede
Seksueel misbruik of aanranding
Plaatsvervangend trauma , zoals het vernemen van de dood van een geliefde of het ervaren van een aanval als omstander
Tijdens een schokkende of angstaanjagende gebeurtenis is het normaal om een “vecht- of vluchtreactie” te ervaren.
Verhoogde adrenaline en stress kunnen nodig zijn om te overleven in noodsituaties. Sterke emoties zoals woede en angst komen ook vaak voor.
Toch zullen sommige mensen blijven reageren op een trauma lang nadat het gevaar geweken is. De onmiddellijke reactie van hun geest op de noodsituatie wordt een standaardpatroon.
Professionals in de geestelijke gezondheidszorg zoeken naar gedrag dat een blijvende en schadelijke impact heeft. Wanneer iemands reactie op een trauma zijn dagelijkse leven verstoort, kan een diagnose van PTSS passend zijn.
SYMPTOMEN VAN PTSS
De Diagnostic and Statistical Manual (DSM) schetst vier categorieën PTSS-symptomen: herbeleving, vermijding, opwinding/reactiviteit en cognitie/stemming.
Om in aanmerking te komen voor een PTSS-diagnose, moet een persoon symptomen uit elke categorie hebben. Alle symptomen moeten minimaal een maand aanwezig zijn geweest.
1. Symptomen opnieuw ervaren (minimaal één nodig):
Terugkerende en opdringerige herinneringen aan het trauma.
Flashbacks waarbij de persoon voelt of handelt alsof het trauma terugkeert.
Verontrustende of enge gedachten bij herinneringen aan trauma.
Nachtmerries.
Intense fysiologische reacties op herinneringen aan trauma, zoals snelle hartslag en zweten.
2. Vermijdingssymptomen (moet er minstens één zijn):
Herinneringen aan de traumatische ervaring vermijden, inclusief mensen, situaties, plaatsen of objecten.
Emoties of gedachten met betrekking tot de gebeurtenis onderdrukken of negeren
3. Symptomen van opwinding en reactiviteit (minstens twee):
Uitbarstingen van woede met weinig provocatie.
Roekeloos of zelfdestructief gedrag.
Verrassend gemakkelijk
Spanning of het gevoel “op scherp” te staan.
Slapeloosheid.
Moeite met concentreren.
4. Cognitie- of stemmingssymptomen (minstens twee):
Onvermogen om een belangrijk detail van de gebeurtenis te onthouden.
Overdreven negatieve overtuigingen zoals “Ik ben slecht” of “niemand is te vertrouwen”.
Constante negatieve emoties voelen, zoals schaamte of afschuw.
Onterecht zichzelf of anderen de schuld geven van de gebeurtenis.
Onvermogen om positieve emoties zoals geluk en tevredenheid te voelen.
Gebrek aan passie voor eerder genoten activiteiten.
Zich onthecht voelen van andere mensen.
De meeste gevallen van PTSS beginnen binnen de eerste drie maanden na het trauma. Sommige personen kunnen pas zes maanden of later symptomen krijgen.
PTSS BIJ KINDEREN
Kinderen kunnen op dezelfde manier posttraumatische stress ontwikkelen als volwassenen. Er zijn echter enkele symptomen die uniek zijn voor kinderen.
Een vader legt zijn hand om de schouders van zijn onzekere zoon. Kinderen van 12 jaar en jonger hebben meestal geen flashbacks zoals volwassenen. Toch is het gebruikelijk dat kinderen het trauma spelenderwijs naspelen.
Een kind dat getuige is geweest van een schietpartij op een school, kan bijvoorbeeld herhaaldelijk met nepwapens spelen. Kinderen met PTSS denken misschien dat er waarschuwingssignalen waren vóór de traumatische gebeurtenis.
Ze kunnen op deze tekens letten, zodat ze de volgende gebeurtenis kunnen ‘voorspellen’. Hyperwaakzaamheid is dus sterk aanwezig. Als ze ‘s avonds of tijdens het slapen geweld hebben meegemaakt kunnen ze jaren bang zijn ‘s nachts.
Tieners met PTSS ontwikkelen vaak negatieve overtuigingen over zichzelf.
Ze kunnen zichzelf beoordelen als “beschadigd” of “laf” vergeleken met hun leeftijdsgenoten. Ze kunnen ook terughoudend zijn om leeftijdsgebonden activiteiten zoals autorijden of daten uit te proberen. Adolescenten met PTSS hebben meer kans om agressie en risicovol gedrag te ontwikkelen dan mensen van andere leeftijden.
Huisdieren kunnen een ongeëvenaard niveau van ondersteuning bieden aan overlevenden van een trauma die proberen om te gaan met de emotionele nasleep van een traumatische gebeurtenis.
Hond assistent met emotionele steun in zelfgenezing.
Een geliefd en vertrouwd huisdier kan als een reddingslijn fungeren wanneer de persoon met wie ze leven posttraumatische stress (PTSS) ervaart of anderszins emotioneel van streek is. Kortom, de aanwezigheid van een huisdier kan vaak een bepaald soort helende magie teweegbrengen. De hond wordt assistent in zelfgenezing.
Huisdieren waarvan bekend is dat ze ondersteuning bieden tijdens de rollercoaster om te genezen van emotioneel trauma, kunnen dieren met emotionele steun worden genoemd.
Dieren met emotionele steun verschillen van werkende dienstdieren doordat deze dieren streng zijn opgeleid om mensen met specifieke, geïndividualiseerde behoeften te helpen.
Onze huisdieren hoeven daarentegen niet te worden getraind om natuurlijke genezing te bieden.
Door simpelweg met onze huisdieren te spelen of te knuffelen, kunnen we profiteren van het kalmerende, rustgevende effect van hun gezelschap. Zelfs zonder training kunnen onze huisdieren ons helpen om te gaan met symptomen van angst, depressie en een handvol andere moeilijke emoties die waarschijnlijk op een traumatische ervaring zullen volgen.
HOE HELPEN HUISDIEREN MENSEN HET HOOFD TE BIEDEN?
Dieren voor emotionele steun hebben geen speciale training nodig. Ze zijn nog steeds vaak in staat om de emotionele problemen van eigenaren die een trauma hebben meegemaakt te verzachten door aanwezig te zijn als liefhebbende vrienden. Zo’n hond assistent in zelfgenezing biedt steun en verbinding door eenvoudig gezelschap.
Dit biedt ons een unieke manier om met emotionele verwikkelingen en andere uitdagingen om te gaan tijdens het proces van het aanpakken van traumagerelateerde worstelingen.
Een manier waarop dieren emotionele steun kunnen bieden, is door het oxytocinegehalte te helpen verhogen.
Oxytocine is gunstig omdat het de hartslag vertraagt, de bloeddruk verlaagt en de productie van stresshormoon helpt voorkomen. Zo kunnen verhoogde niveaus van dit hormoon in het lichaam mensen helpen zich rustiger en vrediger te voelen.
Deze chemische stof alleen kan ons helpen de negatieve emoties en mentale gezondheidseffecten te bestrijden die vaak worden ervaren na een trauma. Wetenschappelijke observatie ondersteunt een toename van de afgifte van deze zogenaamde “geluks”-stof als gevolg van interactie met dieren.
Huisdieren kunnen ons ook helpen om gevoelens van woede en wrok los te laten.
Deze emoties worden ervaren door velen die een trauma hebben meegemaakt. Ze kunnen een van de meest uitdagende emoties zijn om in de nasleep ervan uit te wissen.
Het loslaten van deze emoties kan echter een blijvend positief effect hebben op de geestelijke gezondheid. Veel mensen werken samen met professionals in de geestelijke gezondheidszorg om een plek te bereiken waar ze deze en andere gerelateerde gevoelens kunnen loslaten.
Een assistentiehond houdt deze emoties niet vast. De steun van gezelschapsdieren kan veel mensen in staat stellen hun woede en wrok gemakkelijker van zich af te schudden.
Honden en andere huisdieren die emotionele steun bieden, kunnen ons ook helpen om bewust te blijven van het huidige moment.
Mensen kunnen veel voordelen behalen door meer opmerkzaam te zijn dankzij een hond. Ze kunnen leren om hun tijd zo goed mogelijk te gebruiken. Door de geleidehond krijgen ze een regelmatige boost in stemming en algehele verhoogde emotionele stabiliteit te ervaren.
Mensen die geen trauma hebben meegemaakt, kunnen nog steeds baat hebben bij mindfulness dankzij een hond. Het beoefenen van mindfulness kan een essentieel aspect zijn van stressverlichting wanneer trauma aanwezig is in iemands leven.
AANDACHTIG BLIJVEN MET DE HULP VAN EEN HUISDIER
We komen moeilijke emoties tegen na een traumatische gebeurtenis. Dat is deels omdat deze gebeurtenissen angstaanjagend kunnen worden. Ze weerhouden ons ervan om in het huidige moment te leven.
We kunnen merken dat we te veel nadenken over wat er is gebeurd. We herkauwen de gebeurtenis en daardoor kunnen we het trauma opnieuw ervaren. Mindfulness, een concept dat aan belang wint in recente discussies over geestelijke gezondheid, kan deze effecten helpen tegengaan.
Spelen met, knuffelen of zelfs gewoon aanraken van onze huisdieren is een andere manier om mindfulness te oefenen, hoewel deze handeling zowel onderschat als over het hoofd kan worden gezien.
Per definitie is mindfulness het vermogen om zowel elk moment te leven terwijl het zichzelf onthult als elk moment te accepteren zonder oordeel.
Het is bewezen dat de beoefening van mindfulness stress vermindert en de algehele gezondheid en welzijn verbetert. Veel activiteiten kunnen mindfulness versterken.
Hiertoe behoren yoga, massage, gebed, meditatie, knutselen, kunst en hardlopen, evenals een aantal andere.
We kunnen mindfulness ook op andere manieren van onze huisdieren leren:
Huisdieren houden zich niet altijd aan de plannen die hun mensen hebben uitgestippeld. Onze plannen geven ons vaak het gevoel dat we op de automatische piloot zitten.
Dit lijkt in eerste instantie misschien een nadeel. Als we zorgvuldiger nadenken, kunnen we hier iets in vinden om te waarderen. Wanneer we afleiding omarmen en accepteren dat we niet alles om ons heen onder controle hebben, kunnen we beginnen los te komen van zelfopgelegde of vooropgezette ideeën. We kunnen loskomen van de beperkende opvatting over hoe dingen zouden moeten zijn.
Hond assistent in zelfgenezing van “controle”
Op deze manier loslaten kan ons veel kracht geven. Het kan ons enorm helpen terwijl we werken aan een beter leven. Als gevolg hiervan zijn we vaak in staat om ons duidelijker te verbinden met de dingen zoals ze werkelijk zijn. Het helpt de vloeibaarheid van het leven te accepteren.
Huisdieren piekeren niet over het verleden. Een hond piekert nietwat er had kunnen gebeuren. Ze maken zich geen zorgen over wat de toekomst in petto heeft. Huisdieren leven in het moment. Door hun voorbeeld te volgen, kunnen we gemakkelijker contraproductieve mentale activiteiten overwinnen en gefocust blijven op het heden.
Mindful en gefocust blijven op het heden kan bijvoorbeeld angstsymptomen helpen verminderen. Tal van bevindingen ondersteunen andere blijvende positieve effecten op de geestelijke gezondheid als gevolg van mindfulness-oefeningen.
Huisdieren accepteren ons zoals we zijn, wat ons kan helpen onszelf te accepteren.
Een belangrijk aspect van het genezingsproces van de emotionele nasleep van een trauma is zelfacceptatie.
Huisdieren houden onvoorwaardelijk van ons. Een therapiehond accepteert ons zonder vragen. Als we onszelf op dezelfde manier liefhebben en accepteren, vinden we misschien een soepeler pad naar genezing.
Huisdieren laten het belang van zelfzorg zien.
Een hongerig huisdier moet eten. Een huisdier dat naar buiten moet, moet naar buiten. Als huisdieren moe zijn, slapen ze. Wanneer we ons bewust zijn van en in staat zijn onze eigen basisbehoeften te prioriteren en te bevredigen op de manier waarop onze dierenvrienden dat doen, zorgen we voor onze fysieke en mentale gezondheid, zodat we symptomen van angst, depressie en andere effecten van trauma en PTSS kunnen herstellen.
Als we niet adequaat en goed voor onszelf zorgen, brengen we ons mentale en emotionele welzijn in gevaar. Door voor onze huisdieren te zorgen, kunnen we ook aan de slag gaan met het zelfzorgproces. Bijvoorbeeld als we een geleidehond moeten uitlaten, kan iemand die met PTSS omgaat ‘s ochtends opstaan.
Hond assistent in zelfgenezing van trauma
Hoewel de vele, gevarieerde en vaak moeilijke psychologische effecten van blootstelling aan traumatische gebeurtenissen slopend kunnen zijn, kunnen veel mensen, door bewuste inspanningen te doen ze voorkomen en verwerken. Door bewuste inspanningen kunnen ze weer een gevoel van vrede en vreugde vinden.
Leven met een assistentiehond kan dit proces vergemakkelijken en versnellen. Het bezit van een huisdier stelt individuen in staat te genieten van eindeloze aanbiedingen van gezelschap, structuur en genegenheid. Naast deze voordelen kunnen onze huisdieren ons enkele belangrijke levenslessen leren.
Sterker nog, veel mensen die het gevoel hadden zichzelf niet te kunnen helpen na een trauma spreken lof over de voordelen van het leven met een hond als assistent in zelfgenezing na een trauma. De voordelen zijn onevenredig hoog, zelfs in vergelijking met de extra kosten van het leven met een geadopteerd huisdier.
Het bezitten van een huisdier is niet voor iedereen weggelegd. Voor degenen die een huisdier hebben of overwegen te adopteren, is het de moeite waard om te onderzoeken hoeveel een harige vriend je te bieden heeft. Voor ons was 15jaar en zes maanden Milan, een onbetaalbare hond assistent in zelfgenezing.
Referenties:
Bauer, A. (2015, 23 april). Waarom laten huisdieren ons beter voelen?
The Benefits of Companion Animals for Managing Trauma
Interventions with therapy dogs and PTSD
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren