Ben je in therapie om te herstellen van een slechte ervaring en zou je sneller meer vooruitgang willen zien? Welnu, welkom op deze blog over de verschillende manieren om de effectiviteit van trauma schrijftherapie te stimuleren en hoe een therapeutisch dagboek schrijven.
We hebben het ook over professionals in het gebied van geestelijke gezondheid die diensten verlenen die je kunnen helpen jouw herstel van trauma te optimaliseren. Je gaat in dit artikel iets leren dat je direct kunt gebruiken.
Voor deze aflevering ga ik te rade bij Kate Thompson, een existentiële psychotherapeut met een privépraktijk in Boulder. Kate heeft het boek “Therapeutic Journal Writing: an Introduction for professionals and co-edited books”, “Expressive Writing in Counseling and Health“, “Writing Routes” en “Writing Works” geschreven.
Kate biedt ook workshops aan over het gebruik van expressief schrijven, journaling, bibliotherapie en poëzie. Via Google kun je ook schrijftherapeuten vinden in Nederland en België.
Korte beschrijving van het schrijven van therapeutische verhalen in een dagboek
Hoe omschrijf je Therapeutisch Dagboek schrijven?
Schrijven is een heel belangrijk proces. Je kunt veel therapeutische technieken gebruiken voor het schrijven van persoonlijke verhalen. Wat ze allemaal gemeen hebben, is het 3-fasenproces dat ik aanbeveel:
1. Schrijven.
2. Lezen.
3. Schriftelijk reflecteren.
Dus je vraagt mensen eerst om iets te schrijven, wat bijvoorbeeld een niet-verzonden brief kan zijn. En dan nodig je ze uit om terug te gaan en te lezen wat ze hebben geschreven. De laatste stap is een uitnodiging om daarop een ander stuk te schrijven dat begint met: ‘Als ik dit lees, merk ik. . .”
Waarom deze specifieke vorm?
De eerste stap lijkt voor de hand liggend, maar waarom zou je dan lezen wat je hebt geschreven en opnieuw schrijven over het proces van het lezen ervan?
Voor sommige mensen kan schrijven een rechtstreekse toegang tot de psyche zijn. Als het daar erg donker of pijnlijk is, moeten ze daar iets mee te maken hebben. Catharsis is slechts de eerste fase.
Er moet een periode van bezinning volgen. Herlezen, en dan schrijven over de ervaring van het lezen, biedt een manier om te beginnen met het inpassen van wat in eerste instantie is geschreven.
En het inpassen van traumatische ervaringen is zo’n groot deel van waar traumaherstel om draait.
Welke soorten schrijven kun je gebruiken voor traumaherstel?
Er zijn zoveel soorten schrijven die kunnen worden gebruikt. Voor traumaherstel raad ik aan om op dezelfde manier te beginnen als bij traumatherapie, en dat is niet door over het trauma te praten.
Het kan lang duren om op dat punt te komen, zelfs als je weet dat er iets is om aan te werken en je weet wat het is. Ik denk dat het altijd nuttig is om te beginnen met schrijven over het heden. Dus de ervaring uit het verleden zal altijd worden gecompenseerd door het heden.
Dus je hoeft mensen niet te laten verkrampen. Ze kunnen een verhaal schrijven over wat er is gebeurd en hoe ze zich voelen en erover denken. Voor een traumatherapeut is dat interessant omdat dat erg triggerend kan zijn. Te veel triggers moet je wel vermijden als je schrijven gebruikt als zelfgenezing. Dus kun je veel pauzes inlassen.
Je kunt echter met elk type schrijven beginnen.
Bijvoorbeeld, misschien een soort lijst. Ik zou bijvoorbeeld kunnen vragen: “Wat voelt nu veilig?” En soms is het schrijven gewoon van een lijst van indrukken of woorden of wat er ook naar boven komt helend. Schrijven over de ervaringen van de zintuigen in het heden is altijd aarding.
Later, als ze het trauma zelf dichterbij komt, kun je beginnen met te schrijven over:
“Wat voelt veilig in die periode waarin het trauma plaatsvond?”
Als dat comfortabel wordt, kunnen ze op een bepaald moment iets directer over het trauma schrijven. Er is een fantastische dagboektechniek die gebruik maakt van dialogen, waarbij je mensen vanuit verschillende delen van het zelf laat schrijven.
Dus uiteindelijk zou iemand een dialoog kunnen schrijven tussen zijn huidige zelf en dat jongere zelf dat het trauma heeft ervaren en sindsdien geen stem meer heeft gehad.
Of een andere geweldige techniek is om een niet-verzonden brief te schrijven. Soms kan een brief aan een ander deel van dezelfde persoon worden geschreven. Het kan bijvoorbeeld heel helend zijn om te schrijven naar het deel dat het slachtoffer was van het trauma.
Of soms is het handig om een niet-verzonden brief aan iemand anders te schrijven.
Er zijn twee regels voor niet-verzonden brieven.
De eerste regel is, als je naar iemand anders schrijft dat je het nooit verstuurt. Omdat het erg verleidelijk is als je het allemaal hebt opgeschreven om dat toch te doen.
Maar als je vanaf het begin weet dat je het niet gaat sturen, heb je de vrijheid om de hele waarheid te zeggen, zonder je zorgen te maken over de andere persoon. Anders weet ik dat ik me zou inhouden.
Dat is de andere regel van niet-verzonden brieven:
beloof jezelf zo open en eerlijk mogelijk te zijn, hoe dat er ook uitziet. Hoe onaangenaam dat ook mag zijn. Omdat sommige mensen dan zullen zeggen: “Ik ben geen boos persoon.” Of “Ik ben geen gemeen persoon.” Maar er is een deel van het zelf dat die dingen moet zeggen.
We hebben dat allemaal in ons, momenten waarop onze waarheid iets is dat boos of gemeen klinkt.
Soms kan het heel bevrijdend zijn om dat te kunnen schrijven. Sommige mensen kunnen echt dingen opschrijven voordat ze ze kunnen zeggen of zelfs erkennen
Het is niet nodig om regelmatig te schrijven, of voor een bepaalde tijd.
Mensen in groepen kunnen vaak heel kort schrijven, want zelfs in drie minuten kan er iets gebeuren.
Mensen zeggen tegen zichzelf dat ze geen tijd hebben om een dagboek bij te houden. Maar je merkt dat ze wel tijd hebben om 5 of 10 minuten door Twitter te bladeren. Als iemand zegt dat ze geen tijd hebben om te schrijven vraag ik altijd “Wel, hoeveel tijd heb je?” Je kunt immers in drie minuten iets van waarde creëren. Weet je, dan staan mensen vaak versteld.
Een andere mythe die mensen hebben is, dat in een dagboek schrijven elke dag zou moeten worden gedaan.
Anders werkt het niet. Wat natuurlijk niet waar is. Als je maar 5 minuten kunt doen, doe dan 5 minuten. Het hoeft niet elke dag 30 minuten om vier uur ‘s ochtends te zijn. Wat je hoeft te begrijpen is dat schrijven in een dagboek erg flexibel is.
Lijsten zijn erg interessant.
Je kunt veel dingen op een rijtje zetten en het neemt de druk weg om een verhaal te moeten schrijven, omdat je soms nog geen verhaal hebt.
Je kunt een lijst van mensen maken, zoals mensen die belangrijk voor je zijn geweest in je leven. Lijstjes met rollen die iemand speelt. Je kunt beginnen met een lijst en dan altijd een stukje toevoegen zodat het steeds dieper en dieper gaat.
Sommige studenten kunnen gewoon niet leren omdat ze een enorm trauma hebben die in de weg staat.
Het is dus niet automatisch dat iemands schrijfstem vermengd geraakt met het trauma. En zoveel schrijven vereist het vermogen om je stem te vinden, diep te kijken en waarheidsgetrouw te spreken.
Lezen is ook moeilijk wanneer een trauma dat vermogen om andere verhalen op te nemen heeft verbroken. Een van de dingen die ik leerde, was dat wanneer mensen getraumatiseerd zijn niet willen lezen en studeren.
Schrijven is echter heel nuttig en effectief voor hen. Omdat ik uit eigen ervaring wist dat schrijven soms makkelijker was of eerlijker aanvoelde dan spreken.
Er is nu Therapeutic Writing Institute waar je een opleiding kunt volgen.
Als je begint met dagboek schrijven is het belangrijk GEEN gedateerde schriften te hebben. Gebruik schriften waar je niet gestraft wordt als je een dag mist. Er is iets heel bestraffends aan die gedateerde boeken, als je ze niet elke dag invult. En als je die eenmaal achter je hebt, helpt het als je een junk bent voor kantoorbenodigdheden.
Misschien heb je een oude droom om schrijver te worden, maar er is een nadeel als je literatuurstudie wilt doen. Er wordt je heel duidelijk gemaakt dat er deze ‘groten’ zijn en dan ben jij er, en er is geen tussenweg. Dus jouw rol is om de groten te lezen en te waarderen.
Er zit een trauma in dat bericht. Wat een manier om de geldigheid van je stem weg te nemen, en het idee dat je zelf misschien iets te zeggen hebt!
De moderne literatuurperiode begon in 1830 en eindigde rond 1930. En toen was het allemaal voorbij (lacht).
In het rijk van de therapie en psychologie word je geleerd om jezelf buiten je schrijven te houden. Je moet namelijk objectief blijven. Het is dus altijd bevrijdend als je in de eerste persoon kunt schrijven.
Wat is therapeutisch schrijven van verhalen?
Wat is er precies helend aan het schrijven van dagboeken en persoonlijke verhalen?
Ik denk dat het grotendeels gaat over het hebben van een heel diep gesprek met jezelf. Echt diep naar jezelf luisteren. Maar ook jezelf toestemming geven en zien dat wat je ook schrijft een deel van jou is, en dat is allemaal goed en acceptabel. Je weet dat je bestaat als je schrijft.
Als je trauma meemaakt kan je zo vervreemd zijn dat je niet zeker meer weet of je bestaat.
Je hebt vaak ervaringen gehad waarin je werden behandeld alsof je geen mensen was. Je weet natuurlijk dat je bestaat, maar je * voelt * niet altijd dat je bestaat. Wat een mooie manier om te werken aan het helen van die kloof.
Bij veel mensen is hun stem weggenomen, omdat ze het misschien aan iemand hebben verteld en niet zijn geloofd. Of misschien is hun verteld dat ze nooit iemand over hun ervaring mogen vertellen. Denk aan de manier waarop schaamte iemands stem wegneemt. Dit is een manier om die stem terug te vinden en dat deel van hun stem terug te vorderen.
Bosnische vrouwen die systematisch waren verkracht in de Balkanoorlog konden niet meer praten. Voordat ze konden spreken, konden ze beginnen met schrijven, slechts een paar woorden tegelijk.
Het seksuele geweld in Bosnië was specifiek bedoeld om de hele gemeenschap met afschuw en schaamte te vernederen en het zwijgen op te leggen.
Veel van de vrouwen konden er niet over praten of hun familie zou hen afwijzen. Het was letterlijk onuitsprekelijk.
Ik zou willen dat je over jezelf kunt schrijven!
Misschien kun je het achteraf niet direct lezen. Misschien wil je er niet bij zijn als iemand anders het leest. Maar na een tijdje ga je luidop kunnen lezen wat je hebt geschreven.
Als je trauma beschouwt als een breuk in het verhaal, is een ander voordeel van schrijven het herstel van het verhaal. Er is de traumatische gebeurtenis, en toch is dat niet het einde van het verhaal. Want als je erover kunt schrijven, zit je er in zekere zin niet meer in vast. Je kunt het vanuit een ander perspectief gaan bekijken.
In mijn ervaring is een deel van het genezingsproces het in staat zijn om een verhaal te vertellen over wat er is gebeurd, en er een soort van betekenis aan te ontlenen. Dus dan is er een nieuwe manier om met de ervaring om te gaan.
En je kunt dingen doen als, je kunt mensen in de derde persoon laten schrijven in plaats van in de eerste persoon. Het schept een stukje afstand. Spreken over “haar” of “zij”, zoals in “Dit is haar overkomen”, kan iemand helpen om uit het trauma te stappen.
Aan de slag met Therapeutisch dagboek schrijven
Als je begint met het schrijven van een therapeutisch dagboek om te helpen genezen van trauma heb je niet per se een therapeut nodig om dit te doen.
Als iemand dit zou benaderen zonder een therapeut, zou ik zeggen dat ze moeten letten op wat ze kunnen verdragen. Ik stel mensen vaak voor dat ze 10 minuten schrijven en dan stoppen.
Daarna kunnen ze verder, maar een pauze nemen en beoordelen of ze klaar zijn om verder te gaan, helpt hen om voor zichzelf te zorgen in het proces.
Wat zijn enkele bronnen die je zou aanbevelen?
Er zijn enkele echt goede boeken die ideeën bieden om aan de slag te gaan. Hier zijn een paar van mijn favorieten:
Het nieuwe dagboek – Tristine Rainer
Schrijven als een manier van genezing – Louise de Salvo
Dagboek voor het Zelf – Kathleen Adams
De dagboekladder
Er is ook de dagboek Ladder (gemaakt door Kay Adams), wat een zeer systematisch opgebouwde manier is om vooruitgang te boeken met het schrijven van therapeutische verhalen.
Het begint met oefeningen die alleen zinsstammen en lijsten gebruiken, en het gaat geleidelijk helemaal verder naar vrij schrijven. De ladder is erg gestructureerd en je gaat door met verschillende oefeningen wanneer je klaar bent om de ladder op te gaan.
In dagboektherapie eindigen ze waar de meeste mensen beginnen – met vrij schrijven.
Het is interessant het idee om een structuur te hebben rond iets wat eigenlijk een behoorlijk zelfgestuurde interne verkenning is. Het lijkt erop dat dat zou helpen het proces te beheersen op een manier die nuttig zou zijn bij het omgaan met trauma.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Door op de afbeelding hierboven te klikken kun je contact met me nemen via Whatsapp, messenger, mail en sociale media!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren