Het lijkt er steeds meer mensen op dat we te maken hebben met gevoelens van hulpeloosheid zeker hier in Vlaanderen waar de geestelijke gezondheid al jaren aan de lage kant is.
Niet alleen worstelen meer mensen met hulpeloze gevoelens, ze hebben het ook op ongelooflijk intense niveaus. De samenleving is ook narcistischer geworden de laatste 20 jaar. Maar hoe ga je in je relatie je hulpeloosheid verhelpen dat is waar we het hier over hebben?
Er is sprake van aangeleerde hulpeloosheid wanneer een persoon begint te geloven dat ze geen controle hebben over een situatie.
Helaas denken ze dikwijls dat ze geen controle hebben zelfs wanneer ze dat wel kunnen. Belangrijk is dan ook de mate dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven. De mantra van de persoon die lijdt aan aangeleerde hulpeloosheid is: “Waarom zou ik proberen?”
Aangeleerde hulpeloosheid werd ontdekt in 1965 door psycholoog Martin Seligman, terwijl hij het gedrag van honden bestudeerde.
In het experiment dat werd ontworpen als een variant op het beroemde “klassieke conditionering” experiment van Pavlov, controleert Seligman de honden al enige tijd in een hangmat.
Iedere keer dat een geluid werd gehoord, zou de hond een elektrische schok krijgen. Later werden de honden in een afgesloten doos geplaatst waarin ze gemakkelijk uit konden springen.
Seligman wilde zien of de honden zouden hebben geleerd om uit de doos te springen toen ze het geluid hoorden om aan de elektrische schokken te kunnen ontsnappen.
Wat hem verbaasde was dat de honden er gewoon bleven liggen en niet probeerden te ontsnappen.
Wat Seligman had ontdekt was dat de honden hadden “geleerd” van in het begin van het experiment. Ze leerden dat de schokken in willekeurige volgorde werden gebracht. Ook leerden de honden dat die schokken onvermijdelijk waren en niet afhankelijk zijn van het eigen gedrag van de hond.
De honden konden, in feite, gewoon uit de doos springen om aan de schok te ontsnappen, maar ze hadden het anders geleerd.
Dit soort gedragspatroon is inmiddels ook aangetoond bij mensen als ze zijn blootgesteld aan straffen of ongemakken die willekeurig en onvermijdelijk lijken door bijvoorbeeld een narcist.
Er overspoelt je een gevoel van hulpeloosheid.
Net alsof je geen macht hebt om iemands omstandigheden te verbeteren. Dit is één van de belangrijkste factoren bij een depressie.
Aangeleerde hulpeloosheid kan bij een persoon leiden tot ten onrechte denken dat ze meer machteloos zijn dan ze werkelijk zijn. Dit kan leiden bij hen tot het maken van slechte keuzes, wat leidt tot een slechtere situatie en een vicieuze cirkel vanwaar zich depressie begint te ontwikkelen.
De verbinding tussen aangeleerde hulpeloosheid en een narcistische persoonlijkheidsstoornissen.
Als je in een relatie bent met een persoon die lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis, is de kans groot dat je wordt blootgesteld aan herhaalde teleurstellingen en ongemakken die lijken op willekeurige voorvallen.
De acties en de houding van een persoon met een narcistische persoonlijkheidsstoornis is niet logisch voor anderen. Het is gebruikelijk voor degenen die dicht bij hen staan om te zoeken naar antwoorden, maar met weinig succes. Daardoor blijft het brein steeds op zoek blijft naar een uitleg.
Sommige mensen zoeken naar oorzaken en correlaties voor het gedrag van een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Soms worden correlaties geïdentificeerd, maar vaak kunnen deze ontdekkingen over het gedrag van de narcist niet zo gemakkelijk worden gecontroleerd.
In de meeste gevallen zal de niet – narcist verdere teleurstellingen ervaren en na verloop van tijd beginnen te voelen dat de situatie hopeloos is.
De realiteit is dat de persoon met de narcistische persoonlijkheidsstoornis degene is die de controle over hun eigen gedrag heeft. Terwijl mensen met een persoonlijkheidsstoornis geen directe controle hebben over de manier waarop ze zich voelen, maar wel de controle over de manier waarop ze zich gedragen.
Dus wat is het probleem hier?
Niet narcisten worstelen over hoe om te gaan met het gedrag van een geliefde. Ze vinden dikwijls dat het gedrag van hun geliefde in hun ogen onaanvaardbaar is. Het komt vaak voor dat de niet-persoonlijkheidsgestoorde probeert om erachter te komen om een manier te vinden om dat gedrag te veranderen.
Echter, het gedrag veranderen van iemand anders is een beetje als het proberen om het “weer” te controleren. Je kunt proberen en je zult goede dagen hebben enkele van de tijd en slechte dagen deel van de tijd. Je kunt echt geen controle hebben op het weer.
Gewapend met deze teleurstellende realisatie en geconfronteerd met mogelijke verdere misbruik, is het gebruikelijk voor de niet narcist om te beginnen zichzelf hulpeloos te voelen – met andere woorden, ze hebben pas de les geleerd over hun geliefde met een persoonlijkheidsstoornis.
Ze kunnen beginnen te denken: “Ik ben niet succesvol in het verkrijgen van een verandering bij mijn geliefde.” “Ik kan niet om het even wat veranderen” of zelfs ”Ik ben niet succesvol”. Door de aandacht die de narcist vraagt en verwacht versmalt de wereld van de partner wat dan ook weer gemakkelijker leidt tot generalisaties van de machteloosheid.
Zoals Seligman’s honden, hebben ze besloten om te gaan liggen.
Voorbeelden van aangeleerde hulpeloosheid bij slachtoffers van narcisme.
Aangeleerde hulpeloosheid doet zich voor wanneer een persoon een bepaalde reeks van negatieve gebeurtenissen waarover ze geen controle heeft ervaren, ondanks dat ze hun uiterste best doen om de situatie te verbeteren.
Na verloop van tijd kan de persoon beginnen te geloven dat het niet uitmaakt wat ze doen, zullen slechte dingen gebeuren van tijd tot tijd op een willekeurige manier.
Disfunctie ontstaat wanneer negatieve ervaringen van een persoon worden gegeneraliseerd naar hun bredere situatie of vooruitzichten.
Laten we zeggen dat een man die leeft met een echtgenoot die een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft, merkt dat de laatste paar keer dat hij stipt terug thuis kwam van het werk haar uiterlijk erg verzorgt was en dat ze hem goed behandelde. Ze besteedde ook aandacht aan zijn behoeften.
Hij vertelt zichzelf dat vroeg thuiskomen “lijkt te werken”.
De volgende dag besluit hij om haar te verrassen door een vroegere thuiskomst van een extra 2 uur. Opgewonden bij zijn plan, komt hij naar huis alleen om haar te ontdekken met een andere man.
Zijn model hoe zijn wereld in elkaar steekt, is verwoest. Hij heeft niet langer een gevoel van controle over zijn welzijn en persoonlijke veiligheid. Hij mag zichzelf vertellen: “Ik ben zo dom!”
In werkelijkheid had de ontrouw van zijn vrouw niets met hem te maken.
Het is geworteld in haar behoefte aan aandacht en haar lage eigenwaarde. Een kans deed zich voor toen een vreemde belangstelling getoond had voor haar en ze bezweken was.
Samen met de sensatie, heeft ze wat schuldgevoelens over haar gedrag en de angst om gepakt te worden en heeft onbewust overgecompenseerd doordat zij extra aardig tegen haar man was bij zijn thuis komt.
In dit voorbeeld had het gedrag van de man geen invloed of controle over de situatie. Echter, in een poging om te rationaliseren wat er gebeurd is, kan hij beginnen met alle dingen die hij heeft gedaan om zijn vrouw te motiveren om hem zoveel pijn te doen herzien.
Hij maakt de fout om te kijken naar zichzelf om de willekeurige acties van zijn vrouw uit te leggen. Hij leert om hulpeloos te zijn.
In een ander voorbeeld, vreest een vrouw woede – uitbarstingen van haar narcistische vader.
Soms wordt hij gewelddadig. Meestal is een verbale stortvloed van razende kritiek zijn wapen.
De vrouw probeert haar vader zo veel mogelijk te vermijden, en probeert stil te zijn als hij aanwezig is, in de hoop dat hij haar niet in de gaten zal hebben.
Eerst kan ze beginnen met zich te schamen. Daarna gaat ze daardoor vermijden om met anderen te praten. Ten slotte wil ze niet dat ze weten wat er gebeurt.
Deze situatie is complexer. Ze voltrekt zich immers in een niet gekozen relatie. In dit voorbeeld, met een ouder, je kunt je ouder niet kiezen. In die situatie heb je een geschiedenis waar je niet dezelfde kracht van de onafhankelijkheid hebt als je als een volwassene kan hebben.
Echter, wanneer ze probeert om onzichtbaar te worden, begint er een cyclus van depressie en schaamte.
Deze cyclus kan dan buiten het huis en in andere gebieden van haar leven, waar ze niet misbruikt worden uitgevoerd.
Dit kan bijdragen aan gevoelens van depressie, isolatie en hulpeloosheid. In werkelijkheid, kan ze niets aan haar ouders veranderen. Ze kan echter wel werken aan haar eigen veiligheid en bescherming.
Hoe om te gaan met aangeleerde hulpeloosheid?
Als je voor een lange tijd met een persoon die lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis hebt geleefd, kan je gevoel van eigenwaarde een zware duik hebben genomen.
Je kunt veel van je energie en aandacht aan de andere persoon hebben besteed. Dat was dikwijls in een poging om hun gedrag te veranderen. Het kan zijn dat gevoel van machteloosheid, hopeloos en hulpeloosheid toeslaat.
Het is echter belangrijk om te onthouden dat, terwijl je bijna geen controle of invloed op de andere persoon kan hebben, je nog steeds volledige controle en invloed heeft op je eigen gedrag.
Je moet proberen om de focus weg te krijgen van de andere persoon. Je brengt de focus naar jz eigen “dingen” doelen, passie, zelfzorg enz. kijken.
Anders loop je veel kans dat je depressief gaat worden.
Dit betekent dat om mentaal gezond te blijven, moet je om te beginnen meer onafhankelijkheid van de persoon hebben die handelt met een narcistische psychische aandoening.
Je moet je stoppen op zoek te gaan naar hun goedkeuring voor je beslissingen. Je kunt stoppen met het verzoek om toestemming om voor jezelf te zorgen. Stop met hen het voortouw te laten nemen in je relatie.
Namelijk als je degene bent die geestelijk gezond bent, moet je degene zijn die de beslissingen over wat het beste is voor jezelf nemen.
Dit klinkt egoïstisch. Veel niet-PD (persoonlijkheidsstoornis) voelen ongemak of weerstand als ze voor het eerst echt voor zichzelf gaan zorgen en beslissen. Ze kunnen zich schuldig of schaamte voelen wanneer ze een narcistische partner of ouder “verlaten” of “verwaarlozen”.
Erger nog, de persoon met de narcistische stoornis kan negatief reageren op elk onafhankelijk denken. Hij kan beginnen om de niet PD te beschuldigen van het niet geven van hulp. Misschien nog erger het beschuldigen van hen te verlaten. Dat is immers hun grootste angst.
Als je het gevoel van tegenzin, schuld of angst hebt om op te komen voor jezelf is het belangrijk om te onthouden dat door de zorg voor jezelf je niet zelfzuchtig handelt.
Integendeel, dan doe je het meest liefdevolle wat je kan voor de persoon met de ziekte.Immers, geen geestelijk gezond persoon zou willen dat een geliefde zichzelf verwaarloost of zelf ziek of machteloos wordt.
Dat leidt er alleen toe dat twee mensen ziek worden.
Hoe hulpeloos voelt je zich in uw relatie met de narcist op een schaal van 0 tot 10?
Zelf-vergeving om de schuldgevoelens kwijt te geraken door de narcist ingeplant.
Het is liefde als de persoon zich opent voor jou.
Wat je droomt met anderen kan realiteit worden na narcistisch misbruik.
Narcistische vlooien als je wilt veranderen na misbruik.dl2
De kameraad van de narcist is onder zijn of haar controle! Deel 2
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren