“Ik heb dit niet gewild. Ook kan ik je niet genezen. Ik kan er geen controle over krijgen.”
In het begin kunnen deze ideeën lijken een individu zonder persoonlijkheidsstoornis te beperken in termen van vermindering van hoeveel macht ze hebben om een narcist te genezen in hun leven.
Deze regels zijn veel meer bevrijdend om een niet-gestoorde persoonlijkheid die hen herinnert en ontdekt dat ze niet langer verantwoordelijk zijn voor een andere persoon. Niet narcisten zijn pas echt verantwoordelijk voor hun eigen acties en gedragingen.
JIJ kan geen narcist(e) genezen is de “Non Mantra”.
Het komt vaak voor dat slachtoffers van misbruik zichzelf de schuld geven voor het misbruik.
Zij kunnen beginnen zich af te vragen “wat heb ik gedaan om hem / haar zo boos te maken?” Het is logisch om te veronderstellen dat alles een oorzaak en gevolg heeft. Dus als iemand je slecht behandeld heb je misschien iets gedaan dat je dat verdient.
Echter, mensen die lijden aan persoonlijkheidsstoornissen vertonen vaak dissociatie. Bij dissociatie is hun perceptie van wat echt is en wat niet, vertekent door de schommelingen in de stemming.
De persoonlijkheidsstoornis kan dus het gevolg zijn van een hechtingsprobleem in zijn of haar jeugd.
En het is dus niet omdat je met 2 bent dat jij dan een persoonlijkheidsstoornis hebt. Wil is er het gevaar dat je je gaat aanpassen stap per stap zonder dat je het merkt, aan de narcist.
Bovendien, mensen die anderen misbruiken zijn vaak op zoek naar rechtvaardiging voor hun gedrag. Steeds wordt duidelijk dat een handig excuus meestal te vinden is in de onvolkomenheden van het ongelukkige slachtoffer. (projectie)
Ik vind dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden en iedereen moet verantwoordelijk worden gehouden voor zijn of haar eigen gedrag. Het is dus aan een narcist zelf om de verantwoordelijkheid te nemen om te genezen.
Dit geldt ook voor mensen die lijden een vorm persoonlijkheidsstoornissen en degenen die dat niet doen. Dit betekent dat niemand verantwoordelijk is voor het veroorzaken van het gedrag van een ander.
Wat is dan de kern van die narcistische persoonlijkheidsstoornis?
Een narcist(e) heeft bij gebrek aan een zelf geen consequente en/of consistente voorkeuren of antipathieën, voorspelbaar gedrag of of specifieke kenmerken.
Die veranderen van dag tot dag, van uur tot uur, zelfs van seconde tot seconde. In feite hebben ze verschillende tegengestelde voorkeuren te gelijk. Daarmee brengen ze je ongetwijfeld in verwarring, absorberen ze je aandacht. Brengen ze je in een hypnotische afhankelijkheid.
Het is niet mogelijk om de narcist(e) te kennen.
Er is daar niemand.
Als je geen heel sterke therapeut bent geschoold en ervaren in narcisme word je meedogenloos gemanipuleerd.
De narcist(e) was geconditioneerd. Vanaf zijn vroege leeftijd is hij of zij geprogrammeerd door misbruik en trauma. Op die manier kun je het onverwachte verwachten. Waarschijnlijk was zijn vader bovendien een boosaardige narcist(e). Daardoor werd hij of zij zondebok in zijn vroege ontwikkeling, waardoor geen hechting ontstond.
Daardoor ontstond een patroon van onsamenhangende gebeurtenissen die voor het kind zeer onzeker en chaotisch waren. Niemand was te vertrouwen, ook de realiteit niet.
Zijn wereld was in een ongecontroleerde beweging. Daarin waren soms sadistische en verschillende wispelturige verzorgers. Ook de leeftijdsgenoten waren vaak bezig met willekeurig gedrag. Je mag er niet vanuit gaan dat omdat je de oorzaak van de narcist zijn probleem kent, dat je een narcist kunt genezen. Voor de narcist betekent begrip met hem zwakte en zwakte moet worden uitgebuit.
In alle geval doordat er een complexe structuur was kon het kind zich er niet aan vasthouden. In die complexe structuur liep het kind verloren. Doordat het kind geen begrip voelde en bevestiging op een samenhangende manier was het getraind om zijn ware zelf te verloochenen. Op den duur koesteren het kind een valse zelf.
De narcist(e) heeft zichzelf uitgevonden als afweermechanisme en vergoeding. Hij ziet geen probleem bij het opnieuw uitvinden van dat wat hij of zij in de eerste plaats heeft ontworpen.
De Narcist(e) is zijn eigen maker.
De narcist(e) denkt dat de wereld is zoals hij of zij die ziet. In de wereld kunnen geen anderen bestaan met andere visies. Andere voorkeuren en andere gevoelens zijn niet toegelaten.
Daarom zijn grootsheid.
Bovendien is de narcist(e) een man voor alle seizoenen, voor altijd aanpasbaar. Hij of zij is voortdurend imiterend en emulerend. Hij is net als een menselijke spons, een perfecte spiegel, een niet-entiteit. Tegelijkertijd is hij of zij alle entiteiten samen.
Daarom dat hij of zij bijwijlen charmant kan doen. En denkt de narcist(e) dat hij of zij de wereld naar zijn hand kan zetten als de andere zich aan zijn visies, doelstellingen en wensen onderwerpt.
De narcist(e) wordt het best beschreven door de zin van Heidegger: “Being and Nothingness”.
In dit reflectievacuüm, dit zuigende zwarte gat, trekt de narcist(e) de bronnen van zijn narcistische aanbod aan om ondersteuning te hebben en om leveranciers te hebben voor zijn behoeften te vervullen. (meestal korte termijn bevrediging)
Voor een waarnemer lijkt de narcist(e) gebroken of discontinu te zijn.
Pathologisch narcisme is te vergelijken met de Dissociatieve Identiteitsstoornis (vroeger de Multiple Personality Disorder).
Per definitie heeft de narcist(e) minstens twee zelven.
Zijn persoonlijkheid is erg primitief en ongeorganiseerd.
Leven met een narcist(e) is een misselijkmakende ervaring, niet alleen vanwege wat hij of zij is — , maar vanwege wat hij of zij NIET is.
Hij of zij is geen volledig gevormde mens – maar een duizelingwekkend caleidoscopische galerij van kwadratische beelden, die naadloos in elkaar versmelten.
Het is ongelooflijk desoriënterend.
Het is ook buitengewoon problematisch.
Beloften van de narcist(e) worden gemakkelijk door hem afgewezen.
Zijn plannen zijn kortstondig.
Zijn emotionele banden zijn schijn, fake en oppervlakkig. Iedereen in zijn omgeving wordt beschouwd als zijn bezit en elke afwijking daarvan maakt hem razend jaloers.
De meeste narcisten hebben één eiland van stabiliteit in hun leven (echtgenoot, familie, hun carrière, een hobby, hun religie, land of idool) – gebeukt door de turbulente stromingen van een verward bestaan.
Emotioneel investeren in een narcist(e) is dus een zinloze, nutteloze en zinloze activiteit. Een narcist proberen te genezen is zinloos.
Voor de narcist(e) is elke dag een nieuw begin, een jacht, een nieuwe cyclus van idealisering of devaluatie, een nieuw uitgevonden zelf.
Er is geen accumulatie van goodwill omdat de narcist(e) geen verleden en geen toekomst heeft. (behalve een psychiatrisch zo niet een crimineel.)
Hij of zij neemt een eeuwig en tijdloos geschenk in.
Hij of zij is een fossiel gevangen in de bevroren lava van een vulkanische jeugd. De narcist(e) houdt geen afspraken, houdt zich niet aan wetten, beschouwt consistentie en voorspelbaarheid als vernederende eigenschappen.
De narcist(e) heeft een hekel aan kiwi op een dag — en verslindt het hartstochtelijk de volgende dag. Hij of zij kan zijn kinderen het ergste verwijten, om hen daarna voor te stellen om een feestje te bouwen.
Ik kan dit niet genezen.
Het is heel gebruikelijk voor niet-PD’s om te proberen te zoeken naar een genezing of een behandeling voor hun geliefden om te proberen om hun gedrag te herstellen terug naar een gezond niveau. Een narcist genezen kan een obsessie worden.
Hoewel dit een nobele gedachte is, ontkent het wat wetenschappelijk bewijs ons leert dat er geen remedie bekend is voor persoonlijkheidsstoornissen op dit moment.
Als je dus zoekt naar een remedie zal dat meestal leiden tot frustratie van de kant van de niet-persoonlijkheidsgestoorde. Uiteraard stelt de niet narcist zich daardoor open voor teleurstelling.
Anderzijds zal de persoonlijkheid gestoorde individu zich vaak geïrriteerd voelen. De narcist voelt zich ontkracht door de maatregelen die door hun goed bedoelende adviserende dierbaren tegen hen worden genomen.
Ik kan daarover geen controle krijgen.
Hoewel er geen regelrechte genezingsmethodes bestaan, zijn er wel enige vorm van behandeling programma’s om te helpen persoonlijkheidsstoornis individuen om een betere kwaliteit van leven te bereiken voor zichzelf en hun geliefden.
Het is echter ook vaak dat mensen die last hebben van een narcistische persoonlijkheidsstoornis de behandeling vermijden. Meestal weigeren ze te erkennen dat ze een probleem hebben.
In deze situaties is het gebruikelijk dat familieleden, echtgenoten en partners proberen om ze te vleien in behandelprogramma’s. Iedereen probeert om het hen gemakkelijker te maken zodat ze succesvol zijn in deze programma’s.
Echter, een succesvolle behandeling vereist bijna altijd de volledige inzet van de persoon die lijdt aan de narcistische persoonlijkheidsstoornis.
De inspanningen van anderen die dicht bij de narcist(e) staan om kunstmatig resultaat te produceren in deze situatie leidt vaak tot de creatie van ontgoocheling voor de niet-PD.
Hebt u enige ervaring met een narcist(e) therapie aan te bevelen? Hoelang volg je reeds therapie? Hoe waren de resultaten? Hoe werd u bij die therapie betrokken?
Laat het ons weten in de commentaren hieronder. Delen van dit artikel betekent de ondersteuning voor slachtoffers van narcisten.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren