Sommigen hebben het gevoel dat ze een probleem hebben met dit “verantwoordelijkheid nemen voor wat er met me is gebeurd”, een deel van ons programma over zelfgenezing. Als het misbruik in een narcistische familie plaats had van kinds af kun je moeilijk verantwoordelijk zijn.
“Persoonlijke verantwoordelijkheid gaat over erkennen en willen genezen. Het betekent identificeren en accepteren: Heb ik dat misbruik in mijn leven aangetrokken, onderhouden en toegestaan? “
“Wat is het in me dat dit misbruik in een narcistische familie heeft aangetrokken?”
Dat gaat niet over heb ik schuld! Natuurlijk heb je geen schuld, voor je zeven jaar neem je alles zonder kritisch nadenken in je op, wat er bij je voornaamste zorgfiguren gebeurt.
Ook de spiegelneuronen zorgen ervoor dat je verlangens en gedragingen worden gevormd. Daarnaast is het epigenetisch erg belangrijk hoe je familiegeschiedenis is verlopen want dat ze in onze genen.
Ik geloof echter niet in genetisch determinisme. We zijn wel beperkt door de context waarin we leven, voor mensen in armoede en discriminatie is dat structurele onderdrukking die hun mogelijkheden beperkt en hen van bij het begin in complex traumatische situaties kan plaatsen.
Mijn geschiedenis over misbruik in een narcistische familie!
Nu was mijn misbruik niet zozeer een narcist die ik in mijn leven ontmoette. Het waren mijn ouders en mijn broers en zussen. Niet iemand waar me ik tot aangetrokken voelde. Het was waar ik in geboren was.
Het is pas toen ik daar probeerde te ontsnappen dat ik trouwde met iemand die weinig interesse voor me had. Hij vond het zelfs niet nodig om mee de huwelijksviering te organiseren.
“Wat was het met me dat dit misbruik in een narcistische familie heeft laten voortdurend en toegestaan heeft?”
Toen hebben mijn ouders me gehersenspoeld, vooral mijn moeder en broer. Ze hebben me geprogrammeerd (ook over God en mijn religie) en de wonden in me gemaakt.
Eerst als een kind dan later als een vrouw volgens de christelijk visie van niemand klaagt over zijn ouders, je moet naar je ouders luisteren en ze kunnen geen kwaad doen.
Ondersteun je hun lastercampagne?
Maar ik klaagde en ik vocht terug wat gewoon hun lastercampagne van me ondersteunde dat ik een onbeschoft, opstandig en problematisch kind was en later een problematische vrouw.
Je paspoort naar de hemel staat onder hun voeten. Je bent meteen slecht in de ogen van iedereen als je iets slechts zegt over je ouders. In mijn geval steunde ik mijn vader tegen de pesterijen van mijn moeder en andere familieleden in.
De traditioneel christelijke theologie waarop deze maatschappij is gebaseerd, zegt dat je je ouders moet gehoorzamen. Maar een beter begrip van het geheel van de bijbel laat juist zien dat je de band met je ouders moet snijden en dat alles op “de liefde voor God” dient geënd te worden.
En narcisten zijn goed, al hun vrienden en mensen die ze me toestonden om in contact te komen waren hun narcistische vrienden of bedrogen elkaar.
Ze wilden me helemaal geïsoleerd gehouden van de buitenwereld. Ik mocht nooit een vriend hebben! Ik kreeg geen enkele kans om hulp of validatie te krijgen. Bovendien slaagden ze erin om overuren te maken om me te breken. Toen de daden van mijn ex uit kwamen kreeg ik van geen één steun want hij was precies hun kandidaat geweest.
Daarnaast zullen ze het niet begrijpen waarom ik emotioneel onafhankelijk wil zijn.
Je moet op zijn minst je ouders regelmatig bellen en met ze praten, zeggen ze. Je ouders houden van je. Het is alsof ze doof zijn. Hetzelfde met je familie.
Ik heb gehoord dat je vooral van misbruik in een narcistische familie moet onttrekken.
Maar als je vraagt aan andere gelovigen wat ze vinden van misbruik binnen de familie, dan ondersteunen ze je wel. Sommige vrienden vertellen over misbruik in kloosterorden destijds. Ze begrijpen maar al te goed dat ouders je kwaad kunnen doen en ook proberen je te vernietigen als je er tegen in gaat. Het kan niet wat sommige ouders met hun kinderen doen.
Ze kunnen van je financieel profiteren en je emotioneel klein houden met dreigementen van zelfmoord. Als je hun weg niet volgt kunnen ze je onterven.
Had je een kans om te beseffen wat er gaande was?
Hoe ik het ook bekijk, ik geloof dat ik geen kans heb gehad om te beseffen wat er gaande was of om eruit te komen. Elke poging die ik deed om te ontsnappen werd op velerlei manieren vakkundig gesaboteerd. Veel van mijn familieleden zijn deze karakterloze mensen; sommige zijn echt heimelijk. Ik heb wel een prachtige pleegzus.
Ik had geen bondgenoot om me heen. Mijn realiteit was volledig onder controle en ik werd gegaslight. Onmogelijk om de waarheid te zien of iets te begrijpen. Ik kan geen details over deze situatie geven, dus ik wil alleen maar zeggen dat mijn hele leven thuis een hel was, behalve als ik alleen was met mijn vader. Ik kon niet achterhalen waarom of hoe ik het moest oplossen, alhoewel ik alles probeerde wat ik kon.
De meeste mensen, die professioneel zijn geweest, onafhankelijk leven en voor zichzelf zorgen met vrienden in hun leven, zijn verwoest en op de knieën gevallen door een narcist die ze hebben ontmoet en waarin ze romantisch zijn verstrikt geraakt. Daarom is het belangrijk om het romantische ideaal van een relatie door te prikken.
Dus kun je je voorstellen hoe het voor mij was, omringd door hen allemaal van kindsbeen af misbruikt, allemaal in een samenleving die hen helpt een vrouw volledig geïsoleerd en gecontroleerd te houden?
Lijden of geestelijk ziek worden.
De meeste kinderen om me heen die als zondebok werden beschouwd zoals ik toen ik thuis, was lijden er onder. Van alleen wonen was geen sprake. Ik kreeg alleen maar 5 % van wat ik verdiende als zakgeld. De rest ging naar mijn broer en zus voor hun studies. Ik was diegene die niet verwacht werd.
Ofwel zijn ze nog steeds zonder enig idee van wat er met hen gebeurt of ze zijn geestelijk ziek geworden. Sommigen in de familie hebben zelfmoord gepleegd.
Ik ben een wonder. Ik ben gelukkig.
Maar nadat ik op mijn 43e wist te ontsnappen, lijd ik nog aan de gevolgen van het misbruik, waaronder agressie buien. Mijn emotioneel eten is voorbij, waardoor ik 38 kg heb kunnen afvallen.
Ik werk hard om te herstellen en nu krijg ik te horen dat ik niet zal kunnen herstellen als ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn aandeel daarin.
Kan iemand me alsjeblieft helpen om te begrijpen welk deel “ik” in mijn mishandeling had en wat ik deed om het te “onderhouden”.
Heb je enige suggesties of antwoorden hierop, dan hoor ik ze graag van je in de commentaren.
Gebruik misschien de commentaren om elkaar te steunen!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren