Het concept van mind-mindedness en mind-minded ouderschap.
Helpt het verhelderend praten met kinderen om als ouder een band te scheppen en te leren?
Mind-minded ouderschap is een benadering die de onafhankelijke gedachten en gevoelens van kinderen herkent.
Where mind-mindedness comes from
Ouders gaan ervan uit dat het gedrag van hun kinderen zinvol is. De meeste ouders, behalve narcisten stemmen af op de emoties, verlangens en interesses van hun kinderen. Ze doen dit haast op natuurlijke manier.
Ze lezen nauwkeurig de communicatieve signalen van hun kinderen en praten met kinderen over de binnenwereld van de kinderen.
De aanpak houdt verband met belangrijke ontwikkelingsvoordelen, zoals het smeden van veilige gehechtheidsrelaties, sterkere sociale vaardigheden en zelfs betere zelfbeheersing.
Is het ooit te vroeg om daarmee te beginnen? Is het ooit te vroeg om een kind als gesprekspartner te behandelen en naar betekenis te zoeken in wat hij zegt of doet?
Psychologen Elizabeth Meins en Charles Fernyhough zeggen nee. Er is zelfs reden om aan te nemen dat deze aanpak vooral belangrijk is tijdens het eerste jaar van een baby (Meins et al 2012, Cheng et al 2018).
Tijd nemen voor je kind.
Baby’s gedijen wanneer hun ouders aannemen dat ze een eigen mening hebben Ze voelen zich ook beter als ouders de tijd nemen om erachter te komen wat hun baby’s denken en voelen. In het bijzonder lijken kinderen er baat bij te hebben wanneer ze “mind-minded” ouders hebben die nauwkeurig communiceren over mentale en emotionele toestanden.
Zulke ouders maken wat Meins en Fernyhough ‘gepaste, scherpzinnige opmerkingen’ die toepasselijk zijn zoals een sleutel. Ik zie dat je je verveelt met dat speeltje, zou een moeder kunnen zeggen. Klopt dit als gepast, mind-minded praten? Dat hangt ervan af of de baby zich echt verveelt of niet.
Wat is er werkelijk aan de hand?
Als hij interesse toont – naar het speelgoed staren, ernaar grijpen – is de opmerking niet gepast. Om ouderlijk opvoeding te oefenen, moeten zorgverleners meer doen dan praten over gedachten en gevoelens. Ze moeten opmerkingen maken die zijn afgestemd op wat er echt aan de hand is.
Het is een belangrijk onderscheid, want gepast, mind-minded praten in de vroege kinderjaren voorspelt enkele ontwikkelingsresultaten. Hier zijn de details. Bewijs dat mind-minded ouderschap kinderen helpt veilige gehechtheid te ontwikkelen.
Het lijkt misschien dwaas om het gebabbel van een baby te behandelen als een zinvol gesprek.
Maar in 1998 merkte Elizabeth Meins iets op: moeders die dit deden – moeders die de neiging hadden om betekenis toe te schrijven aan de vroege vocalisaties van hun kinderen – hadden meer kans op kleuters die veilig gehecht waren (Meins 1998).
In vervolgonderzoek keken Meins en haar collega’s naar baby’s van 6 maanden die met hun moeders speelden, en toonden ze voorbeelden van spontaan, geestverwant praten (Meins et al 2001).
De onderzoekers waren vooral geïnteresseerd in gepaste opmerkingen, d.w.z. moedertaal die een juist begrip onthulde van wat een baby echt voelde.
Hechting en mind-mindedness gesprekken.
Zes maanden later testten de onderzoekers de gehechtheidsrelaties van de baby’s. Ze vonden een duidelijke relatie tussen mind-minded ouderschap en gehechtheid. Moeders die frequenter, gepaste opmerkingen maakten na 6 maanden hadden meer kans op veilig gehechte baby’s na 12 maanden.
Andere studies hebben bevestigd dat vroege mind-minded praktijken de veiligheid van gehechtheid voorspellen (Laranjo et al 2008; Meins et al 2012). Passende mind-minded opmerkingen zijn gekoppeld aan veilige bijlagen bij zowel vaders als moeders (Lundy 2003). Ze zijn ook gekoppeld aan beveiligde bijlagen bij dagopvangaanbieders.
Geestige opmerkingen.
Toen onderzoekers in Nederland driejarigen observeerden in kindercentra, ontdekten ze dat kinderen vaker veilig aan een verzorger gehecht zouden zijn als hij of zij frequente, geestige opmerkingen maakte (Colonnesi et al 2017). Bewijs dat mind-minded opvoeden kinderen helpt om sociaal onderlegd te worden.
Geavanceerd redeneren.
Naast veilige gehechtheid, hebben kinderen met mind-minded ouders ook meer kans om geavanceerd te redeneren over de mentale toestanden van andere mensen – wat psychologen “theory of mind” – vaardigheden noemen. Hoe meten onderzoekers dit?
Een belangrijke test is de valse geloofstaak, die een kind vraagt om onderscheid te maken tussen wat echt waar is en wat een andere (verkeerde) persoon gelooft dat waar is. Overweeg deze valse geloofstaak bijvoorbeeld, beheerd door Meins en Fernyhough (1999).
Charlie the Crocodile.
Ze vroegen 5-jarigen om naar een poppenspel te kijken en vervolgens enkele vragen te beantwoorden.
De show begon met Charlie the Crocodile alleen op het podium. Hij schonk een melkpak leeg en vulde het met frisdrank.
Hierna arriveerde Penny de Penguin. Ze was er niet geweest om Charlie’s acties te zien.
De onderzoekers vertelden kinderen dat Penny van melk houdt, niet van frisdrank. Toen vroegen ze aan kinderen om te voorspellen hoe Penny zou voelen wanneer ze het melkpak voor het eerst zag.
Zou Penny blij of verdrietig zijn? Hoe zou Penny zich voelen nadat ze in de doos keek en ontdekte dat er frisdrank en geen melk in zat?
Sommige kleuters voorspellen correct de gevoelens van Penny.
Dat wil zeggen dat ze eerst gelukkig zou zijn en vervolgens teleurgesteld en dat deze kinderen eerder geneigd waren om passende, geestige opmerkingen te horen toen ze jonger waren.
De resultaten zijn gerepliceerd door andere onderzoeken.
In één onderzoek observeerden onderzoekers bijvoorbeeld dat moeders speelden met hun 12-maanden oude baby’s, en merkten op hoe vaak ouders passende, geestige opmerkingen maakten.
Daarna beoordeelden ze de theorie van de mentale vaardigheden toen de kinderen 4 jaar oud waren. Passende, mind-minded gesprekken op 12 maanden voorspelden de beheersing door een kind van de valse geloofstaak op 4-jarige leeftijd (Laranjo et al 2014).
In een vergelijkbaar ontworpen onderzoek ontdekten onderzoekers dat gepast mind-minded praten in de kindertijd, op 51 maanden, zowel het emotionele begrip van een kind voorspelde als zijn of haar uitvoering van een valse geloofstaak (Centifanti et al 2015).
En ander onderzoek heeft aangetoond dat het vroege gebruik door een moeder van geschikte, geestige opmerkingen het mentale perspectief van haar kind voorspelt – vaardigheden aangrijpend tijdens de kleuter- en vroege lagere schooljaren (Meins et al. 2003; Taumoepeau en Ruffman 2008; Meins et al. 2013; Kirk et al 2015).
Ontwikkeling van de geest.
Is het echt de kwestie die ertoe doet? Of de houding? Rory Devine en Clair Hughes pakten deze vraag aan in een recente studie van de theorie van de ontwikkeling van de geest.
De onderzoekers volgden 117 kleuters en hun ouders gedurende 13 maanden. Ze maten zowel ‘mentale ouderpraat’ als ‘neiging van ouders om kinderen te zien als mentale agenten’ (Devine en Hughes 2017). Ze testten ook het begrip van kinderen over valse overtuigingen.
Welke opvoedingsvariabele had meer impact op de uitkomsten van het kind? Het bleek dat alleen het praten – praten over gedachten en emoties – een betere theorie van de mentale vaardigheden voorspelde.
Hoe zit het met de oorzaak?
Deze studies rapporteren alleen correlaties. Ze laten ons niet toe om te concluderen dat mind-minded ouderschap ervoor zorgt dat kinderen veiliger gehechtheden vormen of een betere theorie van mentale vaardigheden ontwikkelen.
Misschien weerspiegelen deze uitkomsten bepaalde genen die ouders delen met hun biologische kinderen, genen die de ontwikkeling van alle drie de verschijnselen vergemakkelijken – mind-mindedness, gehechtheidsbeveiliging en mind-reading in de vroege kindertijd.
Gedeeld effect.
Als dat zo is, is mind-mindedness niet zozeer de oorzaak van gehechtheidsbeveiliging en vroege vaardigheid in de valse geloofstaak. Het is een gedeeld effect.
Maar er is bewijs tegen. In de hierboven genoemde studie over kinderopvang waren kleuters niet genetisch gerelateerd aan hun verzorgers. Maar de correlatie – tussen mind-minded opmerkingen en veilige gehechtheid – was er wel. (Colonnesi et al 2017).
En een tweelingstudie – met behulp van de tools van gedragsgenetica – vond dat genetische factoren een verwaarloosbare invloed hadden op de ontwikkeling van theorie van mentale vaardigheden (Hughes et al 2005).
Mentaliseren.
Bovendien pleiten een aantal punten ervoor dat kinderen hun mentale perspectief bijstellen – door blootstelling aan mentale praat.
Wanneer onderzoekers bijvoorbeeld de ontwikkeling van kinderen met broers en zussen hebben gevolgd, hebben ze een veelbetekenend patroon gevonden: het hebben van een oudere broer of zus faciliteert de ontwikkeling van theory of mind.
Het hebben van een jongere broer of zus niet. Dit is wat we verwachten als kinderen leren van de mentalistische taal van oudere, meer sociaal onderlegde mensen als ze spelen (Ruffman et al 1998).
Het cross-culturele bewijs is ook suggestief.
In culturen waar praten over mentale toestanden wordt ontmoedigd, vertonen kinderen grote vertragingen in de ontwikkeling van theory of mind (Mayer en Träuble 2013; Mayer en Träuble 2014). Ze komen daar uiteindelijk, maar het kan jaren duren.
En onderzoekers hebben ten minste één gerandomiseerd, gecontroleerd experiment op dit onderwerp uitgevoerd. Na het verkrijgen van baseline metingen van valse geloofstaakprestaties bij sommige 3-jarigen, verdeelden Heidemarie Lohman en Michael Tomasello de kinderen in twee groepen.
Mentale toestandsvoorwaarden?
Kinderen in beide groepen praatten met een volwassene die hen een paar eigenaardige, bedrieglijk ogende voorwerpen liet zien, zoals een pen die de vorm van een bloem aannam. Maar het gesprek verschilde enigszins.
In de ene groep sprak de volwassene met de kinderen over de misleidende aard van de objecten, met behulp van termen als ‘denken’ en ‘weten’. De volwassene kan bijvoorbeeld vragen: “Wat denk je dat dit is? … Je dacht dat het een bloem was ….”
In de andere groep sprak de volwassene over de objecten, maar maakte geen gebruik van mentale toestandsvoorwaarden (“Wat is dit? … Het is een bloem … U kunt ermee schrijven …”)
Na deze sessies testten de onderzoekers de greep van de kinderen op valse overtuigingen opnieuw. Kinderen met een mentale staatstaal presteerden beter op de taak met valse overtuigingen. Ze toonden ook een beter begrip van het onderscheid tussen uiterlijk en realiteit (Lohman en Tomasello 2003).
Andere voordelen: kunnen mind-minded opvoeding kinderen helpen om zelfbeheersing te ontwikkelen?
In eerste instantie lijkt het misschien een sprong. Maar onderzoek toont aan dat kinderen die veilig gehecht zijn, geneigd zijn betere zelfregulatievaardigheden te ontwikkelen. Ze zijn beter in het beheersen van hun impulsen, het internaliseren van regels en het uitstellen van bevrediging (bijv. Heikamp et al. 2013; Bernier et al 2015).
Het is ook gemakkelijk om te zien hoe de theorie van mentale vaardigheden zou kunnen bijdragen aan zelfcontrole.
Door andere geesten te kunnen begrijpen, kunnen kinderen intenties waarnemen en gedrag voorspellen. Dit maakt het voor hen gemakkelijker om te begrijpen hoe hun pogingen tot zelfbeheersing kunnen worden beloond.
En het leren van de taal van mentale toestanden is nuttig voor zelfbeheersing. Jonge kinderen leren op het goede spoor te blijven door met zichzelf te praten – hardop of intern.
Dus mind-minded opvoeding kan indirecte zelfcontrole vergroten, door veilige gehechtheid en theory of mind te bevorderen. Het kan ook helpen door kinderen bloot te stellen aan taal die ze kunnen gebruiken om hun impulsen en stemmingen te beheren.
Bestaat er onderzoek ter ondersteuning van deze ideeën?
De kwestie van mind-mindedness en zelfbeheersing is niet zo intensief bestudeerd. Maar het onderzoek dat er is, is inderdaad ondersteunend.
In een onderzoek naar Canadese baby’s ontdekten onderzoekers bijvoorbeeld dat moedig ouderschap tijdens de kindertijd betere zelfregulatie voorspelde bij peuters van 18 maanden (Bernier et al 2012).
Zelfcontrole.
En een meer recente studie van Chinese kinderen wees uit dat mind-minded opvoeden na 9 maanden betere zelfcontrole voorspelde toen kinderen 2-3 jaar oud waren.
In het bijzonder waren deze kinderen beter in het beheersen van hun impulsen en meer geneigd om uitstel te geven als dit betekende dat ze in de toekomst een grotere beloning zouden ontvangen (Cheng et al 2017).
Interessant is dat andere factoren – zoals opvoeding van ouders en inkomensniveau – niet voorspellend waren. Evenmin was gevoeligheid van de moeder, de neiging om snel te reageren op de fysieke en emotionele behoeften van een baby belangrijk.
De onderzoekers concluderen dat mind-minded opvoeden – met inbegrip van een goed afgestemd mentaal gesprek – meer toevoegt dan “eenvoudig de behoeften van een kind waarnemen” en het bieden van materiële ondersteuning. ” En dit kan peuters helpen zelfbeheersing te ontwikkelen.
Mind-minded ouderschap: de afhaalmaaltijd.
Sommige gedragsverschillen die we in families tegenkomen, zijn een weerspiegeling van genetische verschillen. Onze genen kunnen ons min of meer in staat stellen bepaalde vaardigheden te ontwikkelen.
Maar er zijn goede aanwijzingen dat opvoeden en geven van zorg ertoe doet. Dit geldt in het bijzonder voor veilige gehechtheid en theorie van mentale vaardigheden.
Mind-minded ouderschap is afstemmen en inzichtelijke opmerkingen maken over mentale toestanden. Het versterkt sociale banden en helpt kinderen de gedachten en gevoelens van andere mensen te begrijpen.
Bovendien is er reden om aan te nemen dat mind-minded opvoeden kinderen kan helpen betere zelfbeheersing te ontwikkelen.
References: Mind-minded parenting.
Adrián JE, Clemente RA, and Villanueva L. 2004. Mothers’ use of cognitive state verbs in picture-book reading and the development of children’s understanding of mind: a longitudinal study. J Genet Psychol. 165(3):293-309.
Bernier A, Carlson SM, Deschênes M, Matte-Gagné C. 2012. Social factors in the development of early executive functioning: a closer look at the caregiving environment. Dev. Sci. 15 12–24.
Bernier A, Beauchamp MH, Carlson SM, Lalonde G. 2015. A secure base from which to regulate: Attachment security in toddlerhood as a predictor of executive functioning at school entry. Dev Psychol. 51(9):1177-89.
Centifanti LC, Meins E, Fernyhough C. 2015. Callous-unemotional traits and impulsivity: distinct longitudinal relations with mind-mindedness and understanding of others. J Child Psychol Psychiatry. 2015 Jul 14. doi: 10.1111/jcpp.12445. [Epub ahead of print]
Colonnesi C, van Polanen M, Tavecchio LWC, Fukkink RG. 2017. Mind-Mindedness of Male and Female Caregivers in Childcare and the Relation to Sensitivity and Attachment: An Exploratory Study. Infant Behav Dev. 48(Pt B):134-146.
Devine RT and Hughes C2. 2017. Let’s Talk: Parents’ Mental Talk (Not Mind-Mindedness or Mindreading Capacity) Predicts Children’s False Belief Understanding. Child Dev. 2017 Nov 8. doi: 10.1111/cdev.12990. [Epub ahead of print]
Dunn J, Brown J, and Beardsall L. 1991a. Family talk about feeling states and children’s later understanding of others’ emotions. Developmental Psychology 27: 448-455.
Dunn J, Brown J, Slomkowski C, Tesla, C and Youngblade L. 1991b. Young children’s understanding of the other people’s feelings and beliefs: Individual differences and their antecedents. Child Development 62: 1352-1366.
Heikamp T, Trommsdorff G, Druey MD, Hübner R, von Suchodoletz A. 2013. Kindergarten children’s attachment security, inhibitory control, and the internalization of rules of conduct. Front Psychol. 4:133.
Hughes C, Jaffee SR, Happé F, Taylor A, Caspi A, Moffitt TE. 2005. Origins of individual differences in theory of mind: from nature to nurture? Child Dev. 76(2):356-70.
References: Mind-minded parenting.
Kirk E, Pine K, Wheatley L, Howlett N, Schulz J, Fletcher BC. 2015. A longitudinal investigation of the relationship between maternal mind-mindedness and theory of mind. Br J Dev Psychol. 33(4):434-45.
Laranjo J, Bernier A, Meins E. 2008. Associations between maternal mind-mindedness and infant attachment security: investigating the mediating role of maternal sensitivity. Infant Behav Dev. 31(4):688-95.
Laranjo J, Bernier A, Meins E, Carlson SM. 2014. The roles of maternal mind-mindedness and infant security of attachment in predicting preschoolers’ understanding of visual perspective taking and false belief. J Exp Child Psychol. 125:48-62.
Lohmann H and Tomasello M. 2003. The role of language in the development in false belief understanding: A training study. Child Development 74: 1130-1144.
Lundy BL. 2003. Father– and mother–infant face-to-face interactions: Differences in mind-related comments and infant attachment? Infant Behavior and Development 26(2): 200-212.
Mayer A and Träuble BE. 2014. The weird world of cross-cultural false-belief research: A true- and false-belief study among Samoan children based on commands. Journal of Cognition and Development 16: 650-665.
Mayer A and Träuble BE. 2013. Synchrony in the onset of mental state understanding across cultures? A study among children in Samoa. Int. J. Behav. Dev. 37: 21–28 .
Meins E. 1998. The effects of security of attachment and material attribution of meaning on children’s linguistic acquisitional style. Infant Behavior and Development 21 (2): 237-252.
Meins E, and Fernyhough, C. 1999. Linguistic acquisitional style and mentalising development: The role of maternal mind-mindedness. Cognitive Development 14: 363-380.
References: Mind-minded parenting.
Meins E, Fernyhough C, Arnott B, Leekam SR, de Rosnay M. 2013. Mind-mindedness and theory of mind: mediating roles of language and perspectival symbolic play. Child Dev. 84(5):1777-90.
Meins E, Fernyhough C, de Rosnay M, Arnott B, Leekam SR, and Turner M. 2012. Mind-Mindedness as a Multidimensional Construct: Appropriate and Nonattuned Mind-Related Comments Independently Predict Infant–Mother Attachment in a Socially Diverse Sample. Infancy 17(4): 393-415.
Meins E, Fernyhough C, Fradley E, and Tuckey M. 2001. Rethinking maternal sensitivity: Mothers’ comments on infants’ mental processes predict security of attachment at 12 months. Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Discipline 42: 637-648.
Meins E, Fernyhough C, Wainwright R, Clark-Carter D, Das Gupta M, Fradley E, Tuckey M. 2003. Pathways to understanding mind: construct validity and predictive validity of maternal mind-mindedness. Child Dev. 74(4):1194-211.
Sabbagh MA and Seamans EL.2008. Intergenerational transmission of theory-of-mind. Dev Sci. 11(3):354-60.
Talwar V and Lee K. 2008. Social and cognitive correlates of children’s lying behavior. Child Development 79(4):866-81.
Taumoepeau M and Ruffman T. 2008. Stepping stones to others’ minds: maternal talk relates to child mental state language and emotion understanding at 15, 24, and 33 months. Child Dev. 79(2):284-302.
Gezien narcistische ouders vooral bezig zijn met zichzelf is het waarschijnlijk dat ze heel weinig mind-minded ouderschap aan de dag leggen. Dat belemmert het kind in zijn groei.
Heb je vragen over complex trauma of andere? We antwoorden graag.
Sterke Suggesties om te lezen.
Parenting and Theory of Mind. Hardcover
Parenting en Theory of Mind vertegenwoordigt de combinatie van twee belangrijke onderzoeksliteratuur in de kinderpsychologie.
Eén is lang. De vraag hoe kinderen het best kunnen worden opgevoed, is vanaf het moment dat de psychologie zich als een wetenschap begon te ontwikkelen, een centraal thema voor de psychologie geweest.
De andere onderzoeksliteratuur is veel jonger, maar groeit snel. Theory of mind (ToM) heeft te maken met begrip van de mentale wereld – wat mensen (kinderen in het bijzonder) weten of denken over mentale verschijnselen zoals overtuigingen, verlangens en emoties.
Een belangrijke vraag die onderzoek naar TOM-adressen is, waar komen de ToM-vaardigheden van kinderen vandaan
Hoe bepalen de ervaringen van kinderen hun ontwikkeling
Als we de vormende ervaringen kennen die ten grondslag liggen aan ToM, dan kunnen we mogelijk dit belangrijke aspect van ontwikkeling voor alle kinderen optimaliseren.
De laatste 15 jaar of zo hebben zich een snelle uitbreiding van de literatuur over de sociale bijdragers aan ToM ontwikkeld, waaronder honderden studies die zijn gericht op verschillende aspecten van ouderschap.
Deze studies hebben duidelijk gemaakt dat ouders een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan wat hun kinderen begrijpen van de mentale wereld.
Dit is het eerste boek waarin de literatuur over ToM en ouderschap uitgebreid wordt samengevat over wat we weten over hoe ouderschap bijdraagt tot een van de belangrijkste resultaten in cognitieve ontwikkeling en de toekomstige richtingen voor onderzoek in dit groeiende gebied schetst.
Young Children’s Cognitive Development. Interrelationships Among Executive Functioning, Working Memory, Verbal Ability, and Theory of Mind Paperback
Een noodzakelijk onderdeel van de ontwikkeling van de vroege kinderjaren is de ontwikkeling van “theory of mind” (ToM), het vermogen om het perspectief van een andere persoon te nemen.
Het belangrijkste doel van dit boek is om bevindingen van prominente onderzoeksgebieden in de ontwikkelingspsychologie te bespreken en te integreren die doorgaans afzonderlijk worden bestudeerd, maar duidelijk gerelateerd zijn.
Twee voorbeelden zijn of uitvoerende functies een voorloper zijn van ToM of dat ToM understanding de ontwikkeling van executieve functies voorspelt, en in hoeverre het niveau van verbale vaardigheden van kinderen en hun werkgeheugen belangrijke voorspellers zijn van prestaties op zowel executief functioneren als ToM-taken
De hoofdstukken in dit boek geven een gedetailleerd overzicht van de belangrijkste resultaten van dit onderzoek
Eerst wordt de stand van zaken gepresenteerd over het huidige begrip van de relevante constructies (werkgeheugen, ToM, executief functioneren) en hun ontwikkelingsveranderingen, gevolgd door hoofdstukken die handelen over interacties tussen de kernconcepten.
De belangrijkste focus ligt op theoretisch belangrijke relaties tussen determinanten van de cognitieve ontwikkeling van jonge kinderen — beschouwd als “hete” problemen in de hedendaagse ontwikkelingspsychologie.
Gebaseerd op presentaties gemaakt in een internationale workshop, dit boek is verdeeld in twee delen. In het eerste deel presenteren vijf teams van onderzoekers theoretische analyses en overzichten van empirisch bewijsmateriaal over de kernconstructies van geheugen, uitvoerende functies en ToM.
Het volgende deel behandelt het samenspel tussen de kernconcepten die in Deel I worden geschetst met ontwikkelingstrends in de interactie.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren