Ik vind het leuk een blog te schrijven over een van mijn favoriete stemmen op sociale media rond traumaherstel sinds 2019 en over de inhoud van haar laatste boek “How to meet your self”. Ze deelt volledig haar wijsheid over haar visie op zelfgenezing.
Dr. Nicole Le Pera is een klinisch psycholoog van 40 jaar (2023) wonende in Philadelphia, de Verenigde Staten. In de afgelopen jaren voelde ze zich gefrustreerd door de beperkingen van traditionele psychotherapie. Het gevolg was dat ze zich aangetrokken voelde tot een benadering van lichaam, geest en ziel. Daarom dat ze haar de holistische psycholoog noemt.
Ze gelooft dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor onze gedachten, gedragingen en reacties. We hebben daarom de kracht in ons om onszelf te genezen van trauma uit het verleden.
Nu heeft ze kortgeleden haar tweede boek uitgebracht met als titel “How to meet your self”. Haar eerste boek was zo’n succes dat het zelfs in het Nederlands is vertaald. Het zou me niet verwonderen dat men binnenkort haar tweede boek ook in het Nederlands vertaalt. De ondertitel van dit boek is “het werkboek voor zelfontdekking”. Kortom, een werkmethode om zichzelf te ontdekken. De inhoud gaat dus over hoe je identiteit ontdekken.
Nicole beschrijft zichzelf als de holistische psycholoog.
Haar missie is om je te helpen ‘bewust een nieuwe versie van jezelf te scheppen’. Haar miljoenen volgers op Instagram en YouTube houden van haar duidelijke en inzichtelijke posts. Deze hebben het over patronen, overtuigingen en gedragingen identificeren die we misschien willen veranderen.
Nicole’s nieuwste boek is “How To Meet Your Self: The Workbook For Self-Discovery”.
Het is een praktische gids om erachter te komen wie je werkelijk bent en wat je wilt realiseren. Daarom dien je de overtuigingspatronen waarin je vastzit te identificeren. Vervolgens heb je tools nodig om die blokkades te overwinnen.
Er is het feit dat velen van ons het gevoel hebben ‘vast te zitten’ in ons leven. We zijn gestrest, angstig, misschien gaat het in ons werk of onze relaties niet goed. Er is grote spanning in de samenleving met de verschillende crisissen die elkaar opvolgen. Er is veel desinformatie en weinig hebben nog een houvast nu “democratie” weer eens onder spanning staat. En zelfs de wereldvrede bedreigt.
Het kan voelen alsof er iets ontbreekt of kapot is. We weten niet zeker wat dat is en dus geven we onszelf of onze omstandigheden de schuld. Maar Nicole legt uit wat hier echt aan de hand is. Het meeste van wat we denken, voelen en doen is een weerspiegeling van onze vroegere conditionering.
We zitten vast in patronen die we in onze kindertijd hebben gevormd. Die patronen dienen ons niet langer dienen. Ze weerspiegelen niet wie we werkelijk zijn.
We willen niet dat onze kinderen in dezelfde patronen terecht komen. Er is veel gepest op school. Ook het onderwijsbeleid slaagt er niet in de nodige leerkrachten te vinden. En er is veel discussie welke waarden we in het onderwijs willen opvoeden.
Voor velen van ons zijn het onze relaties met onze partners of kinderen die ons kunnen helpen deze patronen eindelijk waar te nemen. Of soms moeten we het dieptepunt bereiken voordat we aan de reis van herkenning en zelfgenezing kunnen beginnen. Hoe je precies die ervaringen uit je kindertijd kunt herkennen die mogelijk je kernovertuigingen hebben gevormd vind je in de groeitaken. De groeitaken zijn geïnspireerd op mijn studie van haar werk en enkele anderen.
Hoe onze overtuigingen zich gedurende het hele leven kunnen manifesteren in fysieke stressreacties en moeilijk te doorbreken gewoonten is één van de onderwerpen dat het boek behandeld.
Gewoonten kunnen zelfsaboterend, destructief gedrag worden waardoor we ons diep ongelukkig of onwel kunnen voelen is een ander onderwerp dat aanbod komt.
En we bespreken Nicole’s definitie van emotionele volwassenheid als het besef dat je kernovertuigingen geen feiten zijn. Je kunt ze terzijde schuiven en veranderen.
Dit is een zeer tot nadenken stemmend artikel over haar en haar boeken. Ik denk dat het je zal doen terugkijken op je kindertijd en nadenken over hoe het zou kunnen hebben gevormd wie je nu bent. Ik wens je veel leesplezier.
Disclaimer: de inhoud van onze website niet bedoeld als vervanging van professioneel medisch advies, diagnose of behandeling.
In het eerste hoofdstuk van “How to meet your self” van Dr Nicole Lepera hebben Jenna en Nicole het over intentie.
Onze bedoeling is een energie die gericht is op ons doel, waardoor we dat doel in werkelijkheid kunnen verwezenlijken. Wanneer we intenties maken, beginnen we een bewuste schepper van onze geleefde ervaringen te worden in plaats van een passieve deelnemer.
Dr Nicole LePera heeft het steeds weer over hoe je kunt beginnen met het stellen van een intentie. Bovendien heeft ze het ook over “hoe je door kunt gaan om getuige te zijn van je eigen kracht”. Ze bespreekt ook in haar boek hoe je tijdens het hele proces aardig voor jezelf kunt zijn. Dit artikel is een geweldige manier om je nieuwe jaar (of nieuwe dag!) te beginnen. Mijn bedoeling is ook om je zin te doen krijgen om het boek “How to meet your self?” aandachtig te lezen.
We zijn gewoontedieren.
Als we willen weten wie we werkelijk zijn, moeten we eerst ons gewoonte-Zelf ontmoeten. We komen allemaal uit een unieke reeks omstandigheden, ervaringen en omgevingen als kinderen. Die omstandigheden hebben ons ontwikkeld tot wie we in de wereld laten zien: een reeks gebruikelijke gedachten, patronen en automatische pilootreacties.
In deze blog hebben we het over hoe je je gewoonte-zelf kunt identificeren. Je leert uit die automatische piloot te breken en de bewuste schepper van je eigen leven te worden.
Hoe consequenter we worden beloond voor bijvoorbeeld doen in plaats van zijn, hoe meer we onszelf nu onderdrukken.
We onderdrukken onze emoties. We onderdrukken onze eigenlijke essentiebasis, onze spirituele expressie. Hoe vaker we onszelf belonen voor wat we doen, hoe meer ontkoppeling we hebben tussen wie we echt van binnen zijn en de rol die we spelen. Er ontstaat een breuk tussen wie we zijn en hoe we onszelf naar buiten presenteren. Hoe groter die ontkoppeling, hoe meer we zullen lijden en worstelen met depressie en met angst. We worstelen met al deze dingen die we diagnoses, symptomen en syndromen noemen. En dit alles komt naar mijn mening voort uit het niet leven vanuit onszelf.”
Het is nog niet zo lang geleden dat ik het vertrouwen, het budget en de tijd kreeg om me te concentreren op de groei van mijn blog.
Het ging vooruit langs vele mislukte pogingen en geleerde lessen. Je zult zien dat ik vandaag meer dan 2300 artikels heb (samen met mijn vrouw). Het zijn artikels die levens veranderen. Ze geven me meer vrijheid dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Schrijven bestond bij mij al heel vroeg, maar dan meer als een dagdroom. Maar online gaan begon 12 jaar terug toen ik online marketing begon te leren en die kennis onmiddellijk online deelde. Ik had toen vooral interesse in persoonlijke ontwikkeling. Dat botste met mijn interesse voor de ontwikkeling in de samenleving en de solidariteit die ik zo belangrijk vind. Het kunnen schrijven op zich, en kunnen publiceren deed me goed. Het is een vervulling van een jeugddroom.
Via persoonlijke ontwikkeling kwam ik al snel op het spoor van complottheorieën. Toch vond ik daar ook veel informatie over hoe je jezelf fysiek en geestelijk gezond houdt. Maar ik miste het verband met hoe het beleid in de samenleving gevoerd wordt om dit fysiek en geestelijk welzijn te ondersteunen.
Via mijn mentor kwam ik tot nieuwe inzichten vanuit de mimetische theorie, en praktijk zoals spiegelneuronen, René Girard. Dit verbonden zijn dat ontbrak, ook bij mezelf kreeg vorm via de gemeenschap waarin ik ben. Daarom dat ik ook daarover begon te schrijven. Zie de categorie bijbels en gemeenschapsvorming, solidariteit, narcisme en autoritarisme. Persoonlijk werd ik getriggerd door de figuur Trump. Ook de antivaxers en de autoritaire politiek, in het algemeen, werkten sterk op mijn heupen. Dat schudde hevig aan mijn waarden.
We maakten niet alleen narcisme mee in ons eigen leven maar ook in onze omgeving.
Daarom dat ik begon te schrijven over narcistische gedragingen en organisatie met veel narcistische gedragingen. Maar ondertussen worstelde ik ook met mijn fysieke en geestelijke gezondheid. Ik ging op zoek naar werktuigen om emotioneel te groeien en te herstellen wat ik stap voor stap kon herstellen en ons gezin op een gezonde basis te helpen ontwikkelen.
Ik heb elke dag moeten werken om mezelf uit depressie en angst te halen. o.a. de band met mijn kinderen. Iets waar ik steeds had opgesteund en nog steeds op leun, zijn boeken. Boeken over persoonlijke ontwikkeling hebben me geholpen om mijn manier van denken te onderzoeken. Want laten we eerlijk zijn, als je gelukkig en succesvol wilt zijn met je blog, moet je ook buiten je blog aan jezelf werken. Toch?
Wat heeft dit te maken met de titel van dit artikel, namelijk Dr Nicole LePera, schrijver van het boek “How to meet your self?”
Haar boek en haar statussen op Instagram zijn toevallig inhoud die me echt uitdaagde om mijn gedachten en denkpatronen te onderzoeken. Haar boek en haar werk hebben een belangrijke rol gespeeld bij het veranderen van mijn manier van denken. Ze is ook bekend als “The Holistic Psychologist”. Haar eerste boek heet “How to Do the Work“. En als je het nu nog niet geraden hebt, het is fantastisch om te lezen.
Ik ga proberen alles over de weg die dr. Nicole heeft afgelegd dat ik weet te beschrijven. Belangrijk is ook te weten hoe ze kwam tot het concept wat ze ‘het werk’ noemt. Dus daar duiken we in. Maar we zullen ook schrijven over hoe trauma, groot of klein, de manier waarop we verschijnen in onze werkzaamheden verstoort. En we zullen schrijven over patronen die ons niet dienen. Ik hoop dat je je daar ook kunt mee identificeren.
Elke dag ben ik erg opgewonden over het materiaal dat in de selfhealerscommunity en op sociale media door dr. Nicole LePera verschijnt. Ik heb er al op mijn blog over gepost. Daarbij ben ik een grote fan van haar materiaal en heel blij met haar nieuwe boek. Het waarom wil ik graag met jullie delen. Ik ga met haar verhaal beginnen want ik wil dat mijn lezerspubliek meer van haar hoort.
Veel van jullie zullen al weten wie dr. Nicole LePera is.
Velen van jullie hebben haar eerste boek dat vertaald werd in het Nederlands via onze website gekocht waarvoor ik je nu bedank. Maar voor sommigen is dr. Nicole LePera gloednieuw. Ik ga het dus hebben over haar verhaal en de stappen in het werk van traumaherstel. Wat ze doet in haar online gemeenschap kan je ook boeien.
LePera maakt iedereen duidelijk dat je stem belangrijk is. Je kunt je stem op een veel publiekere manier uitbrengen. Hoe dat Nicole dat doet, is prachtig en een goed voorbeeld voor mij.
De reis van Nicole LePera begon, eigenlijk, zoals velen van ons, in haar kindertijd.
Ze was een klein mens, echt gefascineerd, gemotiveerd, nieuwsgierig om andere mensen te begrijpen. Wat maakte haar vergelijkbaar met de mensen die ze in haar wereld ontmoette en wat maakte haar anders? Echt, ze wilde de mens begrijpen. Aan de persoonlijke kant van de dingen, zolang ze haar kan herinneren, worstelde ze veel met angst. Ze was letterlijk het kleine meisje dat bang was voor de wereld. Bovendien was ze bang dat er slechte dingen met haar familie zouden gebeuren, echt pijnlijk verlegen. Kortom, ze was bang om zelfs maar de wereld in te gaan.
Aan de ene kant die nieuwsgierigheid en aan de ander kant die verlegenheid. Ze denkt dat begrip van wat het is om te worstelen uit die vroege gedragingen komt. Het bracht haar er al snel toe om een cursus en later een carrière in de klinische psychologie te volgen. Ze wilde echt anderen helpen zichzelf te begrijpen en verandering in hun wereld te maken.
Daarna is het bijna een decennium dat ze in opleiding was tot klinisch psycholoog. Ze opende eindelijk een zeer succesvolle privépraktijk in Philadelphia. Daar begon ze week na week veel klanten te zien. Wat ze besefte, was dat ze haar heel, heel machteloos voelde, samen met haar klanten.
Vastlopen
Steeds opnieuw kwam ze het enige woord tegen dat in sessie na sessie naar voren kwam: ‘Ik voel me zo vastgelopen, Nicole. Er is al dit inzicht. Ik begrijp mezelf echt op dit kernniveau. Toch kan ik geen verandering maken in mijn gedrag en gevoel. Ik kan nieuwe gewoontes niet volhouden. Ik kan oude gewoonten die me niet dienen, niet doorbreken.” Heel eerlijk bij haarzelf, zag ze datzelfde patroon bij haar zelf. Ze had therapie gehad. Ze zat aan de andere kant van de bank. Ook was Nicole in haar eigen behandelingsmethode geweest. Dus ze probeerde echt te begrijpen wat hier aan de hand was.
Hoe kon ze zoveel training hebben, zoveel tools, en toch werkt dit niet echt voor haarzelf en andere mensen?
Wat ze begreep was dat ze een diepe duik in een reis nodig had, haarzelf echt onderdompelen in wat in die tijd nieuwe wetenschap was. Ze onderzocht nieuwe literatuur over het vermogen om verandering teweeg te brengen in zowel onze geest als ons lichaam. Ze begon de focus van haar praktijk echt te verleggen. Ooit zou ze, zoals ze het zou omschrijven, eens werken met de geest, de geest begrijpen, verandering scheppen, anders denken, herkaderen en je leven veranderen. Ze begon te begrijpen dat dat niet succesvol was.
Dus ging ze naar een veel holistischere manier van werken.
Dat begon eerst bij haarzelf. Ze was op haar eigen reis van genezing. Hoe kon ze haar lichaam integreren? Waarvan ze bewust werd, waren verschillende niveaus van ontregeling. Ze werd bewust van de onbalans die ze in haar lichaam had opgeslagen waardoor ze vastzat. Omdat ze zo succesvol kon zijn op haar eigen reis, voelde ze haar erg geïnspireerd om te beginnen met spreken van haar waarheid online. Ze begon online te praten over wat vastzitten voor haar was en hoe het te doorbreken. Hoe ze nu, eindelijk, voor het eerst verandering begon te verkrijgen ten gevolge van wat ze deed, waar ze het werk vond dat moest gedaan worden.
Ze begon te studeren, hoe ga je online? Hoe begin je je verhaal, jezelf en je leermiddelen te delen?
Dat is natuurlijk wat haar motiveerde om de holistische psycholoog te beginnen, om te beginnen te praten over verschillende soorten genezingsreizen, veel meer holistische psychologie.
Ik ben zo blij dat ze dit online heeft gezet, omdat ik weet dat ze miljoenen mensen helpt. En ik moet je zeggen, de reden dat ik haar instagram voor het eerst volgde was dat toen ik besefte dat ikzelf te maken had met depressie en angst zolang ik me kan herinneren.
Bovendien omdat ik geen vooruitgang boekte met alle middelen en methoden die ik gebruikte om van mijn chronische pijnen af te geraken. Door covid was ik nog meer geïsoleerd van mijn kinderen. We verloren toen ook ons lief klein pleegkind, enkele familieleden zaten op de rand. We moesten wel vinden hoe te herstellen.
Ik had verschillende concepten geleerd om trauma te benaderen, o.a. door onze pleegdochter, maar ook na een overval in 2002. 2021 was waarschijnlijk mijn zwaarste jaar ooit. Daar heb ik het over in ons verhaal en in de rubriek pleegzorg.
Ik had al veel werk gedaan, veel geleerd. Maar mijn werk aan mezelf was niet samenhangend. Er waren onmisbare stukken die ik bij dr. Nicole LePera vond.
“Wat betekent het om het werk te doen?”
‘Hoe moet ik het werk doen? Wat ik ook doe, het werkt niet.” “Hoe ziet het eruit om het werk te doen?” Ik struikelde over hoe je het werk moet doen. En dus haar instagram en haar boek sloeg in als een bom.
Ik zou graag willen delen hoe het werk dat je moet doen volgens dr. Nicole LePera verschilt van andere soorten therapie of werk voor persoonlijke ontwikkeling.
Wat “het werk” volgens Nicole LePera betekent, is dat het de dagelijkse aard van verandering benadrukt die verandering vereist.
Dus wat ze bedoelt als ze dat zegt, is dat ze besefte dat de reden waarom zovelen van ons vastzitten, is dat we niet bewust leven. We komen niet elk moment opnieuw opdagen. We zitten niet in een bewust deel van ons brein dat eigenlijk heel krachtig is, de prefrontale cortex. Dit deel van onze hersenen stelt ons in staat de dingen te begrijpen die niet werken, om dit inzicht te begrijpen en te hebben, en het vervolgens in real time toe te passen.
Want waar de meesten van ons, ons dagelijks leven leiden, is eigenlijk wat algemeen bekend staat als de automatische piloot.
Indien we op onze automatische piloot zitten, leven we eigenlijk in onderbewuste gewoonten en patronen die ons vaak helemaal niet dienen; die zijn gemaakt, meestal voor de meesten van ons, in onze kindertijd, in onze vroegste omgevingen; dat heeft ons enorm geholpen om die omgevingen te overleven.
Maar als we groeien, als we veranderen, als we toegang hebben tot meer middelen en meer inzicht, zullen we, als we niet in realtime bewust zijn, doorgaan met het herhalen van de oude gewoonte.
Dus dat is die vastgelopen plek die je echt in jezelf en anderen aan het identificeren bent. Namelijk dat je al dit inzicht hebt, maar in je leven, wanneer je deze gewoonte wil doorbreken of wanneer je nieuwe keuzes wil behouden, vaker wel dan niet, zit je in die automatische piloot. Dat komt helemaal overeen met mijn ervaring.
Dus, wat ‘het werk’ echt betekent, en dit is, volgens dr. Nicole LePera, zelfs van toepassing op degenen onder ons die in therapie zijn, die wel coaches hebben, die een plek hebben waar we misschien een uur per week naartoe gaan om aan onze transformationele reis, wat het ook mag zijn.
Ze gelooft dat het werk moet worden toegepast op het leven buiten dat ene uur per week.
Want nogmaals, dat is waarschijnlijk waar we in onze automatische piloot worden gedropt. We herhalen gewoonten en patronen die ons niet dienen. Dus tenzij we de hele dag door bewust worden, is verandering ongelooflijk moeilijk, zo niet onmogelijk.
Hoe kun je weten dat je op de automatische piloot werkt, en wat moet je daaraan doen? Hoe breng je die wijziging aan?
Die vraag is heel belangrijk omdat de meesten van ons het niet eens weten zegt Nicole. We leven al zo lang op de automatische piloot. Dat is gewoon wie we zijn. Dat is precies wat we denken. Bovendien is dat gewoon hoe we onze dag doorbrengen. Dus de automatische piloot houdt voor de meesten van ons pas echt stand vanaf het moment dat we onze ogen openen. Een van de belangrijkste manieren waarop we het kunnen weten, is wanneer we erg repetitief zijn.
We weten dat we op de automatische piloot zitten.
Vooral wanneer onze gedachten erg repetitief zijn, wanneer we dezelfde gewoonte hebben en daarbij vooral wanneer we verandering wilden ontwikkelen in die gebieden. Dus als ik tot het besef ben gekomen dat ik ‘s ochtends misschien wat ruimte wil hebben om te mediteren of een moment van stilte, maar dat kan ik niet. Dus als ik de bedoeling heb om iets anders te doen en ik doe het niet, dan is dat meestal weer omdat ik in die automatische piloot ben gevallen.
Hoewel we als mens kunnen veranderen, kunnen we een ongelooflijke transformatie voltrekken, gedurende ons hele leven. Dat doen we eigenlijk liever niet, omdat er ongelooflijke veiligheid schuilt in de vertrouwde gewoonten en patronen. Doordat het zich steeds weer herhaald kunnen we voorspellen wat er daarna komt.
Evolutionaire drang
Volgens het evolutionaire deel van ons brein, dat uitsluitend gericht is op overleven, heeft wat voorspelbaar is de voorkeur omdat het veilig is. Het is vertrouwd. Dus nu staan we tegenover de feitelijke evolutionaire drang om in vertrouwde gewoonten en patronen te blijven, zelfs als we tot de conclusie zijn gekomen, met veel verschillende consequenties, die we willen veranderen.
Dus nogmaals, manieren om het te weten zijn als je gewoon het gevoel hebt dat je je dag op een zeer reactieve manier doorbrengt. Je komt aan het einde van je dag, en je hebt niet echt het gevoel dat je aanwezig bent geweest.
Ruimteschip
Nicole weet voor haarzelf dat haar automatische piloot bestond uit wat ze noemt leven op haar ruimteschip, wat betekent dat ze gesprekken kon voeren. Ze zou een heel leven in een bepaalde dag leven en heel weinig geheugen of invloed hebben van zelfs de dingen die ze deed, de gesprekken die ze had.
Ze zou er weinig herinnering aan hebben. Dus dat is een grote markering voor velen van ons op de automatische piloot. We zijn niet aanwezig, omdat onze gewoontes ons gewoon door de dag leiden.
Nogmaals, het is zeker een marker als je van plan was om verandering te scheppen en dat lukt niet. En zeker een marker als je erg repetitief bent. Je denkt dezelfde gedachten. Bovendien zit je altijd gevangen in hetzelfde gevoel. Je doet altijd hetzelfde waar je mee wilt stoppen. De kans is groot dat dat een markering van je automatische piloot is.
Wat is een van de eerste stappen die Nicole doet om uit dat automatische pilootgevoel te komen?
De eerste stap en de basis voor elk veranderingsproces is het ontwaken van bewustzijn. Je kunt leren hoe je aanwezig kunt zijn bij wat er nu gebeurt, bij wat dan mogelijk kan zijn, wat ik anders kan doen in dit huidige moment.
Je hebt geen keus tenzij je bewust bent van wat aanwezig zijn is, van wat hier is, van wat je keuzes zelfs zijn. Bewustzijn begint wanneer we aanwezig zijn. We kunnen aanwezig worden als we twee echt nuttige suggesties van Nicole toepassen wanneer nodig. Dit is alsof je die suggesties steeds in je achterzak zitten hebt.
De eerste is inchecken bij jezelf, een alarm instellen.
We dragen allemaal technologie, de meesten van ons, zelfs in onze zakken. Zet een wekker op je telefoon voor willekeurige tijden gedurende de dag dat je wakker bent, zodat je waarschijnlijk vergeet dat je een wekker hebt gezet voor 13:30 uur. Tegen de tijd dat de wekker afgaat, ben je het waarschijnlijk vergeten. Als dat alarm afgaat, is de eerste stap het doen van een bewustzijnscontrole.
Dat betekent controleren bij jezelf om te zien hoe aanwezig je bent? Ben ik volledig ondergedompeld in wat ik ook doe? Voer ik dit gesprek echt met iemand voor me? Let ik echt op mijn werk, of misschien op de televisie waar ik in mijn vrije tijd naar kijk? Of, zoals de meesten van ons zullen merken, was mijn aandacht ergens anders? Is er iemand die tegen me praat. Ben ik in gedachten verzonken? Is de televisie aan, en ik maak me zorgen over een ruzie die ik had. Of ben ik iets aan het formuleren dat ik tegen iemand wil zeggen in een sms? Hoe aanwezig ben ik?
Als je niet aanwezig bent, zoals de meesten van ons niet zijn, willen we onszelf echt leren hoe we in aanwezigheid kunnen komen.
Het beste toegangspunt daarvoor is via onze zintuigen. Echt tijd nemen en zelfs maar een seconde aandacht besteden aan wat voel ik op dit moment is belangrijk? Wat zie ik? Is er iets wat ik kan aanraken? Zit ik op een harde ondergrond? Zit ik op een zachte ondergrond? Ruik ik iets? Kan ik op dit moment in mijn lichaam zijn, want in mijn lichaam kan bewustzijn aanwezig zijn? Hoe consequenter ik dat vervolgens oefen, hoe meer ik mezelf de kans geef om buiten die automatische piloot om nieuwe keuzes te maken.
Het enige soort extra stuk dat ik hier wil aanbieden uit haar boek “How to meet your self”, is hoe komen we regelrecht terug in het moment totdat we weer afdrijven. Als ik bij bewustzijn kom, wil dat nog niet zeggen dat ik daar nu de rest van de dag ben. Ik kan net zo goed binnen de volgende, zelfs vijf tot tien minuten weer in mijn automatische piloot glippen.
Dus hier is die oefening.
Wat we doen als we aan het oefenen zijn, is eigenlijk iets ongelooflijk krachtigs voor onze hersenen. We leren onze hersenen op een nieuwe manier te gebruiken. Dus voor degenen onder ons die het grootste deel van ons leven op de automatische piloot leven: we hebben zoveel neurale netwerken die worden geactiveerd in het lagere emotionele deel van onze hersenen, waar al die gewoonten en patronen leven.
Dit bewustzijn waar we het steeds over hebben en dat in het meer voorste deel van onze hersenen leeft, vuurt helemaal niet veel af, althans niet consequent.
Elke keer dat we die toezegging doen om aanwezig te zijn, tellen die momenten op.
Elke keer dat ik die prefrontale cortex activeer, dat bovenste, dat bewustzijnslevende deel van mijn hersenen, leer ik mijn hersenen. Na verloop van tijd, leef ik bewuster omdat ik weet dat die brug in het begin enorm is.
Vooral als je net als ik de hele tijd op je ruimteschip hebt geleefd, glijd je regelrecht terug naar die automatische piloot, zo niet onmiddellijk. Dus het bouwt echt voort op die momenten, zodat je kunt je hersenen op een nieuwe manier gebruiken. Ik weet velen zullen waarschijnlijk zeggen: ‘Ja, Nicole. Leef bewust. Waar heb je het over? Het is zo moeilijk.” Na verloop van tijd activeer je je hersenen eigenlijk op een nieuwe manier, waardoor het gemakkelijker wordt.
Ik vind het geweldig dat er zeker licht aan het einde van de tunnel is. Het is niet altijd zo moeilijk als in het begin.
Gelooft Nicole dat iedereen op de een of andere manier trauma heeft ervaren?
Ze denkt dat er een veel ruimere definitie van trauma bestaat die op de grote meerderheid van ons van toepassing is. De definitie van trauma die volgens haar veel nauwkeuriger is, labelt eigenlijk helemaal niets buiten ons. Historisch bestempelen we een gebeurtenis als traumatisch. Als het een bepaalde drempel overschrijdt – misbruik of verwaarlozing vallen meestal in deze categorie. Dan zeggen we dat de impact traumatiserend was.
Ze is veel meer een voorstander van het niet labelen van de gebeurtenis zelf, het labelen van de impact op de persoon. De reden daarvoor is wat ons steeds consequenter beïnvloedt, is wanneer we ons, in onze geest en ons lichaam, overweldigd voelen. Er zijn veel momenten die heel consistent gebeuren.
Voor velen van ons, vaak in de kindertijd, wanneer we eigenlijk afhankelijk zijn van iemand anders, onze verzorgers, om ons te helpen niet overweldigd te raken, ons te helpen te reguleren wanneer we het gevoel hebben dat we op dat punt van overweldiging komen, om ons terug te brengen. Wanneer we dat niet hebben, dan hebben we, naar haar mening, trauma ervaren.
Dus met die uitgebreide definitie is trauma geen concept dat op de gebeurtenis wordt toegepast.
Het is eigenlijk iets waar we op onderzoeken, hoe hebben we het evenement ervaren? As we dan alle verschillende relaties die we hebben gehad, omgevingen waarin we hebben geleefd, meetellen, is naar haar mening de grote meerderheid van ons consequent genoeg overweldigd om een of andere vorm van trauma te hebben meegemaakt.
Het is gemakkelijk om te compartimenteren en te denken dat trauma’s in je persoonlijke leven niet in je werk zullen doorsijpelen en een negatieve invloed zullen hebben op je prestaties of je manier van denken over hoe je als mens omgaat met uitdagingen in verschillende situatie niet zal beïnvloeden.
Maar merk je dat trauma ook opduikt in werk of ondernemersinspanningen?
Dit is iets wat nog nooit is onderzocht. Als je denkt van wel, hoe kunnen we er dan voor zorgen dat we die dingen genezen, zodat we ons kunnen concentreren op het verspreiden van onze boodschap in de wereld en het maken van een grotere invloed? Omdat de mensen die nu lezen doelen hebben, en ik geloof echt dat dingen die in ons persoonlijke leven zijn gebeurd, ik denk dat ze in ons werk sijpelen.
Elke staat van zijn; elke relatie die we hebben, inclusief werk; zelfs een relatie zoals Nicole tot haar product van creatie, wat het ook mag zijn. Nicole aan haar zakenpartners, haar team; Nicole aan iemand anders, haar consumenten waarmee ze zaken doet, dat is nog steeds een aspect van haar als mens.
Dus als ik het trauma waarvan ik geloof dat het in onze geest en ons lichaam leeft met mij meedraag in de tijd en met alle andere relaties waarin ik zit, dan breng ik het natuurlijk in mijn zakelijke inspanningen, wat ze ook mogen zijn.
Overpresteerders
Eigenlijk, voor sommigen van ons, als de overpresteerder waarmee ik me in het verleden heb geïdentificeerd, voor velen van ons, zelfs voor ons handelen in het bedrijfsleven, deze neiging om te willen streven en slagen, zonder te zeggen dat het helemaal iets negatiefs is, als we ons er bewust van zijn, kan het iets zijn dat ons helpt slagen, in wat ons bedrijf ook is. Voor sommigen van ons is die neiging om te veel te presteren, die gewoonte om te veel te presteren, eigenlijk een automatische pilootinstelling.
Velen van ons, als we ons als kind niet gewaardeerd voelden, gewoon om te zijn, gewoon om wat ruimte in huis te hebben, of een emotioneel afgestemde of attente verzorger om ons de ruimte te geven om gewoon te zijn, hoe we ons ook bevinden op dat moment, ikzelf, omdat ik dat niet zo vroeg had gehad, leerde ik hoe ik de aandacht kon krijgen die me hielp om me als kind gevalideerd en goed te voelen.
Bij mij was dat door prestatie.
Dus het duurde niet lang, en natuurlijk is het heel begrijpelijk dat ik natuurlijk de hoogste graad in mijn vakgebied behaalde. Ik heb een Ph.D. omdat dat mijn drive was om te slagen. Dus zelfs voor ons die zaken doen en net zo succesvol zijn als sommigen van ons, is dat voor velen van ons een gewoonte in onze automatische piloot.
Als we er diep van overtuigd zijn dat we het niet waard zijn, zal dat zich natuurlijk vertalen in ons bedrijf. We komen misschien niet eens opdagen om het bedrijf zelf op te zetten.
Toen ik mijn eigen reis met jullie deelde, is dit gesprek helemaal van toepassing.
Als kind leerde Nicole niet alleen iets bereiken, maar iets anders dat ze leerde om haarzelf veilig te houden, was te controleren wat ze zei, het te filteren, het af te zwakken, namelijk uit bezorgdheid om mensen van streek te maken.
In haar jeugd was er veel chronische ziekte. Er was een groot deel van de tijd veel actieve zorgen. Dus ze leerde heel jong hoe ze die zorgen niet kon vergroten. Hoe ze die zorgen niet kon vergroten, was door haar familieleden niet van streek te maken met haar gedachten, haar gevoelens en zelfs haar acties op een bepaalde dag waarvan ze dacht dat ze die stress zouden vergroten.
Dus waar dat tegen de tijd dat ze in de dertig was naar vertaalde, was dat ze de gewoonte had, een onderbewuste gewoonte van de automatische piloot, om alles door die vraag te filteren, als je wilt, wat voor invloed dit zal hebben op de persoon tegen wie ze het gaat uitspreken.
Zal dit zorgen baren? Zal dit voor opschudding zorgen? En als ze zich een mogelijkheid zou kunnen voorstellen dat het zal gebeuren, zal ze die waarheid niet zeggen. Dus voor Nicole teruggaan, en hoe dit allemaal van toepassing is, in het bedrijfsleven, terwijl haar praktijk aan het veranderen was, toen ze bewust werd van het omarmen van dit meer holistische model van waarheid, was ze zo gewend om het af te zwakken, te filteren.
Bang om te praten over de ziel, de geest?
Ze was op een bepaald niveau zo bang voor wat mensen van haar zouden denken. Een klinisch psycholoog die praat over deze geest, dit lichaam is zeer ongewoon. Ze durft zelfs te zeggen de geest, de ziel. Hoe zal dit door andere mensen ontvangen worden? Zal het haar collega’s van streek maken? Zal het haar cliënten, alleen andere mensen op deze levensreis, van streek maken? Hoe zal dit voor andere mensen zijn om te horen? Wat Nicole realiseerde, en het grootste deel van haar reis gaat daarover, was leren hoe ze haar waarheid kon spreken en daarin kon staan, het maakt niet uit hoe andere mensen zullen reageren.
Velen van ons voorkomen dat we zelfs maar een bedrijf ontwikkelen.
We leven zelfs niet in onze waarheid van wat we willen, ons doel, onze passie om een bedrijf te starten, omdat we, nogmaals, deze onbewuste filters hebben.
Ik ben het niet waard om de waarheid te spreken.
Ik heb geen geloofsbrieven om de waarheid te spreken, of wat het ook voor ons is. We verwateren en filteren ons doel, onze passie en uiteindelijk ons bedrijf. We geven onszelf niet eens de kans om onszelf daarbuiten te zetten.
Ik realiseerde me nu in mijn werk dat als ik het filteren aan het doen ben, als ik niet kom opdagen, als ik geen videos maak en alle dingen die ik graag doe niet doe, maar als ik’ als ik het niet doe, ben ik het dan wel waard?
En dus heb ik dat allemaal niet verwerkt, en ik weet nog niet eens hoe ik er helemaal mee om moet gaan. Maar ik ben me ervan bewust dat ik als kind nooit is verteld: ‘Je bent gewoon perfect zoals je bent. Gewoon om te zijn.” En ik denk dat dat erg lijkt op trauma. Het kwam nogal hard bij me binnen. Anderen hebben nooit een dankjewel gekregen voor wat ze deden.
Hoe krachtig ook. Iets wat Nicole wil erkennen, is dat we die berichten soms rechtstreeks krijgen.
Sommigen van ons hebben misschien verzorgers gehad die ons rechtstreeks vertelden op welke manieren we niet waardig of minder waren dan anderen. Of we hebben misschien zeer negatieve dingen over onszelf gehoord, als je wilt. Andere keren is het veel indirecter.
Je was bijvoorbeeld in staat om af te stemmen en op te pikken de verschillende behandeling die je van papa kreeg of de verschillende validatie toen je optrad, grote dingen deed of niet. Bijvoorbeeld veel waardering bij goede punten ongeacht of je je best deed of niet.
Iets wat ik hier wil benadrukken: als kinderen, voor degenen onder ons die kinderen hebben, zijn het zeer afgestemde, attente en aanpasbare wezens, net zoals we ooit waren. Dus sommige van deze dingen, en ik denk dat dit soms is wat ons in staat stelt om onze definitie van trauma uit te breiden, want gedurende vele jaren zou ik elke versie van trauma in mijn verleden onvermurwbaar hebben ontkend omdat er geen grote gevallen waren van dat misbruik of die verwaarlozing.
Ik had een familie die bij elkaar bleef en die samen aten, jeetje, bijna elke avond. Mijn ouders gingen wekelijks naar de kerk en soms meer, dus ik had natuurlijk geen trauma.
Maar nogmaals, met deze veel uitgebreidere definitie zijn we in staat om alle indirecte boodschappen die we tot ons nemen te begrijpen.
Hoe consistenter we beloond worden voor bijvoorbeeld doen in plaats van zijn, hoe meer we nu we onderdrukken onszelf. We onderdrukken onze emoties. We onderdrukken onze eigenlijke essentiebasis, onze spirituele expressie. Hoe vaker we dat doen, hoe meer ontkoppeling we hebben tussen wie we echt van binnen zijn en de rol die we spelen, of hoe we onszelf naar buiten presenteren. Hoe groter die ontkoppeling, hoe meer we zullen lijden en worstelen met depressie, met angst en met al deze dingen die we diagnoses en symptomen en syndromen noemen. Dit alles komt naar mijn mening voort uit het niet leven vanuit onszelf.
Ik denk dat hoe meer ik nadenk over dit idee, als ik presteer, word ik geprezen. Er wordt van me gehouden. Ik ben lief. Ik ben het waard. Nu, als het ter sprake komt, als ik naar die momenten van aanwezig zijn ga, zoals Nicole in haar boek vertelt, vraag ik mezelf af: wil ik dit doen, wil ik deze blog schrijven, in plaats van het gewoon te doen omdat ik denk dat dit is wat ik moet doen. Zo word ik gewaardeerd. Nu vraag ik me af, wil ik dat echt doen? En soms is het antwoord nee, en doe ik het niet. Dat voelt als mijn waarheid. Dat voelt goed voor mij.
Dit is volgens Nicole de verschuiving van machteloosheid naar krachtig worden.
Zelfs als de keuze is om op dat moment dat nog steeds te presteren, en die verschuiving wordt gemaakt wanneer we de bewuste keuze maken in plaats van verder gaan op de automatische piloot.
Dus misschien ga je er nog steeds hard voor gaan om een takenlijst te hebben en uit te voeren van je doelen en haal je die mijlpalen. Als je het bewust doet, als je pauzeert en die momenten gebruikt om te beoordelen, om in te checken, dan geeft dat je de mogelijkheid om de keuze te maken om het niet te doen.
Betekent niet dat je dat zult doen. Je kunt nog steeds de keuze maken, maar nogmaals, je doet dat vanuit die bewuste aanwezigheid. En wanneer je in die bewuste aanwezigheid bent, geef je jezelf zelfs de kans om te zeggen: “Weet je wat? Ik wil het niet, om geen andere reden dan dat het gewoon niet op één lijn voelt’ of ‘Weet je wat? Ik wil het niet, want ik ben uitgeput omdat mijn middelen niet beschikbaar zijn om het zelfs maar te kunnen.” Nu heb je meer informatie om een keuze te maken die beter op elkaar is afgestemd.
Je voelt je zoveel krachtiger als je denkt: “Oh, nee. Ik maak deze keuze. Ik doe dit.”
Hoe zie je dat zoveel mensen zich vast voelen zitten, en ik ben er zeker ook geweest.
Voorbeelden van patronen die ons vasthouden die zich misschien manifesteren in leven of werk.
En wat moeten we aan deze patronen doen, zodat we daadwerkelijk een aantal blijvende verschuivingen kunnen zien?
Buiten, natuurlijk, het nummer één patroon is waar we het al over hebben gehad, leven op de automatische piloot. Als je niet bij bewustzijn bent, zul je waarschijnlijk vastzitten in een bepaald gebied. Er zal een gewoonte zijn die in de kindertijd heeft ontwikkeld en die je toen heeft gediend en die waarschijnlijk inmiddels enkele gevolgen heeft verzameld die je niet langer dienen. Nicole denkt dat dat een nummer één is.
Nicole denkt dat het tweede patroon in ons lichaam leeft.
Vaak zitten we vast vanwege de berichten die ons lichaam naar onze hersenen of onze geest stuurt. Heel lang hielden we vast dat ons brein almachtig is, of onze geest almachtig is. Dat is het natuurlijk ook. Echter, net zo goed als onze geest, informatie stuurt naar ons lichaam gebeurt het omgekeerde ook.
Daar is een goed voorbeeld van. Je zit hier. Je denkt dat als je een stressvolle gedachte lang genoeg aanhoudt, je lichaam waarschijnlijk in een of andere versie van een stressreactie zal terechtkomen. Dan gaat je hart sneller kloppen. Je handen kunnen een beetje klam worden. Het is een goed voorbeeld van je geest die je lichaam beïnvloedt.
Nu hebben we genoeg wetenschappelijk bewijs en onderzoek, voor degenen onder ons die dat leuk vinden, bewijs dat ons lichaam net zoveel berichten naar onze geest stuurt.
De realiteit van de lichamen waarin de meesten van ons op volwassen leeftijd leven, zijn geen kalme, gereguleerde lichamen. Het zijn eigenlijk gestreste lichamen.
Sommigen van ons zijn een leven lang opgesloten in een staat van activering van het zenuwstelsel, omdat ons zenuwstelsel alles beheert, van hoe onze hersenen werken tot onze organen tot ons vermogen om helder te denken, om te communiceren.
Ons zenuwstelsel is ons brein, ons ruggenmerg en vrijwel elk zenuwuiteinde dat alles wat we doen controleert, van denken tot ademhalen tot spreken tot zijn in de wereld. Ons zenuwstelsel is echt de kern van ons welzijn, en ons zenuwstelsel zal reageren.
We zullen in een staat van activering gaan als we ons onveilig voelen.
Het probleem dat de meesten van ons hebben, ontstaat omdat we ons op een gegeven moment consequent onveilig voelden en niet konden naar een vredige staat gaan. We hadden niet die afgestemde ouder om van overweldiging terug naar kalmte te gaan. Daardoor konden we dat niet co-reguleren, niet spiegelen noch leren. We hadden het al er eerder over dat ons zenuwstelsel nooit kalmeerde. Het ging nooit terug in die vredige staat.
We zijn vast komen te zitten in een fase van vechten, vlucht- of bevriezingstype gedrag en behagen. Als we dat zouden kunnen uitbreiden – omdat, nogmaals, als mijn zenuwstelsel die berichten stuurt dat “Ik gestrest ben. Er is een dreiging aan de hand?” Dan gaat mijn geest op zoek naar de dreiging die bezig is. Het denkt na over de dreiging die voorhanden is. Ons zenuwstelsel doet dan wat het kan om te proberen ervoor te zorgen dat ik me op die momenten veilig voel.
De reden waarom de meesten van ons vastzitten, het antwoord leeft in het lichaam.
Dit is waarom ik zo gepassioneerd ben over holistisch werken, voor velen van ons leeft het in de boodschappen die ons lichaam naar boven stuurt naar onze geest.
Dit is waar geen enkele hoeveelheid logica kan verschuiven, geen enkele hoeveelheid positief denken kan de manier waarop ons lichaam voelt veranderen.
Dus teruggaand naar Nicole’s voorbeeld van een ontregeld lichaam, alles wat je zou hebben beleden vanaf het moment dat je werd geboren tot nu, is dat je vrede wil. Nicole is een hippie in hart en nieren. Het enige wat ze wil is vrede en liefde. Maar omdat ze dat zo kon denken en van plan was om een vredig, liefdevol bestaan te hebben waar geen stress in haar leven is, heb je het nog niet je lichaam geleerd.
Als haar lichaam echter geen rust voelt op een rustig moment thuis alleen of met haar partner, zal haar lichaam dat signaal afgeven dat het gestrest is, omdat het zo is dat haar lichaam vastzat in een staat van activering van het zenuwstelsel. Dus het vertelde haar dat het niet veilig is om nu vrede te voelen. Het vertelde me: Er is altijd een dreiging bij de hand. Dat was ook zo bij mij thuis met de onvoorspelbare depressies en drinkbuien van mijn moeder.
Dus nu heeft haar lichaam affirmaties overschreven.
Ze probeert bij haarzelf te willen om gewoon die vrede te omarmen die ze wilt.
Logisch, waarom iemand dat niet kan? Velen van ons schamen zich op dit moment. Wat is er mis met je? Dit is alles wat je wilt. Er is zelfs niemand om je heen. Waarom ben je gestrest? Toch ben je gestrest omdat je lichaam gestrest is.
Zo vastlopen gebeurt. En we moeten niet alleen nadenken over onze geest, niet alleen over het doorzetten van wat we willen en op een andere manier denken; we moeten ons lichaam betrekken bij onze reis.
Een voorbeeld geven van wat je kunt doen om het lichaam te kalmeren, zodat je resultaten op dit gebied kunt zien volgens Nicole LePera?
Ons lichaam en de gezondheid van ons zenuwstelsel omvat alle keuzes die we maken in termen van onze levensstijl. Dus daarover praat Nicole zal globaal, en dan zal ze het hebben over in het moment.
Wereldwijd betekent dit dat je ervoor moet zorgen dat je de voedingsstoffen krijgt die je lichaam, je hersenen en je lichaam nodig hebben om te functioneren. Wat eet je en hoe voelt je lichaam zich daarbij?
Slaap is ook ongelooflijk belangrijk.
Zorg ervoor dat je elke nacht voldoende slaapt. Velen van ons worstelen om te slapen, of we komen niet in bed, of we stappen in bed met onze gadgets en we houden onszelf wakker. Of we gaan in bed en we denken aan alle stressvolle dingen. Kortom, we geven ons lichaam niet voldoende gelegenheid om te rusten. Dus hoe eet ik? Hoe slaap ik? Zorg ik in het algemeen voor mijn lichaam? Dat kunnen diepgaande acties zijn om een ontregeld zenuwstelsel te helpen kalmeren zegt Nicole.
En ongelooflijk je ademhaling controleren, dit is een hulpbron die echt bij de hand is.
Het is aandacht besteden aan hoe je ademt, omdat ons adempatroon eigenlijk verandert wanneer ons lichaam gestrest is buiten. En meestal, wanneer ons lichaam gestrest is, versnelt onze hartslag, onze adem versnelt, onze adem kan heel oppervlakkig worden en in onze borst en heel snel.
Als je dat opmerkt, en de manier om op te merken, iedereen die luistert, leg je zelfs gewoon een hand op hun buik, leg je een andere hand op hun borst en dan voel je gewoon hoe de normale snelheid van je ademhaling is. Als je een snelheid of een verhoging voelt, kan het beginnen met het oefenen van de ademhaling langzamer en dieper en vanuit die buik je zenuwstelsel helpen kalmeren. Nogmaals, het voorbehoud hier is, dit je niet meteen klaar bent met een resultaat. Voor degenen onder ons die vastzitten in deze staat van activering, betekent dit dat je je lichaam opnieuw moet trainen om diep te kunnen ademen vanuit de buik, heel langzaam uit te ademen alsof je door een klein rietje blaast.
De buik is belangrijk omdat de buik ons kalmerende zenuwstelsel activeert.
Dus als de ademhaling in de borst zit betekent dat dat je gestrest bent, vanuit mijn buik, wat betekent dat ik kalm ben. Mijn lichaam is veilig. Hoe meer je die buikademhaling oefent, hoe meer je dat signaal naar je lichaam stuurt dat het veilig is. En na verloop van tijd wordt dat een signaal dat je naar je hersenen stuurt.
Dat is een oefening die je nog meer moet doen. Ik heb het gevoel dat dat een makkelijke is. We hebben daar allemaal op elk moment van de dag toegang toe. Het duurt alleen maar enkele minuten om dit te doen. Dus ik ben zo blij dat ademwerk zo belangrijk is voor traumaherstel. Voor veel mensen is dat de favoriete oefening.
Adem je wel goed?
We ademen altijd. Je kunt het altijd en overal doen. Wat Nicole en velen, zoals ikzelf ontdekte, was dat ze nooit vanuit haar buik ademde. Ze had er eigenlijk moeite mee. Toen ze met ademwerk begon, moest ze oefenen met liggen omdat haar houding verkeerd was. Nogmaals, ze heeft veel te zeggen over houding en hoe we ons lichaam dragen. Hoe voor haar, met die gebogen schouders, die afgeronde schouders erg een teken is van die stress, van die zenuwen van die systeemactivering. Het is alsof ze haar zelf wegstopt.
Om een lang verhaal kort te maken, ze moest oefenen met liggen, en toen ze het eenmaal onder de knie had, kon ze het in sessie met mensen doen. Als ze voelde dat haar lichaam om welke reden dan ook werd geactiveerd, kun ze deze diepe buikademhaling overal gaan gebruiken. Het kan een grote invloed hebben, want in het leven wordt ons zenuwstelsel geactiveerd soms onverwacht.
Wanneer we ons geagiteerd of geïrriteerd beginnen te voelen, of je hart begint te racen als ze iets hoort dat ze van streek maakt, is dat het moment waarop ze nog steeds bewust moet zijn. Ze moet kalm zijn om bij bewustzijn te zijn, anders is ze meteen terug in die automatische pilootreacties. Ik denk dat wat Nicole visie op ademwerk heel waardevol is voor veel van mijn lezerspubliek.
Mensen worstelen met het online opbouwen van een bedrijf wanneer ze in de gezondheids- en welzijnsindustrie zitten.
Het is heel moeilijk als dat bedrijf vooral een is dat gebaseerd is op diep persoonlijk trauma of, laten we zeggen, traumatisch werk. En dus heeft Nicole LePera veel mensen die op dit moment luisteren in de gezondheids- en welzijnsbranche die moeite hebben om hun bedrijf online succesvol te krijgen.
Dus is de vraag of ze enige begeleiding heeft over wat haar als zorgverlener heeft geholpen om haar bedrijf online op te bouwen op een authentieke manier die goed voor haar voelt? Wat zijn enkele van de dingen die ze heeft gedaan waarvan Nicole blij is dat ze haar heeft geholpen om de basis te leggen die ze vandaag heeft?
Voor dr. Nicole LePera was online gaan in eerste instantie een oefening in het spreken van haar waarheid.
Ze begon te kijken hoe mensen platforms hadden. Ze wist niet eens zeker, wat het eindproduct zou zijn. Of het zakelijk zou zijn of niet. Voor haar was het echt een actie om haarzelf in staat te stellen een ruimte te hebben waar ze kon oefenen met haar waarheid te spreken.
En echt, na een zeer korte tijd werd het haar overweldigend duidelijk dat wat ze deelde, zowel over haar reis van vastzitten in haar reis van holistische genezing, was algemeen resonerend. Mensen van over de hele wereld deden haar gemeenschap heel snel groeien.
Dus ze begon bevestigd te worden dat ze iets zei dat resoneerde met mensen en dat belangrijk was en zin had. En mensen wilden toen met haar werken, sessies houden, hun praktijken bijwerken om meer holistisch te werken. Dus toen begon ze na te denken over, hoe kan ze dit in een bedrijf ontwikkelen? Hoe gaat dat eruit zien, en hoe gaat ze sessies verzorgen voor mensen, et cetera.
Maar ze had een zorg over hoe mensen zouden reageren op wat ze zei?
Dus natuurlijk was er overweldigende steun, en dan waren er andere mensen met andere meningen. Sommigen van hen waren in haar vakgebied, die gedachten en hun eigen reactie hadden op wat het was dat ze deelde.
Deze manier van zelfgenezing is niet voor iedereen
Dus is de suggestie hier om te leren hoe je toegewijd en verbonden kunt blijven met je waarheid en uiteindelijk in het bijzonder je visie hoe je in het bedrijfsleven staat. Dat is de manier hoe je Nicole altijd zult horen spreken als ze praat over haar werk en genezing.
Ze moest ook leren omgaan met hoe ze verkeerd begrepen kan worden door dit te omarmen. Ze wilde mensen in staat stellen om wat ze alternatieve realiteiten noemt te hebben of haar op manieren waar te nemen dat ze uit zichzelf misschien niet per se waarneemt.
Dr Nicole LePera denkt dat het van grote waarde is om mensen hun verschil van mening, hun verschil van perceptie, verschillende mensen te laten zijn. Ze zegt het heel eenvoudig: Je kunt er niet voor iedereen zijn. Deze manier van genezing is niet voor iedereen. Je kunt leren de verschillen in ieder van ons te omarmen.
Leren onderscheiden van het belang – en van de feedback
Dus wat ik bedoel als ik dat zeg, is zo toegewijd blijven aan – en geen feedback van andere mensen vermijden, omdat sommige feedback ongelooflijk nuttig kan zijn. Het is leren onderscheiden, toch?
Wat hoor je van de mensen wanneer je je boodschap deelt, wanneer je je bedrijf deelt, wanneer je je programma’s uitrolt?
Want natuurlijk kan er een ongelooflijke waarde zijn in een objectief gezichtspunt van iemand die ik niet ben, toch? En hoe consistenter ik misschien dezelfde feedback krijg, hoe meer dat nuttig voor me kan zijn om naar te kijken. Het betekent niet dat je het blindelings overneemt omdat iemand anders het heeft gezegd.
Diepe personalisatie van feedback.
Onderscheidingsvermogen gebeurt waar ik feedback van de buitenwereld kan opnemen. Misschien kan die feedback waarde hebben. Daarna kan ik terug gaan naar mijn eigen thuisbasis en probeer het uit en misschien zelf verken ik het. “Kan ik zien waar iemand dit product of mij of dit bedrijf of zou kunnen ervaren op deze manier?”
Uiteindelijk geef ik mezelf de kans om ervoor te kiezen om ook net zo goed te zeggen: “Weet je wat? Dit is geen feedback die nuttig is voor mij. Dit is misschien helemaal geen feedback over mij.” Wat iemand waarneemt, kan gebaseerd zijn op zijn eigen reis, zijn eigen verwonding, zijn eigen onbewuste automatische piloot en hun boodschap is het resultaat van hun filter die ze plaatsen voor mij en mijn boodschap. Dus dat stelt me in staat om te doen wat ik noem: een diepe personalisatie, om te zeggen: “Oké. Ik ontkracht je waarheid niet”, en dit is waar het ongelooflijk moeilijk kan zijn.
Ruimte geven aan de feedbacker
Je kunt daar zijn en denken wat het ook is dat je over mij wilt denken, mijn programma, mijn gedachten, mijn overtuigingen, mijn manier van genezen, wat het ook is. Ik kan je de ruimte geven om die gedachten te hebben. Zelfs dan kan ik veilig toegewijd blijven aan mijn visie, aan mijn waarheid en aan wat mijn doel en passie is en hoe ik in de wereld wil zijn. Dit alles komt natuurlijk niet van de ene op de andere dag.
Het komt met het zelfbewustzijn, de zelfkennis, het leren van dat onderscheidingsvermogen, het leren opnemen van feedback en dan dat onderscheidingsvermogen leren en dan leren het vertrouwen of het opbouwen van het vertrouwen in de loop van de tijd om je waarheid te blijven spreken omdat het van je waarheid is en omdat je je eraan committeert en omdat je toegewijd bent aan het doel erachter.
Welk publiek willen we bereiken?
Misschien moeten we dat kleine segment nemen en het op een andere manier opnieuw benaderen, omdat ik mijn hele publiek nodig heb. Het maakt niet uit in welke branche je zit. Je hebt een thuisbasis nodig.
Bovendien moet je weten waar je voor staat, wie je bent, waar je over gaat, wat je berichten stuurt. Je zou een andere reactie kunnen nemen en het kunnen proberen op een andere manier en jezelf afvragen: is er waarheid voor mij hierover? Nicole LePera zal de eerste zijn om toe te geven dat het opnemen van de feedback die ze krijgt op sociale media en het toestaan dat het waar is voor je een van de pijnlijk moeilijkste beslissingen kunnen zijn.
Reacties, vooral negatieve, zorgen voor weerstand aan processen. Dat is goed.
Nicole maakt dit veel mee met haar partners en in haar persoonlijke leven, met veel dingen. Hoe consistenter het gebeurt, als je dezelfde feedback hoort van meer dan één persoon, van meer dan één groep mensen, omdat sommige mensen de vraag stellen: “Hoe zal ik het überhaupt die patronen kunnen weten?” Zoek naar patronen. Hoe meer je dat hoort, hoe meer kans dat dit belangrijk is. Nogmaals, analyseer de feedback niet alleen op het eerste gezicht, ga echt op zoek naar jezelf.
Zoals Nicole al zei, dat kan dan echt pijnlijk zijn. Wees zo van: “Misschien hebben ze gelijk. Misschien landt dit niet zoals ik het bedoeld had. Misschien wordt dit op deze andere manier waargenomen of gecommuniceerd of gelezen,” en dat is echt ongemakkelijk. Nu heeft ze echter meer informatie om te verschuiven, te veranderen, opnieuw te formatteren, te herkaderen en iets anders te doen. Het is vernederend, maar absoluut nodig. De groei die komt door de reflectie op feedback is krachtig.
Van narcisme.blog naar @zelfzorgHelp
Veel mensen die online bedrijven opbouwen worstelen echt met hoe ze verschijnen en waar mensen aan zullen denken of wat zullen mensen zeggen. Dus ik denk dat dat een lange weg gaan is. Ik had dit met de term zelfgenezers, alsof dit tegen de medische of psychologische wetenschap zou zijn. Sommigen dachten zelfs dat ik in de covid periode anti-vaccin werd.
Maar ik heb dat ook met narcisme.blog. Is dat nu stigmatiseren van narcisten, mag ik wel als leek narcisme definiëren? En op een bepaald moment had ik het gevoel dat ik juist door narcisme.blog als brand te gebruiken vooral narcisten aantrok. Want natuurlijk door uit te leggen hoe narcisme werkt, geef je eigenlijk de werktuigen aan narcisten om hun slachtoffers op een nog meer sublieme manier te manipuleren. En zo werden we op een bepaald moment zelf slachtoffer van een lezer en dat gaf de doorslag om me meer te focussen op traumaherstel. Dat is net wat narcisten niet willen. En zo ontstond de nieuwe brand zelfzorgHelp.
Wie inspireert me op dit moment en waarom?
Ik heb niemand persoonlijk op dit moment, mijn mentor is 4 jaar geleden gestorven. Ik heb wel een paar gemeenschappen. Zoals de gemeenschap van de Lier in Brugge, de wereldwijde gemeenschap van zelfgenezers van Dr Nicole, Samen staan we sterk van mensen die oplossingen en ondersteuning opbouwen rond ouderverstoting, mijn eigen Facebookcommunity VKoN, en de NARP Community van Melanie Tonia Evans. De links om lid te worden van deze laatste groepen vind je in het menu.
Enkele resultaten van nieuwe doelen van mensen in de gemeenschap van zelfgenezers door het werk te doen en hun eigen identiteit te ontmoeten.
Zo heeft Nicole LePera bijvoorbeeld kortgeleden twee verhalen gehoord van twee mensen in de zelfgenezers gemeenschap die, als bijproduct van hun groei – als een bijproduct van hun helende reis, nu naar buiten zijn gegaan. Ze hebben hun eigen zelfexpressie in de wereld gemaakt, van wie er één een bakker is en een bakkerij heeft geopend. Het nastreven van zijn doel en passie zit in het bakken. Het delen van zijn bakken met de wereld, allemaal als gevolg van zijn genezing en in zichzelf te komen. Daar hebben ze hun doel en passie kunnen lokaliseren. Daardoor is die persoon afgestapt van het werk dat hij eerder deed.
En iemand anders bevindt zich in de meer virtuele ruimte van het hele Web 3.0 en NFT. Het is een kunstenaar is en hun vroegere leven was op dezelfde manier zo dat zijn stem verpletterde, hun expressie onderdrukte. Hij was bang voor wat de wereld zou denken. En als gevolg van zijn helende reis brengt hij “zichzelf” naar buiten en maakt hij nu zijn eigen projecten.
Dus de zelfgenezersgemeenschap (waarvan ik lid ben) inspireert me dagelijks door de ongelooflijke transformatie die deze mensen in hun eigen leven hebben, en als ik ze zie dat ze verder gaan met leven in hun doel. Op deze manier kunnen ze de wereld om hen heen beïnvloeden. Het is gewoon, ik krijg koude rillingen, eigenlijk, nu, zelfs door erover te schrijven over hoe mensen kunnen openbloeien als ze hun eigen identiteit ontmoeten door het werk te doen.
Wat is een advies dat Dr Nicole LePera heeft gekregen dat een grote invloed heeft gehad op haar leven? Ze komt daar dikwijls op terug in haar boek How to meet your self.
Dr Nicole over haar ervaring met meervoudige realiteit
Het was een advies, en het is van toepassing op dit idee van meervoudige realiteit dat ze eigenlijk ontving toen ze in haar klinische opleiding zat, en het was van een supervisor. Ze denkt dat ze toen een klant presenteerde of een geval van iemand die angst had die erg op haarzelf leek, en de supervisor kende haar eigen persoonlijke ervaring met angst.
Toen ze deze zaak presenteerde, dacht ze dat de supervisor haar een soort vraag stelden over de angst van haar cliënt, en ze vergat wat haar reactie was.
Maar er opende zich een gesprek waarin het advies dat op dat moment werd gegeven was, neem nooit aan, want als je iemand hoort, vooral als het vergelijkbaar klinkt – dus voor mij, het enige wat ik heb gekend is angst, en ik heb een klant die zelfs zegt: “Oh, ja. Ik ben er nu ook van uitgegaan dat mijn angst en de manier waarop ik angst ervaar en degenen onder ons die angst hebben, weten dat er een hele bereik van wat angst voor ieder van ons kan zijn, of hoe we het kunnen voelen en ervaren en echt het geheel ervan.
Dus op dat moment, en vooral als het vergelijkbaar is, de dingen die we horen of zien in de wereld, is het zo gemakkelijk aan te nemen. Het zou zo gemakkelijk voor me zijn geweest om tegen mijn supervisor te zeggen: “Ja, hun angst”, en ik zou waarschijnlijk hebben beschreven hoe de mijne eruit zag en misschien helemaal niet hoe die van hen was.
Over filters, lenzen en subjectieve realiteit
Dus dat advies, neem dat niet. Ik ga dit generaliseren: dat betekent, we zijn allemaal zo subjectief. We bekijken allemaal de wereld door al onze filters, al onze lenzen. We ervaren allemaal letterlijk hetzelfde moment anders. Toch hebben we allemaal die neiging om aan te nemen, in te vullen, meestal met dat wat geweest is uit het verleden. We gebruiken ons verleden om onze huidige momenten in te vullen.
Het bedrijfsleven en de meervoudige realiteit zijn hiermee verbonden, omdat dit ons in staat stelt om onze waarheid te vinden. Dit zet ons niet op voor de verwachting dat we iets universeels bespreken, want iedereen zal het op zijn of haar eigen manier begrijpen, omdat we allemaal mensen met een eigen mening zijn.
Dus als we dat begrijpen en daarin leven, kunnen we, zoals Nicole zei, uitbreiden naar het toestaan van anderen om te hebben wat hun waarheid is, wat hun reis voor hen is. Daarom kunnen we nog steeds veilig blijven leven in wat je waarheid en je reis voor jezelf is.
Een eenvoudige dagelijkse oefening in je routine die je helpt de moeilijke dingen te doen uit het werkboek How to meet your self?
Het eerste dat in me opkwam, grappig genoeg omdat het een moeilijk ding is, dat ik bijna elke dag doe, ik neem een koude douche.
Dit is iets waarvan ik denk dat ik het moet doen. Maar wat zijn de voordelen hiervan, deze koude duik?
Als je denkt dat je het moet doen, denk je dat je het de tweede keer niet wilt doen. Daarom zei ik dat het je moeilijke dingen laat doen. Zo koud, gewoon in het algemeen, snel, waarom koud?
En dit geldt voor het gesprek over het zenuwstelsel dat we eerder hadden. Koudetherapie, een koude douche nemen, een koude duik nemen, buiten staan als het koud is, alles helpt een van de belangrijkste zenuwen in ons lichaam te stimuleren: onze nervus vagus. En onze nervus vagus speelt een ongelooflijk belangrijke rol bij het terugbrengen van ons lichaam van stress naar rust.
Wat als onze nervus vagus niet afgezwakt is?
Als je nervus vagus niet flexibel is of, laten we het heel eenvoudig maken, als het geen oefening heeft om dat te doen, raken we vast in stress, zoals we eerder hebben gezegd.
Er zijn dus dagelijkse praktijken of gewoonten of keuzes die we kunnen maken om onze nervus vagus te stimuleren. Voor degenen onder ons die niet in koude dingen willen springen: Ze kunnen gorgelen of zingen. Onze nervus vagus verbindt zich hier eigenlijk via onze stemkast. We kunnen het handmatig stimuleren door dat te doen. Yoga helpt vaak onze nervus vagus te stimuleren. Er zijn andere activiteiten die we kunnen doen, koude is er een van.
Moeilijke dingen doen
En de reden waarom ik dit hier deel over het belang om moeilijke dingen te doen, is dat ik elke ochtend een koude douche neem. Je regelt de temperatuur ervan. Het is erg koud, het maakt niet uit welke temperatuur het is. Ik verzeker je, het is niet iets wat je wilt doen. En mijn geest, vanaf het moment dat ik weet dat ik naar binnen ga of dat ik in de komende tien minuten zal in de kou staan, denk ik: “Oh, dat wil je niet doen. Misschien morgen. Misschien is vandaag niet de dag, om wat voor reden dan ook.” Vechten tegen mezelf, tegen mezelf vechten, tegen mij vechten. Zelfs als ik binnenkom, zegt mijn geest me: “Ga weg. Je hebt het te koud.”
Dus, leren hoe ik niet alleen mijn nervus vagus kan stimuleren terwijl ik in mijn koude douche zit. Een koude douche geeft me het moment om mijn geest te overwinnen.
Koude douches om mijn lichaam te leren dat alhoewel mijn lichaam eigenlijk niet comfortabel is in de kou, er toch nog niets met me is gebeurd. Het is veilig in de kou. Het is mijn geest die me vertelt dat ik op dat moment niet veilig ben, niet mijn lichaam. Daarom denk ik dat ik het wil doen.
Dit jaar heb ik mind over matter geoefend.
Nicole wil mezelf bewijzen dat ze dingen kan doen waar ze van geschrokken is. dus vind ze het geweldig dat ze dat doet. Ze probeert het dagelijks te doen. Hoe lang blijf je in de kou? Een paar minuten, drie minuten. Dat is indrukwekkend. Ze probeert niet te tellen in haar hoofd, want dat is iets anders dat ze zal doen om mezelf af te leiden.
Dertig seconden onder de koude douche, vlak voordat je uitstapt, draai het gewoon helemaal naar koud. Je hoeft niet gek te zijn en jezelf om te beginnen in een koud vat water te dumpen. Degenen onder ons die in koude klimaten leven, heel dankbaar, ik niet meer.
Dit kan betekenen dat je gewoon naar buiten gaat met misschien niet zo’n zwaar sweatshirt aan voor je wandeling rond het blok.
Elke keer dat we het koud kunnen hebben, stimuleren we niet alleen onze nervus vagus. We geven onszelf de kans om geest te zijn over materie, om onszelf te bekrachtigen en eigenlijk om te zien waartoe ons lichaam in staat. Een van mijn grootste vastzittende punten was – ik zal brutaal eerlijk zijn – ongemak van welke omvang dan ook. Ik was een kasplantje geworden.
Wanneer mijn lichaam een beetje ongemakkelijk was, racete mijn geest en vertelde me alle redenen waarvan ik dacht dat het mijn intuïtie was die me vertelde dat dit niet het ding was voor mij om te doen. Dus dat onderscheidingsvermogen leren, leren waartoe mijn lichaam eigenlijk in staat is. Ik heb dat vroeger geweten bij de para-commando’s, bij marathons en 100 km lopen.
Wat kan je lichaam aan?
Mijn gedachten, begrijp me niet verkeerd, elke dag zijn mijn gedachten nog steeds zo van: “Haal de hel uit dit koude water. Dit is niet leuk. Waarom doe je dit? Stop”, zo’n beetje. De gedachten zijn er echter nog steeds.
Wat ik nu wel heb uitgebreid, is opnieuw het besef van wat mijn lichaam kon. Ik heb mezelf de kracht gegeven dat ik daar waarschijnlijk nog tien minuten in zou kunnen zitten. Mijn lichaam kan dat. Ik maak dan de keuze van wat ik ga toegeven aan mijn geest. Maar ik weet dat mijn lichaam dat kan. Maar ik raad niemand aan om 100 km te lopen, zeker niet zonder te controleren of je rug wel in orde is. Helaas was dat bij mij niet in orde wat ik pas 15 jaar geleden ontdekte.
How to Meet Yourself behandelt:
Hoe bewust te worden, hoe je kunt beginnen met het zien van al je vastzittende gewoonten en patronen, zodat je kunt beginnen met het aanmaken van die ruimte voor nieuwe keuzes.
Het nieuwe boek van Nicole gelijkt erg wat het formaat betreft op “How to Do the Work” in termen van verhaal, dagelijkse hulpmiddelen, gewoonten, concepten, visie, alle soorten dingen die we doen. Er is een behoefte aan groei die voornamelijk gebaseerd is op onze relaties.
Het is dus een relatieboek, dat onze relatiepatronen begrijpt, alle redenen waarom we vastzitten. Het brengt inzicht waarom de meesten van ons niet in vervullende, intiem, emotioneel verbonden relaties zijn. Natuurlijk je krijgt ook de tools om die in ons leven toe te passen om dat te veranderen.
Is er een go-to tool of bron die je kunt gebruiken die je helpt in je praktijk? Is er iets waar je naartoe gaat, een go-to werktuig of referentie?
Wat we willen met de groeitaken en voor wie de Engelse taal begrijpt wat Nicole wilt is, dat naast het blijven bouwen van de hulpmiddelen en middelen van mijn lichaam, worden ze snel mijn go-to als er een moeilijke situatie is. De tools leren me hoe om bewust te zijn in mijn lichaam. Bijvoorbeeld hoe ik mijn adem kan gebruiken om te reguleren. We hebben een grote verzameling aan boeken die je hier kunt vinden.
Een externe tool en bron die ik ook zal blijven toevoegen is kennis, informatie.
Je kunt blijven lezen over traumaherstel. Er is daar voor mij niets bijzonder aan omdat ik graag over alles lees. Dat zijn dingen die in lijn zijn met de manier waarop ik nu over mezelf denk, de wereld om me heen, genezing in het algemeen. Ook artikels die dat aan de oppervlakte niet zijn.
Een manier om die kennis te verwerken is ook door er over te schrijven. Dan deel ik die informatie en reageer ik op je commentaren. Leren doe je ook door er met verschillende vrienden er over te praten en te luisteren. Dikwijls heb ik ook contact met mensen die op een bepaald punt in hun traumaherstel zijn.
De spirituele gemeenschap waar ik lid van ben is een inclusieve gemeenschap die vanuit haar bezieling kiest voor de kwetsbaarheid. Maandelijks eten we dan ook samen met diegenen die daar behoefte aan hebben, waardoor we ons echt verbinden. Daarnaast zijn er heel wat kennissen die ons om advies vragen.
In onze gemeenschap zijn er heel wat mensen die werkzaam (geweest) zijn in organisaties die met traumaherstel bezig zijn en die vanuit verschillende hoeken en culturen opgeleid zijn. Onze mentor wijlen Patrick Perquy heeft een website waar enkele bijdragen van hem te vinden zijn.
Kennis op doen over traumaherstel.
Ik vind het heel leuk om mezelf bloot te stellen aan alle verschillende ideeën. Ik probeer ze uit, pas ze toe in mijn leven en kijk wat past of wat resoneert. Uit ons verhaal (categorie) kun je opmaken dat verschillende mensen in onze families werden blootgesteld aan trauma, en als gezin ook.
Persoonlijk had ik een moeilijke jeugd. Ik maakte ook een overval mee, en had een huwelijk waar fysiek en financieel misbruik aanwezig was. Nu werken we samen met pleegzorg voor onze pleegdochter. Mijn vrouw als orthopedagoge komt dagelijks in contact met mensen die lijden onder trauma’s en ze proberen te verwerken.
We dienen onszelf gewoon echt op te leiden, want vooral door een systeem zoals Nicole deed op het gebied van psychologie, haar leeslijsten werden samengesteld.
Het was voor mij wat mijn kennissen me gaven en wat ze op dat moment dachten. En de realiteit is dat ik me ben gaan realiseren dat het heel beperkt is. Er is zoveel nieuwe informatie, evoluerende informatie, informatie die gewoon nooit werd gepresenteerd om welke reden dan ook.
Dit is nog steeds een reis in onderscheidingsvermogen.
Leren welke informatie van toepassing kan zijn of die je kunt gebruiken in je eigen leven. En dan natuurlijk het leren van de informatie die gewoon niet resoneert.
Dr Nicole LePera is echt een heel behulpzame, inspirerende human resource geweest op mijn eigen reis. Je hebt de mogelijkheid om daadwerkelijk officieel contact met haar te maken. Haar gemeenschap is echt mijn groot plezier geweest. Ik ben er een enorme fan van. Ik ben dagelijks benieuwd wat ze aan inzichten over traumaherstel gaat prijsgeven op haar kanalen en platform, in haar podcasten, en digitale community.
Geestelijke gezondheid wordt steeds meer een mainstream onderwerp.
Op verschillend platforms kunnen mensen er over praten die voor ons allemaal logisch is. Ik bedoel, ik kan niet eens uitdrukken hoeveel ik daarvan hou in een samenleving waar er collectieve angst aanwezig is.
Dagelijks werk doen en blijven herhalen tot het een levensstijl is.
Ik denk dat mijn belangrijkste vaststelling met het lezen van het boek over het feit dat het zo gemakkelijk is om op de automatische piloot te zijn. Zelfs als je een gewoonte hebt om aanwezig te zijn is het nog altijd heel gemakkelijk om terug te vallen.
Dr Nicole LePera zegt dat dit iets is dat je kunt gemakkelijk teruggaan naar de automatische piloot. Je moet er een proces van maken. Iets waar je steeds opnieuw aan werkt. Ik heb gemerkt dat ik soms gewoon op zoek ben naar zulke snelle oplossingen, gewoon om uit dat ongemak te komen. Dan dien ik mezelf eraan herinner: “Dit is een reis. Dit is een proces. Ik moet het blijven dagelijks oefenen.” Ik vond dat echt een geweldige herinnering dat dr. Nicole verschillende keren dat naar voren bracht.
Dus als je resoneerde met een deel van dit artikel, wil ik dat je het boek gaat pakken of ernaar luistert op haar podcast. Nogmaals, het heet How to Do the Work.
Ik weet dat je het ongelooflijk waardevol zult vinden. Je zal er je door minder alleen voelen in de zin dat je verhalen zult horen waarmee je je direct kan resoneren. Ik denk ook niet dat je je gesterkt zult voelen door de tools en middelen die ze deelt.
Raamwerk voor zelfgenezing
Nicole LePera leert je over een nieuw holistisch raamwerk voor zelfgenezing. Ze leert hoe je jezelf kunt genezen met aanwijzingen, hulpmiddelen en bruikbare tips.
Holistische psychologie
Nicole LePera, Ph.D., gebruikte de kennis van de holistische psychologie. Ze ontwikkelde een andere manier om mensen te bereiken en hen uit te rusten met de tools die nodig zijn om zichzelf te genezen. Holistische psychologie richt zich op de geest, het lichaam en de ziel in dienst van het opnieuw in evenwicht brengen van het lichaam, het zenuwstelsel en het genezen van onopgeloste emotionele wonden.
Het draait allemaal om een dagelijkse praktijk van het maken van je eigen welzijn door:
Jezelf vanuit een nieuw perspectief zien, negatieve patronen te doorbreken, genezing van je verleden, en je bewuste zelf verwezenlijken.
Verder bouwen op haar zelfgenezingsconcept
Nicole, de auteur van het bestsellerboek van de New York Times “How to Do the Work: Recognize Your Patterns, Heal from Your Past, and Create Your Self”, bouwt voort op dat thema. Ze gaat daar nog dieper op in in haar kortgeleden gepubliceerde “How to Meet Your Zelf: het werkboek voor zelfontdekking” werkboek.
Daar leer je objectief te observeren en met mededogen de fysieke, mentale en emotionele patronen waardoor je vast blijft zitten.
Je leert bovendien diep te duiken in je ego, trauma en emoties, zodat je veilig het innerlijke werk kunt doen dat je uiterlijke wereld kan transformeren.
Authentieke zelf ontdekken
Bovendien leer je hoe de ingesleten overtuigingen en gewoonten te veranderen, zodat je je authentieke zelf kunt realiseren.
“Je authentieke zelf is je unieke, energetische vingerafdruk of handtekening die je hele levenservaring ontwerpt en bezielt”, zegt dr. LePera in “How to Meet Yourself.” “Simpel gezegd, het is je natuurlijke manier van zijn die je door je intuïtie leidt.”
“We zullen het verleden met ons meenemen en herhalen totdat we ons ervan bewust worden om verandering te verwezenlijken.”
Geniet van de Engelstalige voorstelling hier
Ben je klaar om je Zelf te ontmoeten? Met het interactief werkboek voor zelfontdekking?
In de afgelopen jaren is dr. Nicole LePera de leidende stem geworden in psychologische zelfgenezing. Ze helpt miljoenen mensen over de hele wereld om uit de overlevingsmodus te komen om bewust authentieke levens te maken waar ze van houden. In haar eerste boek, How to Do the Work, bood dr. Nicole lezers een revolutionair holistisch kader voor zelfgenezing. Nu, in How to Meet Your Self, deelt ze een interactief werkboek. Het is ontworpen om elke lezer te helpen zijn authentieke zelf te ontdekken.
Patronen observeren
We vervallen allemaal in geconditioneerde gewoonten en patronen – producten uit ons verleden – die leiden tot cycli van vastzitten, pijn en zelfvernietiging. Maar zoals dr. Nicole deelt, hebben we ook het aangeboren vermogen om te ontwaken voor en het gedrag te veranderen dat ons niet langer dient, waardoor we in de hoogste versies van onszelf kunnen komen.
Door objectief en meelevend de fysieke, mentale en emotionele patronen te observeren die we dagelijks doen. Ons huidige zelf kunnen we scheppen door te weten wat we willen. Dan kunnen we duidelijker zien hoe daaraan verder te werken.
Revolutionaire gids
Terwijl je door dit boek werkt en getuige bent van je standaardgewoonten – van slaap tot beweging tot eten, door emotionele reactiviteit en kernovertuigingen – zul je nooit meer vragen om: “Maar waar moet ik beginnen?”
How to Meet Your Self is een revolutionaire gids. Dat betekent een vriendelijke en bemoedigende metgezel en een uitgebreid meesterwerk van zelfbegrip dat je innerlijke werk en uiterlijk radicaal zal transformeren.
We kunnen ons hele leven “leven” zonder ooit te weten wie ons ware, authentieke zelf is. Veel mensen voelen daardoor een gebrek aan voldoening. Vaak zijn de dingen die ons in de weg staan om het leven te leiden dat we willen, terug te voeren op de gewoonten die we aannemen op basis van onze kindertijd.
Emotioneel bewustzijn en hulpmiddelen
Dr. Nicole LePera bespreekt in haar boeken hoe we ons bewust kunnen worden van de oude eigenschappen die ons ervan weerhouden ons volledige potentieel te bereiken. Dr. Nicole LePera legt uit hoe haar ervaringen, zowel privé als op de kliniek, haar hebben geleerd hoe belangrijk het is om bewust te zijn van onze emoties. Daarnaast legt ze uit hoe we met behulp van ademhalingsoefeningen uit onze denkende hersenen kunnen stappen en in ons lichaam kunnen komen.
Referenties
Dr. Nicole LePera is opgeleid in klinische psychologie aan de Cornell University, The New School for Social Research en de Philadelphia School of Psychoanalysis. Ze is de auteur van het nummer één bestverkochte boek van de New York Times met als Engelstalige titel: “How to Do the Work: Recognize Your Patterns, Heal from Your Past, and Create Your Self” en de host van de SelfHealers Soundboard- podcast.
Zelfgenezers beweging – SelfHealers Circle
Dr. Nicole is de maker van de SelfHealers beweging, waarbij mensen van over de hele wereld samenkomen in een gemeenschap om genezing in eigen handen te nemen.
In 2019 richtte ze SelfHealers Circle op. Dat is het eerste virtuele online self-guided global healing lidmaatschap. SelfHealers Circle heeft leden in meer dan zestig landen die als collectief genezen. We zijn er lid van, dus we weten waarover we praten. Haar nieuwste werkboek, How to Meet Your Self, verscheen op 6 december 2022.
Dr. Nicole gebruikt haar sociale mediaplatform om miljoenen mensen over de hele wereld te helpen zich bewust te worden van hun gedrag en hun innerlijke kinderwonden te helen. Ze helpt iedereen die op een reis van zelfgroei is. Ze is er ook voor diegenen die op zoek zijn naar de volgende stappen om te ontdekken wie ze diep van binnen zijn.
Sociale media
Voor meer informatie over dr. LePera, volg Nicole op Instagram @the.holistic.psychologist. Op Facebook vind je haar onder de naam @the.holistic.psychologist, Twitter @Theholisticpsyc, YouTube @TheHolisticPsychologist. Dan kun je ook nog met haar contact leggen via haar website theholisticpsychologist.com. Lees hier haar boek How to Meet Your Self: The Workbook for Self-Discovery.
Voor meer informatie over zelfzorgHelp, volg ons op Instagram, Facebook, Twitter, YouTube alle links in het menu.
Geïnteresseerd om lid te worden van onze Facebook-community? Dien je verzoek in om lid te worden, link in het menu.
Ik hoop dat je deze blog deelt met een vriend waarvan je denkt dat hij of zij het ook echt waardevol zou kunnen vinden. Ik denk dat we elkaar moeten steunen in het hebben van een gezondere mindset. We kunnen samen het belangrijke werk doen dat we vastbesloten zijn te doen in deze wereld.
Erg bedankt om dit artikel te lezen. Ik zie uit naar je commentaren. Bedankt dat je hier bent. Ik ben zo ontzettend blij dat we contact kunnen blijven hebben als je je gratis abonneert. Dank u wel. We wensen je alle geluk en gezondheid toe.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren