De vecht-/vluchtstatus gaat altijd vooraf aan de bevriezingsstatus.
Dit komt doordat wanneer we gevaar waarnemen, onze fysiologie ons eerst begeleidt (onbewust, dus zonder gebruik te maken van de geest en besluitvorming) om te vechten of te vluchten – wat gepaard gaat met activering van het sympathische zenuwstelsel.

Als we niet kunnen vechten/vluchten (of we merken dat we dit niet via ons zenuwstelsel kunnen), zullen we bevriezen – wat een manier is om de pijn van de dood te vermijden, mochten we in deze gevaarlijke situatie sterven.
Er zijn veel factoren die ons waargenomen vermogen om het gevaar te bestrijden verminderen. Dit kunnen externe of interne middelen zijn.
Als we die dag wat meer gestrest zijn, wat minder gevoed of extra moe zijn – of als we ons chagrijniger voelen – zullen al deze dingen leiden tot ons waargenomen onvermogen om het gevaar te bestrijden, en dus zullen we gemakkelijker bevriezen.

De meesten van ons merken dat niet op wanneer we in een angstige toestand komen, vooral wanneer we weinig angst ervaren, omdat we niet verbonden zijn met ons lichaam.
Als we echter wachten tot we een zeer hoge angst bereiken, zullen we echt moeite hebben om eruit te komen.
Als we kunnen leren onszelf in een toestand van lage angst te betrappen, kunnen we de tijd die we in een bevriezingstoestand doorbrengen, verminderen! Dit doen we door onze verbinding met ons lichaam te verbeteren.

• Kinderen van een narcist
• Hoe een bloeiend leven hebben na een relatie met een narcist? video
• Dingen die je over narcisten moet weten. En hoe herstellen
• Trauma en traumazorg in Europa
• Verlos ons van emotioneel misbruik door een narcist(e). video
• Emotionele onvolwassenheid van anderen en je persoonlijke groei!