Een kritische en bekrachtigde empaat glimlacht terug.

Elke dag een paar keer je benen losschudden als je van thuisuit werkt is wel prettig.

Eén van mijn hoogtepunten elke dag was vroeger Helena naar en van school brengen. En naar de beenhouwerij en de plaatselijke supermarkt gaan.

Ik mis glimlachen. Zie je, ik ga niet veel naarbuiten. Deze bekrachtigde empaat werkt vanuit huis en doe daarnaast wat huishouden. En dus is de enige gelegenheid die ik krijg om te socializen is, wanneer ik boodschappen ga doen voor de ingrediënten voor het diner van mijn gezin en Helena begeleiden naar school.

Dat was vroeger mijn sociale uitlaatklep. Ik kreeg vaak de kans om enkele nieuwe mensen te leren kennen aan school. Ik zou ‘hallo’ zwaaien naar mensen die herkenbaar waren, maar niet per se goede vrienden.

Sommigen zwaaien nog steeds wanneer ik de kinderen de dinsdag help het zebrapad over te steken. En ik zou naar vreemden glimlachen als we daar in het straatje naar school lopen. Je voert dan gesprekjes over school, over de kinderen, gezondheid en het weer.

De meesten lachten altijd terug naar deze bekrachtigde empaat. Dat gebeurt niet zo vaak meer.

Of, als dat zo is, kan ik het niet zeggen – omdat we allemaal maskers dragen. En mensen lijken gewoon niet zo vriendelijk als vroeger. Het masker heeft dingen veranderd. Sommigen zien de vriendelijkheid niet meer in elkaar. We zijn minder vriendelijkheid. In plaats daarvan zijn velen achterdochtig. We kunnen elkaars gezichten niet ‘lezen’, en dus vermoeden we het ergste.

We knuffelen onze vrienden niet meer. We zwaaien onze kennissen niet gedag want wie weet dat je je vergist. En we beschouwen vreemden als vijanden (bange blanke man). De meeste mensen zijn van nature goed.

Er zouden slechts een 6% narcisten zijn. We zijn dus meestal aardig. We zijn vriendelijk. (In de Spaanse Pyreneeën wat meer dan hier.) We zijn graag gelukkig, en we vinden het het leukst als andere mensen ook gelukkig zijn.

Het masker heeft echter dingen veranderd.

Het masker verbergt onze identiteit. Het verbergt onze natuurlijke vriendelijkheid wanneer je een bekrachtigde empaat bent. Narcisten echter voelen zich superieur die gaan eerder neerbuigend kijken. Maar op een bepaald bent heb je je genoeg belachelijk gemaakt als je geen terugblik gegund wordt zelfs al hebben ze jou goedendag gehoord. Het masker verbergt onze glimlach.

Het heeft mijn patroon om spontaan vriendelijk te zijn veranderd. Het maakt het gemakkelijker onbeleefd te zijn zonder consequenties. En het bevordert ongeluk. Je kunt ook niet zoveel meer pleasen als je daar de neiging toe zou hebben.

Maar ik geloof dat het masker een noodzakelijk kwaad is in de huidige pandemische omgeving. Mijn gemeente heeft het hoogste aantal besmettingen in Vlaanderen. Dus dragen we zeker een masker sommige met tegenzin.

Wat ik in de komende weken ga doen is achter het masker van alle anderen ga ik me een glimlach voorstellen.

Ik ga erop vertrouwen dat de vriendelijkheid die hier en daar enkele maanden geleden bestond nog steeds aanwezig is. En ik durf te wedden dat ons aangeboren geluk (behalve bij de narcist) deze beproeving zal doorstaan. Wellicht binnen een jaar kunnen we weer voluit en meer bewust glimlachen en knuffelen met elkaar.

Dus als ik je zie in de plaatselijke supermarkt, in de beenhouwerij, of aan school, gaat deze bekrachtigde empaat nog steeds glimlachen. En hoewel ik je reactie niet kan zien, vertrouw ik erop dat je terug lacht.

Dat is een redelijk verzoek vanuit het oogpunt van een kritische en bekrachtigde empaat.

Maar op dit punt voelt het zelfs nog belangrijker (we gaan immers Kerstmis tegemoet)… gewoon vanuit een normaal anti-narcistisch menselijk perspectief. Niemand van ons kan veel verschil maken in deze pandemie, maar niet als je werkt in de zorg of vrijwilliger bent. Maar we kunnen een verschil maken in hoe we met deze situatie omgaan.

Ga je gang en draag a.u.b. een masker- of je het nu wel of niet eens bent met die beslissing. Maar blijf trouw aan je natuurlijke instinct om vriendelijk, aardig en gelukkig te zijn. Met andere woorden glimlach gewoon. Hierdoor zal de wereld een klein beetje opvrolijken. En dat is alles wat we nodig hebben.