Omdat een narcist(e) eigenlijk niet weet wie hij of zij ten diepste is, klampt de narcist(e) zich krampachtig vast aan het beeld dat hij of zij graag van zichzelf heeft gecreëerd. Het masker van de narcist(e) is dus alleen het lege omhulsel waarmee hij of zij zich aan de buitenwereld presenteert.
Een plots verdriet stak in haar op.
De laatste tijd heeft ze wat verdriet gevoeld tijdens haar helende reis. Meer dan normaal, hoe dan ook. Ze heeft me de afgelopen dagen afgevraagd wat het zou kunnen zijn dat haar zo bedroefd. Zou ze rouwen om het narcistische masker van haar ex-echtgenoot.
Zij heeft de afgelopen maanden zoveel fasen doorgemaakt om alles wat haar is overkomen te verwerken. Ze had een relatieve rust gehad, zij en haar dochter. Niet gemakkelijk, want zonder nieuws en zonder ondersteuning. Maar moeilijk gaat ook zei die moedige vrouw.
Rouwen om het narcistische masker is Schok. Angst. Woede. Ongeloof. Doof gevoel. Verwarring.
Soms vroeg ze haar af of dit allemaal wel weten zo geweldig was voor haar. De leugens en het bedrog is zo afschuwelijk. Misschien was hij of zij wel met meer dan 200 vrouwen en elke marginale vrouw bleek voor hem beter dan de moeder van zijn kind.
Was het geweldig om te weten dat hij of zij ook met mannen en shemales was? Maar soms was de achtbaan van emoties bijna te veel om te verduren. Toen dit verdriet begon, bleef zij het opzij duwen.
‘t Kon ook niet anders want ze had alle verantwoordelijkheid nu alleen voor haar dochter. Enkele weken liet hij of zij niet meer van zich horen en als dat zo zou blijven was alles relatief duidelijk.
Elke dag proberen te overleven. Niet echt aanpakken.
Tot afgelopen nacht. Natuurlijk is ze bedroefd dat ze er is achter gekomen dat deze relatie waar zij haar hart en ziel in stopte gedurende 12 jaar allemaal een leugen was.
Maar toen begon ze te begrijpen dat ze rouwde om een vader die ze nooit had gehad. Omdat ze niet bewust was van haar emoties toen ze heel klein was, werden die gevoelens gemanipuleerd, zodat hij of zij haar kon gebruiken voor alles wat hij of zij uit haar kon krijgen. Ze had nooit onvoorwaardelijke liefde gekend.
Ze had wel alle regeltjes gevolgd van de instelling waarin ze opgroeide.
Meestal werd alles voor hen voorbereid. Ze moest gewoon volgen.
Wel had ze verlatingsangst en nooit iemand die ze echt kon vertrouwen. Waar ze gewoon aan kon worden en er voorspelbaarheid was. Die haar gevoelens bevestigde en zei dat het goed was en zou komen als ze pijn had.
Dat diepgaande vertrouwen in haar zelf miste ze. Hij of zij had haar een thuis beloofd en een vader voor zijn dochter.
Ze krijgt het besef dat ze kan rouwen om een narcistisch masker.
Voor hem is het leven alleen maar een carnaval. Hij of zij zei haar: “Jij kunt toch nergens geen, je hebt geen familie.” Hij of zij kan dat zelfs lachend zeggen.
Het verdriet dat zij heeft gevoeld, is voor het verlies van iets wat nep was. echter was het iets waarin zij geloofde. Het is zo moeilijk geweest om in haar geheugen samen te voegen hoe ze iets miste dat in het begin niet echt was.
Het is moeilijk om het verlies van een illusie te verwerken als instellingskind.
Dit is rouwen in een context die buiten de gewone levenservaringen ligt. Is het een algemene reactie op jarenlange ervaringen van misbruik en emotioneel geweld?
Ze leeft sinds ze een kind was met een trauma, en met splinters van een verhaal, waarvan ze zich niet zoveel meer herinnert. En waarvan ze absoluut wil voorkomen dat dit zich zal herhalen bij haar dochter.
Het is moeilijk om precies te weten hoe of wat je moet voelen vooral als er steeds dat gevoel als kind was dat ze niet welkom was, want geen van haar ouders zag naar haar om.
Het rouwen om het narcistisch masker herinnert je aan het gevoel van onbegrepen zijn en ongewenst gedurende jouw jeugd.
Ze probeert in slaap te vallen, terwijl de tranen over haar wangen rollen als ze ‘thuis’ komt van een korte vakantie. met gedachten door haar hoofd.
Ze zag in haar gedachten een foto van een masker op de grond en een knielende vrouw die huilde. Zij was dat.
Toen hoorde ze diep in haar geest: “Rouwen om het narcistisch masker.”
Het lijkt misschien dwaas voor iedereen die narcistisch misbruik niet heeft behandeld, maar voor degenen die dat doen, zal dit een licht van hoop en vrijheid zijn.
Het is OK om te rouwen om het verlies van deze illusie, van deze onbestaande liefde, van deze nooit veranderende man.
Denk er tijdens het verwerken van deze fase aan dat het goed is om het verlies van wat je dacht dat echt was te rouwen.
Rouwen om het narcistisch masker, niet om het monster dat het droeg.
Realiseer je dat het twee heel aparte dingen zijn. En dat masker was zo lang echt voor jou dat ding dat je mist dat ding waarover je treurt, was het masker. Het monster zal wel nog andere slachtoffers maken en zijn techniek verder aanpassen.
Sta jezelf toe om daarvoor te rouwen, net zoals bij elk verlies dat je zou betreuren. Het kan een masker zijn, maar voor jou was het heel echt. Anderen begrijpen misschien niet waarom u zou rouwen. Het is oké. Het is normaal. Laat jezelf door deze fase reizen en voel wat je nodig hebt.
Er is veel om over te rouwen wanneer je hebt geleefd met een narcist(e):
- meerdere doses verraad
- de bijbehorende giftige schaamte
- zelfhaat
- overdreven gevoelens van machteloosheid.
Ik begrijp dat het buitengewoon pijnlijk moet zijn en dat het ridicule zou zijn te verwachten dat je je er zo maar kan overzetten. Je moet ook niet verwachten van een narcist(e) dat hij of zij zijn verantwoordelijkheid zal nemen, spijt zal tonen, je om vergeving vragen en zal veranderen.
Je werd verraden door degenen die je op intieme manier vertrouwd hebt, en dat werd in de laatste jaren erger en erger.
De onderdrukte pijn uit jouw kindertijd en het bijbehorende gevoel van weerloosheid werd herhaaldelijk geactiveerd. Dus na het verlies van jouw narcist(e) ga je verder moeten genezen van de wonden uit jouw kindertijd en rouwen om jouw jeugd en bedroeven om het verlies van liefde dat voor altijd onbeantwoord zal blijven.
Maar er is hoop voor jou. Eens je beseft dat er geen goede herinneringen meer over zijn, is het gemakkelijker om de narcist(e) te vergeten. Zul je je iemand missen die niet in staat is tot liefde en zich parasitisch voedt met zijn eigen kind? Ik denk het niet. Maar vergeten hoe de narcist(e) omging met jou dat zul je je niet meer vergeten.
Laat jezelf genezen door compleet te rouwen om het narcistisch masker op jouw tempo.
Genezen kan je in verbondenheid met vertrouwvolle vrienden, de gemeenschap van andere slachtoffers van narcisme, met therapeuten en resultaat gerichte coachen.
Ook een “dank je wel” aan deze unieke vrouw, omdat je durft je gekwetste binnenwereld te tonen en mij toelaat met jou op weg te gaan. Ik ben dankbaar dat je in de toekomst het emotionele vermogen hebt om weer te voelen en lief te hebben.
Na een goede huilbui zul je je terug beter voelen, zoals altijd. En weiger te aanvaarden dat zijn misbruik in het verleden, en de consequenties je geluk beroven van je leven nu.
Heb je in het verleden gerouwd om de scheiding of het doodgaan van een narcist(e) in je leven? Deel met ons uw ervaring hoe je er hebt voor gerouwd en in welke mate rouwen voor jou belangrijk was.
Als je regelmatig terugkomt naar mijn website kan de kennis gebruikt worden in jouw leven. Daardoor is mij volgen aan te raden. Daar hou ik van. Toegepaste kennis is macht. Ik hou er ook van als ik van je hoor wat jou het meeste raakte.
Bovendien zijn andere lezers ook nieuwsgierig om te horen wat jij nog zou willen toevoegen.
Laat me weten of je ideeën uit dit artikel creatief kon toepassen. Wat zijn jouw bevindingen over rouwen?
Bovendien bedankt, zoals altijd om aardig en creatief te zijn in de reacties.
Gebruik misschien de commentaren om elkaar te steunen!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren