Dat was ik de meerderheid van de tijd in mijn relatie met mijn narciste!
Kortgeleden reed ik naar huis van een bezoek en merkte de auto achter me op aan een stoplicht. Er zat een paar in de wagen en de passagier trok mijn aandacht. Ze zakte op haar stoel neer, haar arm op haar deur voor het raam, hoofd op haar hand, doelloos uit het raam starend. Haar gezicht was droevig, haar ogen neergeslagen.
En toen raakte het mij. En het trof me hard. Dat was ik de meerderheid van de tijd in mijn relatie met mijn narciste! Dat was de overhang van lovebombing naar devaluatie. Ik herinner me dat ik zo duidelijk op die passagiersstoel zat, met mijn hoofd van haar afgewend, uit het raam starend en wensend dat ik OVERAL was, maar niet daar.
Ik herinner me dat ik me ellendig voelde en gevangen zat. We hadden een probleem. Ik ging naar de persoon die het trauma veroorzaakte voor verlichting. Dan is elke opluchting die je krijgt vluchtig.
Misschien kreeg ik zelfs tijdelijk wat opluchting door hen te vertellen welk probleem je had met hen.
Ik vertelde haar hoe belangrijk ze in mijn leven was, hoe graag ik aan al haar behoeften wou voldoen. Ze wou Nederlands studeren aan de universiteit en niet in een lokaal huis waar de buitenlanders de Nederlandse taal leerden. Ze wou Erasmus uiteraard.
Ik vertelde hoe ik me daarbij voelde in de hoop dat ze de pijn die ze veroorzaakte door in “staking” te gaan zou verlichten.
Maar de narciste gaf in feite niet om mijn gevoelens.
Ze wist amper dat ze bestaan. Ik had eigenlijk mijn ergste vijand kunnen vertellen hoe goed ze me pijn deden. Maar dat was haar bedoeling zodat ze de relatie kon verbreken. Ze had immers al haar papieren.
Maar ik werd geconditioneerd omdat dit proces zich steeds opnieuw herhaalde en ik uiteindelijk zelf de scheiding zou aanvragen. Scheen de zon dat had ze een zonnebril nodig van 500 euro. Werd het lente dan had ze tientallen nieuwe planten nodig. Was het winter dat had ze elke week nieuwe laarzen gezien.
Naast de verschillende kleuren waarin ze haar kapsel wou uittesten.
Het patroon van misbruik bijna elke dag, met roepen en tieren, mij verwijten, huishoudelijk gerief kapot maken sneed in mijn zenuwen. Ik werkte elke dag 12 uur en dan alleen een 4 tallen uren slapen na grote woordenwisselingen. Mijn zelfvertrouwen daalde tot niets.
Traumabinding met de narciste.
Je komt op het punt dat je denkt dat je het misbruik verdient en dat wordt versterkt omdat niemand anders in haar vriendenkring door narcisten wordt misbruikt, denk je, alleen jij en het gebeurt alleen in privé waar je hele wezen kan worden gesneden, ontleed en gestript en ongeschikt gevonden, terwijl ik in het openbaar “darling” bleef.
Toen haar vrienden kwamen werd het immers rustig en was het feesten.
Dat is wanneer de narcist zijn handen bloederig houdt en waardoor hij zijn piepkleine, schone reputatie kan behouden.
In mijn uitgeputte toestand begon ik me vast te houden aan de narcist want ik begon te geloven als de narcist me niet wil, niemand zal me nog willen.
Ik kon me geen leven meer voorstellen zonder haar. Alles was ik immers al verloren.
Toen ze uiteindelijk zelf weg ging, dan nog naar een vluchthuis moest ik mijn verlangen om haar te bellen tegenhouden. Hoe kon ze nu ook mijn reputatie kapot maken.
Ik leek “de enige te zijn die haar echt begrijpt”, ze was blij als ik haar geld gaf, zelfs om op reis te gaan alleen naar Italië, dan was ze eventjes weer verliefd op me, dus ik probeerde alle andere tekenen van een gewelddadige relatie te negeren.
Een van de moeilijkste uitdagingen die ik moest realiseren, was dat ik niet verantwoordelijk was voor haar gedragingen, wreedheden of consequenties die het gevolg waren van de slechte keuzes die zij maakte.
Ze wou niet werken had daarom niet genoeg geld om alles te kopen wat haar dochter wilde.
Hun naar België brengen en het voor haar achtergebleven ouders comfortabel genoeg maken, de school afwerken, de inschrijvingen van beiden hadden me ontzettend veel gekost. Het opsturen van gerief naar haar ouders zodat ze te eten hadden ook.
Met uitzondering van de zeldzame keren, voelde ik me verantwoordelijk voor alle slechte dingen die zich in onze toxische relatie hadden voorgedaan.
Ik twijfelde aan mezelf, ik vroeg me voortdurend af of er iets was dat ik anders had kunnen doen en ik had deze overweldigende gevoelens van schuld, vernedering en schaamte als co-dependent.
Dit kwam allemaal doordat mijn narcistische ex-echtgenote haar schaamte op mij projecteerde. Lag de oorzaak bij dit alles doordat ik niet genoeg Engels kon, geen Russisch studeerde, 12 uur werkte 6/7? Was dat de reden dat in 6 maanden tijd de situatie van lovebombing naar devaluatie zag gaan?
Maar zonder dit alles was het niet mogelijk geweest om te zijn waar we toen al waren, echter was mijn narciste niet tevreden wat ik nooit had verwacht. Want de eerste 5 maanden van onze relatie was alles naar haar wens volgens haar. Was ik dan zo naïef en had ik dat niet gezien?
Ik heb me nooit goed genoeg gevoeld bij haar, nooit slim genoeg of aantrekkelijk genoeg vanwege de wrede verklaringen van mijn ex-vrouw.
Ik heb nooit van je gehouden, ik was hier gewoon om in Europa te kunnen wonen; Je was nooit goed genoeg voor mij, ik ben immers een universitaire.
Ik heb je gewoon als sponsor gebruikt; “Iedereen zegt altijd dat ze niet kunnen geloven dat ik met iemand bent zoals u. Na verloop van tijd heb ik deze verklaringen geïnternaliseerd en geloofd dat er iets mis met me was.
Het misbruik accepteren om de relatie met mijn kinderen te kunnen behouden.
Erger nog, ik begon te berusten in een leven waarin ik het misbruik accepteerde op basis van deze valse overtuigingen. Zolang ik, maar regelmatig mijn kinderen zag natuurlijk kon dat niet meer in het huis waar wij verbleven.
Dan moest mijn kinderen naar de Engelstalige televisie kijken, en dan moesten ze eten wat zij had gekookt, als ze had gekookt.
Iemand met een gezonde relatie met grenzen zou niet zo lang in zo’n giftige relatie blijven. Ik kon ook geen grenzen zetten tegenover de baas van mijn werk.
Aan de andere kant, een persoon zoals ik die co-dependent was, ook doordat ik nog maar net een gewelddadige overval had meegemaakt, wou niet alleen in de relatie blijven, maar er alles aan doen om te voorkomen dat ik de narcist zou mishagen.
Vaak verdedigde ik haar wreedheid met uitspraken als: “Zij had een moeilijke jeugd”,”Zij lijkt echt te willen veranderen”,”Alleen verliezers geven op”, “Als God je ertoe brengt om met haar te trouwen, zal Hij jou erdoorheen brengen”. ” Het zijn de klimaatsveranderingen. ” “Dat zijn veel voorkomende integratie problemen.”
Deze overtuigingen in de context van de gewelddadige relatie zorgden er allemaal voor dat mijn ex-vrouw haar misbruik kon voortzetten, wat alleen maar tot negatieve consequenties voor mezelf leidde.
Lovebombing door de narcist.
Eerlijk gezegd ben ik dankbaar dat die herinneringen me willekeurig (of niet zo willekeurig) bezoeken. Ze worden, denk ik, strategisch onder mijn aandacht gebracht als herinneringen aan hoe dat leven ECHT was.
Onze geest heeft de neiging terug te gaan naar de lovebombing – fase toen alles excellent en perfect was (of, zo dachten we), ook volgens haar. Ze hield zo van België mijn “darling” zei ze.
De korte tijdsspanne waarin we het liefdes hoofddoel worden van de narcist, verslaafd aan hen worden en opgeslokt.
Wat we moeten doen wanneer onze geest daarheen gaat, is op de snel vooruit spoelen knop drukken en de leugens, de vernedering, de verwarring, de gaslighting, de woordsalade en de miserie die het leven met de narcist werd.
De gewelddadige devaluatie door de narcist.
Het vlees en de etenswaren dat ze op straat gooide toen ik terug kwam van de zelfbedieningswinkel.
De avond dat ze voor mij stond met een mes. Op een andere avond had ze overal in huis kaarsen en bidprentjes gezet. Het schuim stond op haar lippen, toen ik thuis kwam. Liep ze weg langs de rivier roepend dat ze haar zelf zou vermoorden.
Op een andere avond had ze overal gemalen koffiebonen rondgestrooid.
Op een andere avond had ze de hond nog niet uitgelaten en had overal in huis gekakt en gepist.
Van lovebombing naar devaluatie
Ondertussen zat zij aan de PC op zoek naar een nieuwe man.
Daarom is het zo belangrijk dat je opschrijft wat je hebt meegemaakt zodat je als je hervalt aan uw emotionele afhankelijk je jezelf daaraan kunt herinneren.
Jij bent zo’n speciaal persoon die ook wenst te overleven van uw narcist.
Dank U om je tijd te nemen om dit te lezen en te beluisteren.
Ik hou ervan als je regelmatig terugkomt omdat dan de kennis kan gebruikt worden in jouw leven. Ik hou er ook van als ik van je hoor wat jou het meeste raakte.
Ik ben nieuwsgierig om te horen wat jij nog zou willen toevoegen.
Bedankt, zoals altijd om aardig en creatief te zijn in de reacties. Als je in zo’n situatie leeft, hier kun je vinden hoe los te komen van de narcistische conditionering en hoe je een nieuw leven kunt opbouwen.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren