Met dit artikel wil ik je aan het nadenken zetten als jouw kind jouw gewelddadige ex meer lijkt te waarderen dan jij. Zou het kunnen dat dat normalisering van narcistisch gedrag is bij een kind?
Weet je nog toen je nog met de misbruiker samen was en je op bepaalde manieren zou handelen om conflicten te vermijden. Je deed dit om te voorkomen dat je gedevalueerd werd in het openbaar of bij de familie. Je deed dit om je loyaliteit over te brengen en om in hun gunst te blijven, want scheiden dat was iets wat je absoluut niet deed in je familie.

Trouwens je ex was regelmatig depressief, en dat is een ziekte volgens je familie.

Je laat niet iemand in de steek die ziek is. Maar jij wist beter, kon dat niet zomaar uiten nml. dat hij een verborgen narcist was, die deed alsof hij ziek was of doelbewust zichzelf ziek maakte met de mix van alcohol en antidepressiva om zo uit de handen van het gerecht te blijven. Zo legde je familie uiteindelijk valse verklaringen af.

Deed je een tijdje alsof je het met hen eens was, terwijl je dat niet was? Deed je alsof je ervan genoot terwijl dat niet zo was? Kan het dat je deed alsof je bepaalde mensen niet mocht die ze niet mochten, maar je hield eigenlijk van die mensen. Koos je hun kant in conflicten terwijl je wist dat ze ongelijk hadden om ruzie te vermijden? Sprak je er met anderen over alsof ze het ‘beste ooit’ waren om de façade te behouden die de geheime narcist van je verwachtte?

Normalisering is erg belangrijk om te overwegen als je ziet dat je kind doet alsof hij dol is op je gewelddadige ex en weinig met je te maken wil hebben.

Het kan zijn dat jouw kind precies “doet wat jij deed” om te overleven en om om te gaan met hun narcistische ouder.

De grootsheid en het manipulatieve karakter van de narcistische ouder overschaduwde jouw en je kinderen zo volledig dat het resulteerde in een persoon die geen idee meer had wie ze werkelijk zijn als individu.

De verwaarlozing, mishandeling, woede, gebrek aan empathie en emotionele spelletjes van de narcistische ouder kunnen zo overweldigend zijn dat jij en je kinderen zich zo machteloos voelen dat ze gehoorzaam accepteren, dat ze tot machteloosheid en gehoorzaamheid geconditioneerd zijn aan de narcist en zo tot normalisering gedwongen.

En het kan zijn dat jouw kind weet dat je veilig bent en hem of haar toch niet in de steek zal laten als hij of zij al zijn opgekropte moeilijke emoties op jou legt. Of dat je hen terug zal aanvaarden als ze tijdelijk jou verlaten.

Was je gedurende vakantieperiodes en feestdagen zeer tolerant tegenover de narcistische ouder om te vermijden dat de mooie tijd voor de kinderen zou verloren gaan?

Ook dat droeg bij tot de normalisering en internalisering van de reacties om het narcistische gedrag van de narcistische ouder.

Was je heel stipt en deed je je uiterste best bij het naleven van afspraken? Deed je alles voor de familie van de narcistische ouder om te vermijden dat de narcistische ouder kwaad zou worden? Wel dat gaf hun het idee dat je echt schrik had en dat je je uiterste best moest doen voor de normalisering van de situatie.

Het is niet omdat jij op een bepaald moment beslist dat wat de narcistische ouder tegenover jou doet niet meer aanvaardbaar is, dat het gedrag van de narcistische ouder tegenover zijn kinderen automatisch mee zal veranderen. Ze hadden dat gedrag namelijk al door normalisering aanvaard. Het is niet vanzelfsprekend om hen na al die tijd te doen inzien dat ze ook anders kunnen reageren.

Wellicht zijn je kinderen onveilig gehecht waardoor ze relaties wantrouwen en kiezen ze dus voor diegene die hen het meeste nadeel zou kunnen veroorzaken.

Ze worden geïntimideerd door hun gewelddadigheid, ze waren gewoon door gehoorzaamheid. Na een tijdje koelde de narcist af. De woede lag vooral op de partner. En als ze niet zouden kiezen voor de narcist zou de narcist nog meer woedend worden en wie weet iedereen vermoorden.

Ook doordat de narcistische ouder zich grandioos voordoet, en uitstekend is in gaslighting, liegen en bedriegen en valse beloften doen worden de kinderen in het verhaal van de narcistische ouder meegesleurd.

Na normalisering dreigt Loyaliteitsconflict

Wellicht heeft de narcistische ouder ook zijn eigen familieleden als vliegende apen ingeschakeld, waardoor de kinderen een gehele familie dreigen te verliezen, die de geloofwaardigheid van de narcistische ouder ondersteunt en de geloofwaardigheid van de niet narcistische ouder ondermijnt. Dit bezorgt de kinderen een loyaliteitsconflict. Want het is best mogelijk dat de familie van de narcistische ouder voor de kinderen aantrekkelijker is.

Deze kinderen passen zich vaak aan door ofwel zichzelf uit te wissen, hun eigen behoeften op te offeren, PTSS te ontwikkelen of zich bij de ‘winnende’ kant aan te sluiten en zelf narcist te worden.

Als dan ook nog de familie van de niet-narcistische ouder “de kant kiest” van de narcist wordt het voor de kinderen helemaal moeilijk. De familie kan uit eigen belang voor de narcist kiezen omdat ze allerlei “klussen” gedaan krijgen. Het kan zelf best dat de narcistische ouder binnen de familiekring bij enkele leden zijn ‘seksuele’ diensten mag verlenen.

Jonge kinderen van een moeder of vader met een narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn echte slachtoffers van deze ouder en deze stoornis.

Dat is net zo bij elk kind dat door het leven gaat met een verslaafde ouder of iemand die zich schuldig heeft gemaakt aan fysiek of seksueel misbruik. De narcistische ouder misbruikt op een intens subtiele en slinkse manier: ze maken zich schuldig aan ernstige emotionele en mentale mishandeling, en niemand buiten het gezin zou ooit iets verkeerds vermoeden. 

Deze kindslachtoffers blijven vaak onopgemerkt, onbehandeld en zonder hulp van andere volwassenen buiten de directe familie. Dit komt door de aard van de narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPD).

Het overheersende gedragskenmerk van een NPD-ouder is hun bijna totale gebrek aan bezorgdheid voor hun kind. 

Op het eerste gezicht en in het openbaar is de NPD-ouder vaak onopvallend als een beledigend persoon. Het kan dat hij of zij een hoog-functionerende narcist is. Binnen het gezin twijfelt het kind er niet aan dat er iets heel erg mis is. In sommige gevallen begint deze ouder ‘op te warmen’ en fouten te maken.

Dat vestigt negatieve aandacht op hen en werpt een licht op hun NPD, maar in de meeste gevallen gaat het misbruik jarenlang onverminderd door. De emotionele, psychische en spirituele schade voor het kind is enorm. Het ontwikkelt heel moeilijk een identiteit.

Terwijl sommige NPD-volwassenen hun stoornis op een vrij milde manier uiten (denk aan de moeder van een schoonheidswedstrijd of de vader die zijn kind ertoe aanzet een sport te doen die ze niet willen doen), zijn anderen experts in het verbergen van hun misbruik en kunnen ze anderen manipuleren naar believen (inclusief leraren, ministers, politie, advocaten en zelfs rechters).

In feite ‘speelt’ de narcistische ouder het recht- en schoolsysteem vaak zo goed dat, Caw. bijzondere jeugdzorg, advocaten en rechters geloven dat de niet-NPD-ouder overdrijft vanwege de emoties van de echtscheidingssituatie. Inderdaad, de verklaringen die de niet-NPD-ouder van de NPD-ouder geeft, klinken vaak zo ‘van de muur’ dat een rechter ze moeilijk kan geloven.

Vanwege de stoornis hebben NPD-ouders weinig tot geen oog voor de individualiteit, ambities of emoties van hun kind. 

Deze ouder is gewoon de hele tijd helemaal met zichzelf bezig. Dit is een heel moeilijk concept voor de meeste normale mensen om te begrijpen. Het is moeilijk om een ​​relatie aan te gaan met een ouder die geen oprechte zorg voor hun kind heeft, behalve hoe dat kind het imago van de ouder kan versterken, of hoe het kind kan worden aangetrokken als een bron van ‘narcistische voorraad’. 

Mensen met NPD zoeken en verzorgen kinderen consequent door charme, valse interesse, valse beloften en overdadige geschenken te gebruiken om hen ertoe te brengen zich aan een relatie te binden. Dat binden kan door ervoor te zorgen dat kinderen zich financieel en materiaal of logistiek afhankelijk maken.

Mensen klagen over verwende kinderen, maar kinderen hebben echt heel weinig macht over hun ouders. 

Dit geldt des te meer in het geval van een kind met een NPD-ouder, aangezien dat kind de onvoorspelbaarheid, impliciete bedreigingen en intense woede die de ouder laat zien door en door kent. Het kind leert al vroeg in het leven dekking te zoeken door voortdurend de kinderlijke onvoorspelbare grillen van de NPD-ouder te sussen. 

Het kind wordt doodsbang dat als het met iemand buiten het gezin over hun erg zieke ouder spreekt, niemand naar hen zal luisteren of hen zal geloven, aangezien de NPD-ouder een meester is in het ‘valse gezicht’ in het openbaar. 

Ten tweede is het kind doodsbang dat hun klacht terugkomt bij de NPD-ouder en dat ze een hoge boete zullen betalen.

Narcistische moeders en vaders wekken op verschillende manieren intense angst bij het kind op.

• Een manier waarop NPD-ouders angst aanwakkeren, is door vage of directe dreigementen aan het kind te uiten dat de ouder hen in de steek zal laten, of dat de ouder niet zal kunnen leven als het kind zich niet aan de wil van de ouder houdt. Een kind houdt van nature van zijn ouders en wil ze graag behagen. Ze zullen schrik hebben dat hun narcistische ouder in de gevangenis, een psychiatrische instelling terecht zal komen of zelfmoordpogingen zal ondernemen met zware gevolgen. Ze willen niet dat dit in het openbaar komt omdat ze dan dreigen gepest te worden op school.
• Weer andere NPD-ouders maken ‘tussen de regels’ duidelijk dat als het kind ooit ontrouw zou zijn aan de ouder, er ernstige en gevaarlijke dingen zullen gebeuren, tot zelfs schade toe aan hun niet-NPD-ouder of het kind zelf. Dat is niets minder dan emotionele chantage.

Zonder de narcistische ouder zijn deze kinderen vaak depressief, angstig en somber, alsof ze het gewoon hebben opgegeven een normaal kind te zijn. 

Ze hebben een emotionele verslaving aan de narcistische ouder ontwikkeld. Wanneer er een relatieve rust is is dat buiten hun normalisering.

Hoewel sommige schoolbegeleiders of coaches misschien opmerken dat het kind problemen heeft, zullen ze nooit vermoeden dat het te wijten is aan NPD-misbruik, vooral als ze de NPD-ouder van het kind kennen.

Door de voortdurende wisselende houdingen en overtuigingen van de narcistische ouder geraakt het kind uit balans.

Als het kind een volwassene (leerkracht, dokter, rechter) over de ouder vertelt, wordt onmiddellijk vermoed dat het een aangeboren emotioneel of mentaal gezondheidsprobleem heeft; dit speelt de NPD-ouder in de kaart.

Eventueel komt het kind zelf in de psychiatrie terecht en wordt de oorzaak gelegd bij de niet narcistische ouder. Vanzelfsprekend is dit een ervaring dat het zelfvertrouwen van het kind ondermijnt en het een grote schaamte bezorgd.

Dat sluit niet uit dat de narcistische ouder de kinderen zelf betrekt in een genetische afwijking die ze gezamenlijk hebben. Op die manier proberen ze een valse solidariteit te scheppen en zijn onschuld staande te houden.

Kinderen beseffen vaak al vrij vroeg op de basisschool dat een ouder ziek is. Wanneer ze de kans krijgen om de ouders van andere kinderen met die van henzelf te vergelijken en niet volledig geïsoleerd worden. Naarmate het kind ouder wordt, kan de stress in het gezinssysteem tot ondraaglijke niveaus oplopen.

Klinische counselors zijn altijd erg terughoudend, zo niet volledig vermijdend om kinderen te behandelen die betrokken zijn bij voogdijzaken wanneer wordt aangenomen dat een ouder NPD heeft. 

De meeste clinici zullen slechts zeer zelden publiekelijk een persoon identificeren als iemand met een persoonlijkheidsstoornis. Indien wel dan zal de narcist zijn volle woede op de hulpverlener richten. Dat houdt in dat ze voor de rechtbank worden gesleept. Dat ze moeten getuigen of, vaker, worden lastig gevallen over hun werk, competentie, enz..

De clinici weten dat narcisme onbehandelbaar is. Dat er een enorme reflectie is vereist van hen om zo’n gesprekken in de hand te houden. Ze weten dat er geen of weinig resultaat geboekt wordt. In veel gevallen worden de afspraken niet nagekomen en zelfs in veel gevallen niet betaald door een narcist. Op die manier komt de situatie ook weer in de normalisering.

De ouder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft dikwijls de overhand, als ze de kwaliteiten hebben van een geheime NPD. Voeg daar antisociale persoonlijkheidsstoornis/sociopathie aan toe. het lijkt de ultieme hel op aarde voor jou en je kind/kinderen. 

Veel advocaten zijn ook niet happig in zo’n dossier omdat ze bang zijn.

Je dient ervoor te zorgen dat jij sterk gemotiveerd blijft en onverschrokken blijft. Daarom is het absoluut nodig dat je jezelf versterkt en de pijn uit je lichaam verschuift. Daarvoor helpen alle groeitaken die je vindt in de categorie groeitaken en in het menu.

Als je het Engels beheerst is Narp ook een goede ondersteuning. Het is een herstelmethode zodat je de resultaten boekt die voor jouw kinderen van belang zijn. Ook beide boeken die ik hier promoot zullen je enorm van dienst zijn.

Hoewel jij misschien uit de cognitieve dissonantie bent, is jouw kind, de familie, de school, de rechter dat misschien niet. Het lijkt zo onwaarschijnlijk dat een vader of moeder zich zo pathologisch kan gedragen. Het is daarom zo belangrijk zich heel goed voor te bereiden. Teksten over juridisch, pas enz, vind je in de respectievelijke categorieën.

Als dit resoneert, weet dan dat jouw kind overleeft, net zoals jij deed, op de beste manier die zij op dit moment weten. Begrijp dan dat dit verandering in hun gedrag zal meebrengen. Verlies de hoop niet. Bouw aan je eigen leven. Blijf je kinderen onvoorwaardelijke liefde geven wanneer mogelijk. Blijf je spiritueel verbinden met hun innerlijke kind dat tot zwijgen is gebracht. Het versterken van je emotionele groei plaatst je in de beste positie voor contact met je kinderen.

Psychologische Begrippenlijst zoals dubbele binding, normalisering etc.

Emotionele onvolwassenheid van anderen en je persoonlijke groei!

kenmerken van de narcistische vader

Dag van rechten van het kind

Trauma en traumazorg in Europa

Geweldig als ouder: Gevoelens zijn geen feiten

Wat begrijp je van narcisme?

Ervaringsdeskundige en psychiater zijn het eens: ‘Er moet meer aandacht komen voor de spirituele kant van psychisch lijden’

Het valse leven van de narcist. Waarom doen ze wat ze doen?