Het is een schijnbaar onschuldige uitdrukking, maar die kan giftig overkomen voor mensen met een trauma.
Het dagelijkse leven kent hier weinig levensgevaarlijke situaties. We staan er niet bij stil of denken: ‘mij overkomt het niet’. We gaan er (onbewust) van uit dat als we goed opletten en geen gekke dingen uithalen, ons niets zal overkomen.
Dat is normaal. Als we ons voortdurend zorgen maken over allerlei gevaren, verlammen we ons leven.
Van kinds af aan leren we dat gevoel van veiligheid als vanzelfsprekend te beschouwen. Mensen gaan vanuit dat gevoel van veiligheid dat ze willen behouden filteren om dat er toch wantoestanden, en trauma’s zijn te minimaliseren. Op café bijvoorbeeld kan men je drogeren en daarna verkrachten.
Maar de omgeving zegt we moeten verder van ons leven.
We kunnen daarom niet thuisblijven. Natuurlijk niet! Maar een persoon die een levend trauma heeft, dient zich te herstellen. Je kunt het niet ontkennen. Herstellen betekent verwerken.
Je dient het trauma en de gebeurtenis onder ogen te zien, als dat al kan. Juist na het trauma zijn bepaalde zaken scherp en andere vaag. Je gaat vooral in het begin moeten proberen opnieuw te slapen. Als je meer de situatie herinnert kun je de gepaste maatregelen vragen. Bijvoorbeeld meer verlichting, meer beveiligingscamera’s. Overheden dienen structurele maatregelen om trauma’s te voorkomen op te leggen. Of na analyse van de situatie kunnen betrokkenen maatregelen nemen.
Het leven gaat verder, maar wil je dat het nogmaals gebeurt?
Dan dient je wel aangifte te doen, of er volgen nog slachtoffers.
Je moet verder met je leven biedt geen opbouwend advies over hoe ze hun traumatische gebeurtenis daadwerkelijk kunnen verwerken en genezen. In plaats daarvan “wijst het met de vinger” en suggereert dat ze er alleen voor staan met deze reis.
Je kunt niet zomaar vergeten dat wat je dacht een plezante omgeving te zijn veranderde in een nachtmerrie. Het trauma stockeert zich in je lichaam en als het daar blijft, gaat het in de toekomst een gezondheidsrisico betekenen. Plots is er veel zekerheid weg en je kunt je in elk geval best al eens laten controleren door een arts.
Je hebt doodsangsten meegemaakt, of je hebt angst doordat je alle controle verloor, je bevroor en je bent veel vergeten, je dissocieerde.
Dit heeft achteraf een intens gevoel van machteloosheid. Er is aandacht en verzorging nodig ook voor dit emotioneel kwetsuur.
Je kunt een blokkering van het verwerkingsproces hebben. Dan noemen we dat een post-traumatische stoornis. Velen in de omgeving lijken de gebeurtenis letterlijk niet te geloven, het dringt amper tot het slachtoffer door. Daarom dat het een akkefietje lijkt om te zeggen: je moet door met je leven. Herinneringen die je niet van je kunt afzetten, nachtmerries over wat je hebt gezien, gehoord en geroken zijn geen uitzondering.
Bij schokkende gebeurtenissen die je te zien krijgt (bijvoorbeeld op televisie) komen nare herinneringen weer boven.
Je wordt getriggerd door situaties die je niet had gedacht. Maar het kan ook dat je bepaalde belangrijke momenten juist niet meer herinnert en dat dat je grote angst bezorgt.
Hoe erg de schok aankomt en in welke mate je je slachtoffer voelt van de situatie, is voor iedereen verschillend.
Je komt er door op eigen kracht door zelfgenezingstechnieken toe te passen, met steun van familie en vrienden of met hulp van gespecialiseerde diensten. Voor anderen duurt het herstel langer.
De meesten slagen er na verloop van tijd in om de draad weer op te pakken.
De zware emotionele belasting kan verlichten door bepaalde externe prikkels te vermijden zoals de plek waar je het trauma meemaakte en door te verhuizen. Toch kan het dat je dan zelf een bepaalde herinnering niet kunt vermijden.
Als je niet het werk doet om te genezen zoals je vindt in het menu dan kan het dat je vergetelheid gaat opzoeken in overmatig drankgebruik, gebruiken van kalmerende medicijnen of proberen spanningen te verminderen door veel te roken. Ook afleiding zoeken zoals hard werken als voorzorgsmaatregel tegen indringende gedachten kan in dit kader een vorm van vermijdingsgedrag zijn.
Door de toegenomen oplettendheid en opdringerige herinneringen verricht je constant geestelijke arbeid. Bij drogering dient je lichaam ook nog het product af te breken en door de gebeurtenis ben je achterop gekomen met je werk.
Als slachtoffer of betrokkene raak je als het ware overwerkt. Dat kan het in slaap vallen of het doorslapen bemoeilijken.
Alternatieven om te zeggen:
Ik ben hier niet om je te veroordelen.
Genezing kost tijd – het is oké om je gevoelens te voelen, terwijl je hier doorheen gaat.
Ik ben trots op je dat je openhartig bent over iets wat zo persoonlijk voor je is.
Je kunt vrijuit met me praten – het zal je helpen de complexe emoties rondom het evenement te ontrafelen.
Wat zijn enkele andere woorden en gedragingen die je niet moet zeggen tegen iemand met een levend trauma? Welke op deze lijst vind je het meest kwetsend?
Het betekent dat als je de nodige stappen onderneemt dat de rest van je leven kan openbloeien i.p.v. verduisteren.
Hoeveel werk je zult hebben om beter te worden, krachtiger te worden eventueel heeft te maken met welke persoon je bent.
Meer werk natuurlijk heb je als blijkt dat je nog andere onverwerkte ervaringen hebt vanuit je kindertijd.
Gebruik je nu terug overlevingsmechanismen uit je verleden zoals emotioneel eten, te intensief sporten in een uitdagende tijd? Laat het ons weten in de commentaren.
Je weet als je een tijdje een gedrag toepast dat het een gewoonte kan worden. Het kan dat we dat nauwelijks in de gaten krijgen.
Ikzelf heb verschillende moeilijke levensgebeurtenissen meegemaakt en meerdere soorten psychische problemen zoals depressie, PTSS na een overval, seksueel misbruik, fysiek geweld, burn-out en chronische pijnen.
Ik heb een lange weg afgelegd sinds de moeilijkste dagen. Ik vind het heerlijk om anderen te leren over een hoopvolle, volledige (holistische – integrale) benadering van geestelijke gezondheid die je zelf kunt toepassen. Maar het is niet voor iedereen. Als je het precieze kader wilt kennen, lees ook de teksten die je vindt met de zoekfunctie met als keyword “bedenkingen”.
Besef je hoe diep vroegere gebeurtenissen je door elkaar hebben geschud?
Een gezonde levensstijl is daarom belangrijk. Dat is waarover we vooral onze ervaring met je delen.
Nadat je een soort trauma hebt ervaren (dit kan fysiek, emotioneel, fysiologisch, enz. zijn), zal je limbische systeem de herinnering vasthouden en allerlei reacties en strategieën ontwikkelen om je te beschermen. Voor het geval het weer gebeurt. Je vecht- of vlucht en vries systeem komt in actie.
Het is dus van belang van tijd tot tijd je zelfbeeld, je waarden en normen te over lopen of ze nog passen bij een nieuwe realiteit of als dit iets is dat je meesleurt uit je verleden.
Belangrijke punten waar ik aan werk zijn voldoende optimisme, discipline en praktisch invoelen en tijd nemen voor mensen.
Als je niet regelmatig reflecteert (met bijvoorbeeld toekomst dagboeken) kan een gedrag op korte termijn een adaptief, beschermend doel dienen (als u daadwerkelijk gevaar loopt). Maar voor velen van ons wordt deze verhoogde limbische activiteit nooit uitgeschakeld. Ons brein is verstrengeld geraakt en we reageren met angst of stress op dingen die niet bedreigend zouden moeten voelen.
Ondanks het trauma is de realiteit er dat de zon verder schijnt, en dat het leven van de meesten in je omgeving gewoon verder gaat.
We kunnen echter enkele keuzes maken. Zoals babystapjes doen naar herstel. Ademwerk, geleide meditatie, beroep doen op iemand met een luisterend oor, ons informeren en ons aansluiten bij mensen met een gelijke ervaring. Vandaag je omgeving wel veilig. Je kunt dat moment ook omarmen en versterken, zonder herinneringen te onderdrukken of je erzelf mee veroordelen.
Onze hersenen zijn zo in staat tot verandering, zodat je weer controle krijgt, Er is een neurowetenschappelijke basis en niet alleen wensvol denken.
Orthopedagogen kunnen op verschillende manieren helpen bij traumaherstel voor vluchtelingen uit oorlogsgebieden:
- Psychosociale ondersteuning: Orthopedagogen kunnen psychosociale ondersteuning bieden aan vluchtelingen door middel van counseling, emotionele begeleiding en het aanleren van copingmechanismen om met traumatische ervaringen om te gaan.
- Traumagerichte therapie: Door het toepassen van traumagerichte therapieën kunnen orthopedagogen vluchtelingen helpen bij het verwerken van traumatische herinneringen en het ontwikkelen van veerkracht.
- Cultuursensitieve benadering: Het is belangrijk voor orthopedagogen om rekening te houden met de culturele achtergrond van de vluchtelingen en om een cultuursensitieve benadering toe te passen in de begeleiding en behandeling.
- Samenwerking in multidisciplinaire teams: Orthopedagogen kunnen samenwerken in multidisciplinaire teams met andere professionals, zoals psychologen, maatschappelijk werkers en tolken, om een holistische benadering te bieden in het traumaherstelproces.
- Ondersteuning bij integratie: Orthopedagogen kunnen ook een rol spelen bij de ondersteuning van vluchtelingen bij hun integratie in de nieuwe samenleving, bijvoorbeeld door het bieden van psychosociale begeleiding bij het opbouwen van sociale contacten en het navigeren door nieuwe systemen en structuren.
Het is van cruciaal belang dat orthopedagogen een gevoelig begrip tonen voor de unieke uitdagingen waarmee vluchtelingen uit oorlogsgebieden geconfronteerd worden, en dat ze een empathische en ondersteunende benadering hanteren om bij te dragen aan het traumaherstel en de veerkracht van deze individuen.
Wat gaat er door je heen terwijl je deze post leest?
Jouw gedachten, gevoelens en ervaringen zijn ontzettend waardevol voor ons, want iedere perspectief is uniek. In deze bijzondere tijd wil ik benadrukken hoezeer ik om jou geef. Hoe zorg jij voor jezelf en je dierbaren terwijl je die speelse levenslust behoudt?
Ik daag je uit om zorgvuldig te zijn, maar ook om met moed nieuwe kansen te omarmen. Wie weet welke geweldige avonturen er op je pad kunnen komen! Ik kan niet wachten om je reacties te lezen!
Steun onze missie door aankopen te doen via bol.com:
via de links naar bol. of overweeg een donatie. Jullie support betekent alles voor ons. Laten ons weten hoe we elkaar verder kunnen inspireren op deze reis naar emotionele vrijheid en zelfontdekking? Werk met de vragen voor zelfreflectie.
Laten we samen een inspirerende dialoog beginnen in de commentaarsectie hieronder!
Als deze blog je aanspreekt, deel hem dan alsjeblieft.
Door te delen kunnen we nog meer mensen inspireren en ondersteunen op hun reis. Vergeet niet om ons te volgen op sociale media. Laat je stem horen door een reactie achter te laten en de tekst een duimpje omhoog te geven. Ontzettend bedankt voor je steun!
Toxische individuen en organisaties kunnen soms veel schade aanrichten, maar laten we ons richten op de positieve veranderingen die we zelf kunnen bewerkstelligen.
We bieden jullie gratis mogelijkheden aan om te groeien, met zelfzorgtips, helende oefeningen en manieren om trauma’s te verwerken. Samen kunnen we echt een verschil maken!
Zet je vandaag nog een stap VOORUIT met de Groeitaken? Kies maar!
Ik moedig jullie aan om door te zetten!
Annemie Persyn-Declercq
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren