De “wat als iets negatiefs” eraan komt.
De tolerantie over onzekerheid is zeer belangrijk om de angst te verminderen. Wat typisch is voor stress, is het denken over wat “indien” dat of dat gebeurt. Bijvoorbeeld: wat als ik ziek word. Wat als ik al mijn geld verlies, en ook mijn pensioeninkomsten verlies.
De “wat als redeneringen” zijn de motor van wat de stress doet uitbreken. Een van de zaken die mensen leren in cognitieve gedragstherapie is om te leren zien als ze in een loop van “wat als dit….” terecht komen om dat te veranderen naar een andere aanpak. In plaats van geobsedeerd te worden over “wat indien”, neem die punten die je het meest zorgen baren en zorg dat je daarvoor een zeer duidelijk plan hebt.
Wat als ik ziek word, dat zijn de stappen die ik dan zal ondernemen.
We dienen de kennis te hebben om juist te reageren als je ziek wordt. Bijvoorbeeld je laten onderzoeken hoe erg je ziek bent, en op de juiste manier te reageren volgens de fase waarin je zit in de ziekte. Dus na te gaan wat de symptomen zijn die je moet opzoeken volgens de verschillende fasen.
Maar door het hebben van een “wat dan plan” en door er over te praten met vrienden en familie kun je het plan maken om elkaar regelmatig in te lichten. En als één iemand symptomen krijgt, vooral als het iemand is die alleen woont, dan kun je een plan hebben hoe je dan gaat reageren met een specifiek probleem.
Specifieke plannen om vooraf te hebben.
Volgens de verschillende situaties die zich kunnen voordoen in je specifieke leefwereld, dan is het hebben van een heel specifieke plan om te reageren. Een van de dingen die ons kunnen helpen en gerust stellen is als je specifieke plannen hebt om te reageren volgens de omstandigheden die zich kunnen voordoen.
Nu dit zijn nieuwe tijden en dit zijn nieuwe onzekerheden. Het zal heel verstandig zijn als je opwinding en stress wilt vermijden om naar voor te komen met heel specifieke plannen.
Zo hebben we beslist hier voor ons dat ik de boodschappen doe, omdat Annemie astma heeft en dus op zich al een risico heeft mocht ze de covidziekte ontwikkelen.
Als je die plannen hebt gemaakt, dan hou je die opzij. Als je ze nodig hebt dan haal je ze uit de kast, dat vermijdt dat je er over gaat obsessief worden.
Ook als je die plannen opstelt moet je daar geen uren aan een oplossing werken. Dat doe je uur per uur met daartussen voldoende mogelijkheden om afstand te nemen.

Iedereen heeft een verschillende stijl om te coopen met diezelfde problemen.
Voor de één kan het van dag tot dag zijn om te beoordelen wat er moet gebeuren en niet alle plannen maken voor een toekomstig evenement. Zo kan dit bij iemand ook zijn om te zien wat er moet gebeuren van uur tot uur. En voor iemand anders kan het zijn dat verschillende plannen hebben voor verschillende opties hen op hun gemak stelt.
We kunnen nu ook kijken in welke mate we ons zullen isoleren van anderen.
Je kunt ook denken over wie we kunnen helpen. Daar kan inbegrepen zijn mensen die we nodig hebben. Je kunt denken over de mensen die je een maaltijd kunt brengen.
Als we toegang hebben tot verpleegsters in onze gemeenschap die nodig zijn in hospitalen, wie kan dan voor de kinderen van deze mensen zorgen, zodat ze kunnen verder werken in hun hospitalen. Bijvoorbeeld stel dat de klinieken het niet meer aankunnen.
Er is dus heel wat we kunnen doen. Ik denk dat als we kunnen focussen om medeleven dan kunnen we het beste uit onszelf halen en dichter bij de menselijke persoon komen die we willen zijn.
Het is heel belangrijk om bij onszelf en bij anderen te zien dat beiden zowel klaar denken als medeleven, offline gaan als we te bang worden.
We moeten over onszelf een soort gezond scepticisme hebben waardoor je de angst kunt verminderen.
Door dat we de controle over onze gevoelens niet verliezen over de “wat indien” die bij ons opkomen.
Dit is juist wat angstig worden is. Namelijk de capaciteit verliezen om ons even terug te trekken, kalm te worden en klaar te denken. Waardoor we alle inspanning betrekken op onszelf, en niet gemeenschap vormen en samenwerken met anderen.
Mededogen lijkt offline te gaan wanneer vecht en vlucht onze mentaliteit gaat domineren.
Het is goed om vriendelijk te zijn tegenover jezelf en dat te begrijpen en dat te doen dat terug klaar denken kan brengen.
We dienen dus ook mededogen te hebben voor onszelf, want we kunnen gemakkelijk door anderen overvraagt worden, zowel familie als vrienden, maar ook onze klanten en contacten die we hebben. We dienen dus genoeg aandacht te besteden aan zelfzorg en aan de zorg voor anderen.
Menselijkheid
Het is in alle geval zo dat we in een bijzonder tijd leven waar de waarheid over de menselijkheid van ieder zal naar boven komen, want we zijn hier allemaal helemaal betrokken om de angst te verminderen en de solidariteit te organiseren.
Soms is het gewoon belangrijk om terug op de juiste manier te ademen zodat je terug gegrond bent, en klaar kunt denken.
Daartegenover staat “het catastrofe denken” dat eigenlijke een verkeerd denken is. Maar het is belangrijk zich dat op tijd te herinneren.
Natuurlijk zijn er verschillende manieren om tot een kalme geest te kunnen komen. Meditatie en mindfulness is daar één weg van, maar bidden of lezen in de bijbel kan voor iemand anders een andere manier zijn om gedurende een crisis in een kalme geest te blijven.
Cultuur heeft ons verschillende wegen gebracht om om te gaan met catastrofes en ons overgeven aan een liefde volle God.
Dat je je kunt beroepen op hem is daar ook één manier van om angst te verminderen.
Het is je eigen verantwoordelijkheid om er in te slagen om je denken te kunnen vertragen wanneer het reactief begint te worden en op verantwoordelijke manier om te gaan in moeilijke tijden.
Ik ben benieuwd hoe je met deze tijd omgaat en wat je doet als je anderen ongewoon ziet stressen. Laat a.u.b. je commentaar hieronder.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media.
Lees meer
Hoe kun je emotionele pijn verminderen?
Narcistische mensen plannen laster de dag van de ontmoeting.
Een vuurtoren van zelfzorg en solidariteit
De Coping-werktuigdoos om je copingvaardigheden te gebruiken.
Trauma en traumazorg in Europa


We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren