Hoe een trauma zich ontwikkelt bij kinderen?
Allereerst wil ik beginnen met heel duidelijk te zijn over één heel belangrijk ding. Deze aflevering gaat op geen enkele manier over het beschuldigen van onze ouders. Ik nodig je uit wel na te denken wat ons later gevoelig maakt voor de narcist in onze opvoeding, door uiteraard niet perfecte ouders.
En ik meen dat echt. Ongeacht wat ze deden en hoe ze zich gedroegen, ze waren ook een product van een trauma.
Rekening houden met de situatie
De manier waarop ze “ouder” waren en de mate van trauma dat hen in hun families was voorafgegaan dienen we in kaart te brengen. Als je dit eenmaal begrijpt, zul je je beseffen hoe het gevoel en de emotionele centra van onze hersenen worden gevormd. Daarom waarderen we de capaciteiten die elk menselijk wezen, inclusief misbruikers, hebben over zichzelf, het leven en anderen.
Afhankelijkheid van een stabiele verzorger.
Ok, laten we beginnen vanaf het begin: teleurstellingen, uitdagingen en bedreigingen beginnen al als een heel klein kind. Deze omvatten hongerig zijn, voedsel nodig hebben, zichzelf pijn doen of bang zijn en troost nodig hebben. Je vraagt je af of zich lichamelijk bedroefd voelen, troost en verzorging nodig hebben, zoals bij het verwisselen van een vuile luier.
Kleine kinderen zijn volledig afhankelijk van een stabiele verzorger die overlevingsbehoeften en emotioneel comfort biedt wanneer ze dat nodig hebben.
Als we een huidige verzorger hebben, die veiligheid en comfort voor ons modelleert, dan kunnen de delen van ons rechter brein, dat de eerste kant van ons brein is, zich ontwikkelen als we klein zijn. Dan kunnen onze verbonden zenuwstelsels kunnen zich gezond vormen.
Ontwikkeling van de kernidentiteit.
Dit zijn onze emotionele en sociale centra die verantwoordelijk zijn voor het ontwikkelen van onze overtuigingen over onszelf, onze plaats in de wereld en andere menselijke wezens.
Deze gezonde ontwikkeling is onmisbaar voor het hebben van een solide en volledige kernidentiteit. Ik wil dat je begrijpt dat de ‘aanwezigheid’ van een stabiele zorgverlener nodig is voor de ontwikkeling van onze rechterhersenen, onze emotionele centra, om ons de onmisbare ingrediënten van liefde, troost en veiligheid te geven. Dit moet voor het kind ‘geschikt voor zijn leeftijd’ zijn.
We moeten de connectie somatisch ‘voelen’ in ons wezen omdat het echt zou zijn voor het kind.
Logische actie en voorzieningen en puur ‘volwassen’ reacties vertalen zich niet in rechterhelft communicatie. ‘Stop daar maar mee!’ zeggen tegen een klein noodlijdend kind zal nooit het comfort en de genezing bieden die een knuffel en zacht spreken met zich mee zal brengen.
Het gaat zelfs nog meer het trauma van het gevoel ‘onveilig en niet-ondersteund’ aanwakkeren. Om de aangetaste emotionele centra te bereiken en te kalmeren, moet de input bestaan uit zorgzame fysieke aanraking en oprechte woorden en geluiden.
Trauma wordt gemaakt door emotionele sensorische input die geregistreerd wordt in het rechter brein.
De resolutie kan alleen door de fysieke en emotionele zintuigen komen. Het lichaam is een effectieve manier om dit te bereiken.
Melanie heeft in de loop der jaren zoveel cliënten en NARP-leden gehad die, als ik met ze praat over de noodzaak om kerntrauma te genezen, tegen me zeggen: ‘Mijn ouders waren geweldig, ze moedigden me altijd aan en steunden me bij alles wat ik wilde doen.
Emotionele connectie?
‘Mijn vragen als antwoord hierop zijn: Hadden ze tijd om gewoon bij je te zijn? Maakten ze tijd om je vast te houden in tijden van nood? Keken ze in je ogen? Vertelden ze hoeveel ze van je hielden? Zou je je ouders kunnen vertrouwen en er toebrengen dat ze naar je luisteren en er voor je zijn?
Zouden ze luisteren, je toestaan jezelf te zijn en je laten weten hoe speciaal je bent?
Grenzen leggen bij kinderen
Ja, natuurlijk hebben kinderen grenzen nodig. Ze hebben grenzen nodig om grenzen te leren. Kinderen moeten leren hoe om te gaan met teleurstellingen. Kinderen moeten oorzaak en gevolg ervaren en leren daar persoonlijke verantwoordelijkheid voor te nemen.
Echter, als ze niet weten dat ze geliefd en waardevol zijn voor wie ze zijn, dan zijn de emotionele centra die verantwoordelijk zijn voor eigenwaarde, eigenliefde, zelfwaarde en veerkracht voor uitdagingen ernstig aangetast. Dat maakt je gevoelig voor de narcist later.
Ouders in de overlevingsmodus.
Ik weet dat je ouders het erg druk hebben gehad en in de overlevingsmodus waren. De meesten van ons waren dat, praktisch of proberend om met hun eigen trauma om te gaan. Zouden ze de juiste hersenhelft bij ons kunnen aanspreken, zodat ons eigen rechterhersenhelft zich goed zou kunnen ontwikkelen? Waarschijnlijk niet.
De vorming van het zenuwstelsel als foetus.
Nu, hier is het ding: rechterhersenen en centra van het zenuwstelsel beginnen zich te vormen als we een foetus in de baarmoeder zijn.
Het is nu wetenschappelijk bewezen dat de emotionele toestand van de moeder en haar vermogen om haar eigen emoties te reguleren een grote bijdrage levert aan de ontwikkeling van de rechterhersencentra van een kind.
Als ze gestrest is zonder haar eigen middelen om deze spanningen volledig te integreren, brengt dit direct de vorming van de rechterhersenhelft in gevaar. Maar de plot verdiept zelfs nog meer.
Epigenetica en gevoelig voor de narcist later.
De wetenschappelijke studie van de epigenetica vertelt ons nu dat het vermogen van bepaalde genen om in of uit te schakelen, wordt geërfd.
Als we van voorouders zijn gekomen die aan een trauma leden, dan kunnen de delen van ons rechterbrein die stress effectief voor ons verwerken, worden afgesloten vanaf de geboorte.
We hebben het over-gevormde, hyper-aroused centers en amygdalae. Dat betekent dat we niet verankeren in onze kernidentiteit om met stress om te gaan. Deze verankering is het centrum voor onze persoonlijke kracht.
Dan zullen we dissociëren van ons eigen wezen, naar buiten kijken en verslaafd raken in het proberen om het onbeheersbare te beheersen. Dat is alles en iedereen dat niet ons is.
Dit alles zorgt voor een toename van breuken binnen en buiten ons leven.
Dit betekent meer trauma en meer traumatische gebeurtenissen.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren