Ik kan deze twee dingen verzekeren:
1) Mensen die weigeren verantwoordelijkheid te nemen voor hun wonden herstellen niet en blijven gevoelig voor een narcist.
2) Er zijn bepaalde kenmerken die volledig samenhangend zijn voor personen die op narcistische manier zijn mishandeld.
Mogelijk bezit je niet alle kenmerken in de volgende lijst. Veel van deze eigenschappen, zo niet alle, zullen duidelijk worden als je eerlijk tegen jezelf bent.
Deze eerlijkheid is nodig als je op de reis wilt stappen om vrij te worden van de pijn.
Deze kenmerken zijn dat je:
- Had al geleden onder misbruik, angstmisbruik of had een sterke afkeer van mensen die beledigend zijn.
- Vind het moeilijk om te spreken en voor jezelf op te komen en gezonde grenzen te scheppen.
- Vind het moeilijk om ‘nee’ te zeggen en blijf geven, zelfs als het slecht aanvoelt.
- Zijn intelligent en kunnen op de meeste gebieden van uw leven een oplossing bedenken.
- Hebben de neiging om dingen zelfs tegen de verwachtingen in te laten werken, omdat u een “kan doen” – houding hebt.
- Vind het moeilijk om van anderen te ontvangen, en je bent de persoon die gewoonlijk het zware werk doet.
- Een hoge mate van integriteit hebben en niet van mensen houden die slecht van je denken, en in feite gestoord zijn als iemand denkt dat je een slecht persoon bent.
- Respecteer veiligheid, streef er naar en wil het niet opgeven.
- Je werkt hard om de beveiliging gaande te houden. Je kuist de rommel op die anderen maken die een bedreiging kunnen vormen voor uw veiligheid.
- Voel dat uw waarde wordt afgemeten aan hoe goed je in staat bent om doelen te bereiken. Je worstelt om te weten dat je liefhebbend en acceptabel bent voor anderen, omdat “jij” het bent.
Nog 5 kenmerken van een hoogsensitief persoon voor een narcist:
- Je probeert de goedkeuring van anderen te winnen door ze te laten bewonderen wat je kunt.
- Hard voor jezelf zijn. Je zult over het algemeen kritiek hebben op wat je niet hebt bereikt, in plaats van jezelf te waarderen en lief te hebben voor wie je nu bent.
- Je wilt niet alleen zijn. Je bent bang dat je nooit iemand tegenkomt waarmee je zich zo verbonden voelt. Daarom voelt dat alsof jij deze relatie moet laten werken – ondanks misbruik.
- Zijn erg onafhankelijk, bekwaam, maar voelt zich leeg en alleen, willen diep in hun eentje een relatie.
- Je hebt de neiging om de problemen van anderen te willen oplossen in plaats van uit te zoeken om je eigen ongemakkelijke emoties te voelen.
Nog 5 kenmerken van een hoogsensitief persoon voor een narcist:
- Zie jezelf als een ’empaat’. Je hebt de neiging de behoeften van andere mensen te stellen voordat je die zelf bezit en je gelooft dat het deugdzaam is.
- De neiging om verantwoordelijkheid te nemen voor mensen, in plaats van hen toe te staan uit hun fouten te leren en verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen.
- Voel je schuldig wanneer je een time-out neemt en leuke dingen voor jezelf doet.
- Jezelf voorzien van ‘inner healing time’, voelt niet zo productief als ‘taken uitvoeren’.
- Je voelt dat je geen onvoorwaardelijke liefde, echte verbinding, begrip of goedkeuring van je ouder (s) hebt ontvangen. Je denkt dat deze eigenschappen een groot deel van de menselijke gemeenschap bedekken, en helaas heb je gelijk!
Personen die zowel overfunctioneren als medeafhankelijk zijn, proberen te worden gedefinieerd door anderen en door hun prestaties, in plaats van hun eigen zelfdefinitie te worden, zullen vooral narcisten in hun leven aantrekken en accepteren.
Ik kan je ook verzekeren dat het een totale mythe is dat een narcist iemand kan richten, lokken, bedriegen en vasthouden.
Dit is niet waar, en een tragisch en dodelijk excuus dat gebruikt wordt door narcistische mishandelde slachtoffers die verstrikt willen blijven in het slachtofferschap. Ze nemen geen verantwoordelijkheid om te helen en hun eigen leven van binnenuit te scheppen wellicht omdat ze niet weten hoe.
Als we niet bereid zijn om dit idee op te geven, zullen we niet alleen genezen. Hoe kan er dan in hemelsnaam hoop op een fantastisch, vrij, bevoegd leven voor eenieder van ons zijn?
Is het bloeien-model van het nemen van 100% persoonlijke radicale verantwoordelijkheid één van “het beschuldigen van het slachtoffer?”
Af en toe vertellen mensen ons dat dat het slachtoffer beschuldigen is. Er zijn momenten waarop ik enkele zeer boze berichten heb ontvangen van mensen die woedend zijn over het idee dat we enige verantwoordelijkheid moeten nemen voor het misbruik dat we hebben geleden.
Ik vond dat het tijd was om hierover een artikel te schrijven en er diepgaand naar te kijken, en ook om hier tot een discussie uit te nodigen nadat dit is geschreven.
Concentreren op het genezen van zichzelf.
Simone Waddell, en Melanie Tonia Evans hadden een fascinerende discussie hierover.
Precies over dit onderwerp, over mensen die vinden dat het verkeerd is voor mensen die schade hebben geleden door narcisten, om zich te concentreren op het veranderen en genezen van zichzelf.
Deze mensen geloven dat deze helende oriëntatie slachtoffers de schuld geeft en niet gericht is op het aanspreken van daders. Als ALLEEN het proberen om geweldplegers te dwingen om verantwoordelijk te zijn, werkte het …
Wanneer we rondkijken naar de toestand van onze wereld, de gevolgen van misbruik en de schuld en straf, kunnen we zien dat dit niet het geval is.
Maar al te vaak blijven slachtoffers, ondanks alle pogingen om misbruikers verantwoordelijk te houden, onrecht ondergaan en vast te zitten in aanhoudend trauma.
Waarom werkt het niet om de zelfgenezing aan het werk te zetten?
In dit artikel wil ik u precies de redenen vertellen waarom en hoe slachtoffers hun weg naar verlichting kunnen vinden en vrijmaken voor hun trauma.
Is onze genezing afhankelijk van de verantwoordelijkheid van de misleider?
Denk ik dat pogingen om misbruik te plegen, ons zullen genezen?
Nee, ik niet, en ik heb eerder een heel artikel hierover geschreven. Sterker nog, ik geloof dat hoe meer je probeert een misbruiker de schuld te geven en ze verantwoordelijk te houden, des te minder kans je krijgt om verantwoording te nemen en te genezen van het misbruik.
Mijn overtuigingen gaan zelfs zo ver dat: onze gerechtigheid over ons “goed” zijn en een “slachtoffer” zijn en dat ze “fout” zijn en een “dader” zijn is wat ons in de onbepaalde pijn houdt.
Bekijk de artikels over wat onze gerechtigheid creëert. Het interessante is dat, zelfs als mensen ‘gerechtigheid’ krijgen, als de rechtvaardigheid een voorwaarde was die nodig was om dat individu door te laten gaan met hun leven, de pijn nog steeds zou blijven hangen.
De misbruiker die ter verantwoording wordt geroepen, is niet de magische helende pil die ze hoopten dat het zou kunnen zijn.
De reden waarom mensen, het maakt niet uit of ze “gerechtigheid” ontvangen of niet, nog steeds de verschrikkelijke gevolgen zullen ondervinden van het misbruik dat hen is overkomen, is vanwege het niet rechtstreeks aanpakken van de genezing van het trauma in hun lichaam. Ze hebben de overtuiging en ze voelen het zo dat hun toekomstig leven wordt bepaald door wat wel of niet met iemand anders gebeurt.
Helaas kan niets minder waar zijn!
Het gevolg van aanhoudend trauma is dat de mensen die het trauma in hun lichaam hebben aangepakt en persoonlijke verantwoordelijkheid nemen vervolgens gerechtigheid kregen.
De rechtvaardigheid in dit geval was “de kers op de taart”, een toevoeging aan hun al bekrachtigd, opgelucht en vrijgegeven zelf dat onvoorwaardelijk was over wat wel of niet met de narcist gebeurde.
Kortom, deze mensen hebben geen “fysieke rechtvaardigheid” nodig om te genezen. Ze hebben het zelf al in hun eigen wezen gemaakt.
Het ongelooflijk interessante is dat ik binnen deze gemeenschap talloze gevallen van ‘gerechtigheid’ heb gezien voor mensen met dit soort bewustzijn, in tegenstelling tot de mensen die vinden dat ze ‘gerechtigheid’ nodig hebben en het simpelweg nooit kunnen krijgen.
Ik denk dat voor diegenen van jullie die mijn werk al kennen, het geen verrassing is dat ik een zeer pro persoonlijke verantwoordelijkheid ben.
Voor degenen onder u die mijn werk niet kennen, kunt u in eerste instantie mijn standpunten vreemd, confronterend en zelfs zeer triggerend vinden. Ze gaan in tegen alles waarvan u hebt geleerd dat je het moet geloven.
Toch is het mijn diepste en meest nederige missie om de waarheden te presenteren zoals ik ze ken en ze persoonlijk heb ervaren, waarheden die voortkomen uit de basis van persoonlijke verantwoordelijkheid.
Hoe kan ik dit niet vertellen wanneer dat de ENIGE oriëntatie was die mijn leven redde?
Dit is wat ik weet als gevolg van mijn vorige leven in de slachtofferoriëntatie: elk moment dat we afhankelijk zijn van het resultaat van proberen te forceren, hervormingen en verzoening krijgen van onbewuste mensen, die niet geneigd zijn om hun manieren te hervormen en te verzoenen, is nog een ander moment dat we onszelf onze eigen genezing, doorbraak en herstel van misbruik ontzeggen.
Een herstel dat MOET onafhankelijk zijn van wat de dader wel of niet doet, zodat het echt en krachtig is. Herstel moet eigenlijk zelfgenereerd en niet-afhankelijk zijn, want de absolute waarheid is dit …
We hebben GEEN macht over wat iemand anders dan wijzelf wel of niet kiest voor zijn eigen leven.
En … zodra we de staat van onze eigenliefde, zelfingenomenheid, veiligheid en overleving afhankelijk maken van wat een andere persoon ons wel of niet verleent, zullen we ze verantwoordelijk houden voor ons leven en GEVAARLIJK afzien van die verantwoordelijkheid tegenover onszelf.
Dit is de definitie van persoonlijke machteloosheid die ons ertoe brengt vatbaar te zijn voor mishandeling. Dit zijn echt enkele van de diepste redenen over onze oorspronkelijke emotionele vormende jaren die ons in de eerste plaats onbewust in verkeerde situaties brachten.
Ik kan de triggers van bepaalde mensen bijna voelen afgaan. Lees alstublieft verder!
De opvoeding die we ontvingen van onze rolmodellen stond ons niet toe om gezond op te groeien en los te komen van onze afhankelijkheden. Onze spiegelneuronen laten dat immers niet toe.
Onze jeugd sponsorde niet ons vermogen om een zelfverzekerde en ‘hele’ generatieve bron van ons eigen leven te zijn die niet afhankelijk is van de afhankelijkheid van specifieke anderen.
“Anderen” die we nog steeds als “ouders” onbewust toewijzen.
“Anderen”, aan wie we de kracht van ons leven overgeven, en dan alleen verantwoordelijk stellen als ze het niet goed doen.
En als we dit traject hebben gevolgd, omdat we onbewust ouderschap hebben ontvangen — ongelooflijk gebruikelijk in een wereld met gebrekkige emotionele training en intelligentie — hebben we ons NOOIT gerealiseerd dat wij het zijn, omdat het ons ‘normaal’ werd.
Je krijgt niet de schuld voor wat je is overkomen. (wel van de daders!)
De mensen die eisen dat het nemen van ELKE persoonlijke verantwoordelijkheid betekent dat je “de schuld” krijgt voor het misbruik dat je is overkomen, zul je je deze dingen vertellen: “Je hebt helemaal geen schuld. Jij was het niet”. Bovendien ligt de bewijslast, de schuld en de verantwoordelijkheid volledig en uitsluitend bij de dader.”
Deze uitspraken betekenden dat er niets met jou (als volwassene) was dat je in die situatie bracht. Het was willekeurig en zinloos en daarom besluit je dat er niets aan jou is om je eruit te krijgen, genezen en immuun voor het ooit weer gebeuren.
Mogelijke oorzaken waarom je werd gekozen als zondebok kind.
Als je als kind uitgekozen was om de zondebok rol te spelen, kan het best zijn dat je ongewenst was. Maar ook dat je meer onafhankelijk, meer nieuwsgierig en meer zelfredzaam bent dan de meeste kinderen.
In zo’n situatie wordt strikte gehoorzaamheid en afhankelijkheid geëist die tegennatuurlijk is aan de aard van dat kind. Als we dus een narcistische ouder hebben zijn we aan ons ‘Zelf’ verplicht dat gekwetste kind te herstellen. Los te breken uit die gehoorzaamheid. Dat is zeker niet gemakkelijk want dit zal heel wat schade hebben veroorzaakt.
Misschien zijn dat net eigenschappen die de narcist doen terugdenken aan zijn eigen falen.
Dat daardoor die eigenschappen net door de narcist tot op de bodem worden afgebroken. Misschien was het, omdat je te vroeg geboren was. Of een meisje in sommige gezinnen in plaats van de langverwachte jongen.
Het is best ook wel mogelijk dat door een bepaalde beperking zoals doofheid, blindheid, en andere lichamelijk kenmerken of beperkingen je die rol van zondebok werd toebedeeld.
En de aard van je genezing ligt nu alleen maar op wat er wel of niet gebeurt over het feit dat de dader in jouw leven verantwoordelijk gehouden wordt. Wat is het gevolg van de focus op de daders?
Nu is hier de belangrijke kwestie:
Na de eerste opluchting van niet “de schuld” te hebben en daarom in staat te zijn om “alle schuld” toe te wijzen aan de misbruiker (die je de hele tijd beschuldigt), zul je een opluchting vinden die niet verder gaat. Die opluchting stopt, omdat je niet je identiteit gevonden hebt, die niet kon tot ontwikkeling komen.
Geheel de ‘schuldkwestie’ houd je dan af van het zien van je gekwetste kind dat geconditioneerd werd met die gehoorzaamheid. Je werd geconditioneerd om je met respect te gedragen tegen ouders, goede zeden te hebben en het zich goed gedragen in het algemeen. Maar onder dat gekwetste kind, zit een goddelijk kind.
Zoals altijd, erg bedankt voor het zijn van een mooie ziel. Wil je deze post liken en sharen? Zo kunnen we het bewustzijn doen groeien en waarde bij elkaar toevoegen.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren