De relatietherapie is een manier om in te grijpen bij een paar met problemen om te proberen om de risicofactoren te minimaliseren. Bij de meeste soorten therapie voor koppels (koppeltherapie genaamd) en vormen van therapie met koppels is het doel om de variabelen te identificeren die samenkomen in het conflict en de modificatie ervan.
Het is ook belangrijk om de probleemgebieden in het huwelijk te begrijpen. Met de therapie van een partner kunnen de inspanningen van de interventie dus effectiever worden gericht.
Eerst worden de problematische aspecten beoordeeld door afname interviews, observaties of het toepassen van testen.
Echtelijke problemen kunnen seksuele problemen veroorzaken en problemen op gezinsniveau. Daarom geven therapeuten verschillende soorten therapie voor koppels die bij hun specifieke problemen passen.
De verschillende soorten therapie voor koppels zijn gebaseerd op verschillende psychologische oriëntaties.
Het is belangrijk om uit te leggen dat men ook individuele variabelen als de oorzaak van het probleem in beschouwing neemt. Daarom, zelfs als er een paar problemen heeft, kan dit worden verklaard door persoonlijke factoren.
Het kan ook worden beschouwd als een geïndividualiseerde therapie voor elk lid van het paar.
Onder de verschillende soorten van paren therapie, vindt men: de psychoanalytische oriëntatie, het gedragstherapie, systeemtherapie, cognitief-gedragsmatige therapie, humanistische oriëntatie en gedragsgeïntegreerde therapie van koppels.
Soorten paren therapie: psychoanalyse en systemische therapie.
De benadering van psychoanalytische parentherapie benadrukt de relatie “therapeut-patiënt”.
Maar ook de relevantie van de interne ervaring versus de externe ervaring. Daarom zal een psychoanalytische parentherapeut de kwaliteit van de therapeutische alliantie identificeren.
Omdat het nodig is om deze context een verandering in de paarrelatie te creëren. Ook, interpreteren ze de droom als een bron van informatie.
Een andere benadering van relatietherapie is die van psychosociale theorieën.
Deze theorieën over koppeltherapie integreren verklaringen van sociale factoren in individueel gedrag. Binnen deze groep van parentherapie benaderingen vinden we bijvoorbeeld het systemische perspectief.
Dit type koppeltherapie is gebaseerd op de algemene theorie van systemen. Dat betekent, het is een psychotherapeutische benadering en één van de kenmerken ervan is die van gezinstherapie.
Als een systematische oriëntatie, richt het zich op het gezin en het paar als open systemen. Volgens deze soorten relatietherapie wordt geweld gezien als relationele disfuncties en onvermogen om te communiceren.
Soorten stellen therapie: cognitief-systemisch therapie.
We kunnen ook andere soorten koppeltherapie vinden. Bijvoorbeeld het cognitief-systemische model. Deze psychologische benadering van relatietherapie verdedigt dat mensen een symbolische relatie overeenkomsten delen.
Daarom houdt men hier in de psychologische constructie van de relatie van het paar rekening met het feit dat beide komen uit verschillende verhalen die samenhangen met verschillende manieren van waarnemen.
Iedereen heeft verschillende leergeschiedenissen gehad en daarom hebben ze unieke denkstijlen. Dit veroorzaakt verschillende manieren van communiceren en ook verschillende verwachtingen.
Deze persoonlijke modellen vormen samen een huwelijkscontract. Het probleem ontstaat, omdat dit huwelijkscontract impliciet is overeengekomen tijdens de levenscyclus van het koppel. En daarom zijn de behoeften of motivaties van elk individu niet uitdrukkelijk gemaakt.
Soorten parentherapie op basis van gedrag.
Eén van de soorten koppeltherapie is de gedragstherapie van koppels. Deze aanpak is ontstaan vanuit de verandering in de adaptieve processen van het paar.
Volgens het gedragsperspectief wordt een relatie gedefinieerd als de gedragsuitwisseling tussen het paar. De leden van het paar analyseren het gedrag van hun partner.
Vanuit deze evaluatie-interactie worden voorwaardelijke contracten gevormd om de ontevredenheid te verminderen en aangenaam gedrag binnen de relatie te vergroten.
Ook vonden we cognitief-gedragstherapeutische parentherapie binnen de verschillende soorten koppeltherapie.
Uit de beoordelingen van “cognities” bij paren in conflicten, ontwikkelden zij hun theorie. Ze ontdekten bijvoorbeeld dat stress in de partner meer te wijten was aan destructieve overtuigingen of negativisme dan aan tevredenheid in het huwelijk.
Meer specifiek zijn er drie belangrijke variabelen die verband houden met relatieproblemen:
het adaptieve proces binnen het koppelsysteem,
de weerstand van het individu tegen de kwetsbaarheden van het paar en
de stressvolle gebeurtenissen die botsen met het systeem van het paar.
Dit alles volgens het model van Bradbury (1995).
Daarom werd de gedragstherapie van het paar aangepast door de cognitieve component toe te voegen. Dit soort koppeltherapie richt zich op de veranderde cognities van elk lid.
Cognitieve psychologische behandelingsprocedures worden gebruikt voor de problemen van paren. Bijvoorbeeld strategieën voor zelfstudie, die worden gebruikt om negatieve attributies te wijzigen.
Soorten stellen therapie: nieuwe benaderingen.
De traditionele gedragstherapie stelt dat de problemen van de leden moeten opgelost worden om verandering te krijgen. Verschillende werken hebben echter laten zien dat de nadruk op verandering niet altijd het meest geschikt is voor sommige paren en bepaalde problemen.
Daarom stelt integrale gedragstherapie van paren dat onverenigbaarheden niet het probleem zijn. Wat negatieve situaties in de context van paren veroorzaakt, is de manier om ze te behandelen. Als u geïnteresseerd bent in Integrative Behavioral Couple Therapy vindt u meer informatie door op deze link te klikken.
Als je vragen hebt dan antwoorden we graag. We stellen uw commentaar erg op prijs.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren