Als we aannemen wat onze vrienden of partners denken, voelen en doen, hebben we een verhaal gecreëerd dat misschien niet waar is. Als je duidelijkheid wilt, vraag erom in plaats van te blijven zitten met vermoedens of verhalen.
Hoe vaak heb je een verhaal of veronderstelling gecreëerd door:
- besloten dat iemand niet meer in je geïnteresseerd was omdat je niets meer van ze had gehoord
- jezelf ervan overtuigen dat iemand je niet meer leuk vond of wrok tegen je koesterde
- veronderstelde dat je wist wat je partner dacht of wilde zonder het te vragen
- jezelf ervan overtuigen dat je baas op de een of andere manier van streek/teleurgesteld was in jou
- besloten wat de ‘echte’ motieven of bedoelingen van een persoon waren
- roddelen over waarom iemand iets deed zonder de volledige context
- jezelf ervan weerhield iets te doen wat je wilde omdat je ervan uitging dat het niet zou gaan zoals je wilde
Als mensen, wanneer onze hersenen onzeker zijn of er geen reden voor lijkt te zijn, creëren we een verhaal.
Dit is ons brein dat de gaten opvult.
We doen dit voor de veiligheid om te proberen te begrijpen wat we ervaren.
Het probleem is dat verhalen aannames zijn. En onze aannames komen voort uit onze ervaringen uit het verleden. Als we aannemen dat we WETEN waarom iemand iets deed of wat iemand dacht, brengen we ons verleden naar het heden.
Ze houden ons ook afgesloten omdat we zonder duidelijke communicatie nooit een andere persoon zullen kennen: gedachten, de oorzaak van hun gedrag of iets anders, tenzij we erom vragen.
Hoe kunnen we STOPPEN met het aannemen van gezonde relaties?
Er is een niveau van emotionele volwassenheid, ongemakkelijke gesprekken en kwetsbaarheid nodig om onze aannames op te geven om authentieke relaties te hebben.
Wie is er klaar?!
Diepe wonden uit het verleden kunnen je gewoon opeten. We moeten hiermee leren omgaan en beter communiceren.
In onzekerheid zitten met geduld en het verdriet om niet alles uit te zoeken, maakt me zo ongemakkelijk dat ik liever een verhaal maak dan dat ik me inspan om een logisch antwoord te vinden en vooral te vragen.
Meestal zijn de verhalen die we in ons hoofd hebben gecreëerd erger dan de situatie in werkelijkheid is.
Het is bizar hoe vaak we beslissingen nemen op basis van onze aannames en oordelen in plaats van met volledig begrip en duidelijkheid.
In werkelijkheid maakt het het moeilijk om de waarheid te vinden, omdat we het verhaal in de loop van de tijd opbouwen en de realiteit bijna niet kunnen vinden!! Zo uitdagend om te doorbreken, maar we kunnen het!! Vraag wees moedig!!
Volwassen gesprekken zijn de definitie van genezing en uitgroeien tot echte volwassenen.
Het klinkt zo eenvoudig, maar het is een van de moeilijkste processen! Het is altijd fatsoenlijk om voor dat je een vermoeden uit de toelating te vragen door te vragen “Mag ik een vraag stellen over een vermoeden dat ik heb?”
Ik ga ervan uit dat dit een van de sterkste manieren is om leed en relationele problemen te veroorzaken! Een partner kan veel veronderstellen over wat ik zou willen dat zijn geliefde doet op basis van hoe hij of zij zich zou voelen … Partners vragen best rechtstreeks wat ieder op zich wilt. Ik maak me ook wel eens schuldig aan aannames en ik heb het bijna altijd bij het verkeerde eind als ik dat heb gedaan.
Vraag en creëer een ruimte waar je partner zich veilig voelt om te delen.
De ergste marteling ooit is wanneer je openstaat voor communicatie en om duidelijkheid vraagt, maar een persoon negeert je behoefte aan een afsluiting, dit is een enorm trauma.
Hoe vragen om vermoedens, verhalen en een aanname te vermijden?
“Ik heb iets zwaars aan de hand – is het oké om het je te vertellen?” “Ik moet gewoon mijn hart luchten””Wil je mijn mening horen of wil je gewoon gehoord worden?”
Communicatie is de sleutel, hoe ongemakkelijk het ook lijkt.
Niet iedereen zal je duidelijkheid geven. Zelfs als je het vraagt. En dit is het zelf, duidelijkheid.
Die vraag stellen vergt soms zoveel moed. Ik weet zeker dat het gemakkelijker wordt met oefenen.
Eerlijk gezegd komt dit patroon van aanname voort uit ervaring met ouders/vormende figuren die vaak hebben gelogen of hun ware bedoelingen hebben verdoezeld.
Ik moest leren om niet langer met vermoedens te leven, mijn emoties te kalmeren door ze te labelen en dan vragen te stellen. Dit heeft wonderen gedaan voor al mijn relaties!
Hoe moeilijk heb jij het om rechtstreeks te vragen en hoeveel klaarheid krijg je dan? Laat het ons weten in de commentaren.
Mentale gezondheid daar kun je dagelijks ook zelf aan werken
Het verschil tussen het ego en het “innerlijke kind”. Deel 1.
Gehechtheid aan ouderfiguren creëert concept “wie we zijn”
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren