Er is een goddelijk doel achter alles en daarom een goddelijke aanwezigheid in alles, want licht is er overal.
1) Enkele van de gebrekkige overtuigingen waarvan je innerlijke identiteit aan jou is geopenbaard over valse kernovertuiging n° 5?
Ik heb altijd gedacht dat ik iets moet hebben gedaan om dit te verdienen of dat er iets mis is met mijn familie. Dat slechte dingen gebeuren met goede mensen en slechte mensen komen met alles weg. Dat de wereld een gevaarlijke plek was om in te zijn. Ik denk dat ik het slachtoffer ben van mijn verleden dat mijn toekomst zou bepalen en dat ik daar niets aan kon doen.
Ik zal altijd een liefdesverslaafde zijn.
Bovendien zal ik altijd verslaafd zijn aan stress en angst.
Ik zal nooit financieel stabiel zijn.
Ik zal altijd worstelen.
Daarbij zal ik altijd arm zijn.
Ik zal nooit een goede baan krijgen.
Ik zal nooit vrij zijn.
Het leven is een last.
Ik zal mijn ouders nooit vergeven.
Ik zal het mezelf nooit vergeven.
Bovendien zal ik nooit accepteren dat ik mijn baan verlies.
Ik kan de moeilijkheden van het leven niet aan.
Niemand geeft om mij.
Ik krijg altijd pijn.
Ik voelde persoonlijk: “Ik kan niet accepteren dat dit met een reden gebeurd is” wanneer: — mijn schoonzus en mijn echtgenoot een verhouding hebben.
Eenzaamheid is mijn bescherming.
Ik kan niet accepteren dat dit met een reden gebeurd is.
Intussen vind ik het moeilijk te accepteren dat er een positieve reden was voor mij om voor deze narcistische man te vallen en een baby bij hem te hebben.
Ik voel diepe droefheid als ik erover nadenk en deze overtuigingen naar voren komen: Het is verkeerd dat er slechte dingen met me gebeuren. –
Er is geen God als deze dingen kunnen gebeuren.
Ik heb niet de macht om zo’n slechte situatie te overwinnen.
De tijd die ik heb besteed aan het omgaan met deze problemen en deze pijn is nutteloos en verspild.
Ik geloof niet meer in de goedheid van het leven.
Ik geloof niet in mijn vermogen en het vermogen van mijn innerlijke kind om te herstellen en te groeien na zo’n pijn.
Valse overtuigingen: als ik fouten maak en het verprutst, laat ik mensen in de steek en ben ik een mislukkeling.
Andere mensen hebben de antwoorden op mijn vragen en kunnen mijn problemen voor mij oplossen.
Ik kan niet voor mezelf denken. Ik moet worden gezien als de beste in wat ik doe. Daarnaast kan ik de gebroken kant van mezelf niet blootleggen.
Mijn daden van het verprutsen zijn onvergeeflijk.
Er is geen goddelijk doel achter mijn leven.
Als ik fouten maak en het verprutst, laat ik mensen in de steek en ben ik een mislukkeling.
Andere mensen hebben de antwoorden op mijn vragen en kunnen mijn problemen voor mij oplossen.
Ik kan niet voor mezelf denken.
Al met al moet ik worden gezien als de beste in wat ik doe. Ik kan de gebroken kant van mezelf niet blootleggen.
Mijn daden van het verprutsen zijn onvergeeflijk.
Er is geen goddelijk doel achter mijn leven.
Ik trek gekken aan. Het komt erop neer dat ik kan niemand vertrouwen, mensen zijn nep. Samengevat, ik ben naïef, bedrogen
Ik ben verraden, dus ik zal altijd verraad ervaren. Veel mensen zijn inherent bedrieglijk en verraderlijk. Ik vertrouw het leven niet om aan mijn kant te staan.
Ik heb moeite om te accepteren dat mijn beledigende moeder, vader, 2 zussen, echtgenoot, moeder en schoonvader, buren en collega’s echt leraren zijn (ben ik een langzame leerling?).
Anders gezegd, ik bang om te accepteren dat ik de effecten van levens van misbruik en marteling voor mezelf, en verander de voorouderlijke vrouwelijke eigenschappen van onderdrukt worden als een roeping.
Kortom, ik kan niet de reis van mijn ziel omarmen als een zeer positieve zaak en niet genieten van het feit dat ik ben gekozen voor dit moeilijke werk
2) Kun je zien op welke manieren je bent verschenen die deze valse overtuigingen hebben bevestigd en ze “echt” hebben gemaakt?
Beschrijf deze manieren zoals bijvoorbeeld:
Niet in staat zijn om een sollicitatiegesprek te krijgen na meer dan drie jaar solliciteren.
Niet meer dan vier uur per nacht kunnen slapen.
Leven met constante dagelijkse rugpijn na het aantrekken van een vreselijk auto-ongeluk dat me mijn werk kostte.
Een ondergeschikte baan aan het werk om de rekeningen te betalen en te overleven.
Leven in een ongemakkelijke situatie met zeven vreemde kamergenoten.
Altijd stress over financiën.
Je constant jaloezie voelen van de mensen om me heen.
Leven in een fantasiewereld in mijn gedachten als een vorm van escapisme. Geen enkele romantische relatie hebben gedurende meerdere jaren.
Leven in isolatie en beschaamd over mijn omstandigheden.
Ik vermijd mensen die ik in de periferie van het leven blijf.
God neemt alleen goede mensen (zoals mijn moeder) dus ik wil altijd een beetje slecht zijn.
Dit kwam van het kijken naar een kleine zeemeerminnencartoon net nadat mijn moeder stierf en het einde van deze versie uit 1968 was dat de zeemeermin naar de hemel werd gebracht, omdat ze zo goed was …
Ik heb die dag op 4.5-jarige leeftijd aan mijn kleine ik gezworen dat ik nooit te goed zou zijn, zodat God me niet zou willen!
Ik herinnerde me dat die overeenkomst en het geloof dat ik die dag helemaal alleen met mezelf had gemaakt.
Mezelf pijnigen door ongezond te zijn.
Dus ik bevries nu meer, want voordat ik op zijn minst een vecht- of vluchtreactie had, is dit de laatste paar jaar nieuwer. Toch voel ik me gewoon uitgeput.
Aan de ene kant verstop ik me en word een kluizenaar en lieg tegen mensen dat ik het erg druk heb, zodat ze zich geen zorgen maken of weten dat ik zielig ben. Daarom dat ik me verdoe met verslavingen of slaap.
Ten slotte gebruik ik mijn angsten om een situatie te beoordelen in plaats van te vertrouwen en het bepalen van de veilige actie die ik moet ondernemen om mezelf en het innerlijke kind te beschermen.
Conclusie: ik word ziek en dan zullen de mensen voor me zorgen. Niet expres, maar ik weet dat het allemaal te maken heeft met mijn innerlijke wonden en trauma.
Vervolgens word ik onrechtvaardig tegenover mezelf en verontwaardigd, omdat ik weet wat ik zou kunnen doen of in staat ben als ik meer energie, motivatie, verlangen had en me schaamde, omdat ik soms ontslag nam. Het kost me heel veel tijd, jaren om vooruit te komen, zelfs met alle echte genezing die ik heb gedaan. Ik zie anderen vooruitgaan en voelen dat het leven me voorbijgaat.
Ik krijg de meest uitdagende ‘duivels in vermomming’ gestuurd; opperste narcisten.
Ik kan de woorden niet vinden om te vragen wat ik nodig heb en wordt verkeerd begrepen, en voel me dan gefrustreerd of hulpeloos als een slachtoffer. Ik kan de woorden niet vinden als niet aan mijn behoeften wordt voldaann. Ik weet niet wat zeggen mensen niet verantwoordelijk of emotioneel verantwoordelijk zijn voor wat ze doen.
Nergens voor strijden, niet vooruit gaan.
Jaloezie en wrok op mij gericht, omdat ik mezelf ben of opstaan en zeggen wat ik nodig heb – de façade van mensen voordat ze in mijn ergste nachtmerrie veranderen in persoonlijke relaties.
Er zijn overal stoelen of open ruimtes en een persoon komt zitten of parkeren naast mij. Vreemde mensen komen naar me toe en maken een gesprek met mij. Mensen worden vriendelijk of sociaal in mijn gezicht en verraden me achter mijn rug. Ze zeggen niet wat ze nodig hebben, maar liegen en overdrijven naar iemand anders.
Ik geloofde dat we echt met elkaar overweg kunnen.
Ik heb me geconcentreerd op alle negatieve dingen die zijn gebeurd en negeerde de positieve dingen die ik heb opgedaan.
Zelfs tot het punt dat ik graag terug zou gaan in de tijd en mijn kind niet zou krijgen. Ik voel me schuldig als ik hierover nadenk. Namelijk, ik hou meer van dit kind dan van wat dan ook ter wereld. Om die reden kan ik haar nog steeds niet genoeg koesteren om alle negativiteit te overwinnen.
Ik heb zoveel geleerd, ben zoveel gegroeid, maar ik geef dit heel weinig belang.
Het kost nog steeds veel moeite om mijn geest af te leiden van het denken over negatieve dingen om het positieve te vinden bij het doen van deze oefening. Ik denk dat ik echt vast zit!
Als ik een fout maak, word ik een gevangene van mijn geest en sla ik mezelf steeds weer in elkaar.
Ik merk dat ik constant anderen om advies vraag, omdat ik geen vertrouwen heb in mijn eigen gedachten of meningen en ik denk niet dat ik antwoord heb.
Ik voel me hulpeloos en voel me alleen.
Mijn naïveteit en aard om mensen te geloven hebben ervoor gezorgd dat ik gemanipuleerd en gecontroleerd werd, en niet ingesteld of niet wetend om al in een vroeg stadium grenzen en richtlijnen te stellen.
Zich bewust zijn van wanneer je nee moet zeggen en wanneer je ja moet zeggen, vragen om wat moet worden gedaan.
Niet spreken omdat ik geen golven wil veroorzaken en dan wanneer het te pijnlijk voor me is om mijn situatie te verduren, dwing ik mijn woorden, omdat ik de vaste, duidelijke communicatievaardigheden en precieze woorden mis die ik nodig heb om mijn boodschap over te brengen op het moment.
Ik word vaak afgeleid. Want ik bevries wanneer ik een situatie vind die verkeerd voor me aanvoelt om net zo te handelen om vakkundig te communiceren wat ik op dat moment niet kan verwerken.
Daarom heb ik me niet prettig gevoeld in of met mijn lichaam, noch heb ik mezelf uitgedrukt of heb ik mijn interesses gevolgd om gewoon mezelf te zijn, dus als ik “denk” dat ik me comfortabel voel, trek ik jaloezie aan, omdat ik in mijn kern nog steeds niet helemaal comfortabel ben of omdat ik die overtuigingen heb.
Dat betekent dat ik krimp om geen aandacht te schenken aan mezelf, dus ben niet vooruitgegaan en breng vaak alleen tijd door en communiceer niet met mensen.
Dat betekent dat ik niet verantwoordelijk ben geweest voor het hebben van mijn behoeften, noch heb ik toegestaan om me bewust te zijn van mijn emoties als ik ongemak ervaar in mijn lichaam of niet overwogen heb hoe iets niet goed voelt.
Bijvoorbeeld handel ik vanuit mijn hoofd in plaats van te luisteren naar hoe ik me in mijn lichaam voel en voel regelmatig een holte in mijn solar plexus.
Gebrek aan zelfzorg, dus de wereld toont me dit in mijn spiegels van andere mensen.
Ik ben niet trouw geweest aan mezelf.
Ze hielden me vast in een slachtoffermentaliteit, zodat ik feitelijk niets kon doen aan mijn huidige toestand.
Toen ik de wereld als een onveilige plek zag, bouwde ik muren om me te beschermen tegen pijn, waardoor ik me heel eenzaam voelde en eigenlijk niet werkte, omdat ik mensen aantrok die deze wonden naar mij terugdenken. Omdat ik dacht dat het leven heel onrechtvaardig was, was ik een zeer zelfingenomen persoon en probeerde ik logisch aan mensen uit te leggen hoe ze ongelijk hadden of immoreel waren.
Ik trok situaties in mijn leven aan die erg onrechtvaardig leken, maar achteraf weet ik dat het leven zelf voor mij gebeurde, zodat ik eindelijk wakker kon worden van bewusteloosheid en mijn wonden genas.
3) Hoe voel je je na het binnenhalen van je Ware Zelf om te vervangen waar de valse overtuigingen / trauma’s oorspronkelijk waren?
Ik voel nog steeds veel pijn in mijn kern. Maar nu heb ik het gevoel dat er een comfortabele aanwezigheid aan mijn zijde is. Ik voel dat de last een beetje lichter is. Daarbij kom ik er doorheen, ook al kost het tijd en tempo.
Mijn ware zelf is niet de optelsom van mijn levenservaringen, trauma’s en chaos. Bovendien ben ik een zeer heldere en liefdevolle vrouw die met succes mijn professionele oordelen dagelijks gebruikt.
Daarbij ben ik volledig in staat om mijn eigen beslissingen te nemen en hoewel een ondersteuningssysteem belangrijk is, hoef ik niet afhankelijk te zijn van anderen om mijn leven te leiden.
Evenzeer breek ik ermee om mijn leven lang ondermijnd te worden en de gevangenispoorten vrij te laten. Ik zie een sterke vrouw vol liefde en die het waard is geliefd te zijn.
Door mijn fouten kom ik op een plek waar ik meer over mezelf leer, waardoor ik een vollediger begrip kan krijgen van wie het echte ‘ik’ werkelijk is.
Ik voel me meer ontward, energieën houden me terug vrij.
Gevoel in mijn lichaam waar er vrijlating is. Om het bevel over mijn leven te nemen, sta in mijn kracht door keuzewoorden / communicatie te gebruiken / leren. Noodzaak om terug te keren naar het centrum door mezelf op mezelf te concentreren zonder afleiding en de benodigde verschuivingen te maken.
Ik begrijp mezelf beter met mijn doel. Ik vertelde mijn innerlijke kind dat er voor ons gezorgd wordt, dat we altijd zullen hebben wat we nodig hebben, en dat overvloed ons te wachten staat.
Het universum zal ons voorzien wat geen mens kan bieden.
We waren omringd door de natuur. Ik vertelde haar dat we al gered zijn door het licht.
We zijn vergeven, omdat er niets is om te vergeven. Al het lijden dat we hebben meegemaakt, was bedoeld om ons terug naar onszelf te leiden.
Dat we nu zelfs innerlijke vrede zullen vinden te midden van onze uiterlijke omstandigheden.
Ik voelde verlichting direct na het gebed en de visualisatie.
Ik voel me meer gegrond.
Meer energiek en duidelijkheid.
Het is alsof ik rondhangend in een roes of droom rondwandelde en weinig controle over alles had en volledig werd gecontroleerd door de narcist, maar nu ook al moet ik contact hebben (we werken samen), ben ik in staat om mijn grond te houden in een zeer gezonde manier.
Een beschermende Mama beer manier, zoals ik mijn eigen kinderen zou beschermen tegen gevaar en schade.
Ik ben trots op mijn volwassen zijn en mijn innerlijke kind knuffelt me van binnen naar buiten en ik stimuleer voortdurend dat gevoel, de emotie van oneindige liefde in mijn wezen.
Leven en Bron hebben me niet verraden.
Ik heb mezelf verraden toen ik mijn gezicht afwendde en de Bron verwierp.
Ik voel dat de zaden hiervan zo ver in mijn tijdlijn verdwenen en door mijn leven golfden.
Dit was de meest opvallende realisatie die ik tot nu toe heb gehad.
Ik zal meer werk moeten doen om het volledig te zuiveren en te voelen hoe het is om de Bron en mijzelf te vertrouwen.
Het geschreeuw in mijn hoofd is wat stiller geworden en ik ben niet zo gespannen als vroeger.
Toch heb ik nog een lange weg te gaan en ben ik net begonnen aan mijn helende reis, want licht is er overal.
Ook als het gaat om vergeving, zoals ik tijdens de oefeningen ontdekte, heb ik veel genezing te doen.
Voor mij komt hier het geduld en het mededogen voor jezelf binnen.
Je kunt niemand of jezelf ‘s nachts vergeven.
Ik denk dat dit een veel voorkomende misvatting is in de spirituele / zelfhulp wereld, waar je het gevoel hebt dat er iets mis met je is of dat je niet genoeg spiritueel werk hebt gedaan, omdat je een bepaalde persoon niet meteen kunt vergeven. Maar licht is er overal.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw aantal sterren vast te leggen!
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren