Piaget richt zijn onderzoek op de manier waarop kennis wordt geproduceerd. Om dit filosofische probleem op te lossen, begeleidde hij zijn studie op de manier die kinderen moeten weten. Hiervoor gebruikte hij wat hij zelf de ‘klinische methode’ noemde.
Piaget klinische methode.
Het is een studie met een kern van vragen die zich uitbreiden volgens de reacties van kinderen. Piaget besefte dat jonge kinderen niet alleen slimmer zijn dan oudere kinderen, maar dat hun denkprocessen compleet anders zijn. Hij realiseerde zich dat er verschillende perioden of algemene stadia in ontwikkeling zijn.
Jean Piaget definieerde intelligentie als een diepgaand levensproces van het individu om zich aan te passen aan zijn omgeving. Naarmate ze ouder worden, krijgen kinderen geleidelijk meer complexe cognitieve structuren die hen helpen zich beter aan hun omgeving aan te passen.
“Intelligentie is wat je gebruikt als je niet weet wat je moet doen.” (Jean Piaget)
Cognitieve structuren van Piaget.
Deze structuren of schema’s zijn denk- of handelingspatronen die worden gebruikt om een bepaald aspect van de ervaring aan te pakken of uit te leggen.
Vóór de constructie van deze schema’s zijn reflexen nodig. Deze zijn onwillekeurig, spontaan en aangeboren en worden subcortaal bestuurd.
De eerste schema’s zijn eenvoudige en adaptieve gewoonten. Vervolgens kunnen baby’s hun ervaringen mentaal weergeven en de symbolische schema’s vormgeven.
Later worden de kinderprogramma’s operationeel. Ze nemen de vorm aan van mentale activiteiten die hen in staat stellen om informatie te manipuleren en logisch na te denken over problemen en problemen die zich voordoen in het dagelijks leven.
Daarom zullen jonge kinderen en volwassenen dezelfde objecten op verschillende manieren interpreteren en erop reageren.
Constructie van schema’s volgens Piaget.
De ontwikkeling van kinderen heeft als oorzaak het vermogen van kinderen om nieuwe schema’s te bouwen door twee intellectuele functies die ze hebben geërfd (aangeboren):
- Organisatie: proces waarbij kinderen de schema’s die ze al hebben combineren en nieuwe, complexere cognitieve structuren vormen. Het is aangeboren en automatisch: kinderen organiseren bijna altijd hun schema’s in andere van een hogere orde. Het doel van de organisatie is om aanpassing te bereiken.
- Aanpassing: proces om aan te passen aan de eisen van de omgeving. Het gebeurt via twee aanvullende activiteiten:
- Assimilatie: proces waarbij kinderen nieuwe ervaringen interpreteren door ze op te nemen in hun bestaande schema’s.
- Accommodatie: wijziging van het organisme, teweeggebracht door de effecten van de omgeving, om de assimilatiecapaciteit te vergroten.
Echter, de biologische rijping speelt ook een belangrijke rol.
Naarmate de hersenen en het zenuwstelsel volwassen worden, zijn kinderen beter in staat om meer complexe cognitieve activiteiten te bereiken. Dit zorgt ervoor dat ze naar een hoger niveau gaan.
Heb je vragen of commentaren, we reageren graag.
Boeken om verder kennis te maken met Jean Piaget
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren