Een gezin heeft het vermogen om zijn leden te frustreren zoals niemand anders dat kan. In een bepaalde mate is dat opvoeding. Maar wat kun je doen als het gezin waarin je bent geboren niet alleen frustrerend is, maar ook wreed, neerbuigend en ronduit beledigend tegenover kinderen zoals in een gezin met een narcistische ouder?
Zo’n ouder zou kunnen zijn voogdij rechten verliezen. Wil je meer inzicht in deze problematiek lees dan verder.
Overweeg twee opvattingen over het concept van familie:
Van de nadruk op structuur tot de nadruk op relaties:
Het gezin is gedefinieerd als de vereniging van mensen die een onmisbaar project van gemeenschappelijk bestaan hebben. We willen duurzame, waarin sterke gevoelens van verbondenheid worden gemaakt om in die groep te delen, er is een persoonlijke betrokkenheid onder de leden. Er zijn nauwe betrekkingen die gevestigd zijn op intimiteit, wederkerigheid en afhankelijkheid. (Rodrigo en Palacios, 1998).
De systemische aard van het familieconcept:
“Een dynamisch systeem van wederzijdse interpersoonlijke relaties, ingekaderd in meerdere invloedencontexten die sociale en historische veranderingsprocessen ondergaan” (Rodrigo 2010).
Het concept van het gezin is veel veranderd van de typische “moeder-vader-kinderen” -familie. Het is belangrijk om te benadrukken dat een éénoudergezin waar meestal de volwassene een moeder is, minder middelen heeft om een kind te onderwijzen dan een tweeoudergezin.
In eenoudergezinnen is er een zekere “overbelasting” voor de zorg die kinderen nodig hebben.
De verantwoordelijkheid voor het nemen van een enkele beslissing kan een zeer zware last zijn.
Een voorbeeld kan zijn als een onverdiende schreeuw het kind treft. In het geval van het eenoudergezin heeft het paar de steun om de reden voor die huil opnieuw samen te stellen en uit te leggen.
Maar deze overbelasting heeft geen negatief effect op het onderwijs. Als we denken dat bepaalde sociale structuren negatief zijn voor het onderwijs, hebben we dan legitimiteit om die structuur te verbieden?
Wie gelooft niet dat er een invloed is van structuur en functies, denkt misschien dat structuren dat niet degenen zijn die de functies voorspellen, maar de relaties.
Als de structuren de functies bepalen, moeten wetten worden ingevoerd om ze te besturen, maar als de structuren de relaties beïnvloeden en dit zijn degenen die de relaties bepalen, hoeven ze niet te worden gecontroleerd.
Daarom is er geen relatie tussen structuren en functies. Ze worden bestuurd door relaties. Daarom zijn er geen betere of slechtere structuren. Relaties met goede communicatie en vertrouwen zullen het concept zijn waarop de nadruk moet worden gelegd.
De familie is een systeem met elkaar verbonden elementen, die veranderen als anderen veranderen.
Er zijn geen structuren die op zichzelf voorspellen. Ze kunnen het waarschijnlijker maken, maar niet zo, zonder uitsluitsels. De structuur is niet alleen te voorspellen, maar wordt voorspeld door de relaties.
Relaties zijn erg belangrijk en kunnen het gewicht van de structuur verminderen. Daarom ligt de nadruk op relaties, niet op klassieke tweeoudergezinnen. Het gezin is veranderd, de uitgebreide familie verdwijnt.
In this paperback e-book audiobook you will find Melanie’s method of recovery that we highly recommend. After all, we have applied that blooming method to ourselves. For that reason, many personal experiences are the result of the daily use of Melanie’s method that we describe in our texts.
Functies van het gezin:
- Overleven (dat de kinderen geen bleekwater eten, val niet op de grond). Het eerste dat een familie moet doen, is het voortbestaan van het kind waarborgen, in sommige omgevingen is dit niet gemakkelijk. Belangrijke verkeersveiligheidsmaatregelen. Kinderarmoede heeft ernstige gevolgen voor de ontwikkeling van het kind.
- Steun het klimaat van affectie en emotionele steun. Dat betekent, psychologische gehechtheid.
- Geef stimulatie om competentie te ontwikkelen die zich verhoudt tot de fysieke en sociale omgeving.
- Neem beslissingen over de rest van de onderwijscontexten zoals keuze van de school, buitenschoolse vorming, vrienden. De ouders zijn degenen die beslissen, de school, of je nu wel of niet naar de kinderkamer gaat.
Het gezin heeft een directe invloed op het kind in de eerste drie functies en indirect in de laatste functie. Wanneer het kind autonomie wint en een stap maakt van heteronomie naar autonomie, is dit beperkt, maar niet in het begin.
Afhankelijk van de cultuur zullen er meer middelen zijn die het gezin kan gebruiken bij de opvoeding van hun kinderen.
Wat de overlevingsfunctie betreft, ligt het welzijn van het kind boven het gezin. De samenleving neemt de voogdij over de kinderen af als het gezin niet aan de basisbehoeften voldoet. Ze moeten zich houden aan de gevestigde rechten van kinderen en zich aan de wetten houden.
We moeten ook de beste voorwaarden aan gezinnen geven, zodat ze de taken kunnen uitvoeren die van hen worden gevraagd. CAW’s – Centrum voor algemeen welzijn – hebben bijvoorbeeld de hulp aan gezinnen verhoogd.
Zijn alle families functioneel?
Omdat wij mensen biologisch in staat zich voort te planten niet zeggen dat we zijn cultureel getraind om op te voeden. Er is een natuurlijk onderdeel. de jongen worden verzorgd door de zoogdieren. Dat is al voorbij voor ons. Er is geen garantie aan opvoeding in een complexe wereld. Die onderdompeling in een complexe wereld vormt een probleem voor sommige gezinnen.
Er zou een CAW’s moeten zijn met voldoende persoon om de gezinnen te vertellen wat ze moeten doen. Mensen zouden de voorwaarden om de familie taken te kunnen vervullen moeten kennen. Het heeft echter geen zin om dingen te eisen als er niet voldoende voorwaarden zijn om dit te doen. Het is niet nodig om te informeren, maar om te vormen, dat is de kwestie.
Er is een conventie over kinderrechten die zegt dat aan bepaalde ontwikkelingsbehoeften moet worden voldaan.
En als dat niet het geval is, moet u het kind uit dat gezin verwijderen. Er wordt van uitgegaan dat naar school gaan een recht is. Als het gezin dat recht niet vervult, neemt de staat het weg. Dit betekent dat er een limiet is die de privacy van gezinnen scheidt door bepaalde wetten, zoals slaan of naar school gaan.
De interventie moet niet wachten tot het probleem echt gebeurt, voor ouders om hun kinderen te slaan. Het is ook nodig om preventie uit te voeren.
Hoe kun je disfunctionele gezinnen helpen?
Boven de persoonlijke opties, als de gezondheid of het leven van de kinderen in gevaar is, is er de staat. Meer en meer zien we dat het gezin een zeer belangrijke leeromgeving is. Als dat geen warm gezin was, heeft dat verstrekkende gevolgen voor de ontwikkeling van het kind. Daarom moeten we hen veel meer middelen geven om aan hun verplichtingen te voldoen.
De hulp aan vrijwillige gezinnen is aanzienlijk toegenomen; familieprogramma’s, ondersteuning, enz. … voor deze hulpmiddelen komen degenen die willen en degenen die al in de problemen zitten.
- Tertiaire preventie: ik grijp in na de productie van het probleem.
- Secundaire preventie: interventie op de risicogroep.
- Primaire preventie: preventieve interventie voor de gehele bevolking.
In bepaalde voorbeelden, voorbij wat de ouders willen, zijn de behoeften en rechten van de kinderen. En dat komt tegemoet aan een bewustzijn dat we steeds vak zien als een diepgaande omgeving voor onderwijs voor het gezin.
Echter, niet bij sommige populistische partijen, die deze kinderrechten niet willen toekennen aan kinderen van vluchtelingen ondanks alle verdragen daarover.
Bovendien is het nodig om de tekortkomingen van de functies hiervan te vervangen. Het is nodig om te bestuderen welk gedrag van het gezin betere resultaten oplevert, om ze toe te passen.
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media. Geef deze tekst een waardering door uw commentaar en like.
Lees meer
