Angst om alleen te zijn is eigenlijk een reactie op een trauma.

Wanneer we relaties ‘najagen’, reageren we eigenlijk op een emotionele trigger en een angst om in de steek gelaten te worden. Dat obsessief zijn vindt dikwijls zijn oorsprong in verlatingsangst.

Alleen zijn is voor sommige mensen ongelooflijk pijnlijk.

Wanneer ze alleen zijn, kan hun innerlijke stem veranderen in hun innerlijke criticus die hen probeert te voeden met leugens, halve waarheden en nog meer angsten.Relaties zijn een manier waarop velen zichzelf zullen afleiden van hun innerlijke criticus, en om hun angst om achtergelaten te worden te verdoven.

Andere veel voorkomende manieren zijn:

onder meer een ‘workaholic’ zijn, zelfmedicatie gebruiken met drugs of alcohol, geobsedeerd zijn door ons lichaam, porno-verslaving, seks-verslaving, overmatig sporten of een overdreven crashdieet volgen, overdreven gamen of winkelen, om er maar een paar te noemen.

Het wordt een verslaving op zich om iets na te ‘jagen’ om ons af te leiden, en om de angst om achtergelaten te worden te verdoven.

Het onderzoeken van onze relatiegeschiedenis is heel belangrijk om deze verlatingsangst te herkennen. Daarin dienen we eerlijk te zijn tegen onszelf over de vraag of we relaties of iets anders benaderen uit angst om alleen te zijn, of uit een authentieke verbinding. Dit is belangrijk stap voor genezing.

De gevaren van het streven naar elitisme in de sport.

Er zijn echte gevaren als het gaat om overtraining want dat kan enorme risico’s en gevolgen hebben als het gaat om obsessief trainen.

Oefeningsafhankelijkheid is een gedragsverslaving. Het is niet zoals een verslaving aan drank of drugs, maar het heeft wel ontwenningsverschijnselen en het gaat meestal om activiteiten die laaggeschoold zijn en veel uren vergen.

Het is waar mensen lichaamsbeweging niet zien als een manier om hun humeur aan te vullen, maar als een manier om met iets anders om te gaan. Met andere woorden, zonder beweging in hun dag kunnen ze het niet aan. Het is onaangepast omdat het slecht voor je is want het neemt je leven over.

Relaties en werk lijden daar onder. Het gaat meestal samen met andere problemen. Het is bijvoorbeeld zeer gebruikelijk bij mensen met eetstoornissen en mensen die depressief zijn dat ze het zouden kunnen gebruiken om hun toestand te matigen.

Hoge risico voor iemand met OCS

Als je denkt aan iemand met OCS (obsessieve compulsieve stoornis), gaan ze sporten en dan brengen ze hun lichaam echt in een hoog risico met de hoeveelheid training die ze doen.

Atleten kunnen zich beloond voelen met enorme volumetraining, maar bij obsessief sporten zien we dat de oefening jou controleert in plaats van dat jij de hoeveelheid lichaamsbeweging die je doet bepaalt.

Het iedereen kan overkomen en sommigen weten misschien niet eens dat ze het hebben. Er is ook een groei aan extreme sportuitdagingen daardoor zijn de vooruizichten voor mensen met een obsessieve neigen ook minder optimistisch. i

We hebben het over eenzame individuele sportactiviteiten.

Het risico is enorm omdat ze kunnen eindigen met langdurige overbelastingsblessures en psychologische problemen zoals depressie, anorexia nervosa.

Vrouwen lopen nog meer risico op lichaamsbeeldstoornissen, amenorroe, osteoporose; dat is sterk verbonden met lichaamsbeweging, veranderingen in de menstruatiecyclus, mogelijke eetstoornissen, dus mogelijk lopen vrouwen een hoger risico.

Maar over de hele linie heb je het risico op blessures. Ze kunnen bijzonder traag zijn om te revalideren, als ze dat ooit doen. Daarom maak ik me zorgen over de opkomst van extreme uitdagingen. Ultra-uithoudingsactiviteiten worden nu cool. Het is in de mode om extreme sportevenementen te doen.

Die evenementen zijn prima, maar een van de uitdagingen om hen heen is de training die mensen volgen.

Zonder coaching of programma’s raken mensen er door geobsedeerd. Het is de schaduwzijde van recreatieve duursport.

Het komt niet op dezelfde manier voor in een teamsport, omdat de training meestal wordt gefaciliteerd door coaches. Je krijgt feedback en je doet activiteiten die beheersingsgerelateerd zijn, of het nu gaat om trappen, passen of teamwerk.

Er zijn andere motieven en jouw groep van leeftijdsgenoten bepaalt doorgaans jouw trainingsbelasting. Meestal is dat heel vaak niet het geval bij eenzame activiteiten. Het is nog zorgwekkender omdat mensen op een voetstuk worden gezet. Bijvoorbeeld mensen die in negen dagen 11 ultramarathons hebben gelopen.

Deze mensen pushen zichzelf soms zo hard, maar anderen proberen het na te bootsen zonder de techniek.

De weekendstrijdlopers hebben een hoog risico omdat ze misschien niet de juiste conditie hebben voor avontuurlijke sporten. Het wordt allesomvattend en hun training bepaalt hun leven en hun doelen.

Het is een aanzienlijk risico en is mogelijk alleen van toepassing op een klein aantal mensen, maar de gevolgen zijn echt verwoestend voor die individuen.

Gekke en krankzinnige training is niet gezond noch efficiënt

Training moet op geïndividualiseerde basis worden gedaan. We moeten altijd advies, een personal trainer, coach of arts inwinnen om ervoor te zorgen dat we onszelf niet op de verslavingsroute sturen.

Het is echter wel relatief eenvoudig om iemand op te sporen die het risico loopt afhankelijk te worden.

Je kunt zien of de persoon beweging nodig heeft om zijn stemming te veranderen, in plaats van dat hij het kan hebben om de hele dag door goede en slechte stemmingen te gaan.

Sportoefening is dat mechanisme waarmee ze omgaan met het leven en dat is niet het ideale scenario. 

Lichaamsbeweging zou een van de vele activiteiten moeten zijn die ze doen, niet de enige. Iemand die afhankelijk is van lichaamsbeweging trekt zich terug, wordt boos, sluit alle sociale steun af, isoleert zichzelf. 

Ook voor obsessief sporten is er een remedie.

Vooreerst dien je ongecensureerd na te denken en te voelen of je dit obsessief gedrag in verband met je sport hebt waarmee je een essentiële persoonlijke behoefte compenseert.

Wellicht dien je ook de controle terug te krijgen over andere dingen in je leven, en die controle niet compenseren door je controle met je sportactiviteiten.

Doe ook meer activiteiten samen met iemand anders.

Doe het niet enkel op inspanning. Je kunt ook uitdagende vaardigheidsdoelen stellen. Het is dus niet een kwestie van je te focussen op harder werken. Je kunt flexibel zijn in het veranderen van je inspanningen.

Teamsporten zijn natuurlijk beter, omdat ze een middel zijn om een ​​deel van de risico’s van bewegingsverslaving op te vangen door meestal leeftijdsgenoten.

De partner van de narcist(e) is meestal het tegenovergestelde.

Obsessieve gedachten aan de narcist: hoe stop je dat?

Wandelbetalingen: Betaald om te wandelen?

Wat kun je doen tegen obsessief ex syndroom misbruik?

Trauma en traumazorg in Europa

Verlatingsangst verwerken

Referenties: pornografie en depressie

Op een dag werkte intensief sporten niet meer.

De verstikking door de obsessieve narcist: stop dat!

Schade die de Obsessief Ex Syndroom misbruiker aanricht. Deel 2