Rouw- en verliesverwerkingsstrategieën voor pleegouders
Je kunt verdriet ervaren wanneer een pleegkind je huis verlaat. Zeker, ouders rouwen als hun kinderen uit de thuiszorg zijn geplaatst.
Kinderen die bij u thuis worden geplaatst, ervaren verdriet door hun verhuizing, het veranderen van school, het verliezen van contact met vrienden, de zorgen die ze maken over hun ouders, het missen van hun huisdieren. De lijst is lang!
Verdriet is een natuurlijke reactie op een verlies.
Het is het emotionele lijden dat je voelt wanneer iets of iemand van wie je houdt wordt weggenomen. Elk verlies kan verdriet veroorzaken, waaronder:
Het einde van een relatie; Verlies van gezondheid; Veranderingen in een rol of baan; Verlies van financiële stabiliteit; Een miskraam of doodgeboorte; Overlijden van een familielid; Overlijden van een huisdier; Verlies van een huisdier gekoesterde droom; De ernstige ziekte van een geliefde; Verlies van een vriendschap; Verlies van veiligheid na een traumatische ervaring.
Dr. Elisabeth Kubler-Ross introduceerde de wereld in 1969 in de theorie van vijf stadia van rouw.
Ontkenning: “Dit kan mij niet overkomen!” Woede: “Waarom gebeurt dit? Wie is de schuldige?” Onderhandelen: “Laat dit niet gebeuren en in ruil daarvoor zal ik________” .
Depressie: “Ik ben te verdrietig om iets te doen.”
Acceptatie: “Ik heb vrede met wat er is gebeurd.”
Als je een van deze emoties ervaart na een verlies, of deze emoties bij anderen observeert, kan het helpen om te weten dat de reactie natuurlijk is en dat genezing wel kan komen.
Verdriet is een achtbaan, geen aaneenschakeling van etappes.
Mensen ervaren de stadia vaak niet in dezelfde volgorde: het is het beste om verdriet niet te zien als een reeks fasen, maar we kunnen het rouwproces zien als een achtbaan, vol ups en downs, hoogtepunten en dieptepunten.
Zoals veel achtbanen is de rit in het begin ruwer, de dieptepunten dieper en langer. De moeilijke periodes zouden minder intens en korter moeten worden naarmate de tijd verstrijkt, maar het kost tijd om door een verlies heen te werken.
Zelfs jaren na een verlies, vooral bij speciale gebeurtenissen zoals een familiebruiloft of de geboorte van een kind, kunnen we nog steeds een sterk gevoel van verdriet ervaren.
Veel voorkomende symptomen van verdriet:
Hoewel verlies mensen op verschillende manieren beïnvloedt, ervaren veel mensen de volgende symptomen wanneer ze rouwen.
Onthoud gewoon dat bijna alles wat je ervaart in de vroege staten van verdriet normaal is.
Shock en ongeloof – Direct na een verlies kan het moeilijk zijn om te accepteren wat er is gebeurd. Je kunt je verdoofd voelen en moeite hebben om te geloven dat het verlies echt is gebeurd, zelfs de waarheid ontkennen.
Verdriet – Diep verdriet is waarschijnlijk de universeelst ervaren symptomen van verdriet. Je kunt gevoelens van leegte, wanhoop, verlangen of diepe eenzaamheid hebben. Je kunt ook veel huilen of je emotioneel instabiel voelen.
Schuldgevoel – Je kunt spijt hebben van of je schuldig voelen over dingen die je wel of niet hebt gezegd of gedaan. Je kunt je ook schuldig voelen over bepaalde gevoelens. Soms zullen kinderen zichzelf de schuld geven van het veroorzaken van het verlies, ook al hebben ze niets verkeerd gedaan.
Woede – Zelfs als het verlies niemands schuld was, kun je je boos en wrokkig voelen. Je kunt de behoefte voelen om iemand de schuld te geven van het onrecht dat je is aangedaan.
Angst – Een aanzienlijk verlies kan een groot aantal zorgen en angsten veroorzaken. Je kunt je angstig, hulpeloos of onzeker voelen. Je kunt zelfs paniekaanvallen krijgen.
We denken vaak aan verdriet als een strikt emotioneel proces, maar verdriet gaat vaak gepaard met fysieke problemen, waaronder vermoeidheid, misselijkheid, verlaagde immuniteit, gewichtsverlies of gewichtstoename, pijn en slapeloosheid.
Zelfzorg beoefenen tijdens periodes van rouw:
De allerbelangrijkste factor bij het genezen van verdriet en verlies is het hebben van ondersteunende mensen om je heen. Je kunt de kinderen onder jouw hoede helpen genezen door te vragen naar hun gevoelens, tijd door te brengen door gewoon bij hen te zijn en te luisteren wanneer ze willen praten.
Vergeet niet dat mantelzorger zijn soms kan leiden tot je eigen gevoelens van verlies.
Als je rouwt, is het belangrijker dan ooit om voor jezelf te zorgen. De stress van een groot verlies kan je energie en emotionele reserves snel uitputten.
Zorgen voor je fysieke en emotionele behoeften zal je helpen deze moeilijke tijd door te komen. Zie je gevoelens onder ogen. Je kunt proberen je verdriet te onderdrukken, maar je kunt het niet voor altijd vermijden. Om te genezen, moet je de pijn erkennen. Onverwerkt verdriet kan ook leiden tot complicaties zoals depressie, angst, middelenmisbruik en gezondheidsproblemen. Uit je gevoelens op een tastbare of creatieve manier.
Schrijf over je verlies in een dagboek of schrijf een brief aan degene die weg is … ook als je het niet kunt mailen. Het kan ervoor zorgen dat je je beter voelt.
Zorg voor je lichamelijke gezondheid. Lichaam en geest zijn met elkaar verbonden. Wanneer je je fysiek goed voelt, kun je je ook emotioneel beter voelen.
Bestrijd stress en vermoeidheid door voldoende te slapen, goed te eten en te sporten. Gebruik geen alcohol in overmaat. Raadpleeg indien nodig uw medische zorgverlener.
Laat niemand je vertellen hoe je je moet voelen en vertel jezelf niet hoe je je moet voelen. Je verdriet is persoonlijk. Laat jezelf en de kinderen in je huis voelen wat je voelt zonder schaamte of oordeel. Het is oké om boos te zijn, om naar de hemel te schreeuwen, om te huilen of niet om te huilen. Het is ook oké om te lachen om momenten van joggen te vinden en los te laten wanneer je er klaar voor bent.
Plan vooruit voor “verdriet triggers”.
Jubilea, feestdagen en mijlpalen kunnen herinneringen en gevoelens oproepen. Wees voorbereid op een emotionele klap en weet dat het volkomen normaal is.
Gevoelens van verdriet en verlies kunnen ongemakkelijk en overweldigend zijn, vooral voor kinderen van wie de copingvaardigheden niet volledig zijn ontwikkeld. Maar de gevoelens zijn gemeenschappelijk, misschien zelfs onvermijdelijk. Let op tekenen van rouw bij kinderen waarvoor je zorgt, in de gezinnen waarmee je werkt en ja, zelfs in jezelf. Het hebben van een plan en weten waar je ondersteuning moet zoeken, zal je helpen er doorheen te komen.
“Helpen van pleegouders om te gaan met scheiding, verlies en rouw”
Het innerlijk kind betreuren maakt deel uit van het rouwproces.
Emotioneel misbruik vooral bij mensen met kwaliteit.
Is je pleegkind verliezen een deel van je job als pleegouder?
Wat is rouwen over een kind dat leeft?
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren