Mensen willen op maat gemaakte ondersteuning en vragen zich af wat de ervaringen zijn, bijvoorbeeld met een narcistische partner die dan ook nog een verborgen homoseksuele echtgeno(te) is.
Ik veronderstel (uit ervaring) dat er in die ervaring nog enkele nuances zitten die verschillen van typisch heteroseksueel narcistisch misbruik.
Op het eerste zicht valt het me immers op dat je er dan al zeker kunt van zijn dat hoewel jij de bedrogene bent al die tijd, dat de meeste van de familie de kant zullen kiezen van de “bedrieger” omdat ze nu eenmaal niet met dat seksuele misbruik taboe willen afrekenen, en omdat ze er o.a. niet bij kunnen dat je ondertussen wel kinderen had.
Ik vind niet dat je dient te zwijgen over de seksuele geaardheid van de verborgen homoseksuele echtgenoot die plots naar boven komt en waar een huwelijk niet meer mee mogelijk is.
Het is trouwens zeer narcistisch omwille van de eigen kinderwens en het sociaal geaccepteerd willen zijn, iemand om de tuin te leiden met een heteroseksuele relatie. In dat geval is er dan wel sprake van de problematiek rond seksuele geaardheid, narcisme en emotioneel en seksueel misbruik.
Je kunt het extra geval van verlies aan zelfvertrouwen door te leven met een verborgen homoseksuele echtgenoot wegvegen, met gemarginaliseerd worden of onzichtbaar gemaakt worden of veroordeeld worden en besmet met een vaag vleugje alsof narcisme in de homoseksuele wereld niet bestaat. Het is niet dat dat discriminerend werkt, het is immers in zo’n geval gewoon de realiteit.
Waarom zou iemand die bedrogen werd door een verborgen homoseksuele echtgeno(te) enkel de helft van haar verhaal mogen legitimeren?
Of je je al dan niet als echtgenoot dient aan te passen aan de verborgen homoseksuele voorkeuren van de echtgenoot zal immers toch ook een impact hebben?
Ik weet zeker dat misbruikte vrouwen relaties hebben gehad met narcisten die zowel homoseksuele als transgender als shemale relaties aangingen en dat dit een heel grote impact had en erg traumatiserend was, temeer daar er ook kinderen waren in dat huwelijk.
Niet alle mensen die zijn getrouwd met narcisten, sociopaten of cluster B-typen zijn getrouwd geweest met LGBT mensen, maar er zijn er meer dan je denkt.
Slachtoffers van narcisten zijn meestal codependenten en zeer empathisch en het mag dan ook niet verwonderen dat ze veel empathie tonen voor mensen die worstelen met hun identiteit, die seksueel misbruik hebben meegemaakt en hen op één of andere manier willen redden.
Dat er dan een gedeelte onder hen is die daar schandelijk van misbruik maakt om zich financieel te verrijken om hun kosten voor transitie te betalen of die een zondebok zoeken om hun probleem op de relatie te stoppen mag je dan ook niet verwonderen. Of ook diegenen die een alibi zoeken in een gezin om het misbruik dat ze hebben gepleegd op andere familieleden in de doofpot te kunnen stoppen omwille van het gehele familiebelang (dat dan niet in de pers komt met dit schandaal)
Therapeuten hebben immers nogal snel de neiging om het niet kunnen scheppen van een bevredigende seksuele relatie tussen partners aan de context van de relatie te verbinden in plaats van de eigenschappen en voorkeuren van één van de partners. Een narcist zal dan ook hiervan gebruikmaken tijdens een therapie sessie om hier zijn schaamte over zijn homoseksuele gevoelens te kunnen verschuiven op de relatie.
Je staat dus voor een zware strijd om steun te krijgen als vrouwen en mannen die herstellen van het narcistische misbruik van echtgenoten die tegelijkertijd verborgen homoseksuele geaardheid hebben, of het ronduit ontkennen.
Ontkennen en pathologisch liegen over uw geaardheid is dan wel geen geestesziekte maar wel een grove vorm van misbruik.
Als je je bewust wordt van je traumatische huwelijkservaring dan als je aanhaalt dat je partner zich als homoseksueel heeft geuit dan krijg je snel te horen dat er tussen homoseksualiteit en geestesziekte geen verband is, alsof dat je een wetenschappelijk onderzoek aan het doen bent.
De regenboogcultuur kan dan wel prachtig zijn maar een regenboogmuur die elk gesprek ongemakkelijk maakt als je de woorden homo en narcist verbindt alsof dat dat een niet-bestaande mogelijkheid is riskeer je om het lelijke spook van homofobie op te wekken.
Uit reactie van een opvoeding kan ieder een narcistische ontwikkeling ontplooien, ongeacht of je lesbisch, homo of transgender bent.
Naast een narcistische ontwikkeling is ook een sociopathische ontwikkeling mogelijk. Je moet zeker niet veronderstellen dat crimineel gedrag in de niet heteroseksuele wereld onbestaande is.
Dat sluit niet uit dat er nog steeds discriminerend gedrag is, homoseksualiteit als een psychische aandoening wordt beschouwd door enkelen, als een criminele daad, dat homoseksuelen vaak worden gemarteld, gedood, in gestichten worden gegooid en dat dit alles onder andere een oorzaak kan zijn van psychische aandoeningen zoals depressie, angst en PTSS.
Gezien deze geschiedenis is openlijk praten over mensen met ernstige aandoeningen die ook homoseksueel of biseksueel zijn grotendeel begrijpelijk en is een terughoudendheid gepast.
Therapeuten zijn accuraat als ze erop wijzen dat er wetenschappelijk gezien geen oorzakelijk verband is tussen narcisme (of een psychische aandoening of een gestoorde persoonlijkheid) en homoseksualiteit (of enige seksuele geaardheid). En er is geen gelijkwaardigheid tussen homoseksualiteit en psychische aandoeningen. Het ene is het andere niet.
De American Psychiatric Association ontkende terecht dat homoseksualiteit in de jaren 70 een psychische aandoening was.
En sommige aanhangers van LGBT-mensen (zoals online steungroep) houden ijverig toezicht op die verenigingen en roepen elke zinspeling van een verband op in een uiterste voorzichtigheid.
Dus deze duistere en schadelijke geschiedenis van de schadelijke koppeling tussen homoseksualiteit en psychische aandoeningen schuilt net achter elk gesprek over onze specifieke soorten huwelijken met gemengde oriëntatie – huwelijken met gesloten of in ontkennende LGBT-mensen die ook narcistische of sociopathische neigingen of persoonlijkheden hebben.
Onze geestelijke gezondheidscultuur is verlegen als het gaat om praten over persoonlijkheden waarin narcisme en homoseksualiteit gelijktijdig bestaan (zelfs als er geen causaal verband bestaat), opdat er geen vleugje homoseksualiteit wordt gecombineerd met een psychiatrische stoornis.
Maar als plots je echtgenoot uit de kast komt, en blijkt dat hij of zij je al jaren ziekelijk bedriegt hoef je toch niet per se veel sympathie te hebben voor je homoseksuele echtgenoot omdat hij of zij nu eenmaal homoseksueel is.
Dat hoef je niet te beletten om voor hun rechten op te komen als groep, maar in jouw specifieke toestand zal je er voor dienen te zorgen dat de homoseksuele echtgenoot je verder nog als vader of moeder ziet, en gelijke rechten hebt in de opvoeding van je kinderen. Maar het betekent wel dat deze persoon levenslang wou uitbuiten en geen kans op geluk mogelijk maakte, meestal werden ze compleet afhankelijk gemaakt zodat ze tot primaire levering konden dienen.
Het is alsof therapeuten en bondgenoten vergeten dat LGBT zijn niet een persoon inent tegen het hebben van een psychiatrische stoornis;
dat hoewel homoseksualiteit geen psychiatrische stoornis is, sommige homoseksuelen psychiatrische stoornissen hebben, net als sommige heteroseksuelen.
Waar blijft de heteroseksuele echtgenoot die niet alleen worstelt met genezing van het bedrog en het verraad van de geheime homo of lesbische partner, maar ook met het gebruik van gaslighting en het omdraaien van het script, of soms zelfs opzettelijk sadistische mentale en seksuele marteling? (zoals gedwongen anale seks, of slaapseks, of ronduit verkrachting)
De twee kunnen niet uit elkaar worden geperst.
We kunnen genezing van die persoon niet scheiden van een narcist en genezing van een homoseksuele partner met zijn specifieke eisen bijvoorbeeld een korte haarsnit. Deze twee dimensies van de persoonlijkheden van zo’n echtgenoot bestaat niet in monolithische silo’s, alsof kolom A gevuld is met de problemen en schade veroorzaakt door het feit dat onze echtgenoot in het geheim homo was en het voor ons verborgen hielden, en kolom B is gevuld met de problemen en schade veroorzaakt door het feit dat onze echtgenoot een sadist of narcist was.
We kunnen de genezing van deze trauma’s ook niet wegdenken.
Medisch gezien is er misschien geen verband, maar gedragsmatig zijn ze in elkaar gewikkeld en nauw met elkaar verbonden. En we hebben een therapeutische reactie nodig van professionals die de moed hebben om dat te erkennen. Zo’n ervaring laat je trouwens achter met je niet meer volwaardig een man of vrouw te voelen.
Ik probeerde de echte problemen te bespreken van gedwongen worden om samen te leven met een beledigende narcistische man
– die zijn seksualiteit ontkende (zoals ook zijn pedofiele handelingen) en toch een openlijk, maar eerst geheime homoseksuele metgezel had die een reële bedreiging vormde voor mijn kinderen.
Hij had er namelijk seks mee in de kamer waar mijn kinderen tijdens hun 14-daags bezoek mee werden geconfronteerd. De man was mijn zoon aan het bespelen en was trouwens medeplichtig zoals de hele familie aan het hele ‘niet aan mama vertellen’-ding van het gezamenlijk kijken naar o.a. homoporno, die trouwens tevens objectiverend werkt op de seksualiteitsontwikkeling bij kinderen.
Mijn familie dwong zichzelf de leugen na te leven, maar gelukkig zijn ze daar goed in, er is een familiegeschiedenis met leugens.
Mijn kinderen werden gedwongen om de leugen na te leven dat hun vader geen homo/pedofiel was en moeder was gek dat ze dat zei. Het feit dat ze dat zei was niet omdat dat een belangrijk feit was, maar duidde enkel op het hoogconflict gehalte van de scheiding, zo werd gezegd. Het feit dat wat was gebeurd niet als feit werd erkend betekende dat het dus enkel verzonnen was door de moeder, waardoor ze de zondebok werd.
Er was geen mogelijkheid om de dreiging voor mijn kinderen te bespreken, want oeps…
Homopersonen molesteren blijkbaar kinderen niet, hoe durf ik. We werden gedwongen de leugen na te leven. Mijn kinderen werden gedwongen om te gaan met homo’s in ontkenning en een potentieel roofdier.
De blootstelling gebeurde echter niet omdat ik schreeuwde en zijn communicatie met mijn zoon aan zoveel mogelijk mensen blootstelde ook op de rechtbank. Leraren, kinderartsen, buren en geestelijken.
En mijn ocharme therapeut die had gepleit om zoveel mogelijk bewijzen te vernietigen, zodat ik het verleden kon loslaten en ocharme de geneesheer die al die bewijzen om privacy redenen niet wenste over te maken.
Maar o, dat is jammer, weet je het zeker … nou ja, hij is een gestoord, maar … veel verbijsterde glimlachen, beleefde ontslagen, terugdeinzen. Ik ging zo openbaar mogelijk als ik kon met verschillende processen, en de man trok zich terug. Nadat mijn dochter verklaarde dat hij naakt in een stapelbed sliep in haar kamer, boven haar.
Natuurlijk werd ik de bitch, want ik heb mijn ex-echtgenoot in woede, angst en wanhoop “uitgeschakeld”.
Omdat te erkennen dat wat ik wist dat ons huwelijk had verstoord – de leugen dat ik 13 jaar bij hem was en drie kinderen had – sociaal onaanvaardbaar was. Het is de narcist. Het is allemaal de schuld van de samenleving. Dat dit echter niet zo was voor de kerkelijke rechtbank en dat dit ‘homo’ bedrog in mijn huwelijk onverenigbaar was, leidde tot de vernietiging van dit kerkelijk huwelijk, maar echter niet tot de vernietiging van dat taboe bij de familie. Die vernietiging houden ze immers nog steeds verborgen.
De familie erkent de realiteit van homoseksualiteit/pedofilie in mijn toenmalig huishouden niet.
Ik heb de bevestiging van mijn status als familiedief. Op de een of andere manier is dat voor velen comfortabeler.
Het was nodig voor MIJN genezing om de erkenning te hebben dat IEMAND me geloofde dat mijn ex-man homo was en dat hij onze kinderen in gevaar bracht met zijn slechte beoordelingsvermogen in metgezellen. Maar nee. Deze andere manier – het voortzetten van de leugen, en verkondigen “het is het narcisme” of één of andere geestesziekte, is comfortabeler voor anderen.
Hoe zit het met het narcisme van lesbische en heterovrouwen? Zijn er verschillen tussen de homopartner en de heteroseksuele trauma’s, of zijn ze op dezelfde manier getraumatiseerd? Moeten we verschillende categorieën narcistische trauma’s creëren, een voor homo’s, een voor verborgen homo’s en een voor hetero’s?
Laat het ons weten in de commentaren.
Tot slot
Dus laten we dit allemaal beëindigen. Narcisten zijn geen aardige mensen, ongeacht de aardige dingen die ze doen alsof.
Jouw taak in het leven is om te stoppen met het verzinnen van excuses voor mensen die doen alsof ze aardig zijn, en naar binnen keren en aardig zijn voor jezelf door jezelf te helen en jezelf op een solide innerlijk emotioneel traject te brengen waar je heel eerlijk kunt zijn met wat er in je leven gebeurt en hoe je je kracht terug kunt nemen om het te veranderen.
En daar draait ons werk om. Het gaat niet alleen om het ontleden van narcisme, proberen ze weg te werken, want ik beloof je, ze zijn niet zo interessant als je begrijpt wat er aan de hand is, wat zo’n beetje blootlegt dat alle narcisten uit dezelfde koekjesvorm zijn gesneden.
Het is triest. Het is wat het is, maar wat hier belangrijk is, is onszelf er uit te werken, zodat we niet langer gehecht blijven aan dit gedrag dat ons verwoest, ons persoonlijke leven, onze families en, eerlijk gezegd, onze hele wereld verscheurt.
Als je echt klaar bent om echt en aardig en trouw aan jezelf te zijn, om je leven te veranderen, dan kan ik het Engelstalig herstelprogramma voor narcistisch misbruik niet genoeg aanbevelen, dat bekend staat als NARP omdat het je de tools, de kracht en het vermogen om uit de obsessie te komen van: “Is deze persoon aardig of niet?” en je naar innerlijk te brengen om de ware genezing te doen om je te bevrijden van al deze rotzooi en zo meer.
U kunt meer lezen over dit zeer effectieve programma door op het menu te klikken.
Erg bedankt aan iedereen die mijn kanaal steunt en deze echt belangrijke berichten doorgeeft aan mensen in nood, zodat we allemaal uit de hel van narcistisch misbruik, pijnlijke relatiepatronen kunnen komen en weten dat er een krachtige, directe, en een veel snellere manier is om echt te genezen.
Abonneer je, en vergeet niet om dit artikel leuk te vinden en te delen als je er iets aan hebt. En zoals altijd kijk ik ernaar uit om uw opmerkingen en uw vragen hieronder te beantwoorden.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren