Het leven rond de armoedegrens is een trauma!

We moeten het hebben over het verdriet dat het is als je niet rond kunt komen. Er is ook bij veel mensen genoeg om van te leven, maar niet genoeg voor noodgevallen. Hierdoor blijven mensen die tegen of onder de armoedegrens leven in de overlevingsmodus en kunnen ze niet echt contact maken met de mensen om hen heen. In deze situatie zullen ze zich nooit veilig voelen.

Wanneer onze eerste levensbehoeften niet bevredigd zijn, zoals wanneer we leven onder de armoedegrens, voelen we ons niet veilig.

Dit is de geboorteplaats van de drukcultuur.

Waarom hebben zoveel mensen drie banen? Als we ons dagelijks leven willen kunnen blijven leiden, moeten we het grootste gedeelte van onze wakkere uren spenderen aan het verkrijgen van geld. We zijn volledig losgekoppeld van de dingen die ons reguleren en gelukkig maken, maar we “moeten” om te overleven.

Alles is te gelde gemaakt!

Zoals waarom water niet overal gratis is?
Het is een complete mindfuck die veel coaches en inspirerende sprekers prediken dat het alleen je manier van denken is die een hogere niveau nodig heeft om de overvloed te manifesteren waarnaar je verlangt.

Natuurlijk is het nodig om je uitgaven drastisch te verminderen, zodat je wat ruimte in je leven hebt. Maar het paradigma moet verschuiven, iedereen moet zijn belasting betalen in plaats van zijn winst in een belastingparadijs te stoppen.

Dit is hoe de meerderheid die leeft onder de armoedegrens wordt beschaamd omdat ze niet de overvloed manifesteert die ze verdienen.

Het is een psychologische perspectiefverschuiving naar wat succes voor jou betekent, hoe overvloed eruit ziet en wat we echt nodig hebben versus wat ons constant wordt verkocht.
Ik ben dankbaar dat iedereen hier een ziektekostenverzekering heeft, maar vaak zijn er enkele maanden wachttijd om de nodige zorg te krijgen. En de zorg lijdt onder de managementcultuur en het gebrek aan personeel.

Je kunt het je niet voorstellen als je drie banen hebt.

Dat klinkt vreselijk.
Het is voor veel mensen ongelooflijk moeilijk om rond te komen nu het klimaat van de economie en de kosten van onderwijs zo hoog zijn.
Sommige kinderen groeiden op in schaarste omdat hun moeder niet genoeg geld op de rekening had staan ​​om voor hen te betalen. Voor deze kinderen is het moeilijk om hun klasgenoten te zien leven met de merkspullen die zij niet hebben.

Geldproblemen maken ons gestrest, wat onze relaties, werkprestaties en creativiteit negatief beïnvloedt.

Dit is de reden waarom de toegang tot de geestelijke gezondheidszorg zo belangrijk is.
Dit is iets moeilijks voor degenen die leven zonder geldproblemen om echt te begrijpen. Het is vermoeiend om dag in dag uit te moeten hopen dat er geen onverwachte kosten zullen zijn, zodat je net de benodigdheden voor je gezin kunt betalen.

Het gebrek aan geld door te leven onder de armoedegrens heeft niet alleen een negatieve invloed op ons gevoel van eigenwaarde, het belemmert ons ook om echt te leven en gezond te blijven. Schaarstecultuur is schadelijk voor elk niveau van ons wezen.

Als je honger hebt, kou lijdt of je je onveilig voelt, dan kan dat je herstel belemmeren. Dit is zo’n veel voorkomende vorm van generatietrauma. En de genezing is meer dan alleen meer inkomen creëren. Het komt door hoe je leert over geld, met de manier waarop families functioneren en met politiek.
Wat de samenleving als geestesziekte bestempelt, is soms een redelijke reactie op de stress en het trauma van het leven in dit systeem.

Zou het niet fijn zijn als we als natie niet in een toestand van angst zouden verkeren?

Als we allemaal verbinding konden maken omdat we allemaal een basisniveau van veiligheid kregen? De meeste sociale conflicten worden veroorzaakt hierdoor.
Het systeem is zo ontworpen dat het onveiligheid in de hand werkt.
Het zenuwstelsel kan een betere staat van regelgeving produceren als de mensen in de samenleving zich veel meer veilig zou kunnen voelen.

Het leven van salaris naar salaris kan een diepgaand trauma teweegbrengen dat zich ook voortzet nadat je eruit bent.

Ik raak nog steeds in paniek als de kaartlezer er even langer over doet dan verwacht om te verwerken. Bovendien kijk ik nog steeds niet naar mijn bankrekening uit angst dat het saldo lager is dan ik denk. Ik neem nog steeds geen telefoontjes van onbekende nummers aan vanwege mijn geschiedenis met het innen van rekeningen.

Ook kan ik mezelf er nog steeds niet van overtuigen om geld uit te geven aan kwaliteitsartikelen die langer meegaan dan de goedkope spullen die ik koop. Elke verwachte uitgave die opduikt, ook al heb ik op dit moment geld gespaard, brengt me in paniek.

Eerstewereldlanden leren je dat je voor anderen moet presteren en moet doen alsof je het goed doet, ook al is dat niet zo.

De “fake it till you make it”mentaliteit dwingt ons om neplevens te leiden, te doen alsof we vrij en comfortabel zijn, want als we toegeven dat we geen van beide zijn, dan worden we bestempeld als een “domper”, een “negatief”persoon” of dat we een “slachtoffermentaliteit” hebben. Hulp nodig hebben is een teken van zwakte in deze samenleving, dus we beginnen onszelf te haten wanneer we moeilijkheden hebben.

Waarom is de VS een van de weinige plaatsen waar de financiële kosten van ziekte en letsel u failliet kunnen laten gaan of, voor degenen die al op de rand van armoede leven, u volledig kunnen verwoesten? Ook hier is dit zo afhankelijk van het recht op uitkering.

Het internet wordt gedomineerd door bevoorrechte mensen.

Ze hebben enorm succesvolle carrières of familiegeld … die ons dingen proberen te verkopen die ons vertellen hoe we ons leven moeten leiden.

Ik weet zeker dat sommigen van hen goede bedoelingen hebben, maar velen van hen lijken zo geen idee te hebben van de realiteit voor de meeste financiële en andere druk die gepaard gaat met het stichten van een gezin, enz.

Moeten kiezen tussen ‘gezond’ eten en gezondheidszorg lijkt niet eerlijk, normaal of acceptabel, maar het is zoals het is. Het veranderen van de manier waarop de samenleving naar gezondheid kijkt en dus het veranderen van de manier waarop we opvoeden of kinderen opvoeden, zal een goed begin zijn.

Lichaamsbeweging en gezonde voeding is geen ‘rage’ om mager te zijn. Gezonde voeding is de basis van een goede gezondheid, zowel fysiek en mentaal.

Als je de stress hebt ervaren van het feit dat je ouders geen eten of nutsvoorzieningen kunnen betalen, blijft dat bij je tot in de volwassenheid. Ik ben nog steeds bezig om te proberen over te schakelen naar een mindset van overvloed en heb er vertrouwen in dat ik vindingrijk genoeg ben om voor mezelf en mijn kinderen te zorgen.

Het is niet zo gemakkelijk om je veilig te voelen op sommige plaatsen, vooral als het voelt alsof je een multimiljonair moet zijn om een ​​huis te kopen.

Sommige kinderen zaten vast in deze cyclus van amper redden en leven onder de armoedegrens. Voor sommigen gaat het niet zozeer om hard werken als wel om omstandigheden en steun.

Het is een aha-moment voor mij om te begrijpen waarom het moeilijk is om te genezen van trauma’s uit het verleden terwijl ik veel innerlijk werk heb gedaan en eigenlijk het gevoel heb dat ik veel ervaringen heb geïntegreerd en toch voelt mijn systeem zich nog steeds onveilig … beseffend dat ik nog steeds moeite heb om de eindjes aan elkaar te knopen mocht er ons gezin een groot medisch probleem voordoen!

De samenleving is duur en vreselijk voor mensen onder de armoedegrens

Wanneer je in een situatie komt dat je kind een moeilijk te genezen ziekte heeft, had je dat nooit verwacht en de meesten zijn er financieel niet op voorbereid. Dat geeft veel stress en dat geeft een onveilig gevoel.

10 narcistische eigenschappen waarop je moet letten als je uitgaat.

Orbiting is een trend dat narcisten doen om je te frustreren.

Trauma en traumazorg in Europa

Hoelang blijf je alles betalen voor je narcist?

Scheiding van een narcist enkele tips & voorbereiding!

Wandelbetalingen: Betaald om te wandelen?

Als deze blogpost helpt, geef deze dan een duim en deel het met uw kennissen die het nodig hebben deze werktuigen te volgen. Ik zie uit naar uw commentaar.