Deze keer gaat het niet verkeerd gaan.
Je weet dat je niet in onrust wilt blijven leven, maar als je je voorstelt vrij te zijn van de narcist, zou je de intense angst kunnen voelen: “Wie zal ik zijn zonder deze pijn?” Angst dus voor het positieve resultaat van pijn los laten.
Dit gebeurt, als je alleen maar angst hebt gekend …
Dan ga je geloven of geloof je al lang:
Het leven is een strijd.
Ik moet vechten voor wat ik wil.
Niets goeds komt gemakkelijk.
Wanneer dingen goed gaan, worden ze vroeg of laat gevolgd door iets wat verkeerd gaat.
Al deze overtuigingen (en meer) zijn mogelijk onze levende realiteit geworden. Natuurlijk zijn ze onze ervaring. Waarom zouden we ervoor kiezen om ze anders te denken?
Het antwoord is: het leven met deze overtuigingen levert geen prettige ervaringen op.
Omdat we verstrikt raken in vechten, vluchten en overleven. Deze opvattingen doen echt afbreuk om de energie, tijd en middelen om op één lijn te krijgen met wat we echt willen.
Wanneer we genoeg pijn hebben gehad komen er ander opvattingen.
Dus, onvermijdelijk in ons proces van evolutie en zelfontwikkeling, komen we op het punt waarop we genoeg pijn hebben gehad. We besluiten dat we niet langer willen leven met geloofssystemen die pijn en strijd co-creëren. We willen deze negatieve overtuigingen overstijgen om een nieuwe realiteit te maken.
Dit is over het algemeen de tijd waarin we onze verantwoordelijkheid nemen. Dit is de tijd dat we ons realiseren dat “onze overtuigingen”, situaties en individuen in ons leven bevorderen en in stand houden wat deze pijnlijke overtuigingen weerspiegelen.
In feite beseffen we dat zelfs onze kindertijd in “volmaakte” en “goddelijke” “volgorde” plaatsvond, omdat ze ons de “perfecte” omstandigheden gaven om te leren hoe lief te hebben, te eren en onszelf te bekrachtigen, de ware Scheppers te worden die we zijn (van binnenuit) en te ontwikkelen naar een hoger niveau van evolutie.
Of die omstandigheden volmaakt waren? Of die omstandigheden perfect waren? Zeker niet, want perfecte ouders en perfecte kinderen bestaan niet.
Dankzij de spiegelneuronen.
Maar de mate waarin we onszelf liefhebben, eren en bekrachtigen komt wel overeen met onze eerste ervaringen door de spiegelneuronen. Veel van onze relaties stemmen dan ook overeen met onze reactie op onze eerste zorgfiguren, en ook de mate waarin we ons toen veilig voelden, hechten of vermijden.
Dit ontslaat onze zorgfiguren helemaal niet van wat er gebeurde perfect of niet perfect …
Ik heb het hier over het toepassen van “het zelfbewustzijn” om de controle over ons leven te nemen en een betere manier voor onszelf te scheppen. Zowel onze bagage, onze denkpatronen als wat er “onbewust” ons gevoel stuurt en de mate van “heelheid”, de connectie tussen brein hart en ziel.
Wanneer we bewust worden, stoppen we met slachtoffer te worden en kunnen we het geschenk accepteren dat onze reis ons heeft gebracht, namelijk: alles wat we nodig hadden om te genezen.
De verantwoordelijkheid toepassen: ik heb geen macht om iets anders te veranderen, maar niet als dat ik me op de bestuurdersstoel plaats. Eindelijk een beleid, strategie, tactiek, plan bedenk, uitvoer en bijstuur van wat ik wil en droom.
We kunnen zeker onze angsten, ego, slachtoffergevoelens en machteloze, vastgeroeste wrok en pijnlijke ideeën uitdagen.
We hebben de kracht om dat allemaal los te laten als we daaraan werken. Maar hoe?
We kunnen dat allemaal in lijn brengen met werkelijkheden die we veel liever zouden hebben. Is het mogelijk dat we een moeilijkheid hebben om de pijn los te laten?
Veel mensen nemen deel aan een empowerment – reis (persoonlijke groei en ontwikkeling) en beginnen resultaten te ervaren. Merken ze na een tijdje dat ze niet echt door kunnen breken naar echte vrijheid van nieuwe geloofsovertuigingen en denkpatronen?
Vaak is dit het ego dat het overlevings- en verdedigingsmechanisme is dat bang is om de pijn los te laten. Het is erg handig om het verschil tussen “valse zelf” en “ware zelf” te begrijpen.Ons egoïstische (angstige / valse) zelf houdt ervan om dingen op de harde manier te doen.
Het is ons pijnlichaam dat zichzelf veroordeelt en verslaafd is aan pijn. Het zal onbewust pijn opzoeken.
Het zal ook de schuld geven voor de pijn op externe omstandigheden.
Door de schuld te geven op externe omstandigheden mis je het punt van verandering.
Je blijft rond rennen in de pijn, terwijl alleen nog meer pijn wordt geschapen en in stand gehouden. Een voorbeeld is: onbewust op zoek gaan naar een liefdesrelatie die de innerlijke overtuigingen weerspiegelt: “Ik vergeef niet mezelf, ik hou niet van mezelf of ik accepteer niet mezelf”
Je ervaart de spiegel van het innerlijke misbruik in externe omstandigheden. Je houdt de ‘spiegel’ in dit geval de liefdespartner verantwoordelijk en denkt dat je machteloos bent. Je denkt geen geweldige ‘liefdes’ ervaring te kunnen hebben, behalve als die uiterlijke persoon verandert.
Het ego-zelf staat om heel goede redenen bekend als een vals zelf:
1) “Zijn tactiek” werkt niet voor wie we echt willen zijn en wat we echt willen ervaren in het leven.
2) Het is afgestemd op (gericht op) wat we “niet willen”, in plaats van wat “we willen”.
3) Het is wrokkig en ontzet door zijn gevoelens van machteloosheid. De narcist en de co-dependent (emotioneel afhankelijke persoon) wil dat andere mensen en situaties in de buitenwereld dit voor het valse zelf oplossen.
Wanneer ons Valse Zelf op de voorgrond treedt, voelen we ons gekweld. Dan voelen we ons verward, boos dat we niet kunnen loslaten ‘wat ons is overkomen’. We wijzen de vinger op situaties en mensen. We “houden” hen verantwoordelijk voor onze ongelukkige en pijnlijke realiteit.
Dit ‘houden van’ is geen vrij pleiten van de aanvankelijke dader. De invloed kan enorm zijn van de reeks gebeurtenissen. Die gebeurtenissen kunnen zelfs leiden tot een blijvend kwetsbaar punt in onze persoonlijkheid.
Het Ware Zelf in grimmige vergelijking past het bewustzijn toe. Het weet dat er ‘geen uiterlijke’ is. Dat mensen en situaties louter en magnifiek de innerlijke staat weerspiegelen die bewijsmateriaal verschaft over waar “ons niveau” van eigenliefde, zelfacceptatie en gezonde overtuigingen die wel of niet werken.
Het Ware Zelf weet dat de focus op aanvaarding van de buitenwereld gericht is en toewijding aan de innerlijke wereld.
Het Ware Zelf is de enige oplossing voor vrede, solide innerlijk, en het kiezen en maken van een geweldig leven.
Ware Genezing vindt plaats wanneer we van het valse zelf (machteloosheid) overgaan naar ware zelf bekrachtiging over een specifiek probleem waarmee we in het leven worstelen.
Hoe dood of levend is ons ego?
Wanneer we proberen angst, onrust, worstelingen en valse overtuigingen los te laten, raakt het Ego in paniek, omdat het weet dat het aan het verdwijnen is … Het heeft vele manieren om te proberen vast te houden, en door onze geest (het platform en het stadium van het ego) zullen we veel gedachten hebben zoals:
Je mag of kan ook geloven:
Uitdagingen en hard werken houden me productief.
Als de dingen niet moeilijk zijn, kan ik misschien niet groeien, en word ik misschien lui.
Natuurlijk voel ik pijn – hij of zij heeft me dit aangedaan (wat ook een oordeel is).
Hoe kunnen mensen dat zijn of doen? (wat ook een oordeel is).
Mijn leven is zoals het is vanwege wat hij of zij deed (wat ook een oordeel is).
Dit alles staat voor ‘vast’! En zal zijn totdat de zelf-straf en uiterlijke beoordelingen verschuiven!
Dit is de angst voor: wie zal ik zijn zonder deze pijn?
In deze toestand zijn worstelingen en pijnlijke emoties een identiteit geworden. Onbewust hebben we ervoor gekozen om een persoonlijke betekenis te geven aan onze pijn.
We zijn letterlijk verslaafd aan de pijn.
Wie ben je echt?
Wie je ECHT bent, is een waar zelf. Je verlangens over wat je wilt zijn is je Ware Zelf. Je Waarheid over wat je ziel juist begrijpt is een ander deel van je Ware Zelf. Je heelheid die naar voren stroomt in je eigenliefde, zelfvertrouwen, zelfkennis is je Ware Zelf.
Je Ware Zelf is je natuurlijkste staat van zijn. Het is waar je bent als je Één met het Leven en Één met Jezelf bent. Wat we soms, maar eventjes voelen. Ons oneindig verlangen. In energetische realiteit is er geen verschil tussen één zijn met het leven en één zijn met jezelf want alles is verbonden op macro- en microniveau.
Ze zijn hetzelfde. In feite hoef je alleen Één te zijn met een van deze twee om automatisch de Één te zijn met de andere.
Daarom is dit Wie en Wat waar je naar uit moet kijken.
Als je het vermogen hebt om empathie, compassie en een geweten te hebben, wacht je Ware Zelf geduldig op je om de rommel op te ruimen die deze stroom bederft. Het ego zal proberen je ervan te overtuigen dat je zonder pijn niets bent.
Het ego zal je proberen te overtuigen dat er niets is buiten het ego.
Erger nog, het ego zal je proberen te overtuigen dat je zonder de pijn kwetsbaar zult zijn, uit elkaar gerukt en vernietigd. Bij de narcist is het daar “compleet” in geslaagd. Bij het slachtoffer van de narcist is dat proces nog steeds bezig. De narcist voelt zich daardoor superieur, het slachtoffer voelt zich mineur.
Al deze dingen opvattingen zijn totale misvattingen. Dit zijn allemaal valse geloofssystemen.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder! Reactie annuleren