Wellicht is dit wel een heel belangrijk vraag, zo niet het belangrijkste zeker als je kinderen hebt. Zal genezing van de ouder de kinderen helpen? Ik hoop dat je het dan ook zal delen wanneer je het volledig gelezen hebt en je de inzichten deelt. Dat is nodig om bij velen de cyclus van misbruik en mishandeling te doorbreken.
Het heeft te maken met onze kinderen. Hoe we hen kunnen helpen om niet het leven te leiden van lijden, mishandeling en onbewustheid dat wij hebben. Hoe we kunnen voorkomen dat deze cyclus van generatie op generatie wordt doorgegeven.
Je kunt kleine stappen doen. Nu. Vandaag. Morgen. Elke dag. Dat is een koerswijziging als je het volhoudt.
Welkom op dit artikel video — audio van narcisme.blog.
Dag vriend,
Johan en Annemie hier. Hoe gaat het met jou?
Laat het ons weten zeker weten, we reageren altijd. Een vlug videoartikel die we de titel hebben gegeven “Ga je jezelf versterken in het belang van jouw kinderen? Deel 1”
We willen met jou een inzicht delen. Namelijk het eerste deel van een 2-delige reeks. Hopelijk heb je een goede dag vandaag. We beloven dat je dag nog beter wordt nadat je dit bekeken, gelezen of beluisterd hebt.
Proficiat om tot hier narcisme.blog te volgen, velen hebben ondertussen ingeschreven, en alleen maar enkelen schreven uit.
Wanneer iemand ervoor kiest om zich af te melden dan heb ik een antwoord.
Als mijn berichten hen niet genoeg helpen om ze te lezen, waarom zou ik dan willen dat ze blijven? Ik weet wel dat er hier en daar wel een spellingsfout in zit, en dat het niet steeds grammaticaal klopt.
Ja, ook daar wordt aan gewerkt. Maar het zal nooit perfect zijn. Ik doe alles alleen onder supervisie van mijn vrouw, doe het huishouden, en heb ook nog een chronisch probleem. Gelukkig interesseert televisie ons heel weinig.
Wij zijn redelijk tevreden met ons werk dat maar blijft groeien.
Als jij mijn oprechte bedoelingen niet waardeert, zou ik je dan ooit kunnen helpen? Als je mijn woorden niet waardeert, zou je dan ooit onze berichten delen, of onze missie ondersteunen?
En dus voor diegenen die me verlaten, glimlach ik en zeg .. Vaarwel gewaardeerde abonnee.
Toch bedankt dat jij bent gekomen, ik hoop dat je vindt wat je zoekt, want ik heb nog steeds anderen om te dienen. 🙂 en wij hebben ook een leven.
Je krijgt dus nog wat voedsel voor je gedachten en gevoelens zodat je kunt beslissen welke actie je gaat ondernemen.
Heb je je al gerealiseerd welke rol een mentor in je leven kan spelen? Daarom laten we het onderwerp van vandaag eens goed bekijken. Het leven betekent uiteindelijk de verantwoordelijkheid nemen om het juiste antwoord op zijn problemen te vinden en de taken te vervullen die het voortdurend voor elk individu stelt.
Bovendien kijk ik ernaar uit je te ontmoeten in de reacties. Dat is de boodschap van de meeste video’s dat je je waarde juist krijgt welke ook de omstandigheden zijn.
Zorg ervoor dat je je complete aandacht kunt vestigen, … dat je comfortabel zit om te kijken en te luisteren, … iets bij de hand hebt om uw eigen reacties te noteren en … natuurlijk ook iets om te drinken. … Maak dat je de gepaste kledij aan hebt om je comfortabel te voelen. … Zorg er voor dat je niet kunt gestoord worden. … En wees bij ons.
Deze audio en video is geen vervanging of behandeling voor mentale of emotionele counseling bij een gelicentieerde zorgaanbieder en ook geen diagnose. Zie de disclaimers op narcisme.blog.
De volgers moeten hun arts raadplegen voordat zij een oefenprogramma uitvoeren.
Ongeautoriseerde vermenigvuldiging of het downloaden van deze audio en video is een overtreding van de toepasselijke wetgeving.
Dit artikel is van vitaal belang voor u als u een ouder bent.
De informatie in dit artikel is van onmisbaar belang voor elke ouder, vooral voor degenen die betrokken zijn geweest bij misbruik.
De meesten van ons kwamen niet van bewust ouderschap.
Onze eigen ouders kwamen niet van bewust ouderschap, of hun ouders vóór hen.
De waarheid is dat het grootste deel van de mensheid “bewusteloos” is geweest. Dat betekent dat je niet echt gelukkig en heel bent, of emotioneel rustiger. Vrede is voorwaardelijk geweest – afhankelijk van externe omstandigheden in plaats van een authentiek gevestigde innerlijke staat te zijn.
Families zijn gemodelleerd naar prestaties, overleving en vaak optredens – om ervoor te zorgen dat de familie het juiste ‘beeld’ zoveel mogelijk aan de buitenwereld toonde. Daardoor werd heel weinig tijd of energie gewijd aan innerlijke emotionele ontwikkeling.
”We zijn niet grootgebracht. We zijn getrapt en opgestaan.”
Ik ben het daar helemaal mee eens, en het is duidelijk dat de vaak gruwelijke effecten van onbewuste volwassenen die geen gezonde relatie hebben met hun eigen Innerlijke Zelf, het rentmeesterschap krijgen om het delicate Innerlijke Zelf van een kind te ontwikkelen.
We kunnen niet langer de schade negeren die dit heeft veroorzaakt, en nog steeds veroorzaakt, en het onder het tapijt vegen.
Vluchten van onbewustzijn en misbruik.
We leven allemaal in een tijd waarin misbruikers en slachtoffers escaleren. MELANIE Tonia Evans was een paar avonden geleden aan het praten met haar goede vriend Fiona, die werkt als een belangrijke coördinator in de diensten van partnergeweld van “Domestics” in Australië. Ze verklaarde dat het aantal gevallen gestaag groeit in alarmerende hoeveelheden.
We maken allemaal deel uit van deze cyclus.
We moeten allemaal diep begrijpen dat volwassenen die nog bestaande kinderwonden dragen, deze wonden alleen maar zullen blijven bestendigen en voortzetten naar hun kinderen. Dit zorgt er tragisch voor dat de cyclus van misbruiker of slachtoffer wordt voortgezet.
Maar niet als we kunnen komen opdagen voor onze kinderen met geheelde volwassen emotionele centra, zullen we door gebrekkige voorbeelden de erfenis nalaten om ofwel een narcist of een mede-afhankelijk slachtoffer te worden, en de cyclus gaat verder.
Wie moedigt nu slachtofferschap aan?
Ik lees een bericht op mijn Facebook Newsfeed.
Het was in een bekende narcistische mishandelingstherapiegroep, over een vrouw die vertelde hoe verwoest zij was door het gedrag van haar ex-narcist.
De antwoorden waren hoe ze zijn gedrag nooit kon stoppen, en hoe haar enige opluchting zal zijn wanneer hij iemand anders ontmoet, en alleen dan zou zijn kwellende gedrag tegenover haar stoppen.
Wat Melanie Tonia Evans het meest choqueerde was de maker van deze groep, die duizenden leden heeft, volledig akkoord is gegaan met deze antwoorden en hen heeft bevestigd voor deze arme vrouw.
Ik was gekrenkt, verbolgen en ziek dat deze vrouw hier achterbleef: ‘Jazeker, je hebt geen hoop op enige opluchting of vrede in je leven totdat HIJ iets anders in zijn leven doet’.
Nu wil ik beginnen met mijn disclaimer, voordat ik het ECHT ga doen.
Ja, ik begrijp hoe verwoestend het is om narcistisch te worden misbruikt. Ik was één van deze mensen die bijna stierf vanwege het misbruik. Ik weet dat het vreselijk is, vooral als onze kinderen erbij betrokken zijn. Mijn ex-narciste joeg mijn kinderen uit mijn huis. En door de jaren stress kreeg ik tromboses en werd mijn chronische pijn erger.
Ik begrijp ook hoe we zo vast kunnen zitten in het model van slachtofferschap en de overtuiging dat de narcist alle macht heeft en dat er geen hoop is.
Wij zijn deze pijn niet aan het verminderen.
Ik weet hoe traumatiserend het is, en hoe beschadigd we zijn als gevolg daarvan.
Maar dit weet ik wel – dat slachtoffer van ‘geen hoop’ model NIET de waarheid is. Het is niet de manier om te genezen, en het helpt ons niet, of onze kinderen, of hun kinderen, of onze wereld in welke vorm dan ook.
De meest misselijkmakende gedachte voor mij als ik zoiets lees, is: hoe zal onze wereld in vredesnaam beter worden als niet alleen narcisten buiten bewustzijn zijn, maar diegenen die ogenschijnlijk de slachtoffers HELPEN, ook zo vast zitten in machteloosheid en onbewustzijn?
De waarheid is, het virus van bewusteloosheid (weigeren verantwoordelijkheid te nemen voor het creëren van je eigen leven van binnenuit) dat zich manifesteert als narcisme – is zo krachtig dat het anderen infecteert in het geloof dat ze niet alleen machteloos zijn, maar de wereld werkt ‘vanuit de binnenstebuiten’.
Dit zorgt ervoor dat er geen verantwoordelijkheid wordt genomen voor de eigen ontwikkeling en geen verbinding mogelijk is om het eigen leven te creëren en te genereren.
Echt slachtoffers worden net zo beschadigd door dit ‘hopeloze, machteloze’ model, als door narcisten.
Ik ben verbijsterd over hoe individuen, die niet genezen en zelf niet genezen zijn (als ze dat waren, zouden ze NIET instemmen met ‘jij bent machteloos ‘) simpelweg anderen in slachtofferschap vasthouden in de veronderstelling dat dat herstel ‘ is.
Ik was zo gemotiveerd door de waanzin en het absolute verkeerde uitgangspunt van dit soort visie of model (en ik weet ook dat ik ermee akkoord zou zijn gegaan – toen ik nog diep bewusteloos was) dat ik nu een standpunt inneem en met passie opkom voor 100% verantwoordelijkheid en zelfgenezing, want genezing van de ouder helpt kinderen.
Wat is de enige manier waarop narcistische mishandeling niet langer kan bestaan, persoonlijk en uiteindelijk collectief?
Het zal een prachtige dag worden wanneer mensen eindelijk helpen zoeken om anderen ‘die wensen te herstellen naar echte, empowerende bewustzijnsverbindingen, helpen wakker worden van de machteloze trance en echt eerst zichzelf helpen. Dan vinden hun mensen hun ware bewustzijn en kracht.
De meesten mensen in mijn gemeenschap die het innerlijke werk aan zichzelf doen, zijn volledige in overeenstemming met deze visie. Ze vertellen hoe hun leven is getransformeerd door het slachtoffermodel te laten vallen. Ze getuigen hoe ze hadden ervaren dat het narcisme was gestopt en hoe hun echte leven eindelijk begon voor hen en hun kinderen.
Ouderschap houd je niet levenslang in de ban van de narcist omwille van de kinderen.
De posten van deze mensen waren dag en nacht verschillend met de berichten van de mensen die hun pijn, slachtofferschap en hoe ze geen hoop hadden in hun situaties uitriepen, en hoe co-ouderschap met narcisten hen levenslang slachtoffers zou maken vanwege de voortdurende connectie.
Sommige van deze mensen, zoals ze altijd doen, streden voor deze beperkingen door de rechtvaardigingen voor hun slachtofferschap te verklaren.
Ik beweer dat hoe het werken aan het nemen van verantwoordelijkheid voor onze eigen ongenezen wonden en het opvoeren van ons eigen bewustzijn ons niet alleen machtigt, maar ook onze kinderen, en hoe het de cyclus van narcistische mishandeling beëindigt, zelfs bij co-ouderschap.
Een dame schreef naar Melanie Tonia Evans, mijn mentor en zei: “Melanie, ik zie niet hoe je kunt stellen dat ‘misbruik niet langer bestaat’ door onszelf te transformeren wanneer kinderen erbij betrokken zijn?
Dit is een gevaarlijke propositie om te maken omdat het ouders ervan kan weerhouden hun kinderen te beschermen. Hoe kun je voorkomen dat een narcist hun kinderen misbruikt door jezelf te genezen? ‘
Wakker worden en afstand doen van machteloosheid.
Dit was echt genoeg om Melanie op gang te krijgen. Weet alsjeblieft dat ik je ook sterk en passioneel wil wakker maken – als je op dezelfde machteloze manier denkt.
Dit was Melanie Tonia Evans haar antwoord:
“Het is altijd een gevaarlijke uitgangspunt voor onze kinderen wanneer één van hun ouders getraumatiseerd is, het slachtoffer is en emotioneel droog wordt gezogen, en niet aan onszelf werken om bekrachtigd te worden. Dit is de enige manier om te voorkomen in gelijk welke omstandigheden dat we aan onszelf werken.
Ik heb talloze gevallen van ouders met kinderen geholpen, die hun kinderen en zichzelf uitstekend beschermen als ze eenmaal het nodige werk aan zichzelf doen en uit angst en pijn zijn, en solide genoeg zijn om echte resultaten tegen de narcist te krijgen.
De resultaten komen van binnenuit – niet terwijl ze emotioneel machteloos zijn. Gefocust blijven in slachtofferschap helpt nooit kinderen en voedt de narcist alleen maar om narcistisch te handelen en trekt alleen maar meer slachtofferschap aan.
De verantwoordelijkheid bij een ander leggen genereert meer slachtofferschap . Je zou kunnen denken dat je daardoor resultaten in je eigen leven zal krijgen, maar dat is niet zo.
Bedenk dit in ZEER eenvoudige bewoordingen: wat is er ooit goed gegaan in je leven wanneer je verward bent of zelfs maar in een slecht humeur bent?
Niets van een slechte emotionele houding werkt ooit en brengt positieve resultaten!
Waarom zou dit zoiets groots zijn – jezelf opsluiten tegen een narcistisch werk als het niet emotioneel solide is?
Ik ben ongelooflijk gepassioneerd over het bekrachtigen van ouders omwille van hun kinderen.
Dit was de enige manier waarop Melanie haar eigen zoon redde van waar hij terecht was gekomen na haar narcistische relatie.
Dit is het hele punt dat je mist, velen van jullie in het slachtoffermodel – is dat je GEEN effectiviteit hebt tegen narcist, of de wederopbouw van je leven voor jezelf of je kinderen wanneer je jezelf niet geneest, vandaar ook waarom mishandeling en straf en pijn van wat de narcist met je doet, en je slachtofferschapshouding van ‘geen hoop’ gaat verder. De narcist wordt gevoed door je eigen pijn en slachtofferschap – periode.
JA het stopt als je je geneest – je hebt de emotionele werkelijkheden niet gerealiseerd.
JA als je diep emotioneel verandert, stopt het allemaal, en het zo binnen zo buiten model is de enige manier waarop het werkt. En JA ik heb het vaker zien gebeuren dan ik kon tellen – ik ontvang dagelijks e-mails en verhalen.
Denk je dat het toeval is dat mensen in deze posten schrijven hoe verschillend hun ervaring is nadat ze hebben gewerkt aan hun eigen genezing? Waarom denk je dat dat altijd zo is? Waarom denk je dat deze gesprekken geen gelijkenis vertonen met de gebruikelijke gesprekken over het misbruik van verslavingen? “
Ouders die zichzelf versterken.
Ja, ik moet toegeven dat ik enthousiast ben. En de reden waarom ik zo enthousiast ben, is omdat dit project over ouders die zichzelf machtigen omwille van hun kinderen.
Dat is een project waar wij al lang mee bezig met mijn vrouw Annemie – omdat ik zo letterlijk verwoest en gefrustreerd ben wanneer ik post zie na post na post van ouders die slachtoffer zijn, geen verantwoordelijkheid nemen om zichzelf te bekrachtigen en te genezen.
Dat is echter volledig mogelijk. Door NIET aan bekrachtiging te werken help je de kinderen niet. We hebben immers de resultaten gezien in ons eigen leven toen we de verantwoordelijkheid namen en het effect dat dat op onze kinderen had.
Als een ouder die bijna haar eigen zoon verloor in zijn ernstige depressie en verslaving te midden van haar eigen ziekmakend slachtofferschap gaat Melanie Tonia Evans, Annemie en ikzelf daar volledig tegen in. Er is hoop.
Melanie weet hoe tragisch de dingen voor haarzelf en haar zoon waren geweest, als zij niet het slachtofferschap liet vallen en geen verantwoordelijkheid op haar nam om haarzelf te genezen. We weten hoe de dingen zo snel veranderden in haar zoon. Ongelooflijk hou haar eigen leven toen ze wel werkte aan haar genezing zo veranderde.
Ik speel hier geen gerechtigheid. Ik ben GEWOON zeer diep gepassioneerd over het opstaan en iets doen aan deze epidemie van machteloos slachtofferschap die misbruikslachtoffers en hun kinderen uit elkaar haalt.
Weet je, ik weet dat kinderen begeleiding nodig hebben.
Ik zie constant dat volwassenen NIET doen wat nodig is om het te bieden. En ik zie slachtoffergemeenschappen die deze ouders keer op keer in hopeloos slachtofferschap cementeren.
Ik zie ook ouders, die oplossingen krijgen en de middelen om krachtig van binnenuit te genezen, en anderen die vechten om vast te houden aan, en LETTERLIJK op hun hopeloze slachtofferschap steunen, en ik zie de schade die dit aan kinderen gruwelijk aanricht.
De slachtoffer-ouder is net zo giftig voor de kinderen.
Ik heb ontelbare hoeveelheden werk gedaan met volwassenen wiens emotionele littekens en kwellingen en hun eigen patronen van volwassen mishandeling niet alleen door de narcistische ouder werden veroorzaakt, maar ook diep werden toegebracht door de ouder die weigerde hun machteloze slachtofferschap op te geven, en die nooit een gezonde, volledige bron voor zichzelf en een effectief rolmodel werden.
In feite is dit in veel gevallen de ouder waarmee ze de diepste van alle wonden hebben.
Ik beloof je dat dit waar is.
Deze ouder was zo giftig en zo zelfverzekerd met hun eigen slachtofferschap en machteloosheid dat ze emotioneel niet beschikbaar en ongezond waren en alleen meer misbruik van hun kinderen veroorzaakten als gevolg van het voeden van de narcist van hun angst, pijn en machteloosheid.
Vanwege hun intense focus, reacties en pijn ten opzichte van de narcist, en omwille dat ze voortdurend hun eigen slachtofferschap verklaren – zonder hun macht terug te nemen – gingen veel kinderen in de armen van de narcist, omdat het echt comfortabeler voor hen was om dat ook te doen.
Deze kinderen konden ook geen veilige haven zoeken bij de niet-narcistische ouder.
De reden was omdat deze ouder vastzat in zijn eigen geactiveerde innerlijke kinderverwonding. De kinderkwetsuren werden door de narcist gebruikte voor reacties. Als de niet-narcistische ouder zou genezen dan zou hij voor verschijnen als een gezonde, volwassen, solide en veilige ouder.
Dit maakte de kinderen tot het onzekere doelwit van de narcist om nog meer narcistische toevoer uit de niet-narcistische ouder te halen. De narcist gebruikt de kinderen als pionnen als hij-zij ziet dat dat de niet-narcistische ouder triggerd.
De waarheid is. Dit alles kan worden vermeden. Dit wordt altijd vermeden wanneer de niet-narcistische ouder het innerlijke werk aan zichzelf doet. Door het innerlijke werk te doen is hij/zij niet langer vatbaar om verslaafd of emotioneel getriggerd te worden. Daardoor is hij-zij niet langer een slachtoffer van de narcist.
Omdat hij/zij dan als een gezonde volwassene voor hun kinderen komt opdagen.
Ik zeg hier niets van om je te beschamen of de schuld te geven. Ik zeg dit om je wakker te maken voor je eigen kinderen en je ouderliefde.
Als je wilt STRIJDEN om vast te houden aan je slachtofferschap, zul je doorgaan met het slachtoffer te blijven. Net zoals je kinderen en hun relatie met jou in het frame van je slachtofferschap zitten.
Ze kunnen daardoor die rol overnemen of zich er tegen verzetten. Gezond is dat in alle geval niet.
Het pistool voor de narcist laden.
Begrijp dit alstublieft – wees leeg. Wanneer een ouder gesterkt is en hun narcisten opgeven is er geen energie of reactie (narcistische levering) te winnen. Dan kan de narcist zijn pistool niet meer laden met de negatieve energie van die ouder.
In GEEN enkele vorm betekent dit dat je je kinderen niet beschermt.
Het betekent dat je jezelf en je kinderen kracht geeft. Je hebt stevige grenzen zonder angst. Je loopt een rechte lijn naar het genereren van een gezond, veilig leven met integriteit zonder emotioneel ontspoord te raken.
Eén van de antwoorden die een dame op mijn Facebook-post schreef, was: “Ik ben het ermee eens dat genezing van de ouder helpt kinderen. Genezing van mijn kinderwonden zal helpen.
Echter kan ik de stress die hij veroorzaakt door de leugens, manipulatie en angsten niet verwerken.
Omdat dit ellende zal veroorzaken bij de kinderen, en niet stoppen. Hoe kun je genezen wanneer de narcisten je kinderen en het rechtssysteem kunnen gebruiken om je te pijnigen? ‘
Doordat je het niet toelaat dat het je pijnigt, wat de narcist dan geen voeding meer geeft.
Ik wil dat je dit begrijpt: je healing is ALLEEN mogelijk wanneer je je eigen emotionele verwonding aanpakt.
Immers door je eigen emotionele verwonding werd je in de eerste plaats gevangen genomen.
Daarna werd je verslaafd en emotioneel ontspoort door een narcist. Je healing is niet afhankelijk van het rechtssysteem of de narcist. Ook niet van je kinderen.
Ben je ook bereid om VOLDOENDE MET JEZELF te beginnen, aan genezing van de ouder helpt kinderen , onze toekomstige generaties en onze wereld te helpen?
Ik hoop het…
Blijf bij mij. Laten we samenwerken.
Laten we een éénheidsfront maken.
Je kunt dat door dit artikel en video breed te delen. Immers zo maken we onze omgeving wakker.
Laten we er alles aan doen om een einde te maken aan misbruikcyclus. Je kunt dat door de VERANDERING te zijn die we moeten zijn. Daardoor maken we een einde aan het proces. Daardoor inspireren we anderen hetzelfde te doen.
Hoe vaak wisten we dat we NIET iets moesten doen. We deden het echter hoe dan ook … ongeacht hoe pijnlijk we wisten dat de resultaten zouden zijn?
Hou daarom weer van je innerlijke kind. En neem 100% verantwoordelijkheid daarvoor om dat te doen !!!!
Ik kijk uit naar uw opmerkingen en vragen.
Annemie en Johan Persyn Declercq.
