Zelfzorg wordt gezien als toegeeflijke handelingen die ons een “goed” gevoel geven.
Wanneer je je toelegt op genezing, gaat zelfzorg vaak over het doen van dingen die ongemakkelijk zijn. Het lijkt misschien alsof je jezelf verwijdert uit relaties waarin je delen van jezelf moet ontkennen.
Of, zoals de wekker 10 minuten eerder zetten om een dagboek bij te houden en wat tijd met jezelf door te brengen, zelfs als je geest het daar niet mee eens is. Goede zelfzorg is geworteld in het nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen behoeften, de manier waarop je je voelt en de manier waarop je omgaat met de wereld om je heen.
Wanneer je opgroeit in een gezin met zelfverraad als onbaatzuchtigheid, zal deze vorm van zelfzorg beangstigend aanvoelen of op schuldgevoelens gebaseerde emoties creëren.
De sleutel tot eigenwaarde is jezelf voldoende respecteren om aan je behoeften te voldoen, zelfs als het je goedkeuring niet krijgt, of als het ongemakkelijk is.
Dit is geen teken om te stoppen of dat je “iets verkeerd doet”. Het is een kans om te stoppen met naar andere mensen te kijken om je waarde te valideren.
Echte zelfzorg is het opgeven van de behoefte om “zoals” te zijn, om jezelf werkelijk lief te hebben, te respecteren en te eren.
Dat is een andere kijk op zelfzorg, nietwaar?
De enige mensen die boos op je zullen zijn omdat je zelfzorg oefent en prioriteit geeft, zijn degenen die er baat bij hebben gehad dat je er in de eerste plaats niets aan deed.
Zelfzorg beoefenen kan alleen zitten in stilte zijn terwijl ongemakkelijke waarheden naar boven komen en de gevoelens die ermee opkomen doorstaan - – –
Ik heb het gevoel dat mijn “ego” resistent is tegen zelfzorghandelingen. Ik raak eraan gewend… en vertel het ego dat het oké is.
Bovendien heb ik het gevoel dat het doen van dingen die je een goed gevoel geven nog steeds echt cruciaal zijn terwijl je al dit harde werk doet, want dat zijn ze wel. Je hoeft zo’n zelfzorghandelingen niet te stoppen omdat ze wel comfortabel voelen! Ik denk gewoon dat het belangrijk is om te normaliseren dat het niet altijd goed (voelt).
Zelfs de dingen die in het begin goed voor je zijn kunnen veranderen in oncomfortabel. Soms zorgen de goede dingen ervoor dat we ons schuldig of egoïstisch voelen.
Er is een weerstand van mijn ego die mijn innerlijke kind probeert te beschermen, dat altijd in de steek gelaten en klein gehouden was door degenen van wie ik hield om niet het risico te nemen om beloften aan mezelf te doen uit angst dat ik zou falen en mezelf vervolgens weer in de steek zou laten. Zelfzorg voelde bijna als een straf.
Het wordt steeds moeilijker, zo niet ronduit onmogelijk om authentiek open te zijn en gezonde grenzen voor jezelf te hanteren rond een samenleving die haat predikt. Wat is jouw advies voor grenzen en zelfzorg als je in een haatdragende stad woont?
Mensen met een trauma moeten herstellen met zelfzorg.
Die moeten ze op de eerste plaats zetten. Vaak zijn ze erg empathisch en zijn ze geconditioneerd om voor anderen te zorgen als hun eerste prioriteit en geven ze totaal niet om zichzelf. Het is natuurlijk niet erg om voor elkaar te zorgen als je voldoende voor jezelf zorgt en je grenzen laat respecteren.
Steun elkaar in de commentaren!
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media.
Lees meer
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren