Hoe kun je iemand daadwerkelijk ondersteunen als hij of zij in een crisis of verdriet zit? Als mensen in verdriet of in een crisis verkeren, willen ze geen advies. Bovendien willen ze niet dat je probeert de situatie op te lossen. Ze willen niet horen wat je in hun situatie zou doen. Je wilt je gesteund voelen. Hoe doe je dat?
Waarmee kan ik je helpen?
We doen dit omdat we ons ongemakkelijk voelen bij de pijn van mensen. Het kan voor de andere persoon ongeldig voelen, zelfs als we het goed bedoelen.
Wat mensen willen is ondersteuning. Dit lijkt op hen vragen wat ze nodig hebben in plaats van je te concentreren op jezelf. Dat is ook anders dan je mening geven over hoe ze zich “beter zouden kunnen voelen”.
Enkele voorbeelden van het ontkrachten van iemands verdriet:
Het had erger kunnen zijn.
Probeer de goede tijden te onthouden.
Als ik jou was, zou ik “X” doen.
Het is het beste voor u om verder te gaan met uw eigen leven.
Toen mijn vader stierf, deed ik X.
Ik huil niet, probeer sterk te zijn.
God heeft het zo ontworpen.
Iemand steunen in rouw klinkt als:
Hoe kan ik je nu ondersteunen?
Ik ben hier als je je hart wilt luchten of wilt dat ik gewoon luister.
Kan ik iets doen om je leven op dit moment gemakkelijker te maken?
Wat gaat er door je hoofd of hart?
Ik kan me niet voorstellen hoe je je nu voelt.
Als je een geschiedenis hebt van mensen te behagen en wederzijdse afhankelijkheid (zoals ik) gebeurt er een bepaalde reactie als ze in verdriet zijn. Dan kunnen zee onmiddellijk in de “fix” modus gaan.
We kunnen suggesties of advies geven over wat iemand zou moeten doen. Bovendien kunnen we onze eigen ervaringen vergelijken. We zouden kunnen zeggen “het kan erger” in een poging om ze van de positieve kant te laten kijken.
Het probleem is dat dit erg afstandelijk en niet betrokken voelt in plaats van gesteund.
Denk terug aan toen je een crisis meemaakte en iemand je dit aandeed. Voelde je je gezien of gehoord? En voelde je je veilig? Voelde je je erkend? Je voelde je waarschijnlijk gewoon afgesloten.
We kunnen normaliseren dat mensen hun ervaringen/emoties kunnen delen zonder dat we proberen ze te veranderen.
We kunnen dat doen zelfs als dat ongemakkelijk is. Laten we nieuwsgierig worden en gewoon vragen: “Hoe zou je je nu het beste ondersteund voelen?” Laten we eerlijk zijn: “Ik kan me niet voorstellen wat je doormaakt en weet niet wat ik moet zeggen. Wil je dat ik gewoon in stilte bij je zit?
Het liefdevolste wat we kunnen doen is onze volledige aandacht en warme aanwezigheid bieden. Vaak helpt zelfs een simpel ‘ik hoor je’ heel veel om ervoor te zorgen dat de persoon zich veilig voelt in je aanwezigheid.
Mensen genezen zodra ze zich gehoord voelen.
Gewoon luisteren is een van de meest ondersteunende manieren om voor iemand op te komen.
Om iemand in zijn of haar verdriet te ondersteunen, moet je echt buiten jezelf, je conditionering, je overtuigingen, je meningen treden. Het is buiten jezelf treden, om echt ruimte te houden voor een ander, in hun ervaring.
Ik ontdek gewoon dat mensen andere mensen voorbij lopen zonder grote zorgen om je gevoelens. Terwijl kun je een enorm verdriet hebben. Dit is ongeacht de reden waarom ze verdriet hebben. Is het te ongemakkelijk voor hen? Ze knijpen de ogen dicht, het komt wel goed, ware het niet dat ze uit elkaar zijn. Ik heb moeite om naar deze mensen te kijken zoals ik vroeger deed. Het is erg pijnlijk.
Niet genezen kwetsuren beletten dat je een ander gesteund doet voelen.
Iemand steunen in zijn of haar verdriet kan erg ongemakkelijk zijn als je sterke gevoelens ervaart. Ze kunnen zo intens, zwaar, te ongemakkelijk zijn om vast te houden. Door je eigen gevoelens met openheid door je heen te laten gaan, helpt het echt om echt ruimte te kunnen houden voor een ander in hun verdriet.
Ik ben een werk in uitvoering over rouwen EN ik merkte een enorm vooruitgangsmoment op toen ik kortgeleden ruimte kon houden voor iemand die veel pijn ervoer.
Ik was getuige van hun pijn en bedacht dat ik ze hoorde en hoe pijnlijk hun situatie voor hen was. Ook verliet ik het gesprek in het vertrouwen dat ik in de toekomst weer ruimte zou kunnen houden. In die situatie merkte ik ook dat ik me niet uitgeput voelde.
Ik projecteerde niet langer wat ik dacht dat ze ‘nodig hadden’ om te doen met hun verdriet. Ik hield ruimte voor hun ervaring en pijn zoals het was. Daarbij ben ik niet zeker over hun gevoel. Toch weet ik dat ik het gesprek verliet met een gevoel van verandering en dankbaarheid voor het vertrouwen in het proces.
Het grote verschil in open staan en gesteund voelen
Er is een groot verschil tussen deze volgende twee zinnen.
Ik kom langs met boodschappen, laat het me weten als je wilt dat ik ze buiten laat of als je een bezoek wilt.
Laat het me weten als je iets nodig hebt.
Ik zal vaak vragen: “Wat kan ik nu doen om je te ondersteunen?” Deze verhelderende vraag helpt om te bepalen hoe ik iemand het beste van dienst kan zijn. Dan stop ik met te veronderstellen op basis van mijn eigen perceptie!
Wat ik ontdekte was dat validatie niet is wat je zal helpen genezen.
De validatie van anderen is het deel dat je de moed geeft om te genezen. Als we getraumatiseerd zijn, beginnen we onszelf in twijfel te trekken. Dan voelen we ons geïsoleerd van anderen alsof we er niet thuishoren. Ook verliezen we het vertrouwen in de wereld om ons heen.
Validatie helpt om die angsten en onzekerheden te verlichten. Validatie laat ons weten dat we niet gek worden, en dat we niet alleen zijn. Het juiste aan validatie (althans voor mij) was toen het me de moed gaf om te handelen. Door validatie kon ik de volgende stap zetten om me trauma het hoofd te bieden.
Proberen om ze te repareren of de situatie op te lossen was vroeger zo’n reflexmatige reactie.
Dus leren zeggen: “Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik ben er voor je. Kan ik iets doen om je het beste te ondersteunen?” Dat zeggen voelde in het begin HEEL ongemakkelijk en raar, wat er zeker voor zorgde dat mijn mensen tevreden waren. Door dit te zeggen kon ik in feite een diepere verbinding met die persoon creëren.
Kiezen om met hun pijn te zitten en die ruimte te geven, is soms het meest ondersteunende wat we kunnen doen … het maakt niet uit hoeveel we willen repareren, het is niet aan ons.
Ik ben geïnteresseerd, waardoor voelde je je gesteund of niet ondersteund terwijl je rouwde?
Als dit artikel resoneert met je, deel het dan alsjeblieft. We houden onze blog volledig zonder advertenties en delen helpt ons om meer mensen op hun reis te helpen. Volg ons ook op sociale media.
Lees meer
Deel dit artikel met de mensen van wie je houdt en waarvan je weet dat ze zelf geen anderen uitsluiten in je gemeenschappen, zodat ze en hun families ook kunnen ontsnappen aan misbruik.
We zijn benieuwd naar je reactie hieronder!Reactie annuleren