Door kennis rond mentale gezondheid te delen zal de online therapeut met cognitieve gedragstherapie veel klanten tot lagere kosten kunnen brengen. Voor psychologen betekent het ook een lagere tijdsbesteding. Ook voor klanten betekent het een lagere tijdsbesteding in therapie gezien er dan geen verplaatsingstijd is. Dat betekent een flinke tijdsbesparing.

Groepssessies op een zelfgenezingsplatform of therapieplatform maakt het mogelijk om meer mensen een service te geven. De ervaring van anderen kan ook de genezing van de leden van de groep bevorderen.

Alles hangt natuurlijk ook af van de kwaliteit van de relaties, en/of iemand met de copingwerktuigen een betere relatie met zichzelf tot stand kan brengen.

Nieuwe technologie, nieuwe formaten voor de online therapeut

Als vroeger een therapeut soms een artikel plaatste in een magazine, dagblad of op televisie kwam kun je alle bezwaren die toen geopperd werden ook toepassen op de online therapeut die nu sociale media gebruikt.

Online programma’s kunnen er ook voor zorgen dat de klant vertrouwd geraakt met de therapeut en / of ervaringsdeskundige. Daardoor wordt de klant zowel de non – verbale communicatie als de verbale communicatie gewoon.

Net zoals vroeger een therapeut kon bekendheid verwerven dankzij de media. Als je dan tot een persoonlijk gesprek kunt komen heb je snel directe interactie. In principe kan nu elke therapeut bekendheid verwerven volgens de inspanningen die hij of zij doet online en/of offline.

Maar virtuele therapie heeft ook veel kritiek gekregen. 

Deze kritieken zijn afkomstig van ex-gebruikers die sms-gesprekken met hun toegewezen zorgverlener robotachtig en onpersoonlijk, of overdreven nonchalant vonden.

Er komt ook kritiek van onderzoekers die bijvoorbeeld niet kunnen bevestigen hoe effectief de apps zijn in het bestrijden van depressie of zelfs zelfmoordgedachten. Echter, statistieken wijzen erop dat dankzij die forums de zelfmoorden, zelfmoordpogingen en gedachten zijn verminderd.

Ten derde is er ook kritiek van therapeuten die zich zorgen maakten over het creëren van grensproblemen met de patiënten met wie ze in-app spreken.

Ook volgens sommige betrokken experts bemoedigen de apps overbehandeling aan. Maar in hoeverre deze kritiek een kleine minderheid betreft of een grote meerderheid is me niet duidelijk. Overbehandeling in deze tijden van lange wachtlijsten voor therapie duidt op winstbejag.

Online werken met mensen

Mijn ervaring met online werken is heel positief voor die personen die ik life al gezien heb. Natuurlijk als mijn klant me ook online kan verkennen zou dat bevorderend werken.

Ik kan me best voorstellen dat niet elke therapeut even goed telefonisch, schriftelijk, face to face of online kan werken. Naarmate de opleidingen ook meer online plaatsvatten zal die vaardigheid ook meer groeien bij therapeuten en/of ervaringsdeskundigen.

Maar zoals altijd wanneer je online video of online gesprekken doet is er een leercurve. Meer rollenspellen zouden kunnen verhelpen om die kritiek te vermijden door daardoor de leercurve te versnellen.

De online therapeut krijgt een positievere ontvangst voor wie reeds therapie had.

De inhoud van zelfgenezers lijkt vooral mensen aan te spreken die eerdere ervaring met therapie hebben. Maar niet iedereen die soortgelijk werk doen (coaches, consultants etc.), zijn voorzichtig bij het aanbieden van hun diensten aan mensen die hulp zoeken met het online format. Dit kan ook duiden op verstarring van die persoon.

Ikzelf volg enkele therapeuten, coachen, psychologen online en ik heb bij de meeste daar een goed gevoel bij. Iedereen kan echter een verschillende voorkeur hebben.

Minder therapie bij zelfgenezer!

Het lijkt me evident dat het werk gemakkelijker online verloopt met mensen die niet buitengewoon verzwakt zijn door een psychische aandoening. Maar dat is ook zo voor face to face.

Mensen die zeer ongewoon verzwakt zijn zullen niet altijd online gaan zoeken om hulp, maar een gedeelte wel. Er zijn echter enkele mensen die al veel werk aan zichzelf hebben gedaan. Maar er zijn ook anderen die alle geloof in face-to-face-gesprekken zijn verloren. Ze zien wel het nut van programma’s voor emotionele gezondheid, of contacten met platforms voor zelfgenezers, of onlinetherapie.

Anderzijds zullen mensen die extreem verzwakt zijn niet zomaar een therapeut contacteren en/of vinden. Financieel is dat ook een drempel!

Een goede online platform voor zelfgenezers zal ongetwijfeld ook de nood aan face to face therapeutische behandeling verminderen. Anderen zullen ervoor kiezen om louter alleen nog online aanbevelingen op te volgen, of online-therapie te volgen. Een holistische benadering zal bij velen erg aanspreken om dat ze zoveel zelf kunnen doen. Ze kunnen met kleine stapjes verbeteren in verschillende domeinen van hun leven.

Kunnen kiezen is bekrachtigend

Alleen al dat de mogelijkheid bestaat om te kiezen tussen opties als zelfgenezer platforms, webinars voor mensen met een bepaalde problematiek, of met bepaalde mentale symptomen, onlinetherapie, uitwisseling van zelfgenezingstips of een mix daarvan bekrachtigt de klant. Het feit dat hij of zij zelf gekozen heeft versterkt zijn engagement.

Evenals dat er therapeuten bestaan die EMDR in een soort bandwerk toepassen zal de invloed van de leiding van een platform verschillend zijn. Afhankelijk van de mate als zorg, de mate van veiligheid, de waarden van de therapeut wordt een therapie sessie meer of minder een show-business.

In hoeverre de therapeut poen, prestige of plezier in het werk belangrijk vindt zal het financiële aspect een nadrukkelijke rol spelen.

Follow-up van een klant is belangrijk, wat je meestal niet vindt bij traditionele therapeuten, maar bij online therapeuten zou de klant dan weer kunnen gepusht worden voor bijkomende programma’s.

Of er een juiste verhouding afstand nabijheid is, en/of een charismatische therapeut een soort fanbasis misbruikt – de mogelijkheden/ en risico’s bestaan doordat de schaalvergroting online groter is. In hoeverre een therapeut zijn “fans” naar de mond praat en waar reputatieschade begint, wie gaat dat beoordelen?

Minder ethische praktijken van de online therapeut?

Als natuurlijk een online ervaringsdeskundige zijn charisma gebruikt om email adressen te gebruiken om nevenproducten te verkopen, en/of bepaalde beloften niet nakomt zal waarschijnlijk tot reputatieschade leiden. En een slinkende reputatie kan zware gevolgen hebben online.

Voor iedereen die online werkt is meer aandacht besteden aan een klant dan wat hij of zij verwacht een noodzaak. Dus je beloften nakomen is een minimum. Geduld in het laten groeien van je online werk op lange termijn is een noodzaak. Kwalitatief en creatief werk gaat boven alles. Het is veel werk om online je reputatie te vestigen, door dagelijks goede artikelen te plaatsen met krachtige tools.

Het tipping point bereiken bij de klant

Je kunt dus ervoor zorgen door krachtige coping-tools te leveren dat je het aantal therapie sessies zowel face to face als online kunt doen verminderen. Eens dat de klant de tools die voor hem of haar werken op regelmatige basis gebruikt en het herstel een tipping point heeft bereikt kan de sociale media post en de discussies daarrond dienen als reminder en verder verdieping van de inzichten en verdieping van het gebruik van de tools voor genezing bestendigen.

Eventueel kan de klant volledig overgaan tot zelfgenezing en beslist hij of zij verder al dan niet in de gemeenschap rond het platform te blijven.

Het feit dat een online therapeut ook meestal een gemeenschap rond zich bouwt betekent dat de kosten voor het individu ook veel lager kunnen gehouden worden. De vraag is natuurlijk welke doelgroep wil de therapeut bereiken? De kwetsbaarste?

Niet meer afhankelijk want dat is net het doel van zelfgenezing door de online therapeut

Je hoort ook regelmatig dat mensen volgens psychiaters en therapeuten een veelvoud aan mentale gezondheidsproblemen en diagnoses hebben en dat ze worden verteld dat ze voor altijd afhankelijk zullen zijn van medicijnen en therapeuten. Of iemand wordt verteld dat angst en depressie een deel is van wie ze zijn en dat zo zal blijven voor de rest van hun leven. Niet alle therapeuten en psychiaters zijn het daarmee eens, gelukkig.

Als de zelfgenezers-beweging haar waarden hoog houdt kan ze zulke situaties veranderen. Het is niet goed dat mensen afhankelijk worden van psychotica, want hoe je precies daarvan afkickt vind je niet op de bijsluiter. Dat probleem doet zich in alle geval niet voor bij zelfgenezers.

Jezelf als persoon leren bekrachtigen en herstellen van trauma maakt je minder afhankelijk van het oordeel van anderen. In hoeverre de therapeut, coach etc. zijn of haar succes kan dragen en op een bepaald moment zijn socialproof gebruikt om een narcistische organisatie op te bouwen dien je verder te monitoren.

Het kan dat het gebruik van de tools, inzichten en zelfgenezingstips voldoende zijn om de moeilijke dagen door te komen. Daardoor kan dat dat het niet meer leidt tot een depressieve spiraal noch tot emotionele afhankelijkheid van de (online) therapeut of platform. In principe zou nadat de klant de levenslessen heeft geleerd zonder het platform moeten kunnen.

Is dat bij een gemiddeld trauma na jaren nog nodig dat iemand bij het platform aangesloten is, dan kan dat omdat de persoon het zingevend vindt anderen te helpen of is hij of zij niet hersteld. Dan kun je je vragen stellen bij de effectiviteit van dit platform.

Hoe versterkend het vooruitzicht van het gebruik van copingwerktuigen ook mogen zijn; er is ook een andere kant van de medaille.

Een therapeut die haar sociale-mediaplatform gebruikt om haar anti-psychotherapie-establishmentbeweging te promoten, is radicaal. Maar radicaal betekent niet per se beter, vooral wanneer de genezingstechnieken van die radicale therapeut los staan ​​van het domein van de feitelijke medische wetenschap.

Dat is natuurlijk een kwestie van te definiëren wat feitelijke medische wetenschap is. Hoe cultureel bepaald is die “medische wetenschap” of hebben we het over psychologie, communicatie, antropologie, orthopedagogie? En wat zegt de sociologie over al die wetenschappen? Is dat feitelijk allemaal wetenschap?

Sommige therapeuten denken dat leken of de algemene bevolking hen zien als gediplomeerde professionals, als betrouwbare gidsen. Maar het vertrouwen in de wetenschap is niet zo groot als ze denken. Daarnaast is het volgen van die betrouwbare gidsen ook niet zo evident.

De samenleving voorziet als geheel in informatie.

Hoewel het de verantwoordelijkheid van de samenleving is om het publiek te voorzien van betrouwbare, wetenschappelijk onderbouwde informatie, worden die onderzoeken niet steeds correct gedaan. Ook worden die onderzoeken niet steeds op een grote schaal gedaan en komen ze vaak te laat.

Welke onderzoeken dan niet meer geldig zijn kom je ook niet zomaar te weten? En of al die therapeuten en psychiaters zich dan vanuit een brede kennis bijscholen of zich vasthouden aan hun oorspronkelijke concept? Ik ben van mening dat als je de lancunes in die wetenschappelijke ontwikkeling niet vat dat je nalatig bent, onverantwoord en onethisch. Maar dat geldt in meerdere of mindere mate voor iedereen die werkt in de zorgsector.

Ik zie er naar uit om je commentaren en ervaringen te lezen. Als je dit artikel goed vindt wil je het dan delen?

Referenties: Telehealth en Teletherapie

Referenties:  Evidence-based behandeling

Lid VKoN voor zelfgenezers! Vanaf 11/9/ 2021 kun je lid worden!

Onvoorwaardelijke positieve aanvaarding ervaren bij zelfgenezing?

Wie z’n hersenen wil gebruiken, moet wat minder in z’n hoofd zitten